libitus
From LSJ
Ὡς ἡδὺ κάλλος, ὅταν ἔχῃ νοῦν σώφρονα → Quam dulce facies pulchra cum ingenio probo → Wie froh macht Schönheit, wenn sie klugen Sinn besitzt
Latin > English (Lewis & Short)
lĭbĭtus: a, um, Part., from libet.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) lĭbĭtus, a, um, de libet ; subst. n. pl. libita, volontés, caprices, fantaisies : Tac. Ann. 6, 1 ; 12, 6.
(2) lĭbĭtŭs, ūs, m., fantaisie, caprice : Avit. Carm. 3, 142.
Latin > German (Georges)
libitus, ūs, m. (libet), das Gelüste, Alcim. Avit. poëm. 3, 142 u.a. Eccl.
