suffectio
From LSJ
Σοφῷ παρ' ἀνδρὶ (Σοφοῦ παρ' ἀνδρὸς) πρῶτος εὑρέθη λόγος → Apud sapientem inventa est ratio primitus → Bei einem weisen Mann fand man zuerst Vernunft
Latin > English (Lewis & Short)
suffectĭo: (subf-), ōnis, f. sufficio (post-class.).
I An adding: unguentorum, Arn. 5, 166: macularum, id. 7, 251.—
II A supplying, substituting: animarum alterna mortuorum atque viventium suffectio, Tert. Anim. 28; cf. suffectura.
Latin > French (Gaffiot 2016)
suffectĭō, ōnis, f. (sufficio), addition : Arn. 5, 12 || remplacement : Tert. Anim. 28.
Latin > German (Georges)
suffectio, ōnis, f. (sufficio), I) das Hinzufügen, Arnob. 5, 12 u. 14: Plur. macularum suffectiones, Arnob. 7, 46. – II) das Ersetzen, Ergänzen, Tert. de anim. 28.
