στέρομαι
τὴν ἐρημίαν τῶν κωλυσόντων ὁρῶν → seeing that there would be none to hinder him
English (LSJ)
Dor. imper. 3sg. σταρέστω BCH50.15 (Delph., iv B.C.); only used in pres. and impf., the other tenses being derived from στερέομαι (v. στερέω):—
A to be without, lack, lose, νίκης τε στέρεται Hes. Op.211; στέρεσθαι τῆς χώρης Hdt.8.140.α', cf. Th.1.70, al.; στερομέναν φίλων A.Ag.1429 (lyr.), cf. E.IA889 (troch.); στέρεσθαι κρατός A. Pers.371; στέρομαι δ' οἴκων, σ. παίδων E.Ion865 (anap.); φίλτρων στέρομαι Id.El.1309 (anap.); στερόμενος ὧν ὁ θεὸς ἔδωκεν Antipho 4.1.3; στερέσθω τῆς ἀρχῆς Pl.Lg.948a; ὅπως ἂν . . τῶν αὑτῶν στέρωνται Id.R.433e; στερέσθω τοῦ βοσκήματος IG12(9).90.12 (Eretria, iv B.C.), cf. PHib.1.29.20 (iii B.C.), PRev.Laws 49.22, al. (iii B.C.); τῶν ὑπαρχόντων στέρεσθαι BGU1812.6 (i B.C.), cf. στερέω: abs., χαίρειν τε καὶ στέρεσθαι S.Tr.136 (lyr.); ὑπὸ Ἀγησιλάου στέρεσθαι οὐδεὶς οὐδὲν πώποτε ἐνεκάλεσε X.Ages.4.1.
