ἄνωγα: Difference between revisions

|dgtxt=<b class="num">• Morfología:</b> [perf. ind. 2.^a sg. ἀνώγεις Q.S.13.238, 3.^a ἀνώγει <i>Il</i>.6.439, 19.102, <i>Od</i>.5.139, 357, Hes.<i>Th</i>.549, Hdt.7.104, ἄνωγεν <i>Il</i>.6.444, 1.^a plu. ἄνωγμεν <i>h.Ap</i>.328, du. ἀνώγετον <i>Il</i>.4.287, imperat. ἄνωγε E.<i>Or</i>.119, más frec. [[ἄνωχθι]] <i>Il</i>.23.158, A.<i>Ch</i>.772, E.<i>Alc</i>.1044, ἀνωγέτω <i>Od</i>.2.195, ἀνώγετε <i>Od</i>.23.132, [[ἀνώχθω]] <i>Il</i>.11.189, [[ἄνωχθε]] <i>Od</i>.22.437, E.<i>Rh</i>.987, subj. ἀνώγῃ <i>Il</i>.9.101, Hdt.7.104, ἀνώγωμεν Herod.3.31, inf. ἀνωγέμεν <i>Il</i>.13.56, part. ἀνώγων Lyc.572, ἀνώγουσα Herod.7.101, plusperf. 1.^a sg. ἤνωγον <i>Il</i>.9.578, <i>Od</i>.14.237, ἄνωγον <i>Il</i>.5.805, ἠνώγειν <i>Il</i>.6.170, S.<i>OC</i> 1598, ἠνώγεα <i>Od</i>.9.44, 17.55, 2.^a sg. ἤνωγες Maiist.17, 3.^a sg. ἤνωγε <i>h.Cer</i>.297, Hes.<i>Op</i>.68, ἠνώγει <i>Il</i>.6.170, 3.^a plu. ἄνωγον <i>Od</i>.3.35, <i>IChS</i> 217.2 (Idalion V a.C.), ἠνώγεον <i>Il</i>.7.394, 2.^a du. ἀνώγετον <i>Il</i>.4.287; fut. [[ἀνώξω]] <i>Od</i>.16.404; aor. ind. ἤνωξα Hes.<i>Sc</i>.479, inf. ἀνῶξαι <i>Od</i>.10.531; v. med. pres. ind. ἄνωκται Hsch.]<br />[[ordenar]], [[exhortar]], [[impulsar]] c. ac. e inf. Παιήον' ἀνώγειν ἰήσασθαι <i>Il</i>.5.899, λαοὺς δ' Ἀτρεΐδης ἀπολυμαίνεσθαι ἄνωγεν <i>Il</i>.1.313, δαίνυσθαί μιν ἄνωγον <i>Il</i>.5.805, σιωπᾶν λαὸν ἀνώγει <i>Il</i>.2.280, λαὸν ἀνώγετον ... μάχεσθαι <i>Il</i>.4.287, ἐς μὲν Μενέλαον ... [[ἄνωγα]] ἐλθεῖν <i>Od</i>.3.317, μητέρ' ἑὴν ... ἀνωγέτω ἀπονέεσθαι <i>Od</i>.2.195, μ' ἀνώγει θωρήσσεσθαι <i>Od</i>.12.227, ἅ σε φράζεσθαι [[ἄνωγα]] Hes.<i>Op</i>.367, 403, cf. Parm.B 6.2, A.R.1.693, ἄνωγε [[γάρ]] σε ἐρευνᾶν A.<i>Pr</i>.1037, πράσσειν ἄνωγας ... με ... τάδε; S.<i>Tr</i>.1247, πρευμενῆ δ' ἄνωγέ νιν ... γνώμην ἔχειν E.<i>Or</i>.119<br /><b class="num">•</b>c. dat. e inf. ἑτάροισιν ἐποτρῦναι καὶ ἀνῶξαι <i>Od</i>.10.531, ἄνωγεν ὑποστορέσαι δμῳῇσιν <i>Od</i>.20.139<br /><b class="num">•</b>c. inf. ἀνελέσθαι ἀνώγει <i>Il</i>.16.8, πιέειν ὅτε θυμὸς ἀνώγοι <i>Il</i>.4.263, σιγᾶν [[ἄνωγα]] S.<i>El</i>.1458, μίμνειν ἀνώγων Lyc.572<br /><b class="num">•</b>c. doble ac. τά με θυμὸς ... ἀνώγει <i>Il</i>.19.102<br /><b class="num">•</b>sólo c. ac. de pers. αὐτὸν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει <i>Il</i>.15.43, τῶν δ' ἄλλων ὅντινα κραδίη καὶ θυμὸς ἀνώγει <i>Od</i>.15.395.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> Comp. de [[ἀνά]] y *<i>ōg</i>-, forma c. vocalismo /o/ de la raiz *<i>eH1g</i>- ‘decir’. Debe su timbre /o/ a la analogía de otros perf., cf. ai. <i>āha</i>. Las formas c. *<i>ēg</i> proceden foneticamente del grado pleno de *<i>eH1g</i>-, cf. gr. ἦ < *<i>ēgt</i>. Del grado ø *<i>H1g</i>- tenemos lat. <i>aio</i>, arm. <i>asem</i>.