συγγενικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A congenital or hereditary, of a predisposition to disease, Hp.Epid.3.1.σ, cf. Plu.Per.22; σ. τρίχες Arist.Pr.878b27 (cf. συγγενής 1); τὸ σ. τέλος our congenital end, Nausiph.2, Polystr.Herc.346p.86V., cf. Epicur.Ep.3p.63U. Adv. -κῶς Id.Ep.1p.24U.    II of or for kinsmen, σ. φιλία between kinsfolk, opp. ἑταιρική, Arist.EN1161b12; σ. ἱερωσύναι D.H.2.21; σ. ἀρχιερατικοὶ στέφανοι OGI470.20 (Odemish, i A.D.); τὰ ἀρχῆθεν ὑπάρχοντα ταῖς πόλεσιν πρὸς ἀλλήλας σ. δίκαια IG12(9).4.7 (Carystus, ca. i B.C.); κατὰ τὸ σ. Sammelb.4638.6 (ii B.C.); συγγενικῆς θεᾶς Ἴσιδος Bull.Soc.Alex.5.273 (ii A.D.). Adv. -κῶς like kinsfolk, D.25.89, Polyaen.5.2.8.    2 metaph., kindred, of a common kind, ἔχειν τὴν μορφὴν σ. Arist.HA623b6; τὰ κοινὰ καὶ σ. things common and of our own nature, Alex.30.7; εἴδη πρὸς ἄλληλα σ. Arist.HA531b22.    3 of, belonging to the συγγενεῖς (111), Phan.Hist.11, Arch.Pap.1.220 (Ptolemaic).