εἰσάντα
ἡ δὲ φύσις φεύγει τὸ ἄπειρον· τὸ μὲν γὰρ ἄπειρον ἀτελές, ἡ δὲ φύσις ἀεὶ ζητεῖ τέλος → nature, however, avoids what is infinite, because the infinite lacks completion and finality, whereas this is what Nature always seeks
English (LSJ)
Adv.
A right opposite: ἐσάντα ἰδών looking in the face, Il.17.334 ; ἰδεῖν Od.11.143 ; εἰ. ἰδέσθαι 5.217:—also εἰσάνταν B.5.110.
Greek (Liddell-Scott)
εἰσάντα: ἢ εἴσαντα, ἐπίρρ. κατὰ πρόσωπον, ἔγνω ἐσάντα ἰδὼν Ἰλ. Ρ. 334· οὐδ’ ἑὸν υἱὸν ἔτλη ἐσάντα ἰδεῖν Ὀδ. Λ. 143· εἰσάντα ἰδέσθαι Ε. 217· εἴσαντ’ ἂν μόλοι Βακχυλ. V. 110 (ἔκδ. Kenyon), κατὰ Βλάσσιον εἰσάνταν (εἰσάντ’ ἂν) μόλοι.
Spanish (DGE)
(εἰσάντᾰ) • Alolema(s): ἐσ- Il.17.334, Od.11.143, Hes.Fr.25.10, 193.3; εἰσάνταν B.5.110
adv. enfrente, de frente ἔγνω ἐ. ἰδών Il.l.c., cf. Od.l.c., cf. 5.217, Hes.Fr.ll.cc., ὅστις εἰ. μόλοι B.l.c.
