αὐτοπάρακτος
φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ' εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας → our love of what is beautiful does not lead to extravagance; our love of the things of the mind does not makes us soft
German (Pape)
[Seite 399] von sich selbst aufgeführt, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
αὐτοπάρακτος: -ον, αὐτὸς ἑαυτὸν παραγαγών, Ψευδ-Ἰουστῖν. 1432Β, 1444Α.
Spanish (DGE)
-ον
1 originado por sí mismo de Dios οὔτε αὐ. ἐστιν οὔτε ἑτεροπάρακτος Iust.Phil.Qu.Chr.M.6.1432B, ὁ θεὸς καὶ ὁ κόσμος Iust.Phil.Qu.Chr.M.6.1440C
•subst. neutr. c. o sin art. lo originado por sí mismo οὐδὲν διαφέρει αὐτοπάρακτον τοῦ αὐτογένους Iust.Phil.Qu.Chr.M.6.1441B, en plu. τῶν αὐτοπαράκτων οὐ κυριεύει ἡ τοῦ θεοῦ βούλησις Iust.Phil.Qu.Chr.M.6.1440B.
2 adv. -ως a la manera de algo originado por sí mismo αὐ. παραγενομένου τοῦ Θεοῦ Iust.Phil.Qu.Chr.M.6.1440C.
