πεδιεινός
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
English (LSJ)
ή, όν,
A flat, level, χῶρος Hdt.7.198 (v.l. πεδινός) ; πεδιναὶ ὑποχωρήσεις Plb.1.34.8 ; τὰ πεδινά Arist.Pr.880b28, Aen.Tact.1.2, Onos.18, Plu.Nic.26 : Comp. πεδιεινότερος Pl.Lg.704d ; πεδινώτερος X.An.5.5.2. II of the plain, found on the plain, opp. ὄρειος, λαγώς Id.Cyn.5.17. (πεδινός, v.l. πεδεινός) ; [δένδρα] πεδεινά Thphr.HP1.8.1, cf. 3.11.2 ; πεδινὸν ἄνθος, = ἀργεμώνη, Ps.-Dsc.2.177. (πεδιεινός may have become πεδῑνός (written also πεδεινός) about 150 B.C. ; πεδῐνός is dub., since πεδινώτερος may be f. l. in X.An. l. c.)
