τετραφάρμακος

English (LSJ)

ον, A compounded of four drugs:—as substantive, τετραφάρμακος, ἡ, a compound of wax, tallow, pitch, resin, Meno Iatr. 14.19, Ph.1.433 (= Stoic.2.154), Gal.1.242; also -κον, τό, Id.12.328. II -κος, ἡ, metaph., of the first four Κύριαι Δόξαι of Epicurus, Phld.Herc.1005.4.

German (Pape)

[Seite 1100] aus vier Heilmitteln zusammengesetzt, Medic.

Greek (Liddell-Scott)

τετρᾰφάρμᾰκος: -ον, ὁ συγκείμενος ἐκ τεσσάρων φαρμάκων· ὡς οὐσ. τετραφάρμακος, ἡ, ἢ -φάρμακον, τό, ἔμπλαστρον ἐκ κηροῦ, στέατος, πίσσης καὶ ῥητίνης, Φίλων 1. 433, Γαλην., Ἐρωτιαν. 308 ἐν λ. πισσήρην, ἣν ἑρμηνεύει: «κηρωτήν, τὴν τετραφάρμακον καλουμένην».

Greek Monolingual

-ον, ΜΑ
μσν.
αυτός που αποτελείται από τέσσερα φάρμακα
αρχ.
1. το θηλ. ως ουσ. ἡ τετραφάρμακος
α) είδος εμπλάστρου από κηρό, στέαρ, πίσσα και ρητίνη
β) οι πρώτες τέσσερεις «Κύριαι Δόξαι» του Επικούρου
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ τετραφάρμακον
το παραπάνω είδος εμπλάστρου.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α)- + φάρμακον (πρβλ. πεντα-φάρμακος)].