Φεύγειν ἀεὶ δεῖ δεσπότας θυμουμένους → Fugiendus herus est semper ira percitus → Geh einem Herr, der zornig ist, stets aus dem Weg
[Seite 866] s. ἐξαλέομαι.
ἐξαλέασθαι: inf. aor. 1 к ἐξαλέομαι.
