ὁπότε: Difference between revisions

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0362.png Seite 362]] ep. [[ὁππότε]], ion. [[ὁκότε]], correl. zu [[πότε]], relativ u. indirect fragend, [[dann wann]], [[wenn]], [[als]]; – c. indic., Hom. u. Folgde überall; οὐδ' [[ὑμεῖς]] περ ἐνὶ φρεσὶ θέσθε μ' ἀνεγεῖραι, ὁππότ' [[ἐκεῖνος]] ἔβη, als jener ging, Od. 4, 729; ἦ ῥά τι [[ἴδμεν]], [[ὁππότε]] Τηλέμαχος νεῖτ' ἐκ Πύλου, wissen wir, wann Telemach heimkehrt, ib. 633; Hes. O. 496 Th. 431. 595; Pind. Ol. 1, 37 u. öfter; [[ὁπότε]] γε καὶ τὸν ἐν χεροῖν κατεῖχον, da ich ja, Soph. O. C. 1696; Plat. Prot. 356 e Polit. 301 d u. sonst; – häufig im Vergleich, ὡς [[ὁπότε]], wie wenn, Il. 11, 492. 23, 630; in welcher Vrbdg auch der conj. dabei steht, Il. 11, 305 Od. 4, 335. 17, 126; vgl. Heyne exc. IV zu Il. IX; – in der Betheuerung, ὡς ὄφελεν θάνατός μοι [[ἁδεῖν]], [[ὁππότε]] υἱέι σῷ ἑπόμην, Il. 3, 173; – c. ἄν u. conj., zeitbedingend, [[dann]], [[wann]], so oft als, Il. 16, 62. 20, 316. Daher ist Il. 21, 340 ὁπότ' ἂν δὴ φθέγξομ' [[ἐγών]] conj., wie ἱμείρεται Od. 1, 41; [[ὁππότε]] κεν – θήσει, Od. 16, 282, ist ein verdächtiger Vers. – Nach Homer wird daraus [[ὁπόταν]], welches m. vgl.; einzeln findet sich auch der conj. ohne ἄν in dieser Vbdg, ὁππότ' ἐγώ περ ἴω, Il. 16, 245; ἄχνυται, [[ὁππότε]] τις μνήσῃ, Od. 14, 170; Hes. Th. 435. 782; ὁπότ' ἀθρήσωσιν, Qu. Sm. 7, 410; – c. optat. in indirecter Rede, Soph. Trach. 821, Plat. Theaet. 143 c, Xen. An. 4, 6, 20; od. Ausdruck der wiederholten Handlung in der Vergangenheit, <b class="b2">so oft</b>, πολλάκι μιν ξείνισσεν, [[ὁπότε]] Κρήτηθεν ἵκοιτο, Il. 3, 233; [[ὁπότε]] ἀναγκασθείη, πάντας ἐκράτει, Plat. Conv. 220 a; [[ὁπότε]] τις εἴποι τὸ μὴ ὄν, ἀκριβῶς ᾤμην ξυνιέναι, Soph. 243 b; [[πάλιν]] δὲ [[ὁπότε]] ἀπίοιεν, ταὐτὸ ἔπασχον, Xen. An. 3, 4, 28, vgl. 7, 7, 6; εἰώθει [[γοῦν]], [[ὁπότε]] δεῦρ' ἐμβάλλοι, Cyr. 2, 1, 5; auch [[ὁπότε]] πρῶτον ὑμῶν τῳ σοφῶν ἐντύχοιμι, Plat. Hipp. mai. 286 d, sobald ich nur. Erst bei Sp. so auch in Beziehung auf die Gegenwart, Luc. D. mort. 21, 1. – Auch wie quoniam, [[da]], [[da einmal]], [[ὁπότε]] ἐνταῦθά ἐσμεν τοῦ λόγου, [[τόδε]] ἀποκρινώμεθα, Plat. Legg. X, 895 b; [[τότε]] μὲν ἦτε ἀγαθοί, νῦν δ', [[ὁπότε]] περὶ τῆς ὑμετέρας σωτηρίας ὁ [[ἀγών]] ἐστι, πολὺ προσήκει ἀμείνονας εἶναι, Xen. An. 3, 2, 15; χαλεπὰ τὰ παρόντα, [[ὁπότε]] στρατηγῶν τοιούτων στερόμεθα, da wir solcher Feldherren beraubt sind, 3, 2, 2, vgl. Cyr. 6, 1, 8; u. so [[ὁπότε]] γε, <b class="b2">da ja</b>, An. 7, 6, 11, [[μέγας]] δὴ σύ γε, [[ὁπότε]] γε καὶ ἡμῖν τάξεις, ἃ ἂν δέῃ ποιεῖν, Cyr. 8, 3, 7; – ἦν δὲ [[ὁπότε]], bisweilen, Xen. An. 4, 2, 27.