φριμάζω
From LSJ
βωμὸν Ἀριστοτέλης ἱδρύσατο τόνδε Πλάτωνος, ἀνδρὸς ὃν οὐδ' αἰνεῖν τοῖσι κακοῖσι θέμις → Aristotle had this altar of Plato set up — Plato, a man whom the wicked dare not even mention in praise
Greek Monolingual
και φρυμάζω και φρουμάζω και φουρμάζω Ν
1. (ιδίως για άλογα) φυσώ δυνατά με τα ρουθούνια από ανυπομονησία ή από οργασμό
2. μτφ. (για πρόσ.) καταλαμβάνομαι από οργή, εξοργίζομαι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αρχ. φριμάσσομαι, κατά τα ρ. σε -άζω].
