Βαβυλώνιος
Ὁ σοφὸς ἐν αὑτῷ περιφέρει τὴν οὐσίαν → Qui sapit, is in se cuncta circumfert sua → Der Weise trägt, was er besitzt, in sich herum
French (Bailly abrégé)
α, ον :
de Babylone, de Babylonie : οἱ Βαβυλώνιοι, les Babyloniens.
Étymologie: Βαβυλών.
Spanish (DGE)
-α, -ον
• Alolema(s): jón. fem. -ίη Hdt.1.106
• Morfología: [tb. -ος, -ον Arr.An.6.29.6]
1 babilonio, de Babilonia μοίρη Hdt.l.c., ἄστυ Hdt.1.178, χώρα X.An.2.2.13, ἐργασία Arr.l.c.
2 subst. babilonio ét. de Babilonia, St.Byz.s.u. Βαβυλών, ὁ Β. el babilonio tít. de una comedia de Filemón, Ath.595c
•plu. οἱ Βαβυλώνιοι los babilonios ref. esp. a los astrónomos babilonios περὶ τοὺς ἄλλους ἀστέρας λέγουσιν οἱ πάλαι τετηρηκότης ἐκ πλείστων ἐτῶν Αἰγύπτιοι καὶ Βαβυλώνιοι Arist.Cael.292a8
•οἱ Βαβυλώνιοι los babilonios e.d., los esclavos ref. a los isleños de la Liga Marítima, cf. Sud.s.u. Σαμίων, pero cf. tb. Βαβυλώνιοι· οἱ βάρβαροι, παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς Hsch.
•οἱ Βαβυλώνιοι tít. de una comedia de Ar., Poll.10.85.
3 ὁ Β. n. de una piedra preciosa sin identificar, tal vez el ónice, Cyran.6.8.
Russian (Dvoretsky)
Βᾰβῠλώνιος: I 3 вавилонский Her., Xen., Plut., Luc.
II ὁ
1) вавилонянин Her.;
2) вавилонский прорицатель, звездочет Arst., Luc.
