paucitas
Οὐκ ἔστι σιγᾶν αἰσχρόν, ἀλλ' εἰκῆ λαλεῖν → Silere non est turpe, sed frustra loqui → nicht Schweigen schändet, sondern Schwätzen auf gut Glück
Latin > English (Lewis & Short)
paucĭtas: ātis, f. paucus,
I a small number, fewness, scarcity, paucity (class.): quanta oratorum sit semperque fuerit paucitas, Cic. de Or. 1, 2, 8: in summā paucitate amicorum, id. Fam. 4, 11, 1: portuum, Caes. B. G. 3, 9: paucitatem militum Caesaris despiciens, id. B. C. 3, 111: loci, Liv. 2, 50, 10: quae res et paucitatem eorum insignem et multitudinem Etruscorum . . . faciebat, id. 2, 50, 8: nimia paucitas suorum, id. 28, 3, 8.—Without a gen.: de pantheris agitur mandatu meo diligenter; sed mira paucitas est, Cic. Fam. 2, 11, 2; Caes. B. G. 3, 2, 3; Sall. C. 53, 4; Cic. Inv. 1, 22, 32; Quint. 5, 7, 23.
