Ψεῦδος δὲ μισεῖ πᾶς σοφὸς καὶ χρήσιμος → Mendacium odit, qui vir est frugi et sapit → Die Lüge hasst der Weise und der Ehrenmann
-έω, Απαροιδαίνω, πρήζομαι ελαφρά, φουσκώνω λίγο.[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)- + οἰδῶ «φουσκώνω»].