3,277,301
edits
(thayer-88-linked) |
(2) |
||
Line 36: | Line 36: | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=(on the [[use]] of the [[present]] in a [[perfect]] [[sense]] cf. Winer s Grammar, 274 f (258); Buttmann, 203 (176)); [[imperfect]] ἤκουον; [[future]] (in [[best]] Greek [[usage]]) ἀκούσομαι, R G L, 28 R G L; R G; Tdf.), and (a [[later]] [[form]]) ἀκούσω, Sept.); (Tr WH marginal [[reading]]; R G); and T Tr WH in Winer s Grammar, 82 (79); Buttmann, 53 (46) (Veitch, [[under]] the [[word]])); (1st aorist [[ἤκουσα]], [[ἀκήκοα]]; [[passive]] ([[present]] ἀκούομαι; 1future ἀκουσθήσομαι; 1st aorist [[ἠκούσθην]]; (from [[Homer]] [[down]]); to [[hear]]. I. [[absolutely]]<br /><b class="num">1.</b> to be endowed [[with]] the [[faculty]] of [[hearing]] ([[not]] [[deaf]]): to [[attend]] to ([[use]] the [[faculty]] of [[hearing]]), [[consider]] [[what]] is or has been said. So in exhortations: ἀκούετε, ἀκούσατε, ὁ ἔχων [[ὦτα]] ἀκούειν ἀκουέτω, T WH [[omit]]; Tr brackets ἀκούειν); ὁ ἔχων [[οὖς]] ἀκουσάτω, to [[understand]], [[perceive]] the [[sense]] of [[what]] is said: II. [[with]] an [[object]] (Buttmann, § 132,17; Winer's Grammar, 199 (187f));<br /><b class="num">1.</b> [[ἀκούω]] τί, to [[hear]] [[something]];<br /><b class="num">a.</b> to [[perceive]] by the [[ear]] [[what]] is announced in [[one]]'s [[presence]] (to [[hear]] [[immediately]]): [[τήν]] φωνήν, [[τόν]] ἀσπασμόν, Γαλιλαίαν, the [[name]] 'Galilee,' T WH omits; Tr mrg; brackets Γαλιλαίαν; cf. Buttmann, 166 (145)); ἀνάστασιν νεκρῶν, the [[phrase]] 'ἀνάστασιν νεκρῶν,' [[τόν]] λόγον, R G L) (on [[this]] [[passage]] [[see]] [[παρακούω]], 2); [[τούς]] λόγους, ῤήματα, τί λέγουσιν, τί ἐκ τίνος, R G); followed by [[ὅτι]] (Buttmann, 300 (257f)), to [[get]] by hearinq, [[learn]] (from the [[mouth]] of the [[teacher]] or [[narrator]]): ὁ [[εἰς]] τό [[οὖς]] ἀκούετε, [[what]] is taught [[you]] [[secret]]); Χριστόν i. e. to [[become]] acquainted [[with]] Christ from apostolic [[teaching]], [[μαθεῖν]] [[τόν]] Χριστόν, Buttmann, 166 (144) [[note]]; Winer's Grammar, 199 (187) [[note]])); [[passive]], τί [[with]] the genitive of [[person]] from whom [[one]] hears, τί [[παρά]] τίνος, [[Thucydides]] 6,93; [[Xenophon]], an. 1,2, 5 ([[here]] Dindorf omits [[παρά]]); [[Plato]], rep. 6, p. 506d., others; (Buttmann, 186 (145); Winer's Grammar, 199 (188))); ([[παρά]] τίνος, [[without]] an [[object]] expressed, ἐκ τίνος, ἐκ [[τοῦ]] νόμου, from [[attendance]] on its [[public]] [[reading]]); [[ἀπό]] [[with]] the genitive of [[person]], [[περί]] τίνος added, [[ὅτι]], [[ἀκούω]] τί, a [[thing]] comes to [[one]]'s ears, to [[find]] [[out]] (by [[hearsay]]), [[learn]], ([[hear]] (of)) mediately): [[with]] the accusative of [[thing]], τά ἔργα, ὅσα ἐποίει, Treg. [[text]] ποιεῖ); πολέμους, to [[learn]], absol, viz. [[what]] has [[just]] been mentioned: R L); [[ὅτι]], [[περί]] τίνος, τί [[περί]] τίνος, R G L); followed by an accusative [[with]] participle (Buttmann, 303 (260)): Buttmann, the [[passage]] cited): ἠκούσθη ὁ [[λόγος]] [[εἰς]] τά [[ὦτα]] τῆς ἐκκλησίας [[was]] brought to the ears); ἀκούεται [[πορνεία]] ἐν [[ὑμῖν]]); [[ἐάν]] ἀκουσθῇ [[τοῦτο]] [[ἐπί]] (L Tr WH marginal [[reading]] [[ὑπό]]) [[τοῦ]] ἡγεμόνος); ἠκούσθη [[ὅτι]].<br /><b class="num">d.</b> to [[give]] [[ear]] to [[teaching]] or [[teacher]]: [[τούς]] λόγους, [[τόν]] λόγον, τά ῤήματα [[τοῦ]] Θεοῦ, to [[comprehend]], [[understand]], ([[like]] Latin audio): ἀναγινώσκετε) [[yet]] cf. Meyer at the [[passage]]); (ἀκούειν is [[not]] joined [[with]] the genitive of the [[object]] [[unless]] [[one]] [[hear]] the [[person]] or [[thing]] [[with]] his [[own]] ears (Buttmann, 166 (114));<br /><b class="num">a.</b> [[with]] the genitive of a [[person]]; [[simply]]; α. to [[perceive]] anyone's [[voice]]: οὗ, i. e., of Christ, whose [[voice]] is [[heard]] in the [[instruction]] of his messengers (Winer's Grammar, 199 (187) [[note]]{2}), β. to [[give]] [[ear]] to [[one]], [[listen]], [[hearken]], (German ihm zuhoren, ihn anhoren): τίνος [[περί]] τίνος); γ. to [[yield]] to, [[hear]] and [[obey]], [[hear]] to [[one]], (German auf einen horen): R G); δ. its [[use]] by John in the [[sense]] to [[listen]] to, [[have]] [[regard]] to, of God [[answering]] the prayers of men: Sept. [[render]] שָׁמַע by [[εἰσακούω]]). ε. [[with]] the genitive of [[person]] and participle (Buttmann, 301 (259)): [[ἤκουσα]] [[τοῦ]] θυσιαστηρίου λέγοντος, G L T (Tr WH the Sinaiticus [[manuscript]]), a poetic personification; cf. DeWette at the [[passage]], Winer s Grammar, § 30,11.<br /><b class="num">b.</b> [[with]] the genitive of a [[thing]]: τῆς βλασφημίας, [[τήν]] βλασφημίαν, as in τῆς βλασφημίας is equiv, in [[sense]] to [[αὐτοῦ]] βλασφημοῦντος (cf. Buttmann, 166 (145))); [[τῶν]] λόγων, [[τούς]] λόγους); L T Tr WH the Sinaiticus [[manuscript]], [[but]] R G [[τόν]] λόγον (cf. Buttmann, as [[above]])); συμφωνίας [[καί]] χορῶν, [[τοῦ]] στεναγμοῦ, τῆς ἀπολογίας, ἀκούειν τῆς φωνῆς (equivalent to שָׁמַע , α. to [[perceive]] the [[distinct]] words of a [[voice]]: β. to [[yield]] [[obedience]] to the [[voice]]: οἱ ἀκούσαντες [[namely]], τῆς φωνῆς); μου [[which]] precedes as a possessive genitive [[rather]] [[than]], [[with]] Buttmann, 167 (145f), to [[assume]] a [[double]] genitive of the [[object]], [[one]] of the [[person]] and [[one]] of the [[thing]]. The Johannean [[phrase]] ἀκούειν [[παρά]] [[τοῦ]] Θεοῦ, or τί [[παρά]] Θεοῦ, signifies a. to [[perceive]] in the [[soul]] the [[inward]] [[communication]] of God: to be taught by God's [[inward]] [[communication]]: Song of Solomon , [[too]], the [[simple]] ἀκούειν in to be taught by the [[devil]], according to the [[reading]] of L T Tr WH, ἠκούσατε [[παρά]] [[τοῦ]] πατρός, in Buttmann, 165 (144ff); 301 (258ff) (Compare: [[διακούω]], [[εἰσακούω]], [[ἐπακούω]], [[παρακούω]], [[προακούω]], [[ὑπακούω]].) | |txtha=(on the [[use]] of the [[present]] in a [[perfect]] [[sense]] cf. Winer s Grammar, 274 f (258); Buttmann, 203 (176)); [[imperfect]] ἤκουον; [[future]] (in [[best]] Greek [[usage]]) ἀκούσομαι, R G L, 28 R G L; R G; Tdf.), and (a [[later]] [[form]]) ἀκούσω, Sept.); (Tr WH marginal [[reading]]; R G); and T Tr WH in Winer s Grammar, 82 (79); Buttmann, 53 (46) (Veitch, [[under]] the [[word]])); (1st aorist [[ἤκουσα]], [[ἀκήκοα]]; [[passive]] ([[present]] ἀκούομαι; 1future ἀκουσθήσομαι; 1st aorist [[ἠκούσθην]]; (from [[Homer]] [[down]]); to [[hear]]. I. [[absolutely]]<br /><b class="num">1.</b> to be endowed [[with]] the [[faculty]] of [[hearing]] ([[not]] [[deaf]]): to [[attend]] to ([[use]] the [[faculty]] of [[hearing]]), [[consider]] [[what]] is or has been said. So in exhortations: ἀκούετε, ἀκούσατε, ὁ ἔχων [[ὦτα]] ἀκούειν ἀκουέτω, T WH [[omit]]; Tr brackets ἀκούειν); ὁ ἔχων [[οὖς]] ἀκουσάτω, to [[understand]], [[perceive]] the [[sense]] of [[what]] is said: II. [[with]] an [[object]] (Buttmann, § 132,17; Winer's Grammar, 199 (187f));<br /><b class="num">1.</b> [[ἀκούω]] τί, to [[hear]] [[something]];<br /><b class="num">a.</b> to [[perceive]] by the [[ear]] [[what]] is announced in [[one]]'s [[presence]] (to [[hear]] [[immediately]]): [[τήν]] φωνήν, [[τόν]] ἀσπασμόν, Γαλιλαίαν, the [[name]] 'Galilee,' T WH omits; Tr mrg; brackets Γαλιλαίαν; cf. Buttmann, 166 (145)); ἀνάστασιν νεκρῶν, the [[phrase]] 'ἀνάστασιν νεκρῶν,' [[τόν]] λόγον, R G L) (on [[this]] [[passage]] [[see]] [[παρακούω]], 2); [[τούς]] λόγους, ῤήματα, τί λέγουσιν, τί ἐκ τίνος, R G); followed by [[ὅτι]] (Buttmann, 300 (257f)), to [[get]] by hearinq, [[learn]] (from the [[mouth]] of the [[teacher]] or [[narrator]]): ὁ [[εἰς]] τό [[οὖς]] ἀκούετε, [[what]] is taught [[you]] [[secret]]); Χριστόν i. e. to [[become]] acquainted [[with]] Christ from apostolic [[teaching]], [[μαθεῖν]] [[τόν]] Χριστόν, Buttmann, 166 (144) [[note]]; Winer's Grammar, 199 (187) [[note]])); [[passive]], τί [[with]] the genitive of [[person]] from whom [[one]] hears, τί [[παρά]] τίνος, [[Thucydides]] 6,93; [[Xenophon]], an. 1,2, 5 ([[here]] Dindorf omits [[παρά]]); [[Plato]], rep. 6, p. 506d., others; (Buttmann, 186 (145); Winer's Grammar, 199 (188))); ([[παρά]] τίνος, [[without]] an [[object]] expressed, ἐκ τίνος, ἐκ [[τοῦ]] νόμου, from [[attendance]] on its [[public]] [[reading]]); [[ἀπό]] [[with]] the genitive of [[person]], [[περί]] τίνος added, [[ὅτι]], [[ἀκούω]] τί, a [[thing]] comes to [[one]]'s ears, to [[find]] [[out]] (by [[hearsay]]), [[learn]], ([[hear]] (of)) mediately): [[with]] the accusative of [[thing]], τά ἔργα, ὅσα ἐποίει, Treg. [[text]] ποιεῖ); πολέμους, to [[learn]], absol, viz. [[what]] has [[just]] been mentioned: R L); [[ὅτι]], [[περί]] τίνος, τί [[περί]] τίνος, R G L); followed by an accusative [[with]] participle (Buttmann, 303 (260)): Buttmann, the [[passage]] cited): ἠκούσθη ὁ [[λόγος]] [[εἰς]] τά [[ὦτα]] τῆς ἐκκλησίας [[was]] brought to the ears); ἀκούεται [[πορνεία]] ἐν [[ὑμῖν]]); [[ἐάν]] ἀκουσθῇ [[τοῦτο]] [[ἐπί]] (L Tr WH marginal [[reading]] [[ὑπό]]) [[τοῦ]] ἡγεμόνος); ἠκούσθη [[ὅτι]].<br /><b class="num">d.</b> to [[give]] [[ear]] to [[teaching]] or [[teacher]]: [[τούς]] λόγους, [[τόν]] λόγον, τά ῤήματα [[τοῦ]] Θεοῦ, to [[comprehend]], [[understand]], ([[like]] Latin audio): ἀναγινώσκετε) [[yet]] cf. Meyer at the [[passage]]); (ἀκούειν is [[not]] joined [[with]] the genitive of the [[object]] [[unless]] [[one]] [[hear]] the [[person]] or [[thing]] [[with]] his [[own]] ears (Buttmann, 166 (114));<br /><b class="num">a.</b> [[with]] the genitive of a [[person]]; [[simply]]; α. to [[perceive]] anyone's [[voice]]: οὗ, i. e., of Christ, whose [[voice]] is [[heard]] in the [[instruction]] of his messengers (Winer's Grammar, 199 (187) [[note]]{2}), β. to [[give]] [[ear]] to [[one]], [[listen]], [[hearken]], (German ihm zuhoren, ihn anhoren): τίνος [[περί]] τίνος); γ. to [[yield]] to, [[hear]] and [[obey]], [[hear]] to [[one]], (German auf einen horen): R G); δ. its [[use]] by John in the [[sense]] to [[listen]] to, [[have]] [[regard]] to, of God [[answering]] the prayers of men: Sept. [[render]] שָׁמַע by [[εἰσακούω]]). ε. [[with]] the genitive of [[person]] and participle (Buttmann, 301 (259)): [[ἤκουσα]] [[τοῦ]] θυσιαστηρίου λέγοντος, G L T (Tr WH the Sinaiticus [[manuscript]]), a poetic personification; cf. DeWette at the [[passage]], Winer s Grammar, § 30,11.<br /><b class="num">b.</b> [[with]] the genitive of a [[thing]]: τῆς βλασφημίας, [[τήν]] βλασφημίαν, as in τῆς βλασφημίας is equiv, in [[sense]] to [[αὐτοῦ]] βλασφημοῦντος (cf. Buttmann, 166 (145))); [[τῶν]] λόγων, [[τούς]] λόγους); L T Tr WH the Sinaiticus [[manuscript]], [[but]] R G [[τόν]] λόγον (cf. Buttmann, as [[above]])); συμφωνίας [[καί]] χορῶν, [[τοῦ]] στεναγμοῦ, τῆς ἀπολογίας, ἀκούειν τῆς φωνῆς (equivalent to שָׁמַע , α. to [[perceive]] the [[distinct]] words of a [[voice]]: β. to [[yield]] [[obedience]] to the [[voice]]: οἱ ἀκούσαντες [[namely]], τῆς φωνῆς); μου [[which]] precedes as a possessive genitive [[rather]] [[than]], [[with]] Buttmann, 167 (145f), to [[assume]] a [[double]] genitive of the [[object]], [[one]] of the [[person]] and [[one]] of the [[thing]]. The Johannean [[phrase]] ἀκούειν [[παρά]] [[τοῦ]] Θεοῦ, or τί [[παρά]] Θεοῦ, signifies a. to [[perceive]] in the [[soul]] the [[inward]] [[communication]] of God: to be taught by God's [[inward]] [[communication]]: Song of Solomon , [[too]], the [[simple]] ἀκούειν in to be taught by the [[devil]], according to the [[reading]] of L T Tr WH, ἠκούσατε [[παρά]] [[τοῦ]] πατρός, in Buttmann, 165 (144ff); 301 (258ff) (Compare: [[διακούω]], [[εἰσακούω]], [[ἐπακούω]], [[παρακούω]], [[προακούω]], [[ὑπακούω]].) | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=(Α [[ἀκούω]]) (νεοελλ. και ακούγω)<br /><b>1.</b> έχω την [[αίσθηση]] της ακοής, [[αντιλαμβάνομαι]] με το [[αισθητήριο]] της ακοής<br /><b>2.</b> [[αντιλαμβάνομαι]] [[κάτι]] με το [[αφτί]], φθάνει στα αφτιά μου [[κάποιος]] [[ήχος]]<br /><b>3.</b> πληροφορούμαι, [[μαθαίνω]] [[κάτι]] άμεσα ή έμμεσα, [[γνωρίζω]], «φθάνει [[κάτι]] στ’ αφτιά μου»<br /><b>4.</b> [[υπακούω]], πείθομαι<br /><b>5.</b> [[ακούω]] την [[παράκληση]] κάποιου με [[προσοχή]], [[εισακούω]]<br /><b>6.</b> (για λόγους, αγορεύσεις ή στα μσν. και νεοελλ. για εκκλησιαστικές ακολουθίες) [[προσέχω]], [[παρακολουθώ]], [[μετέχω]] νοητικά<br /><b>7.</b> [[γνωρίζω]] εξ ακοής, έχω [[ακουστά]]<br /><b>8.</b> αφουγκράζομαι, «[[στήνω]] [[αφτί]]»<br /><b>9.</b> [[εννοώ]], [[καταλαβαίνω]] αυτό που [[ακούω]]<br /><b>10.</b> [[γίνομαι]] [[αισθητός]] με την [[ακοή]], [[διεγείρω]] το [[αισθητήριο]] της ακοής<br /><b>μσν.- νεοελλ.</b><br />(το παθ. στο γ΄ πρόσ. εν. ως απρόσ.) <i>ακούεται</i> (νεοελλ. και <i>ακούγεται</i>), διαδίδεται, γίνεται γνωστό, αναφέρεται ότι...<br /><b>νεοελλ.</b><br />Ι. <b>ενεργ.</b><br /><b>1.</b> (για [[μέλη]] του σώματος και συνήθ. με άρν.) [[αρνούμαι]] να υπακούσω, να ακολουθήσω, να συντονιστώ με τις απαιτήσεις του οργανισμού<br /><b>2.</b> [[αισθάνομαι]] [[κάτι]] με τα αισθητήρια του σώματος και ειδικότ. [[οσφραίνομαι]], μυρίζομαι<br />||. <b>παθ.</b><br /><b>1.</b> επιβάλλομαι, [[γίνομαι]] [[γνωστός]], [[αποκτώ]] [[φήμη]]<br /><b>2.</b> (για γυναίκες) [[αποκτώ]] [[φήμη]] ανήθικης γυναίκας, «μού βγαίνει το όνομα»<br /><b>3.</b> βρίσκομαι στην [[επικαιρότητα]], σχολιάζομαι, αναφέρομαι<br /><b>4.</b> [[παρουσιάζομαι]], [[αναφαίνομαι]]<br /><b>5.</b> εισακούομαι<br /><b>6.</b> (για οσμές) [[γίνομαι]] [[αισθητός]]<br /><b>7.</b> (σε διάφορες χαρακτηριστικές φράσεις) «ακούς [[εκεί]]!», επιφωνημ. φρ. που εκφράζει [[έκπληξη]], [[διαμαρτυρία]] ή [[αγανάκτηση]]<br />«[[ακούω]] [[κάτι]] βερεσέ», [[ακούω]] άδικα, [[μάταια]], [[χωρίς]] να πείθομαι ή να συμμορφώνομαι σε ό,τι μού λένε<br />«άκου να [[δεις]]!» (και «άκου ν’ ακούσεις») ως [[προτροπή]] ή επιφών. έκπληξης<br />«[[ακούω]] στο όνομα», ονομάζομαι, έχω το όνομα...<br />«για άκου!» (ως [[απειλή]]), πρόσεξε καλά, «τον νου σου!» «τί ακούς», τί νέα; τί μαθαίνεις; || (μσν. -αρχ.) (μσν. και το παθ.) ονομάζομαι, καλούμαι (ως παθ. του [[λέγω]])<br /><b>μσν.</b><br />[[θεωρώ]] ως, [[εκλαμβάνω]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[είμαι]] [[μαθητής]] κάποιου<br /><b>2.</b> έχω τη [[φήμη]], αναφέρεται, διαδίδεται για μένα [[κάτι]]<br /><b>3.</b> φρ. «[[ἀκούω]] εὖ (ή κακῶς ή [[κακά]]) ὑπό τινος (ἠ [[πρός]] τινος)», μέ επαινεί (ή μέ κακολογεί) [[κάποιος]]<br />«[[ἀκούω]] [[καλῶς]] (ή κακῶς)», έχω καλή (ή κακή) [[φήμη]], «μού βγαίνει τ’ όνομα»<br />(η μτχ. ενεστ. ως ουσ.) <i>οἱ ἀκούοντες</i><br />οι αναγνώστες ενός βιβλίου<br />«[[οὕτως]] [[ἀκούω]]», [[ακούω]] πως αναφέρεται [[κάτι]] με αυτό τον τρόπο, δηλ. τέτοια [[είναι]] η πρώτη [[εντύπωση]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Η λ. [[ἀκούω]], [[καθώς]] και ο [[νεώτερος]] ρηματ. τ. <i>ἀκροῶμαι</i>, υποκατέστησαν στην αρχ. Ελληνική τους παλαιότερους τ. [[κλύω]] και <i>ἀίω</i>. Το ρ. [[ἀκούω]] ανήκει στις λέξεις εκείνες της Ελληνικής που χρησιμοποιούνται ακατάπαυστα από τα ομηρικά έπη [[μέχρι]] τη σύγχρονη Ελληνική. Αρχική [[μορφή]] του ενεστωτ. θέματος θεωρείται ο τ. <i>ἀκούσ</i>-<i>yω</i> (<b>[[πρβλ]].</b> <i>ἤκουσμαι</i>, <i>ἠκούσθην</i>), ενώ ο τ. <i>ἀκήκοα</i> του Παρακειμένου ανάγεται σε τ. <i>ἀκᾱκοFα</i>. Δύο [[είναι]] οι κρατούσες απόψεις σχετικά με την [[ερμηνεία]] του [[ἀκούω]] και τών ομορρίζων του. Κατά τη μία [[άποψη]], ο [[αρχικός]] τ. <i>ἀκούσ</i>-<i>yω</i> προέρχεται από τ. <i>ακ</i>-<i>oυσ</i>-<i>yω</i>, [[είναι]] δηλ. [[σύνθετος]] από τη [[ρίζα]] <i>ακ</i>- (ΙΕ <i>ακ</i>- «[[οξύς]], [[μυτερός]]» <b>[[πρβλ]].</b> [[ἀκμή]], [[ἄκρος]], [[ἄκων]] <b>κ.λπ.</b>) και το ουσ. <i>οὖς</i> «[[αφτί]]», σημαίνοντας αρχικά «έχω οξύ το [[αφτί]], [[τεντώνω]] τ’ αφτιά ν’ ακούσω». Η [[άποψη]] αυτή ενισχύεται από το [[γεγονός]] ότι και το ρ. <i>ἀκροῶμαι</i> σχηματίζεται με ανάλογο τρόπο, αφήνει όμως ουσιαστικά ανερμήνευτη την [[προέλευση]] του ομορρίζου ρ. [[ἀκεύει]] (τηρεί, στον Ησύχιο). Έτσι φαίνεται προτιμότερη η β΄ [[ερμηνεία]] του [[ἀκούω]] από τ. <i>ἀ</i>-<i>κού</i>-<i>yω</i> (<b>[[πρβλ]].</b> γοτθ. <i>haus</i>-<i>jan</i> «[[ακούω]]»), όπου το <i>ἀ</i>- θεωρείται προθεματικό ή αθροιστικό [[στοιχείο]] (<span style="color: red;"><</span> ΙΕ <i>sm</i>-) ή, κατ’ άλλους, μηδενισμένη [[βαθμίδα]] του IE <i>en</i>- «[[εντός]], [[μέσα]]», ενώ το -<i>s</i>- του θέματος εκλαμβάνεται ως [[μόρφημα]] σχηματιστικό τών εφετικών ρημάτων. Άρα, τόσο το ρ. [[ἀκούω]] όσο και το γοτθ. <i>haus</i>-<i>jan</i> [[είναι]] ρήματα εφετικό. Κατά τη β΄ αυτή [[άποψη]], που θεωρείται και η επικρατέστερη [[σήμερα]], το [[ἀκούω]] συνδέεται άμεσα με το ρ. [[ἀκεύω]] του Ησυχίου, [[καθώς]] και με το δωρ. [[κοάω]] «[[ακούω]], [[αντιλαμβάνομαι]]» (χωρις προθεματικό <i>ἀ</i>-). Η [[ετυμολογία]] του [[ἀκούω]] [[κατά]] τη β΄ [[άποψη]] συνδέει το ρ. με την ΙΕ ρ. <i>kew</i>- (και <i>skew</i>-) «[[παρατηρώ]], [[στρέφω]] την [[προσοχή]] μου», απ’ όπου [[μετά]] «[[ακούω]], [[αντιλαμβάνομαι]]». Έτσι ερμηνεύεται απευθείας από τη ρ. <i>kew</i>- ο τ. του Ησυχίου <i>ἀ</i>-<i>κεύ</i>-<i>ω</i> ([[τηρώ]], με προθεματικό <i>ἀ</i>-), ο τ. [[κοέω]] (δωρ. [[κοάω]]) από <i>κοF</i>-<i>έω</i>, μετονοματικό ρ. από ουσ. <i>κόFος</i> (<b>[[πρβλ]].</b> <i>Λαο</i>-<i>κόFων</i>) και το ρ. <i>α</i>-<i>κου</i>-<i>σ</i>-<i>yω</i>) (με προθεμ. [[φωνήεν]] <i>ἀ</i>-, ετεροιωμένη [[βαθμίδα]] ρίζας και εφετικό ρηματ. [[επίθημα]] -<i>s</i>-). Απο την [[ίδια]] ρ. <i>kew</i>- προέρχονται το αρχ. ινδ. <i>kav</i>-<i>is</i> «[[προνοητής]], [[σοφός]], [[ποιητής]]», τα λατ. <i>cav</i>-<i>eo</i> «[[προσέχω]], [[προνοώ]], [[φυλάγομαι]]», <i>cautus</i> «[[προνοητικός]], [[επιφυλακτικός]]», <i>cautio</i> «[[πρόνοια]], [[προφύλαξη]], [[επιφύλαξη]]» (απ’ όπου σε αντίστοιχα γαλλ. <i>caution</i> και <i>precaution</i>), το γοτθ. <i>hausjan</i> «[[ακούω]]», το αγγλ. <i>hear</i> «[[ακούω]]», το γερμ. <i>horen</i> «[[ακούω]]», το αγγλ. <i>show</i> «[[δείχνω]]» (από τον παράλληλο τ. <i>skew</i>- της ρ. <i>kew</i>-), τα γερμ. <i>schauen</i> «[[παρατηρώ]]» και <i>schon</i> «[[ωραίος]]» (αρχ. «με ωραία [[θωριά]]»).<br /><b><span style="color: brown;">ΠΑΡ.</span></b> [[ακοή]], [[άκουσμα]], [[ακουστός]]<br /><b>αρχ.</b><br />[[ἀκουάζομαι]], [[ἄκουσις]], [[ἀκουστήριον]], [[ἀκουστής]], [[ἀκουτίζω]]<br /><b>μσν.</b><br />[[ἀκουόντως]]<br /><b>νεοελλ.</b><br />[[ακουσμός]].<br /><b><span style="color: brown;">ΣΥΝΘ.</span></b> [[εισακούω]], [[διακούω]], [[παρακούω]], [[υπακούω]]<br /><b>αρχ.</b><br />[[ἀντακούω]], [[ἐνακούω]], [[ἐξακούω]], [[ἐπακούω]], [[κατακούω]], [[προακούω]], [[προσακούω]], [[συνακούω]]<br />[[ἀνήκοος]], [[εὐήκοος]], [[ὀξυήκοος]], <i>πολυπήκοος</i>, [[συνήκοος]], [[φιλήκοος]]<br /><b>νεοελλ.</b><br />[[ακρακούω]], [[βαριακούω]], [[καλακούω]], [[καλοακούω]], [[κρυφακούω]], <i>ματακούω</i>, <i>μισακούω</i>, [[ξανακούω]], <i>πολυακούω</i>, <i>πρωτακούω</i>, [[στραβακούω]]. Βλ. και [[λήμμα]] <i>ἀκ</i>-]. | |||
}} | }} |