illaudabilis
From LSJ
τὸ αὐτοπροαίρετον τε καὶ αὐτεξούσιον → free will
Latin > English (Lewis & Short)
illaudābĭlis: (inl-), e, adj. in-laudabilis,
I not worthy of praise (post-Aug.): carmen, Stat. S. 5, 5, 33: illaudatus est quasi illaudabilis, qui neque mentione aut memoria ulla dignus neque umquam nominandus est, Gell. 2, 6, 17; cf. Serv. Verg. G. 3, 5.
Latin > French (Gaffiot 2016)
illaudābĭlis (inl-), e, qui ne mérite pas de louange : Stat. S. 5, 5, 33 ; Gell. 2, 6, 17.
