επαρωγός

Greek Monolingual

ἐπαρωγός, -όν (Α)
βοηθός, επίκουρος («οὐ γὰρ ἐγὼν ἐπαρωγὸς ὑπ' αὐγάς ήελίοιο», Ομ. Οδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + αρωγός «βοηθός»].