τυρβαστής

Greek (Liddell-Scott)

τυρβαστής: -οῦ, ὁ, ὁ εἰς ταραχὴν ἐμβάλλων τινά, Εὐστ. Πονημάτ. 244. 50. - Ἐπίθ. τυρβαστικός, ή, όν, ὁ φέρων ταραχήν, ταράττων, λόγοι αὐτόθι 258. 74. ΙΙ. ταραχώδης, πλήρης ταραχῆς, βίος αὐτόθι 130. 6.

Greek Monolingual

ὁ, Μ τυρβάζω
αυτός που προκαλεί ταραχή («τυρβασταὶ πνευματικοί», Ευστ.).