πρόκειμαι: Difference between revisions

|lstext='''πρόκειμαι''': (περὶ τοῦ Ἰων. τύπου προκέεσθαι ἴδε ἐν λ. [[κεῖμαι]])· μέλλ. -κείσομαι. Ἐν χρήσει ὡς παθ. τοῦ [[προτίθημι]], [[κεῖμαι]], εἶμαι τεθειμένος ἐνώπιόν τινος, ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον Ἰλ. Ι. 91, Ὀδ. Α. 149, κτλ.· πρ. δαίς, [[δεῖπνον]] Ἡρόδ. 1. 211., 5. 105· τὰ πρ. ἀγαθὰ ὁ αὐτ. 9. 82. 2) [[κεῖμαι]] ἐκτεθειμένος, [[ὁρέω]] [[παιδίον]] [[προκείμενον]] ὁ αὐτ. 1. 111, πρβλ. Δημ. 1078. 26· ἐκ γῆς, [[ὅθεν]] [[προὔκειτο]] Σοφ. Τρ. 702· ἄτιμος ὧδε [[πρόκειμαι]], λέγει ὁ [[Αἴας]] περὶ [[ἑαυτοῦ]], ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 427, πρβλ. Εὐρ. Τρῳ. 1179· ― [[μάλιστα]], [[κεῖμαι]] [[νεκρός]], [[ἐκτάδην]], Αἰσχύλ. Θήβ. 965, Σοφ. Αἴ. 1059· ὁ προκείμενος, τὸ [[πτῶμα]] τὸ κείμενον καὶ ἕτοιμον πρὸς ταφήν, Σοφ. Ἀντ. 1101, Εὐρ. Ἄλκ. 1012, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 537, πρβλ. Ὄρν. 474, Ἀντιφῶν 145. 20, Λουκ. περὶ πένθους 12· ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ ἐξενεχθείς, Λυσ. Ἀποσπ. 11· ― μεταφορ., πρὸς ὕβριν πρ., εἶμαι ἐκτεθειμένος εἰς..., Διοδ. Ἐκλογ. 596. 67. 3) εἶμαι ἐκτεθειμένος ἐνώπιον πάντων ὡς [[βραβεῖον]] ἀγῶνος, Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 312· ― [[ἐντεῦθεν]], β) μεταφορ., τίθεμαι ἐνώπιον πάντων, προτίθεμαι, προβάλλομαι, Λατ. in medio roni, γνῶμαι [[τρεῖς]] προεκέατο, [[τρεῖς]] γνῶμαι εἶχον προταθῆ, Πλάτ. Πολ. 533Ε, πρβλ. Φαῖδρ. 237C· πρόκειται τῷ συμβουλεύοντι σκοπὸς τὸ συμφέρον Ἀριστ. τέλους Ρητορ. 1. 6, 1· ― [[συχνάκις]] ἐπὶ κόπων καὶ ἀγώνων, [[πόνος]] τε καὶ ἀγὼν [[ἔσχατος]] ψυχῇ πρόκειται [[Πλάτων]]. Φαῖδρ. 247Β, πρβλ. Λάχ. 182Α· καταγέλαστον..., ὃ [[πάλαι]] πρόκειται, τοῦτο [[πάλιν]] προτιθέναι ὁ αὐτ. ἐν Εὐθυδ. 279D· σῴζομαι, [[ὑπάρχω]], προοίμια πρ. ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 722D· ― [[συχν]]. ἐν τῇ μετοχ., ἄεθλος προκείμενος, [[ἀγών]], [[ἔργον]] προταθέν, Ἡρόδ. 1. 126., 4. 10, πρβλ. Αἰσχύλ. Πρ. 257, 755· ἀγῶνος μεγίστου πρ. Ἡρόδ. 9. 60· ἄθλα πρ. Λυσ. 96. 7, Ξεν. Κύρ. 2. 3, 2, κτλ.· τὸ πρ. πόνον Εὐρ. Ἄλκ. 1149· [[ἔργον]] ἔχειν πρ. Πλάτ. Πολ. 407Α· τὰ προκείμενα, ἀντίθετον τῷ μέλλοντα [[ταῦτα]], Σοφ. Ἀντ. 1334, Εὐρ. Ρῆσ. 984· οὕτω, ξυμφορᾶς προκειμένης ὁ αὐτ. ἐν Ἀλκ. 551· τὸ πρ. ἐν τῷ λόγῳ ἢ τὸ πρ., τὸ ὑπὸ συζήτησιν [[ζήτημα]], Πλάτ. Γοργ. 457D, Λάχ. 184C, κτλ.· οὕτω, τὸ πρ. [[πρῆγμα]], τὸ ἐν χερσὶ [[πρᾶγμα]], ἡ [[ὑπόθεσις]], Ἡρόδ. 1. 207· ― ἀπροσ., περὶ σωτηρίας προκειμένου, [[ὅταν]] τὸ [[ζήτημα]] [[εἶναι]] περὶ σωτηρίας, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 401· πρόκειται ἡμῖν ζητεῖν Λουκ. Παράσ. 54, πρβλ. Διον. Ἁλ. Τέχνη Ρητ. 7. 5. 4) [[κεῖμαι]] ἐκ τῶν προτέρων, νόμοι πρόκεινται Σοφ. Ο. Τ. 865· πρ. σημήια, σημεῖα ὡρισμένα ἐκ τῶν προτέρων, προσυμπεφωνημένα, Ἡρόδ. 2. 38· αἱ προκείμεναι ἡμέραι, αἱ ἐκ τῶν προτέρων ὁρισθεῖσαι ἡμέραι, ὁ αὐτ. 2. 87· [[οὕτως]], ἐνιαυτοὶ πρόκεινται ἐς [[ὀγδώκοντα]], [[εἶναι]] ὡρισμένοι μέχρις 80, Ἡρόδ. 3. 22· πρ. [[ἀνάγκη]] ὁ αὐτ. 1. 11· ― ἐπὶ νόμων, νόμους ὑπερβαίνουσι τοὺς πρ. Σοφ. Ἀντ. 481· ἐπὶ ποινῶν, στέρεσθαι κρατὸς ἦν [[προκείμενον]] Αἰσχύλ. Πέρσ. 371· [[φόνος]] πρ. [[δημόλευστος]] Σοφ. Ἀντ. 36· πολλῶν [ἁμαρτημάτων] θανάτου [[ζημία]] πρ. Θουκ. 3. 45· τὸ θανεῖν... πᾶσι πρόκειται Ἑλλ. Ἐπιγρ. 198. 5) πρῶτος ἔχω ῥηθῇ, Ἀριστ. Τοπ. 6. 5, 1. ΙΙ. [[κεῖμαι]] [[ἔμπροσθεν]], [[κεῖμαι]] ἐνώπιόν τινος, μετὰ γεν., [[Αἴγυπτος]] προκειμένη τῆς ἐχομένης γῆς Ἡρόδ. 2. 12, πρβλ. 4. 99· ᾖ (ἢ οὖ) [[χρυσήλατος]] [[προὔκειτο]] μαστῶν [[περονίς]], [[ἔνθα]] [[ὑπεράνω]] τῶν μαστῶν ὑπῆρχε [[χρυσήλατος]] μικρὰ [[περόνη]] (κοινῶς ᾧ [[ὅπερ]] βεβαίως προῆλθεν ἐκ τῆς προηγουμένης λέξεως πέπλον: οὕτω δὲ θὰ ἐσήμαινεν: ὃς περονίδα εἶχε μαστῶν προκειμένην), Σοφ. Τρ. 925· πρὸ τῶν ἀνθρώπων πρ. τὰ παραφράγματα Πλάτ. Πολ. 514Β· ― ἀπολ., ἐπὶ ἀκρωτηρίου, νήσου κτλ., ἐν τῇ θαλάττῃ πρ. [[χωρίον]] Ξεν. Ἀν. 6. 4, 3· τὰ προκείμενα τῆς χώρας ὄρη Ἀπομν. 3. 5, 27· παρὰ ἤπειρον [[νῆσος]] πρ. ὁ αὐτ. ἐν Ἀθην. 2. 13, κτλ. ΙΙΙ. προηγοῦμαι, [[γράμμα]] τὸ [[προκείμενον]], τὸ ἀρκτικὸν [[γράμμα]], Ἀνθ. Π. 11. 426· ἐν τοῖς πρ., ἐν ταῖς προηγηθείσαις σελίσιν, Ἀπολλ. π. Συντάξ. 138, πρβλ. 32, κτλ.