πυκνός: Difference between revisions

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0816.png Seite 816]] att. gen. von [[πνύξ]]. u. poet. [[πυκινός]], a) von der Beschaffenheit einer Masse, [[dicht]], fest, derb, im Ggstz des Lockern u. Losen; [[θώρηξ]], Il. 15, 529; ἀσπίδα ῥινοῖσιν πυκινήν, 13, 804; [[χλαῖνα]] πυκνὴ καὶ μεγάλη, Od. 14, 521; [[λέχος]], Il. 9, 621 Od. 7, 340. 23, 177, eigtl. wohl von dichter, festgeschüttelter Streu od. festgestopftem Bett; καὶ μαλακόν, Il. 14, 349; [[νέφος]], 5, 751. 8, 395; [[νεφέλη]], 16, 288; πυκνὰ νέφεα, Hes. O. 555; ὀστοῦν, Plat. Tim. 75 a; πυκνὰ καὶ βαρέα, 52 e, u. sonst; καὶ λεῖα, Rep. VI, 510 a; χρυσοῦ πυκνότερον ὄν, Tim. 59 b; σπάρτα, Xen. An. 4, 7, 15. – b) von der Verbindung einzelner Theile zu einem Ganzen, dicht gedrängt, in dichten Schaaren, nahe beisammen, im Ggstz des Zerstreu'ten, Vereinzelten, weit aus einander Liegenden; ὀδόντες, σταυροί, πυκνοὶ καὶ [[θαμέες]], Od. 12, 92. 14, 12; πυκιναὶ φάλαγγες, πυκναὶ [[στίχες]], dichte Schaaren, Il. 4, 281. 7, 61 u. sonst; Hes. Th. 935; βέλεα, Il. 11, 576, λίθοι, 16, 212, in dichter Menge abgeschossen, geworfen; πυκινῇσιν λιθάδεσσιν, Od. 23, 193; aber πυκνοῖσιν λάεσσιν, mit dicht gehäuften Steinen, Il. 24, 798; πυκνὰ καρήατα, dicht gedrängte Köpfe, Kopf an Kopf gedrängt, 11, 309; σταυροί, 24, 453; auch mit dem dat., πυκνοὶ ἐφέστασαν ἀλλήλοις, dicht an einander gedrängt, 13, 133. 16, 217 Od. 5, 480; πυκνὰ πτερά, dicht gefiederte Flügel, Il. 11, 454. 23, 879 Od. 5, 53 u. sonst; bes. vom dichten Laube, dichter Waldung: ὄζοι, Il. 21, 245; θάμνοι, Od. 5, 471; πέταλα, 19, 520; ὕλη, Il. 18, 320 Od. 6, 128; [[λόχμη]], 19, 439; δρυμά, Il. 11, 1, 18; – σύες πυκινοὺς κευθμῶνας ἔχοντες, Od. 10, 283, was man auch zu c) ziehen kann; vgl. Hes. O. 534; – πυκνοὺς θεοπρόπους ἴαλλεν, Aesch. Prom. 661; πυκνοῖς ὄσσοις δεδορκώς, 681, häufig, u. öfter; πυκιναῖς δρόσοις, Soph. Ai. 1178; πυκνῇ νιφάδι, Eur, Andr. 1130; u. in Prosa: πυκναῖς θριξί, Plat. Prot. 321 a; häufig, τοῖς ἐρωτήμασι τοῦ ξυνθήματος πυκνοῖς χρώμενοι, Thuc. 7, 44; ἡ εἰωθυῖά μοι μαντικὴ ἡ τοῦ δαιμονίου [[πάνυ]] πυκνὴ ἦν, Plat. Apol. 40 a, u. öfter; δένδρα, Xen. An. 4, 8, 2; [[φάλαγξ]], 2, 3, 3, wie Pol. πυκνοτέρας ἢ [[πρόσθεν]] τὰς σημαίας καθιστάνων, 3, 113, 3. – In der Musik das wiederholte Angeben desselben Tones. – c) fest zusammengefügt, verschlossen; δόμ ος, Il. 10, 267. 12, 301 Od. 6, 134 u. sonst; [[χηλός]], 13, 68; θύραι, Il. 14, 167. – Uebh. [[tüchtig]] in seiner Art; πυκινὸν [[ἄχος]], ein tüchtiges, großes Leid, Il. 16, 599, vgl. Od. 11, 88; so ἄτη, Il. 24, 480; μελεδῶναι, Od. 19, 516; dah. übertr. auf den Geist, πυκιναὶ φρένες, Il. 14, 294, ursprünglich = dichtes, festes Zwerchfell, was als der Sitz eines tüchtigen Verstandes galt; Διὸς πυκινὸς [[νόος]], 15, 461, wie Archil. 60; [[φρήν]], Eur. I. A. 67; Ar. Ach. 420; μήδεα, Il. 3, 208; πυκινὰ φρεσὶ μήδε' ἔχοντες, 24, 282; Od. 19, 353; πυκινὴ βο υλή, Il. 2, 55. 9, 76; [[ἐφετμή]], verständig, 18, 216; μῦθος , ein tüchtiges, verständiges Wort, Od. 3, 23, wie πυκινὸν ἔπ ος, Il. 11, 788; dah. liegt auch schlaues, vorsichtiges Verbergen der Absicht darin, wie πυκινὸς [[λόχος]], 24, 779, vgl. Od. 11, 525, ἠμὲν ἀνακλῖναι ἠδ' ἐπιθεῖναι, wobei man an den eigentlichen Ort des Hinterhalts, das Versteck denken muß; so auch [[δόλος]], Il. 6, 187. – Aehnl. bei den folgdn Dichtern; πυκινῷ θυμῷ, Pind. P. 4, 73; πυκινὰν μῆτιν, 4, 58; πυκναῖς βουλαῖς, I. 6, 8; auch von Menschen, klug, verschlagen, Σίσυφον πυκνότατον παλάμαις, Ol. 13, 52; vgl. Soph. [[μάλα]] τοι ἄπορα πυκινοῖς [[ἐνιδεῖν]] [[πάθη]], Phil. 843; πυκνότατον [[κίναδος]], Ar. Av. 429; auch in Prosa, καὶ τοῦτο πυκνῆς διανοίας ἐχόμενον ἐφθέγξατο, Plat. Rep. VIII, 568 a. – Adv. al πυκινῶς und nach Hom. πυκνῶς, bes. θύραι, σανίδες πυκινῶς ἀραρυῖαι, dicht, fest verbunden, fest verschlossen, Il. 9, 475 Od. 2, 344 u. oft; u. übertr., πυκινῶς [[ἀκάχημαι]], ich betrübe mich tüchtig, sehr, Il. 19, 312 Od. 19, 95 u. sonst; πυκινῶς ὑποθήσομαι, nachdrücklich, bedächtig ermahnen, rathen (s. ob. 2), Il. 21, 293 Od. 1, 279; πυκνῶς ποικίλους λόγους ἀνεῦρεν, Ar. Th. 438. – b) eben so [[πυκνόν]] u. [[πυκνά]], πυκινόν u. [[πυκινά]] gebraucht, dicht, häufig; πήρην πυκνὰ ῥωγαλέην, Od. 13, 438. 17, 198; πυκνὰ ἑκατέρωσ' ἀποβλέπειν, Plat. Rep. VI, 501 b; u. comparat., νῦν δὲ σὲ χρὴ πυκνότερον [[δεῦρο]] ἰέναι, Rep. I, 328 d, wie πυκνότερον ἐν ταυθοῖ παρέρχεται Dem. 41, 24; u. übertr., πυκινόν περ [[ἀχεύων]] Od. 11, 88, ἀνεστενάχιζε Il. 10, 9, πυκνὰ [[μάλα]] στενάχων 18, 318, ἐμοὶ πυκινὰ φρονέοντι Od. 9, 445.

|auten=([[πύκα]]): [[close]], [[thick]], [[compact]]; [[θώρηξ]], [[ἀσπίς]], [[χλαῖνα]], Od. 14.521; [[with]] [[reference]] to the particles or parts of [[anything]], [[νέφος]], φάλαγγες, [[στίχες]]; of a [[bed]] [[with]] [[several]] coverings, ‘[[closely]] [[spread]],’ Il. 9.621 ; πυκινὰ πτερά, [[perhaps]] to be taken adverbially, of the movements in [[close]] [[succession]] (see [[below]]), Od. 2.151, etc.; of [[thick]] [[foliage]], [[ὄζος]], [[θάμνος]], [[ὕλη]]; ‘[[closely]] [[shut]],’ ‘[[packed]],’ [[θύρη]], [[χηλός]], Ξ 1, Od. 13.68; metaph., ‘[[strong]],’ ‘[[sore]],’ [[ἄχος]], [[ἄτη]], Π , Il. 24.480; [[wise]], [[prudent]], [[sagacious]], φρένες, [[μήδεα]], [[ἔπος]], etc.—Adv., πυκ(ι）νόν, πυκ(ι）νά, [[πυκινῶς]], [[close]], [[fast]], [[rapidly]], [[often]]; [[also]] [[deeply]], [[wisely]].