ωραιοπρόσωπος

From LSJ

ἐν μὲν γὰρ ταῖς ἐπιστολαῖς αὐτοῦ οὐδὲ μνήμην τῆς οἰκείας προσηγορίας ποιεῖται, ἢ πρεσβύτερον ἑαυτὸν ὀνομάζει, οὐδαμοῦ δὲ ἀπόστολον οὐδ' εὐαγγελιστήν (Eusebius, Demonstratio evangelica 3.5.88) → For in his epistles he doesn't even make mention of his own name — or simply calls himself the elder, but nowhere apostle or evangelist.

Source

Greek Monolingual

-η, -ο, Ν
αυτός που έχει ωραίο πρόσωπο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ωραίος + -πρόσωπος (< πρόσωπο). Η λ. μαρτυρείται από το 1851 στον Σοφ. Καρύδη].