ἐνθάδε: Difference between revisions

|lstext='''ἐνθάδε''': Ἐπίρρ.: 1) ἐπὶ τόπου, μετὰ ῥημ. κινήσ., [[δεῦρο]], Λατ. illuc, huc, πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστε’ ἀλώμενος ἐνθάδ’ [[ἱκάνω]] Ὀδ. Ο. 492, κτλ.· οὐκ ἐνθάδ’ οἱ πλοῖ τοῖσι σώφροσιν ἀνδρῶν Σοφ. Φιλ. 304· ὁ δ’ ἐνθάδ’ ἥκων [[αὐτόθι]] 337, Θουκ. 6. 36. 2) παρ’ Ἀττ. συνηθέστερον ὡς τὸ [[ἔνθα]], [[ἐνταῦθα]], Λατιν. hic, [[ἐνθάδε]] [[αὐτοῦ]] Ἀριστοφ. Σφ. 765· οἱ [[ἐνθάδε]], οἱ ἐνταύθα, ἐν ἀντιθ. πρὸς τὸ οἱ [[κάτω]], Πινδ. Ο. 2. 104, Αἰσχύλ. Ἱκ. 923, Σοφ. Ἀντιγ. 75, Πλάτ. Γοργ. 525Β· (πρβλ. [[ἐκεῖ]])· [[ὡσαύτως]] ὁ λαὸς τοῦ τόπου τούτου, Σοφ. Ο. Τ. 42· τοῖς ἐνθάδ’ [[αὐτοῦ]] [[αὐτόθι]] 78· τις τῶν ἐνθάδ’ [[αὐτοῦ]] Εὔπολ. ἐν Ἀδήλ. 1. 4: τὰ [[ἐνθάδε]], ἐν ἀντιθέσει πρὸς τό, τὰ [[ἐκεῖ]], Θουκ. 6. 17. ΙΙ. ἐπὶ περιστάσεων, ἔστιν, ἔφη,... πρόφασιν κατασκευάσαι καὶ [[ἐνθάδε]], καὶ ἐν [[ταύτῃ]] τῇ περιστάσει, Ξεν. Κύρ. 2. 4, 17· [[οὕτως]], ὁ δ’ ἐνθάδ’ ἥκων, εἰς τοιοῦτο περιελθὼν [[σημεῖον]], Σοφ. Φιλ. 377· μετὰ γεν... [[ἐνθάδε]] τοῦ πάθους, εἰς τοῦτο τὸ [[σημεῖον]] τοῦ πάθους μου, [[αὐτόθι]] 899. 2) ἐπὶ χρόνου, νῦν, οὔτ’ ἐνθάδ’ ὁρῶν οὔτ’ [[ὀπίσω]], [[οὔτε]] τὸ παρὸν βλέπων [[οὔτε]] τὸ μέλλον, ὁ αὐτ. Ο. Τ. 488, πρβλ. Ο. Τ. 992, Ξεν. Κύρ. 2. 3, 4. - Πρβλ. τὸ ἑπόμενον.