γέλως ἄκαιρος κλαυμάτων παραίτιος → ill-timed laughter causes tears (Menander)
ἄπλευστον: -ον, ὁ μὴ πλευστός, ἄπλωτος ἤ ὁ μὴ διαπλευσθείς, τὸ ἄπλ., μέρος τῆς θαλάσσης μήπω διαπλευσθέν, Ξεν. Κύρ. 6. 1, 16.