μεγαληγόρος

German (Pape)

[Seite 105] großprahlend, μεγάλα μεγαληγόρων κλύων ἀνοσίων ἀνδρῶν, Aesch. Spt. 547; Xen. Cyr. 7, 1, 17 u. Sp. – Long. 8 vom Styl, erhaben. – Adv., Poll. 9, 147.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui se vante.
Étymologie: μέγας, ἀγορεύω.

Russian (Dvoretsky)

μεγᾰληγόρος: хвастливый, похваляющийся Aesch., Xen.