ὑποτίθημι: Difference between revisions

|lstext='''ὑποτίθημι''': μέλλ. -θήσω· [[τίθημι]] [[ὑποκάτω]], [[ὑποβάλλω]], χρύσεα δέ σφ’ ὑπὸ κύκλα ἑκάστῳ πυθμένι θῆκεν Ἰλ. Σ. 375· τὰ φρύγαν’ ὑποτίθησιν, θέτει τὰ φρύγανα [[ὑποκάτω]], Τηλεκλείδ. ἐν Ἀδήλ. 3· θεοῦ βάσεις ὑποτιθέντος, τιθέντος πόδας [[ὑποκάτω]], Πλάτ. Τίμ. 92Α, πρβλ. Ἀριστ. περὶ Ζῴων Μορ. 4. 10, 9· ὑπὸ ποταμοὺς πολλούς... πόλιν ὑπ. Πλάτ. Νόμ. 682C· [φοίνικας] ὑπ. τινὶ Ξενοφ. Κύρου Παιδ. 7. 5, 12· ἀλεκτορίδι ὑπ. τὰ ᾠὰ Ἀριστ. π. τ. Ζ. Ἱστ. 6. 9, 3· ἑαυτὴν [τῷ ἄρρενι] [[αὐτόθι]] 5. 2, 7· ὑπ. τι ὑπὸ τὸν ὀφθαλμὸν ὁ αὐτ. ἐν Προβλ. 3. 20, 1· - ἐπὶ ἵππου καλπάζοντος, ὑπ. τὰ ὀπίσθια σκέλη ὑπὸ τὰ ἐμπρόσθια Ξεν. Ἱππ. 11, 2 κἑξ.· τὰ [[ὄπισθεν]] σκέλη διὰ πολλοῦ ὑπ. [[αὐτόθι]] 1. 14, πρβλ. Κυνηγ. 5. 10· -μεταφορ., ὑποχειρίους τοῖς ἐχθροῖς ὑπ. τὰς αὐτῶν πατρίδας Πλάτ. Πολιτικ. 308Α. - Μέσ., θέτω ὑπὸ τοὺς πόδας μου, καὶ γὰρ τὰ ὑποδήματα τοιαῦτα ἔχουσιν ἐν οἷς [[μάλιστα]] λαθεῖν ἐστι καὶ ὑποτιθεμένους τι [[ὥστε]] δοκεῖν μείζους [[εἶναι]] ἤ εἰσι Ξεν. Κύρου Παιδ. 8. 1, 41· ὑφ’ αὑτὰ Ἀριστ. π. Ζ. Πορ. 15. 9. 2) [[ὑποβάλλω]] εἴς τινα τάξιν ἢ διαίρεσιν, γεωργικῇ, θηρευτικῇ Πλάτ. Πολιτικ. 289Α. 3) βάλλω [[ὑποκάτω]] ὡς θεμέλιον ἢ [[ἀρχήν]], ῥυθμοὺς καὶ σχήματα ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 669D· ὑπόθεσίν τινι Ξεν. Κύρου Παιδ. 5. 5, 13· τοῦτο ὑπ. τῇ γνώμῃ Δημ. 550. 5· ὑπ. τοῖς ἐναντίοις φύσιν τινὰ Ἀριστοτ. Φυσ. 1. 6, 3· μίαν ὕλην ἢ πλείους ὁ αὐτ. Μετὰ τὰ Φυσ. 1. 7, 2· πρβλ. [[ὑπόκειμαι]] ΙΙ. 8· -[[ἐντεῦθεν]], β) ἐν τῷ παθ. ἀορ. ὑπετέθην (πρβλ. [[ὑπόκειμαι]]), ὑπεβλήθην, ἐτέθην ὡς βάσις, καθ’ ὑπόθεσιν ἐτέθην, Πλάτ. Τίμ. 48Ε, πρβλ. 61D· οἱ ὑποτεθέντες λόγοι, οἱ ληφθέντες ὡς ἀρχαί, ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 812Α· τὰ ὑποτεθέντα ὁ αὐτ. ἐν Παρμεν. 136Β· τῶν καλῶν τι ἡ [[σωφροσύνη]] ὑπετέθη, ἐτέθη, ἐλήφθη ὡς..., ὁ αὐτ. ἐν Χαρμ. 160D· ἐὰν τὸ [[ἐναντίον]] ὑποτεθῇ, ἐν ὑποθετ. συλλογισμῷ, Ἀριστ. Ἀναλ. Πρότ. 2. 11. 6· [[ψεῦδος]] τὸ ὑποτεθὲν [[αὐτόθι]] 8· - ἀλλὰ συνηθέστατα, γ) ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, [[λαμβάνω]] ἢ [[δέχομαι]] ὡς [[ἀρχήν]], [[λαμβάνω]] ὡς δεδομένον ἢ ὡς [[οὕτως]] ἔχον, [[ἀρχήν]] τινα Πλάτ. Τίμων 53D, πρβλ. Δημ. 29. 5, Πολύβ. 1. 5, 1· λόγον ὃν ἂν [[κρίνω]] Πλάτ. Φαίδ. 100Α, πρβλ. Πολ. 510C· ὑπ. ὑπόθεσιν ὁ αὐτ. ἐν Φαίδ. 101D· ὃ ἐξ ἀρχῆς ὑπετιθέμεθα ὁ αὐτ. ἐν Χαρμ. 171D· ὑπ. τὶ ὡς ὂν [[αὐτόθι]] 136C· ὑπ. τι [[περί]] τινος ὡς ὄντος [[αὐτόθι]] 136Β, πρβλ. 137Β, Πολιτικ. 284C· ὑπ. ὡς τούτου οὕτω ἔχοντος ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 437Α· μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., ὑποθέτω ὅτι..., ὁ αὐτ. ἐν Φαίδωνι 100Β, ἐν Πρωταγ. 339D· καὶ παραλειπομένου τοῦ ἀπαρ., ὑπ. τὴν ἀρετὴν διδακτὸν ([[εἶναι]]) ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 437Α· [[τἀναντία]] οἷς ὑπεθέμην ὁ αὐτ. ἐν Θεαίτ. 165D· νεώτερον αὐτὸν ὑπ., ὑπολογίζω, θεωρῶ ὡς νεώτερον, Διονύσ. Ἁλ. 4. 6· - ἀπολ., [[ὥσπερ]] ὑπέθου, [[συμφώνως]] πρὸς τὴν ὑπόθεσιν ἣν ἔκαμες, Πλάτ. Πολ. 346Β ὑποθέμενος, ἀντίθετ. τῷ συγγεγονώς, ἐπὶ ὑποθέσεως κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὴν πραγματικὴν γνῶσιν, Φιλόστρ. 702. ΙΙ. κρατῶ, [[προτείνω]], [[προτάσσω]] [[ὑποκάτωθεν]], ὑποθεὶς δὲ τὴν σάρισαν αὐτόν τε διαπείρει (δηλ. τὸν Ἀρσάκην) καὶ τὸν ἵππον Λουκ. Νεκρ. Διάλ. 27. 3· μεταφορ., [[προτείνω]], [[προβάλλω]], ἐλπίδα ὑποθεῖναι Πόρσ. εἰς Εὐρ. Ὀρέστ. 1184, πρβλ. Ξεν. Ἑλλ. 4. 8, 28, Δημ. 638. 44· [[ὡσαύτως]], ἐλπίδα ὑπ. δουλώσειν Θουκ. 1. 138· ἡ [[εὐπραγία]] ὑπ. ἰσχὺν τῆς ἐλπίδος ὁ αὐτ. 4. 65· ὑπ. λόγους, τέχνας Εὐρ. Ἰφιγ. ἐν Αὐλ. 507, Βάκχ. 675· - ἀλλ’ ἡ παλαιοτέρα καὶ γενικωτέρα [[χρῆσις]] ἐπὶ τῆς ἐννοίας ταύτης ἦτο. 2) ἡ τοῦ μέσ., [[ὑποδείκνυμι]], [[συμβουλεύω]], βουλὴν δ’ Ἀργείοις ὑποθησόμεθ', ἥτις ὀνήσει, «ὑποδείξομεν, συμβουλεύσομεν» (Σχόλ.), Ἰλ. Θ. 36. 467· [[ἔπος]], [[ἔργον]] ὑποθέσθαι τινί, ὑποβάλλειν, συμβουλεύειν, Ὀδ. Δ. 163, Ἰλ. Λ. 788· δόλον ὑπεθήκατο Ἡσ. Θεογ. 175, πρβλ. Ὀδ. Γ. 27· [[οὕτως]], ὑποθέσθαι τι Ἡρόδ. 1. 156., 3. 36· ὑπ. σωτηρίην τινὶ ὁ αὐτ. 5. 98, πρβλ. 7. 237· σμικρὸν ὑπ. τοῖς κριταῖσι Ἀριστοφ. Ἐκκλησ. 1154. β) μετὰ δοτ. προσ., Τηλεμάχῳ δ’ ἐν πᾶσιν ἐγὼν ὑποθήσομαι, συμβουλεύσω, Ὀδ. Β. 194., Ε. 143, Ἀριστοφ. Ὄρν. 1362, Λυσ. 522, Πλάτ. Χαρμ. 155D· καὶ μετ’ ἐπιρρ., [[ἀλλά]] μοι εὖ ὑπόθευ Ὀδ. Ο. 310· πυκινῶς ὑποθέσθαι τινὶ Ἰλ. Φ. 293. γ) μετ’ ἀπαρ., [[συμβουλεύω]] τινὶ νὰ πράξῃ τι, ὑποθέσθαι τινὶ ὠνεῖσθαι ἵππον Ξεν. Ἱππ. 3. 7. 3) ἐπὶ ἰσχυροτέρας σημασίας, ὑποθέσθαι τινί τι, κελεῦσαι, Ἡρόδ. 4. 135. 4) ὑπ. γράμματα, λόγον, [[μεταδίδωμι]], ἀνακοινῶ, Πλάτ. Πολιτικ. 295C, Τίμ. 26Α, πρβλ. Ἱππίαν Μείζ. 286Β. 5) [[προβάλλω]], σκοπόν, ὡς «σημάδι» ἢ σκοπόν, Λουκιαν. Ἁλ. 7· ὁ ὑποτεθεὶς σκοπὸς Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 6. 12, 9· - ἐν τῷ μέσ. τύπῳ, ὑποθέσθαι ὑπέρ τινος, [[προβάλλω]] εἰς ἐμαυτὸν ὡς [[θέμα]] συζητήσεως, Ἰσοκρ. 51Α· [[προβάλλω]] εἰς ἐμαυτὸν ὡς [[ἔργον]], [[ἀναλαμβάνω]], τι Ἀνδοκ. 6. 19. ΙΙΙ. [[κατατίθημι]] ὡς παρακαταθήκην ἢ ὡς ἐγγύησιν, ὡς [[ἐνέχυρον]], [[ἐνεχυράζω]], «ὑποθηκεύω», τοῦτο τὸ [[ἐνέχυρον]] Ἡρόδ. 2. 136· τὴν οὐσίαν, τὴν οἰκίαν Ἰσοκρ. 400Β, Δημ. 842. 8., 1188. 2· ὑποτιθέναι τινί τι ταλάντου, «ὑποθηκεύω» δι’ ἓν [[τάλαντον]], Αἰσχίνης 68. 25, πρβλ. Δημ. 821. 12· δραχμὴν ὑπόθες Δίφιλος ἐν «Συνωρίδι»1. 2· πρβλ. [[ὑποθήκη]]· - ἀλλ’ ἐν τῷ μέσῳ, ἐπὶ τοῦ παραλαμβάνοντος τὸ [[ἐνέχυρον]], [[δανείζω]] χρήματα ἐπὶ ἐνεχύρῳ, Δημ. 841. 20· ὑποτίθεσθαι τὰ σκεύη ὁ αὐτ. 1223. 24· - ἀλλὰ τὸ [[μέσον]] κεῖται ἀντὶ τοῦ ἐνεργ. παρὰ μεταγεν., Πλουτ. Κάτων Νεώτ. 6., 2. 828Α· - ἀντὶ δὲ τοῦ παθ. [[εἶναι]] ἐν χρήσει τὸ [[ὑπόκειμαι]] πλὴν ἐν τῷ ἀορ. α΄, ὑποκεῖσθαι τοὺς ἀποτεθέντας [πόρους] Ἐπιγραφ. Ἁλικ. 2, σελ. 690 Newton. 2) [[ἐμβάλλω]], ἐκθέτω εἰς κίνδυνον, ῥιψοκινδυνῶ, εἰς [[οἷον]] κίνδυνον ἔρχει ὑποθήσων τὴν ψυχὴν Πλάτ. Πρωτ. 313Α· ὑποθεὶς τὸν [[ἴδιον]] κίνδυνον, ἐπὶ ἰδίῳ [[ἑαυτοῦ]] κινδύνῳ, Δημ. 420. 25· ἀνθ’ οὗ εὑρίσκομεν καὶ ὑπ. ἑαυτὸν ἔγγυον, Πλουτ. Κράσσ. 7· τὴν ψυχὴν ταῖς τύχαις Λουκ. Δημ. Ἐγκώμ. 41· ἑαυτὸν ὀργῇ, κινδύνοις Πλουτ. Θεμιστ. 24, κλπ.