Ε: Difference between revisions

|dgtxt=ε, τό<br />indecl.<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>en el sistema graf. [[épsilon]] la quinta letra del alfabeto griego, D.T.631.5, ἒ ψιλόν D.T.631.5 (var.), cf. ἐψιλόν<br /><b class="num">•</b>nota la [[e]] breve y larga, en el alfabeto jónico la breve<br /><b class="num">•</b>su nombre era εἶ q.u.<br /><b class="num">2</b> en el sistema fonológico, uno de los siete fonemas vocálicos τούτων (τῶν στοιχείων) φωνήεντα μέν ἐστιν ἑπτά· α ε η ι ο υ ω D.T.631.1<br /><b class="num">•</b>sobre su pronunciación como ῑ Hdn.Gr.2.390.<br /><b class="num">II</b> como numeral<br /><b class="num">1</b> [[cinco]] (se distingue de la letra por diferentes signos diacríticos: εʹ, ε, ɛ̄) ἀπὸ ιη ἐτέων μέχρι ε καὶ λ desde los dieciocho años hasta los treinta y cinco</i> Hp.<i>Coac</i>.431, ὀλ(υρῶν) (ἀρτάβας) ε <i>PHib</i>.122.1 (III a.C.), χα(λκοῦ) τάλ(αντα) ε <i>PTor.Choachiti</i> 8A.45 (II a.C.), δη(νάρια) εʹ <i>IEphesos</i> 20B.30 (I d.C.), ῥαπφ(ανέλαιον) λ(ίτραι) κʹ ο(ὐ)γ(κίαι) εʹ <i>Graff.Dip</i>.HE 7 (I d.C.), τὸ E ... κυρίου σημεῖον ἀριθμοῦ προτετιμῆσθαι τῆς πεμπάδος que la E es estimada como signo de un número importante, el cinco</i> Plu.2.387e, γίνονται ɛ̄ Vett.Val.31.8, ὁλκ(ῆς) μ(νᾶς) ε de cinco minas de peso</i>, <i>POxy</i>.3765.9 (IV d.C.).<br /><b class="num">2</b> [[cinco mil]] (con otro signo diacrítico: ͵ε): τάπη[ς Βρεταννικός] (δηνάρια) ͵ε <i>DP</i> 19.28, cf. 63, 67 <i>passim</i>.<br /><b class="num">3</b> ordinal [[quinto]] ἐπὶ τὸν διάλογον τοῦ ε (ἔτους) <i>PTeb</i>.58.23 (II a.C.), Φιλοδήμου Περὶ ποιημάτων ɛ̄ Phld.<i>Po</i>.5.tít. (p.164), ἐκ εʹ ἄξονος Sch.Er.<i>Il</i>.21.282 (p.105), ἀναγραφόμενος ἐπὶ τοῦ ɛ̄ ἀμφόδου inscrito en el distrito quinto</i>, <i>PMonac</i>.71.18 (II d.C.), Ἑρμοῦ τὸ βʹ, τὸ εʹ ... σαπρόν de Hermes, el segundo y el quinto, desfavorable</i> de los lugares o casas de los planetas en el zodíaco, Vett.Val.36.9, ὅτι τῆς ɛ̄ ῥαψῳδίας ἐπιγραφὴ ἡ μὲν [[ἔμμετρος]] αὕτη· εἶ Eust.511.7.<br /><b class="num">4</b> adv. [[cinco veces]] δημαρχικῆς ἐξουσίας τὸ ɛ̄ con potestad tribunicia por quinta vez</i>, <i>IM</i> 174.8 (II d.C.), ὕπατος τὸ ɛ̄ <i>IM</i> 171.6 (II d.C.), στρατηγήσαντα εʹ <i>IIasos</i> 87.7 (imper.).<br /><b class="num">III</b> como sonido mágico en abracadabras y fórmulas repetidas <i>PMag</i>.1.14, 18, εεεεεε <i>PMag</i>.2.96, αεηιουω <i>PMag</i>.13.905.

|lsmtext='''Ε:''' ε, ἔψιλον, το πέμπτο [[γράμμα]] του ελλ. αλφαβ.· ως αριθμητικό, εʹ= [[πέντε]] και [[πέμπτος]], [[αλλά]] ͵ε = 5.000. Οι αρχαίοι προέφεραν αυτό το [[φωνήεν]] <i>εἶ</i>(όπως προέφεραν και τα <i>ο</i>, <i>οὖ</i>). Την περίοδο αρχηγίας του Ευκλείδη (403 π.Χ.) οι Αθηναίοι υιοθέτησαν το μακρό <i>ε</i> (<i>Η</i>, <i>η</i>) απ' το Σαμιακό [[αλφάβητο]]. Οι Γραμμ. ονόμασαν το βραχύ <i>ε</i>, <i>ἒ ψιλόν</i>, δηλ. <i>ε</i> [[χωρίς]] δάσυνση, [[διότι]] το <i>Ε</i> χρησιμοποιούνταν για να δηλωθεί η [[δασεία]]. Στην Ιων., το <i>ε</i> αντικαθιστούσε το <i>ᾰ</i>, [[βέρεθρον]] [[ἔρσην]] [[τέσσερες]] αντί [[βάραθρον]] [[ἄρσην]] [[τέσσαρες]], και τα συνηρ. ρημ. σε <i>-άω</i>, όπως [[ὁρέω]], <i>φοιτέω</i>.