oppugnator
Τίμα τὸ γῆρας, οὐ γὰρ ἔρχεται μόνον → Metue senectam: quippe comitata advenit → Das Alter achte, denn alleine kommt es nicht
Latin > English (Lewis & Short)
oppugnātor: (obp-), ōris, m. id.,
I an assaulter, attacker, assailant (class.).
I Lit.: patriae, Cic. Phil. 12, 3, 8: oppugnatores, opp. obsessi, Tac. H. 3, 71.—
II Trop.: meae salutis, Cic. Planc. 31, 76.
Latin > French (Gaffiot 2016)
oppugnātŏr,¹³ ōris, m. (oppugno), celui qui attaque [une ville], assiégeant, assaillant : patriæ Cic. Phil. 12, 8, qui assaille sa patrie ; [fig.] Cic. Planc. 76.
Latin > German (Georges)
oppūgnātor, ōris, m. (oppugno), der Berenner, Bestürmer, Angreifer, als milit. t. t. u. bildl. im polit. Leben, hostis et oppugnator patriae Antonius, Cic.: Caulonis oppugnatores, Liv.: ignem tectis oppugnatores iniecerunt, Tac. – bildl., meae salutis non modo non oppugnator sed etiam defensor fuit, Cic. Planc. 76.
