οδοντομάχης
From LSJ
ἰὼ, σκότος, ἐμὸν φάος, ἔρεβος ὦ φαεννότατον, ὡς ἐμοί, ἕλεσθ' ἕλεσθέ μ' οἰκήτορα → ah, darkness that is my light, gloom that is most bright for me, take me, take me to dwell in you
Greek Monolingual
ὀδοντομάχης, ὁ (Μ)
αυτός που μάχεται με τα δόντια («ὀδοντομάχαι ὕες», Ευστ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀδούς, ὀδόντος + -μάχης (< μάχη), πρβλ. θηριο-μάχης, κεραννο-μάχης].
