3,274,917
edits
φιλέω: Difference between revisions
6
(T21) |
(6) |
||
| Line 30: | Line 30: | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=φιλῶ; [[imperfect]] 3rd [[person]] [[singular]] ἐφίλει; 1st aorist ἐφίλησα; [[perfect]] πεφίληκα; ([[φίλος]]); from [[Homer]] [[down]];<br /><b class="num">1.</b> to [[love]]; to be [[friendly]] to [[one]] (the Sept. [[several]] times for אָהַב): τινα, L marginal [[reading]] ἀγαπᾷ); ἐν πίστει added, [[with]] a [[love]] founded in and springing from [[faith]], τί, to [[love]] i. e. [[delight]] in, [[long]] for, a [[thing]]: [[τήν]] πρωτοκλισίαν, ἀσπασμούς, [[τήν]] ψυχήν, to be [[desirous]] of preserving [[one]]'s [[life]] (opposed to μισεῖν, to [[hate]] it [[when]] it cannot be kept [[without]] denying Christ), τό [[ψεῦδος]], σοφίαν, amo facere, to [[love]] to do, i. e. to do [[with]] [[pleasure]]: [[Pindar]] Nem. 1,15; [[Aeschylus]] septem 619; Agam. 763; Suppl. 769; [[Euripides]], Iph. Taur. 1198; Rhes. 394; [[Xenophon]], hipparch. 7,9; Aelian v. h. 14,37).<br /><b class="num">2.</b> to [[kiss]]: τινα, Sept. for נָשַׁק, ἀγαπᾶν and φιλεῖν: the [[former]], by [[virtue]] of its [[connection]] [[with]] [[ἄγαμαι]], [[properly]] denotes a [[love]] founded in [[admiration]], [[veneration]], [[esteem]], [[like]] the Latin diligere, to be [[kindly]] disposed to [[one]], [[wish]] [[one]] [[well]]; [[but]] φιλεῖν denotes an [[inclination]] prompted by [[sense]] and [[emotion]], Latin amare; ὁ μή [[τοῦ]] [[δεόμενος]] [[οὐδέ]] τί ἀγαπωη ἄν. ὁ δέ μή ἀγαπωη (ἀγαπῶν (?)), ὀυδ' ἄν φίλοι, [[Plato]], [[Lysias]], p. 215b.; ἐφιλησατε αὐτόν ([[Julius]] [[Caesar]]) ὡς πατέρα καί ἠγαπησατε ὡς εὐεργέτην, [[Dio]] Cassius, 44,48; ut scires, eum a me non diligt solum, verum etiam amari, [[Cicero]], ad fam. 13,47; L. [[Clodius]] valde me diligit vel, ut ἐμφατικωτερον dicam, valde me amat, id. ad Brut. 1. Hence, men are said ἀγαπᾶν God, [[not]] φιλεῖν; and God is said ἀγαπῆσαι [[τόν]] κόσμον (φιλεῖν the disciples of Christ (ἀγαπᾶν ([[not]] φιλεῖν) [[τούς]] ἐχθρούς ([[τούς]] [[ἐμέ]] φιλοῦντας ἀγαπῶ, ἀγαπᾶν is [[not]], and cannot be, used of [[sexual]] [[love]] ([[but]] it is so used [[occasionally]] by the [[later]] writers; cf. [[Plutarch]], Pericl. 24,12, p. 165e.; symp. 7, p. 180b. ὁ [[ἐρώμενος]] [[τόν]] ἐραστην ἀγαπᾷ; cf. Stephanus Thesaurus i., p. 209a.; [[Sophocles]]' Lexicon, [[under]] the [[word]] [[ἀγαπάω]], 2; Woolsey in the Andover Rev. for Aug. 1885, p. 170f). Cf. Tittmann, Syn. N. T. i., p. 50ff; Cremer, [[under]] the [[word]] [[ἀγαπάω]] (4te Aufl., p. 9f); Trench, § xii.; (Schmidt, [[chapter]] 136, [[especially]] § 6; Cope, [[Aristotle]], rhet. vol. 1 m Appendix A. ([[also]] given in the Journ. of Philol. for 1868, p. 88ff); [[also]] Höhne in (Luthardt's) Zeitschr. f. kirchl. Wissensch. as [[above]] [[with]] for 1882, p. 6ff; [[especially]] Woolsey as [[above]] Compare: [[καταφιλέω]].) | |txtha=φιλῶ; [[imperfect]] 3rd [[person]] [[singular]] ἐφίλει; 1st aorist ἐφίλησα; [[perfect]] πεφίληκα; ([[φίλος]]); from [[Homer]] [[down]];<br /><b class="num">1.</b> to [[love]]; to be [[friendly]] to [[one]] (the Sept. [[several]] times for אָהַב): τινα, L marginal [[reading]] ἀγαπᾷ); ἐν πίστει added, [[with]] a [[love]] founded in and springing from [[faith]], τί, to [[love]] i. e. [[delight]] in, [[long]] for, a [[thing]]: [[τήν]] πρωτοκλισίαν, ἀσπασμούς, [[τήν]] ψυχήν, to be [[desirous]] of preserving [[one]]'s [[life]] (opposed to μισεῖν, to [[hate]] it [[when]] it cannot be kept [[without]] denying Christ), τό [[ψεῦδος]], σοφίαν, amo facere, to [[love]] to do, i. e. to do [[with]] [[pleasure]]: [[Pindar]] Nem. 1,15; [[Aeschylus]] septem 619; Agam. 763; Suppl. 769; [[Euripides]], Iph. Taur. 1198; Rhes. 394; [[Xenophon]], hipparch. 7,9; Aelian v. h. 14,37).<br /><b class="num">2.</b> to [[kiss]]: τινα, Sept. for נָשַׁק, ἀγαπᾶν and φιλεῖν: the [[former]], by [[virtue]] of its [[connection]] [[with]] [[ἄγαμαι]], [[properly]] denotes a [[love]] founded in [[admiration]], [[veneration]], [[esteem]], [[like]] the Latin diligere, to be [[kindly]] disposed to [[one]], [[wish]] [[one]] [[well]]; [[but]] φιλεῖν denotes an [[inclination]] prompted by [[sense]] and [[emotion]], Latin amare; ὁ μή [[τοῦ]] [[δεόμενος]] [[οὐδέ]] τί ἀγαπωη ἄν. ὁ δέ μή ἀγαπωη (ἀγαπῶν (?)), ὀυδ' ἄν φίλοι, [[Plato]], [[Lysias]], p. 215b.; ἐφιλησατε αὐτόν ([[Julius]] [[Caesar]]) ὡς πατέρα καί ἠγαπησατε ὡς εὐεργέτην, [[Dio]] Cassius, 44,48; ut scires, eum a me non diligt solum, verum etiam amari, [[Cicero]], ad fam. 13,47; L. [[Clodius]] valde me diligit vel, ut ἐμφατικωτερον dicam, valde me amat, id. ad Brut. 1. Hence, men are said ἀγαπᾶν God, [[not]] φιλεῖν; and God is said ἀγαπῆσαι [[τόν]] κόσμον (φιλεῖν the disciples of Christ (ἀγαπᾶν ([[not]] φιλεῖν) [[τούς]] ἐχθρούς ([[τούς]] [[ἐμέ]] φιλοῦντας ἀγαπῶ, ἀγαπᾶν is [[not]], and cannot be, used of [[sexual]] [[love]] ([[but]] it is so used [[occasionally]] by the [[later]] writers; cf. [[Plutarch]], Pericl. 24,12, p. 165e.; symp. 7, p. 180b. ὁ [[ἐρώμενος]] [[τόν]] ἐραστην ἀγαπᾷ; cf. Stephanus Thesaurus i., p. 209a.; [[Sophocles]]' Lexicon, [[under]] the [[word]] [[ἀγαπάω]], 2; Woolsey in the Andover Rev. for Aug. 1885, p. 170f). Cf. Tittmann, Syn. N. T. i., p. 50ff; Cremer, [[under]] the [[word]] [[ἀγαπάω]] (4te Aufl., p. 9f); Trench, § xii.; (Schmidt, [[chapter]] 136, [[especially]] § 6; Cope, [[Aristotle]], rhet. vol. 1 m Appendix A. ([[also]] given in the Journ. of Philol. for 1868, p. 88ff); [[also]] Höhne in (Luthardt's) Zeitschr. f. kirchl. Wissensch. as [[above]] [[with]] for 1882, p. 6ff; [[especially]] Woolsey as [[above]] Compare: [[καταφιλέω]].) | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''φῐλέω:''' Αιολ. φίλημμι, Επικ. απαρ. [[φιλήμεναι]]· Ιων. και Επικ. γʹ ενικ. προστ. [[φιλέεσκε]]· μέλ. <i>φιλήσω</i>, Επικ. απαρ. [[φιλησέμεν]]· αόρ. αʹ <i>ἐφίλησα</i>, παρακ. <i>πεφίληκα</i> — Μέσ., Επικ. αόρ. αʹ <i>ἐφῑλάμην</i> (όπως από <i>φίλλω</i>), γʹ ενικ. [[ἐφίλατο]], [[φίλατο]], προστ. [[φῖλαι]] — Παθ., Μέσ. μέλ. <i>φιλήσομαι</i>, με Παθ. [[σημασία]] (αντί <i>φιληθήσομαι</i>)· αόρ. αʹ <i>ἐφιλήθην</i>, Επικ. γʹ πληθ. [[ἐφίληθεν]]· παρακ. <i>πεφίλημαι</i>· ([[φίλος]])·<br /><b class="num">I. 1.</b> [[αγαπώ]], [[περιβάλλω]] με [[στοργή]], Λατ. diligere, σε Όμηρ. κ.λπ.· [[φιλέω]] τινὰ φιλότητα, [[νιώθω]] [[συμπάθεια]] για κάποιον, σε Ομήρ. Οδ.· [[αγαπώ]] και [[περιποιούμαι]] κάποιον ως σύζυγός του, σε Όμηρ.· ο Επικ. Μέσ. αορ. αʹ με Ενεργ. [[σημασία]], σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">2.</b> [[αντιμετωπίζω]] με [[τρυφερότητα]] ή [[ευγένεια]], [[καλωσορίζω]] έναν επισκέπτη, σε Όμηρ. — Παθ., παρ' [[ἄμμι]] φιλήσεαι, θα φιλοξενηθείς στο [[σπίτι]] μας, σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">3.</b> [[φιλώ]], σε Αισχύλ. κ.λπ.· με [[διπλή]] αιτ., <i>τὸ [[φίλαμα]]</i>, <i>τὸ τὸν Ἄδωνιν φίλασεν</i>, το [[φιλί]] με το οποίο τον φίλησε, σε Μόσχ. — Μέσ., φιλάμε ο [[ένας]] τον [[άλλο]], σε Ηρόδ.<br /><b class="num">4.</b> λέγεται για πράγματα, [[αγαπώ]], μου αρέσει, [[εγκρίνω]], σε Ομήρ. Οδ., Σοφ.<br /><b class="num">II. 1.</b> με απαρ., [[αγαπώ]] να κάνω [[κάτι]], είμαι [[θιασώτης]] στο να κάνω, [[θέλω]] ή [[συνηθίζω]] να κάνω, σε Ηρόδ., Τραγ.<br /><b class="num">2.</b> λέγεται για πράγματα, γεγονότα, [[αὔρα]] φιλέει πνέειν, σε Ηρόδ.· φιλεῖ [[μεγάλα]] στρατόπεδα ἐκπλήγνυσθαι, μεγάλες μονάδες στρατού είναι επιρρεπείς στο να καταλαμβάνονται από [[πανικό]], σε Θουκ.· <i>πάντα ἀνθρώποισι φιλέει γίνεσθαι</i>, όλα έρχονται στον άνθρωπο με την [[εμπειρία]], σε Ηρόδ.· και [[χωρίς]] <i>[[γίγνεσθαι]]</i>, [[οἷα]] δὴ φιλεῖ, [[καθώς]] είναι [[συνήθεια]], σε Πλάτ.· επίσης, προστ. <i>ὡςδὴ φιλεῖ</i>, [[καθώς]] συνηθίζεται, Λατ. ut solet, σε Πλούτ. | |||
}} | }} | ||