Anonymous

εἰ: Difference between revisions

From LSJ
16 bytes added ,  9 January 2022
m
Text replacement - "v. l." to "v.l."
m (Text replacement - " usu. " to " usually ")
m (Text replacement - "v. l." to "v.l.")
Line 20: Line 20:
}}
}}
{{Slater
{{Slater
|sltr=<b>εἰ</b> (κεἴ fr. 4; [[repeated]] (P. 9.93); followed by [[different]] moods (P. 4.264) f.; by [[different]] tenses (N. 11.13) f.; [[for]] εἴ [[τις]] [[also]] v. [[τις]].) <[[span]] [[class]]=mstonen>A conditional. <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> c. pres. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> impv. in apodosis. εἰ δ' ἄεθλα γαρύεν ἔλδεαι, φίλον ἧτορ, μηκέτ ἀελίου σκόπει [[ἄλλο]] θαλπνότερον (O. 1.3) “φίλια δῶρα Κυπρίας ἄγ' εἴ τι, Ποσείδαον, ἐς [[χάριν]] τέλλεται, πέδασον [[ἔγχος]] Οἰνομάου” (O. 1.75) ὑγίεντα δ' εἴ [[τις]] ὄλβον ἄρδει, μὴ ματεύσῃ θεὸς [[γενέσθαι]] (O. 5.23) εἰ δέ [[τοι]] μάτρῳ μἔτι Καλλικλεῖ κελεύεις στάλαν [[θέμεν]], ἐμὰν γλῶσσαν εὑρέτω κελαδῆτιν (N. 4.79) εἰ δὲ Θεμίστιον ἵκεις ὥστ' ἀείδειν, [[μηκέτι]] ῥίγει (N. 5.50) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> pres. ind. in apodosis. (cf. A. 1. h. infra.) εἰ δὲ θεὸν [[ἀνήρ]] [[τις]] ἔλπεται λτ;τιγτ; [[λαθέμεν]] ἔρδων, ἁμαρτάνει (O. 1.64) εἰ δ' ἀριστεύει μὲν [[ὕδωρ]], κτεάνων δὲ χρυσὸς αἰδοιέστατος, [[νῦν]] δὲ Θήρων ἅπτεται Ἥρακλέος σταλᾶν ([[νῦν]] γε v. l.: εἰ has [[comparative]] [[force]], [[just]] as ) (O. 3.42) εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει, [[μέγα]] [[τοι]] φέρεται πὰρ [[σέθεν]] (P. 1.87) εἰ δέ [[τις]] [[ἤδη]] λέγει, παλαιμονεῖ κενεά (P. 2.58) εἰ δὲ [[ἐπίστᾳ]], μανθάνων [[οἶσθα]] προτέρων (P. 3.80) εἰ δὲ νόῳ [[τις]] [[ἔχει]] θνατῶν ἀλαθείας ὁδόν, χρὴ (P. 3.103) “Μοῖραι δ' ἀφίσταντ, εἴ [[τις]] [[ἔχθρα]] [[πέλει]]” [[with]] [[temporal]] [[force]] (P. 4.145) [[διδοῖ]] (sc. ἡ [[δρῦς]]) ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται λοίσθιον ἢ μόχθον ἀμφέπει (ἀμφέπῃ coni. Heyne: εἰ has [[temporal]] [[force]]) (P. 4.266) “εἰ μὲν αὐτὸς Οὔλυμπον θέλεις λτ;ναίεινγτ;, ἔστι [[σοι]] τούτων [[λάχος]]” (N. 10.83) εἰ δ' ἀρετᾷ κατάκειται, [[χρή]] νιν εὑρόντεσσιν ἀγάνορα κόμπον μὴ φθονεραῖσι φέρειν γνώμαις (I. 1.41) εἰ δέ [[τις]] [[ἔνδον]] νέμει πλοῦτον κρυφαῖον, ἄλλοισι δ' ἐμπίπτων γελᾷ, ψυχὰν Ἀίδα τελέων οὐ φράζεται [[δόξας]] [[ἄνευθεν]] (I. 1.67) εἰ δέ [[τις]] ἀρκέων φίλοις ἐχθροισι τραχὺς ὑπαντιάζει, [[μόχθος]] ἡσυχίαν φέρει (Pae. 2.31) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> fut. ind. in apodosis, [[where]] εἰ has causal [[force]]. ἀγγελίαν πέμψω ταύταν, εἰ Χαρίτων [[νέμομαι]] κᾶπον (O. 9.26) “εἰ δὲ χρὴ καὶ πὰρ σοφὸν ἀντιφερίξαι, [[ἐρέω]]” (P. 9.50) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> opt. c. κε in apodosis, i. e. potential. εἰ δὲ γεύεται ἀνδρὸς [[ἀνήρ]] τι, φαῖμέν κε (N. 7.86) εἰ δὲ κασιγνήτου [[πέρι]] μάρνασαι, ἥμισυ [[μέν]] κε πνέοις γαίας [[ὑπένερθεν]] [[ἐών]] (N. 10.85) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> impf. ind. in apodosis. εἰ [[γάρ]] [[τις]] ἀνθρώπων πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς, ἐσχατιαῖς [[ἤδη]] πρὸς ὄλβου βάλλετ' ἄγκυραν (I. 6.10) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>f</b> pres. ind. understood in apodosis. εἴ [[τις]] [[ἀνδρῶν]] κατέχει φρασὶν αἰανῆ κόρον, [[ἄξιος]] εὐλογίαις ἀστῶν μεμίχθαι (I. 3.1) τὰ μακρὰ δ' εἴ [[τις]] παπταίνει, βραχὺς ἐξικέσθαι χαλκόπεδον [[θεῶν]] ἕδραν (I. 7.43) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>g</b> apodosis omitted. εἰ δὲ [[τις]] οἶδεν τὸ μέλλον, [[ὅτι]] (O. 2.56) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>h</b> pres. ind. understood in protasis.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> ind. pres. in apodosis. ἄνεται πάντα βροτοῖς, εἴ [[σοφός]], εἰ [[καλός]], εἴ [[τις]] ἀγλαὸς [[ἀνήρ]] (O. 14.7) εἰ δέ [[τις]] [[ὄλβος]] ἐν ἀνθρώποισιν, [[ἄνευ]] καμάτου οὐ φαίνεται (P. 12.28) εἰ δυνατόν, [[Κρονίων]], [[πεῖραν]] μὲν ἀγάνορα ἀναβάλλομαι (N. 9.28) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>II</b> impf. ind. c. κε in apodosis. [[ἤθελον]] Χίρωνά κε Φιλλυρίδαν, εἰ χρεὼν τοῦθ' κοινὸν εὔξασθαι [[ἔπος]], [[ζώειν]] [[where]] the [[subordinate]] [[clause]] is parenthetic (P. 3.2) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>III</b> impv. in apodosis. οὕνεκεν, εἰ [[φίλος]] ἀστῶν, εἴ [[τις]] [[ἀντάεις]], τό γ' ἐν ξυνῷ πεποναμένον εὖ μὴ λόγον βλάπτων ἁλίοιο γέροντος κρυπτέτω i. e. [[whether]] — or (P. 9.93) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> c. fut. ind., [[imperative]] in apodosis. εἰ δέ [[τις]] ὄλβον ἔχων μορφᾷ παραμεύσεται ἄλλους, ἔν τ' ἀέθλοισιν ἀριστεύων ἐπέδειξεν βίαν, θνατὰ μεμνάσθω περιστέλλων [[μέλη]] (N. 11.13) cf. E infra (O. 7.1) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> c. impf. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> pres. ind. in apodosis. εἰ [[πόνος]] ἦν, τὸ τερπνὸν [[πλέον]] πεδέρχεται (N. 7.74) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> κεν c. aor. ind. in apodosis. εἰ δὲ [[σώφρων]] [[ἄντρον]] ἔναἰ [[ἔτι]] Χίρων καί τί οἱ [[φίλτρον]] ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι ἁμέτεροι τίθεν, ἰατῆρά [[τοί]] [[κέν]] μιν πίθον [[παρασχεῖν]] (P. 3.63) εἰ δ' [[ἔτι]] ζαμενεῖ Τιμόκριτος ἁλίῳ σὸς πατὴρ ἐθάλπετο, ποικίλον κιθαρίζων [[θαμά]] κε, [[τῷδε]] [[μέλει]] κλιθείς, ὕμνον κελάδησε καλλίνικον (N. 4.13) εἰ γὰρ ἦν ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν, οὔ κεν ὅπλων χολωθεὶς ὁ καρτερὸς [[Αἴας]] ἔπαξε (N. 7.24) πρὸ πόνων δέ κε μεγάλων Δαρδανίαν ἔπραθεν, εἰ μὴ φύλασσεν [[Ἀπόλλων]] (Pae. 6.91) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>4</b> c. aor. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> impv. in apodosis. φόρμιγγα λάμβαν, εἴ τί [[τοι]] Πίσας τε καὶ Φερενίκου [[χάρις]] νόον ὑπὸ γλυκυτάταις ἔθηκε φροντίσιν ([[with]] causal [[force]]) (O. 1.18) εἰ δ' ἐγὼ [[ἀνέδραμον]] ὕμνῳ, μὴ βαλέτω με [[φθόνος]] concessive Schr. (O. 8.54) v. [[also]] A. 2 supra, (N. 11.13) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> pres. ind., expressed or understood, in apodosis. εἰ δ' [[ἐτύμως]] μάτρωες [[ἄνδρες]] ἐδώρησαν Ἑρμᾶν εὐσεβέως, [[κεῖνος]] κραίνει [[σέθεν]] εὐτυχίαν ([[with]] causal [[force]]) (O. 6.77) [[Μοῖσα]], τὸ δὲ τεόν, εἰ μισθοῖο συνέθευ παρέχειν φωνὰν ὑπάργυρον, ἄλλοτ' ἄλλᾳ ταρασσέμεν [[with]] causal [[force]] (P. 11.41) εἰ δ' ἀνορέαις ὑπερτάταις ἐπέβα [[παῖς]] Ἀριστοφανέος, [[οὐκέτι]] [[πρόσω]] ἀβάταν ἅλα κιόνων [[ὕπερ]] Ἡρακλέος [[περᾶν]] εὐμαρές ( concessive Schr.) (N. 3.19) νικῶντί γε [[χάριν]], εἴ τι [[πέραν]] ἀερθεὶς [[ἀνέκραγον]], οὐ [[τραχύς]] εἰμι καταθέμεν (concessive, cf. (O. 8.54) ) (N. 7.75) “εἴ ποτ' ἐμᾶν, ὦ Ζεῦ πάτερ, θυμῷ θέλων ἀρᾶν ἄκουσας, [[νῦν]] σε, [[νῦν]] εὐχαῖς ὑπὸ θεσπεσίαις [[λίσσομαι]]” (cf. (O. 1.75) ) (I. 6.42) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> impf. ind. in apodosis. εἰ τιν' ἄνδρα ἐτίμασαν, ἦν [[Τάνταλος]] [[οὗτος]] (O. 1.54) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> aor. ind. c. ἄν, κε in apodosis. [[τεά]] κεν ἀκλεὴς τιμὰ κατεφυλλορόησεν ποδῶν, εἰ μὴ [[στάσις]] σ' ἄμερσε πάτρας (O. 12.16) εἰ κατέβαν, ἐξικόμαν κε (P. 3.73) “εἰ γὰρ [[οἴκοι]] νιν [[βάλε]], τετράτων παίδων κ' ἐπιγεινομένων αἷμά οἱ κείναν [[λάβε]] ἄπειρον” (P. 4.43) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> apodosis dub. εἴ [[τις]] (codd.: [[τίς]] Homan, εἰ expungens) — αἰνὰν ὕβριν ἀπέφυγεν, [[μέλανος]] ἂν ἐσχατιὰν καλλίονα θανάτου λτ;στείχοι&gt; (coni. Wil.: [[μέλανος]] δ' ἂν ἐσχατιὰν καλλίονα θάνατον ἐν codd.: θάνατόν γἔσχε Boeckh: locus conclamatus, v. [[van]] Groningen, Mnem., 1947, 233) (P. 11.55) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>5</b> c. pres. subj., pres. ind. in apodosis. [αἰσχύνῃ (codd.: αἰσχύνοι Mosch. v. A. 10 infra) (P. 4.264) ] [ἀμφέπει (codd.: ἀμφέπῃ Heyne v. A. 1. b supra) (P. 4.266) ] [[δύο]] δέ [[τοι]] ζωᾶς [[ἄωτον]] μοῦνα ποιμαίνοντι τὸν ἄλπνιστον, εὐανθεῖ σὺν ὄλβῳ εἴ [[τις]] εὖ πάσχων λόγον ἐσλὸν ἀκούῃ (v. 1. ἀκούσῃ: sic distinxit Hartung, [[post]] ὄλβῳ, edd. vulgo. The [[condition]] is [[strictly]] [[illogical]], and εἰ ἀκούῃ stands in explanatory apposition to [[δύο]] μοῦνα) (I. 5.13) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>6</b> c. aor. subj.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> pres. or pf.-pres. in apodosis. πολλοὶ δὲ μέμνανται, καλὸν εἴ τι ποναθῇ (O. 6.11) [ἐξερείψῃ (κεν) (coni. Boeckh, Bergk: ἐξερείψαι κε codd.: ἐξερείψειεν Thiersch) (P. 4.264) ] [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται λοίσθιον ἢ μόχθον ἀμφέπει (codd.: ἀμφέπῃ Heyne) (P. 4.266) δυσπαλὲς δὴ γίνεται, [[ἐξαπίνας]] εἰ μὴ θεὸς ἁγεμόνεσσι κυβερνατὴρ γένηται (P. 4.274) ἔργοις δὲ καλοῖς [[ἔσοπτρον]] ἴσαμεν ἑνὶ σὺν τρόπῳ, εἰ Μναμοσύνας [[ἕκατι]] λιπαράμπυκος εὕρηται [[ἄποινα]] μόχθων κλυταῖς ἐπέων ἀοιδαῖς (εἰ ἀοιδαῖς stands in explanatory apposition to ἑνὶ σὺν τρόπῳ) (N. 7.15) εἰ γὰρ [[ἅμα]] κτεάνοις πολλοῖς ἐπίδοξον [[ἄρηται]] [[κῦδος]], [[οὐκ]] ἔστι [[πρόσω]]- [[θεν]] (N. 9.46) [[τοῦτο]] γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ [[τις]] εὖ εἴπῃ τι (εἰ τι [[stand]] in explanatory apposition to [[τοῦτο]]) (I. 4.41) [ἀκούσῃ (v. 1. ἀκούῃ. cf. A. 5 supra) (I. 5.13) ] εἰ δέ [[τις]] ἀνθρώποισι [[θεόσδοτος]] ἀτληκηκοτας προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν fr. 42. 5.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> aor. ind. in apodosis. εἰ δὲ τύχῃ [[τις]] ἔρδων, μελίφρον' αἰτίαν ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε (N. 7.11) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>7</b> c. pres. opt. a. pres. ind. expressed or understood in apodosis. εἰ δὲ σὺν πόνῳ [[τις]] εὖ πράσσοι, μελιγάρυες ὕμνοι ὑστέρων ἀρχὰ λόγων τέλλεται (O. 11.4) εἰ [[γάρ]] [[τις]] ἐξερείψειεν (Thiersch: ἐξερείψαι κε codd.) —, αἰσχύνοι δὲ (Mosch.: αἰσχύνῃ codd.) —, — [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται (P. 4.263) [[κέρδος]] δὲ φίλτατον, ἑκόντος εἴ [[τις]] ἐκ δόμων φέροι (P. 8.14) οὐ [[γάρ]] [[πάγος]] οὐδὲ [[προσάντης]] ἁ [[κέλευθος]] γίνεται, εἴ [[τις]] εὐδόξων ἐς [[ἀνδρῶν]] ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων (I. 2.34) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> κεν c. opt. in apododis. εἰ δ' εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας, [[τίνα]] κεν φύγοι ὕμνον [[κεῖνος]] [[ἀνήρ]] (O. 6.4) εἰ δ' αὐτὸ καὶ θεὸς ἀνέχοι, ἐν τίν κ ἐθέλοι (N. 7.89) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> fut. ind. in apodosis. εἰ δὲ [[δαίμων]] [[γενέθλιος]] ἕρποι, Δὶ τοῦτ' ἐκδώσομεν πράσσειν (O. 13.105) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>8</b> c. aor. opt., pres. ind. in apodosis. εἰ δὲ μὴ ταχὺ λίποι, [[ἔτι]] γλυκυτέραν κεν ἔλπομαι κλείζειν (O. 1.108) καιρὸν εἰ φθέγξαιο, [[μείων]] ἕπεται [[μῶμος]] ἀνθρώπων (P. 1.81) εἰ δέ μοι πλοῦτον θεὸς ἁβρὸν ὀρέξαι, ἐλπίδ' [[ἔχω]] [[κλέος]] εὑρέσθαι κεν ὑψηλὸν [[πρόσω]] (P. 3.110) ἐξερείψειεν (Thiersch: ἐξερείψαι κε codd. v. A. 10. infra) (P. 4.263) πάντ' ἔχεις, εἴ σε τούτων μοῖῤ ἐφίκοιτο [[καλῶν]] (I. 5.15) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>9</b> c. pf. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> pres. ind. in apodosis. εἰ [[γάρ]] [[τις]] ἐσλὰ πέπαται μὴ σὺν [[μακρῷ]] πόνῳ, πολλοῖς σοφὸς δοκεῖ (P. 8.73) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> pres. opt. in apodosis. εἰ δ' ὄλβον ἢ [[χειρῶν]] βίαν ἢ σιδαρίταν ἐπαινῆσαι πόλεμον δεδόκηται, μακρά μοι [[αὐτόθεν]] ἅλμαθ ὑποσκάπτοι [[τις]] (N. 5.19) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> impv. in apodosis. εἰ δὲ τέτραπται, μὴ φθόνει κόμπον (I. 5.22) [<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>10</b> dub. c. κε and opt., ind. in apodosis. εἰ [[γάρ]] [[τις]] ὄζους ὀξυτόμῳ πελέκει ἐξερείψαι κεν (codd.: ἐξερείψειεν Thiersch: ἐξερείψῃ μὲν Hermann) —, αἰσχύνοι δὲ (Mosch.: αἰσχύνῃ codd.) —, — [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς (κε is held to be [[highly]] [[improbable]]) (P. 4.264) ]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>11</b> frag. κεἴ [[μοί]] τιν' ἄνδρα [[τῶν]] θανόντων fr. 4.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>12</b> εἴ [[τις]], [[with]] [[following]] [[verb]] suppressed. λάγεταν [[γάρ]] [[τοι]] τύραννον δέρκεται, εἴ τιν' ἀνθρώπων, ὁ [[μέγας]] [[πότμος]] [[above]] [[all]] men (P. 3.86) cf. (O. 1.54) <[[span]] [[class]]=mstonen>B [[εἰ καί]], concessive. [[εἰ καί]] τι Διωνύσου [[ἄρουρα]] φέρει βιόδωρον ἀμαχανίας [[ἄκος]], ἄνιππός εἰμι Πα. 4. 25, cf. εἰ concessive (O. 8.54), (N. 3.20), (N. 7.75) <[[span]] [[class]]=mstonen>C introducing [[indirect]] [[question]], c. ind. γνῶναί τ' ἔπειτ, [[ἀρχαῖον]] [[ὄνειδος]] εἰ φεύγομεν, Βοιωτίαν ὗν (O. 6.90) παραπειρῶνται Διὸς ἀργικεραύνου, εἴ τιν' [[ἔχει]] λόγον (O. 8.4) “μεμάντευμαι δ' ἐπὶ Κασταλίᾳ, εἰ μετάλλατόν τι” (P. 4.164) μαθὼν δέ [[τις]] ἀνερεῖ, εἰ πὰρ [[μέλος]] [[ἔρχομαι]] (N. 7.69) <[[span]] [[class]]=mstonen>D εἰ [[γάρ]], introducing a [[wish]], c. opt.; cf. conditional εἰ [[γάρ]] (P. 4.43) εἰ γὰρ ὁ [[πᾶς]] [[χρόνος]] ὄλβον μὲν [[οὕτω]] καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι (P. 1.46) εἰ [[γάρ]] σφισιν ἐμπεδοσθενέα βίοτον ἁρμόσαις ἥβᾳ λιπαρῷ τε γήραι διαπλέκοις εὐδαίμον' ἐόντα παίδων δὲ παῖδες ἔχοιεν αἰεὶ [[γέρας]] τό περ [[νῦν]] (N. 7.98) <[[span]] [[class]]=mstonen>E ὡς εἰ, in [[temporal]] comparisons; v. [[also]] ὡσείτε. φιάλαν ὡς εἴ [[τις]] δωρήσεται νεανίᾳ γαμβρῷ, καὶ ἐγὼ [[νέκταρ]] χυτὸν πέμπων [[ἱλάσκομαι]] (O. 7.1) <[[span]] [[class]]=mstonen>F frag. ]εἰ δέ μοι[ fr. 60. a. 3. ὡς εἴ τε v. ὡσείτε. εἴ περ v. [[εἴπερ]].
|sltr=<b>εἰ</b> (κεἴ fr. 4; [[repeated]] (P. 9.93); followed by [[different]] moods (P. 4.264) f.; by [[different]] tenses (N. 11.13) f.; [[for]] εἴ [[τις]] [[also]] v. [[τις]].) <[[span]] [[class]]=mstonen>A conditional. <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> c. pres. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> impv. in apodosis. εἰ δ' ἄεθλα γαρύεν ἔλδεαι, φίλον ἧτορ, μηκέτ ἀελίου σκόπει [[ἄλλο]] θαλπνότερον (O. 1.3) “φίλια δῶρα Κυπρίας ἄγ' εἴ τι, Ποσείδαον, ἐς [[χάριν]] τέλλεται, πέδασον [[ἔγχος]] Οἰνομάου” (O. 1.75) ὑγίεντα δ' εἴ [[τις]] ὄλβον ἄρδει, μὴ ματεύσῃ θεὸς [[γενέσθαι]] (O. 5.23) εἰ δέ [[τοι]] μάτρῳ μἔτι Καλλικλεῖ κελεύεις στάλαν [[θέμεν]], ἐμὰν γλῶσσαν εὑρέτω κελαδῆτιν (N. 4.79) εἰ δὲ Θεμίστιον ἵκεις ὥστ' ἀείδειν, [[μηκέτι]] ῥίγει (N. 5.50) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> pres. ind. in apodosis. (cf. A. 1. h. infra.) εἰ δὲ θεὸν [[ἀνήρ]] [[τις]] ἔλπεται λτ;τιγτ; [[λαθέμεν]] ἔρδων, ἁμαρτάνει (O. 1.64) εἰ δ' ἀριστεύει μὲν [[ὕδωρ]], κτεάνων δὲ χρυσὸς αἰδοιέστατος, [[νῦν]] δὲ Θήρων ἅπτεται Ἥρακλέος σταλᾶν ([[νῦν]] γε [[varia lectio|v.l.]]: εἰ has [[comparative]] [[force]], [[just]] as ) (O. 3.42) εἴ τι καὶ φλαῦρον παραιθύσσει, [[μέγα]] [[τοι]] φέρεται πὰρ [[σέθεν]] (P. 1.87) εἰ δέ [[τις]] [[ἤδη]] λέγει, παλαιμονεῖ κενεά (P. 2.58) εἰ δὲ [[ἐπίστᾳ]], μανθάνων [[οἶσθα]] προτέρων (P. 3.80) εἰ δὲ νόῳ [[τις]] [[ἔχει]] θνατῶν ἀλαθείας ὁδόν, χρὴ (P. 3.103) “Μοῖραι δ' ἀφίσταντ, εἴ [[τις]] [[ἔχθρα]] [[πέλει]]” [[with]] [[temporal]] [[force]] (P. 4.145) [[διδοῖ]] (sc. ἡ [[δρῦς]]) ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται λοίσθιον ἢ μόχθον ἀμφέπει (ἀμφέπῃ coni. Heyne: εἰ has [[temporal]] [[force]]) (P. 4.266) “εἰ μὲν αὐτὸς Οὔλυμπον θέλεις λτ;ναίεινγτ;, ἔστι [[σοι]] τούτων [[λάχος]]” (N. 10.83) εἰ δ' ἀρετᾷ κατάκειται, [[χρή]] νιν εὑρόντεσσιν ἀγάνορα κόμπον μὴ φθονεραῖσι φέρειν γνώμαις (I. 1.41) εἰ δέ [[τις]] [[ἔνδον]] νέμει πλοῦτον κρυφαῖον, ἄλλοισι δ' ἐμπίπτων γελᾷ, ψυχὰν Ἀίδα τελέων οὐ φράζεται [[δόξας]] [[ἄνευθεν]] (I. 1.67) εἰ δέ [[τις]] ἀρκέων φίλοις ἐχθροισι τραχὺς ὑπαντιάζει, [[μόχθος]] ἡσυχίαν φέρει (Pae. 2.31) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> fut. ind. in apodosis, [[where]] εἰ has causal [[force]]. ἀγγελίαν πέμψω ταύταν, εἰ Χαρίτων [[νέμομαι]] κᾶπον (O. 9.26) “εἰ δὲ χρὴ καὶ πὰρ σοφὸν ἀντιφερίξαι, [[ἐρέω]]” (P. 9.50) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> opt. c. κε in apodosis, i. e. potential. εἰ δὲ γεύεται ἀνδρὸς [[ἀνήρ]] τι, φαῖμέν κε (N. 7.86) εἰ δὲ κασιγνήτου [[πέρι]] μάρνασαι, ἥμισυ [[μέν]] κε πνέοις γαίας [[ὑπένερθεν]] [[ἐών]] (N. 10.85) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> impf. ind. in apodosis. εἰ [[γάρ]] [[τις]] ἀνθρώπων πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς, ἐσχατιαῖς [[ἤδη]] πρὸς ὄλβου βάλλετ' ἄγκυραν (I. 6.10) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>f</b> pres. ind. understood in apodosis. εἴ [[τις]] [[ἀνδρῶν]] κατέχει φρασὶν αἰανῆ κόρον, [[ἄξιος]] εὐλογίαις ἀστῶν μεμίχθαι (I. 3.1) τὰ μακρὰ δ' εἴ [[τις]] παπταίνει, βραχὺς ἐξικέσθαι χαλκόπεδον [[θεῶν]] ἕδραν (I. 7.43) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>g</b> apodosis omitted. εἰ δὲ [[τις]] οἶδεν τὸ μέλλον, [[ὅτι]] (O. 2.56) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>h</b> pres. ind. understood in protasis.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> ind. pres. in apodosis. ἄνεται πάντα βροτοῖς, εἴ [[σοφός]], εἰ [[καλός]], εἴ [[τις]] ἀγλαὸς [[ἀνήρ]] (O. 14.7) εἰ δέ [[τις]] [[ὄλβος]] ἐν ἀνθρώποισιν, [[ἄνευ]] καμάτου οὐ φαίνεται (P. 12.28) εἰ δυνατόν, [[Κρονίων]], [[πεῖραν]] μὲν ἀγάνορα ἀναβάλλομαι (N. 9.28) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>II</b> impf. ind. c. κε in apodosis. [[ἤθελον]] Χίρωνά κε Φιλλυρίδαν, εἰ χρεὼν τοῦθ' κοινὸν εὔξασθαι [[ἔπος]], [[ζώειν]] [[where]] the [[subordinate]] [[clause]] is parenthetic (P. 3.2) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>III</b> impv. in apodosis. οὕνεκεν, εἰ [[φίλος]] ἀστῶν, εἴ [[τις]] [[ἀντάεις]], τό γ' ἐν ξυνῷ πεποναμένον εὖ μὴ λόγον βλάπτων ἁλίοιο γέροντος κρυπτέτω i. e. [[whether]] — or (P. 9.93) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> c. fut. ind., [[imperative]] in apodosis. εἰ δέ [[τις]] ὄλβον ἔχων μορφᾷ παραμεύσεται ἄλλους, ἔν τ' ἀέθλοισιν ἀριστεύων ἐπέδειξεν βίαν, θνατὰ μεμνάσθω περιστέλλων [[μέλη]] (N. 11.13) cf. E infra (O. 7.1) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> c. impf. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> pres. ind. in apodosis. εἰ [[πόνος]] ἦν, τὸ τερπνὸν [[πλέον]] πεδέρχεται (N. 7.74) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> κεν c. aor. ind. in apodosis. εἰ δὲ [[σώφρων]] [[ἄντρον]] ἔναἰ [[ἔτι]] Χίρων καί τί οἱ [[φίλτρον]] ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι ἁμέτεροι τίθεν, ἰατῆρά [[τοί]] [[κέν]] μιν πίθον [[παρασχεῖν]] (P. 3.63) εἰ δ' [[ἔτι]] ζαμενεῖ Τιμόκριτος ἁλίῳ σὸς πατὴρ ἐθάλπετο, ποικίλον κιθαρίζων [[θαμά]] κε, [[τῷδε]] [[μέλει]] κλιθείς, ὕμνον κελάδησε καλλίνικον (N. 4.13) εἰ γὰρ ἦν ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν, οὔ κεν ὅπλων χολωθεὶς ὁ καρτερὸς [[Αἴας]] ἔπαξε (N. 7.24) πρὸ πόνων δέ κε μεγάλων Δαρδανίαν ἔπραθεν, εἰ μὴ φύλασσεν [[Ἀπόλλων]] (Pae. 6.91) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>4</b> c. aor. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> impv. in apodosis. φόρμιγγα λάμβαν, εἴ τί [[τοι]] Πίσας τε καὶ Φερενίκου [[χάρις]] νόον ὑπὸ γλυκυτάταις ἔθηκε φροντίσιν ([[with]] causal [[force]]) (O. 1.18) εἰ δ' ἐγὼ [[ἀνέδραμον]] ὕμνῳ, μὴ βαλέτω με [[φθόνος]] concessive Schr. (O. 8.54) v. [[also]] A. 2 supra, (N. 11.13) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> pres. ind., expressed or understood, in apodosis. εἰ δ' [[ἐτύμως]] μάτρωες [[ἄνδρες]] ἐδώρησαν Ἑρμᾶν εὐσεβέως, [[κεῖνος]] κραίνει [[σέθεν]] εὐτυχίαν ([[with]] causal [[force]]) (O. 6.77) [[Μοῖσα]], τὸ δὲ τεόν, εἰ μισθοῖο συνέθευ παρέχειν φωνὰν ὑπάργυρον, ἄλλοτ' ἄλλᾳ ταρασσέμεν [[with]] causal [[force]] (P. 11.41) εἰ δ' ἀνορέαις ὑπερτάταις ἐπέβα [[παῖς]] Ἀριστοφανέος, [[οὐκέτι]] [[πρόσω]] ἀβάταν ἅλα κιόνων [[ὕπερ]] Ἡρακλέος [[περᾶν]] εὐμαρές ( concessive Schr.) (N. 3.19) νικῶντί γε [[χάριν]], εἴ τι [[πέραν]] ἀερθεὶς [[ἀνέκραγον]], οὐ [[τραχύς]] εἰμι καταθέμεν (concessive, cf. (O. 8.54) ) (N. 7.75) “εἴ ποτ' ἐμᾶν, ὦ Ζεῦ πάτερ, θυμῷ θέλων ἀρᾶν ἄκουσας, [[νῦν]] σε, [[νῦν]] εὐχαῖς ὑπὸ θεσπεσίαις [[λίσσομαι]]” (cf. (O. 1.75) ) (I. 6.42) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> impf. ind. in apodosis. εἰ τιν' ἄνδρα ἐτίμασαν, ἦν [[Τάνταλος]] [[οὗτος]] (O. 1.54) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> aor. ind. c. ἄν, κε in apodosis. [[τεά]] κεν ἀκλεὴς τιμὰ κατεφυλλορόησεν ποδῶν, εἰ μὴ [[στάσις]] σ' ἄμερσε πάτρας (O. 12.16) εἰ κατέβαν, ἐξικόμαν κε (P. 3.73) “εἰ γὰρ [[οἴκοι]] νιν [[βάλε]], τετράτων παίδων κ' ἐπιγεινομένων αἷμά οἱ κείναν [[λάβε]] ἄπειρον” (P. 4.43) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> apodosis dub. εἴ [[τις]] (codd.: [[τίς]] Homan, εἰ expungens) — αἰνὰν ὕβριν ἀπέφυγεν, [[μέλανος]] ἂν ἐσχατιὰν καλλίονα θανάτου λτ;στείχοι&gt; (coni. Wil.: [[μέλανος]] δ' ἂν ἐσχατιὰν καλλίονα θάνατον ἐν codd.: θάνατόν γἔσχε Boeckh: locus conclamatus, v. [[van]] Groningen, Mnem., 1947, 233) (P. 11.55) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>5</b> c. pres. subj., pres. ind. in apodosis. [αἰσχύνῃ (codd.: αἰσχύνοι Mosch. v. A. 10 infra) (P. 4.264) ] [ἀμφέπει (codd.: ἀμφέπῃ Heyne v. A. 1. b supra) (P. 4.266) ] [[δύο]] δέ [[τοι]] ζωᾶς [[ἄωτον]] μοῦνα ποιμαίνοντι τὸν ἄλπνιστον, εὐανθεῖ σὺν ὄλβῳ εἴ [[τις]] εὖ πάσχων λόγον ἐσλὸν ἀκούῃ (v. 1. ἀκούσῃ: sic distinxit Hartung, [[post]] ὄλβῳ, edd. vulgo. The [[condition]] is [[strictly]] [[illogical]], and εἰ ἀκούῃ stands in explanatory apposition to [[δύο]] μοῦνα) (I. 5.13) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>6</b> c. aor. subj.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> pres. or pf.-pres. in apodosis. πολλοὶ δὲ μέμνανται, καλὸν εἴ τι ποναθῇ (O. 6.11) [ἐξερείψῃ (κεν) (coni. Boeckh, Bergk: ἐξερείψαι κε codd.: ἐξερείψειεν Thiersch) (P. 4.264) ] [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται λοίσθιον ἢ μόχθον ἀμφέπει (codd.: ἀμφέπῃ Heyne) (P. 4.266) δυσπαλὲς δὴ γίνεται, [[ἐξαπίνας]] εἰ μὴ θεὸς ἁγεμόνεσσι κυβερνατὴρ γένηται (P. 4.274) ἔργοις δὲ καλοῖς [[ἔσοπτρον]] ἴσαμεν ἑνὶ σὺν τρόπῳ, εἰ Μναμοσύνας [[ἕκατι]] λιπαράμπυκος εὕρηται [[ἄποινα]] μόχθων κλυταῖς ἐπέων ἀοιδαῖς (εἰ ἀοιδαῖς stands in explanatory apposition to ἑνὶ σὺν τρόπῳ) (N. 7.15) εἰ γὰρ [[ἅμα]] κτεάνοις πολλοῖς ἐπίδοξον [[ἄρηται]] [[κῦδος]], [[οὐκ]] ἔστι [[πρόσω]]- [[θεν]] (N. 9.46) [[τοῦτο]] γὰρ ἀθάνατον φωνᾶεν ἕρπει, εἴ [[τις]] εὖ εἴπῃ τι (εἰ τι [[stand]] in explanatory apposition to [[τοῦτο]]) (I. 4.41) [ἀκούσῃ (v. 1. ἀκούῃ. cf. A. 5 supra) (I. 5.13) ] εἰ δέ [[τις]] ἀνθρώποισι [[θεόσδοτος]] ἀτληκηκοτας προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν fr. 42. 5.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> aor. ind. in apodosis. εἰ δὲ τύχῃ [[τις]] ἔρδων, μελίφρον' αἰτίαν ῥοαῖσι Μοισᾶν ἐνέβαλε (N. 7.11) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>7</b> c. pres. opt. a. pres. ind. expressed or understood in apodosis. εἰ δὲ σὺν πόνῳ [[τις]] εὖ πράσσοι, μελιγάρυες ὕμνοι ὑστέρων ἀρχὰ λόγων τέλλεται (O. 11.4) εἰ [[γάρ]] [[τις]] ἐξερείψειεν (Thiersch: ἐξερείψαι κε codd.) —, αἰσχύνοι δὲ (Mosch.: αἰσχύνῃ codd.) —, — [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς, [[εἴ ποτε]] χειμέριον [[πῦρ]] ἐξίκηται (P. 4.263) [[κέρδος]] δὲ φίλτατον, ἑκόντος εἴ [[τις]] ἐκ δόμων φέροι (P. 8.14) οὐ [[γάρ]] [[πάγος]] οὐδὲ [[προσάντης]] ἁ [[κέλευθος]] γίνεται, εἴ [[τις]] εὐδόξων ἐς [[ἀνδρῶν]] ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων (I. 2.34) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> κεν c. opt. in apododis. εἰ δ' εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας, [[τίνα]] κεν φύγοι ὕμνον [[κεῖνος]] [[ἀνήρ]] (O. 6.4) εἰ δ' αὐτὸ καὶ θεὸς ἀνέχοι, ἐν τίν κ ἐθέλοι (N. 7.89) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> fut. ind. in apodosis. εἰ δὲ [[δαίμων]] [[γενέθλιος]] ἕρποι, Δὶ τοῦτ' ἐκδώσομεν πράσσειν (O. 13.105) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>8</b> c. aor. opt., pres. ind. in apodosis. εἰ δὲ μὴ ταχὺ λίποι, [[ἔτι]] γλυκυτέραν κεν ἔλπομαι κλείζειν (O. 1.108) καιρὸν εἰ φθέγξαιο, [[μείων]] ἕπεται [[μῶμος]] ἀνθρώπων (P. 1.81) εἰ δέ μοι πλοῦτον θεὸς ἁβρὸν ὀρέξαι, ἐλπίδ' [[ἔχω]] [[κλέος]] εὑρέσθαι κεν ὑψηλὸν [[πρόσω]] (P. 3.110) ἐξερείψειεν (Thiersch: ἐξερείψαι κε codd. v. A. 10. infra) (P. 4.263) πάντ' ἔχεις, εἴ σε τούτων μοῖῤ ἐφίκοιτο [[καλῶν]] (I. 5.15) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>9</b> c. pf. ind.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> pres. ind. in apodosis. εἰ [[γάρ]] [[τις]] ἐσλὰ πέπαται μὴ σὺν [[μακρῷ]] πόνῳ, πολλοῖς σοφὸς δοκεῖ (P. 8.73) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> pres. opt. in apodosis. εἰ δ' ὄλβον ἢ [[χειρῶν]] βίαν ἢ σιδαρίταν ἐπαινῆσαι πόλεμον δεδόκηται, μακρά μοι [[αὐτόθεν]] ἅλμαθ ὑποσκάπτοι [[τις]] (N. 5.19) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> impv. in apodosis. εἰ δὲ τέτραπται, μὴ φθόνει κόμπον (I. 5.22) [<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>10</b> dub. c. κε and opt., ind. in apodosis. εἰ [[γάρ]] [[τις]] ὄζους ὀξυτόμῳ πελέκει ἐξερείψαι κεν (codd.: ἐξερείψειεν Thiersch: ἐξερείψῃ μὲν Hermann) —, αἰσχύνοι δὲ (Mosch.: αἰσχύνῃ codd.) —, — [[διδοῖ]] ψᾶφον περ' αὐτᾶς (κε is held to be [[highly]] [[improbable]]) (P. 4.264) ]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>11</b> frag. κεἴ [[μοί]] τιν' ἄνδρα [[τῶν]] θανόντων fr. 4.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>12</b> εἴ [[τις]], [[with]] [[following]] [[verb]] suppressed. λάγεταν [[γάρ]] [[τοι]] τύραννον δέρκεται, εἴ τιν' ἀνθρώπων, ὁ [[μέγας]] [[πότμος]] [[above]] [[all]] men (P. 3.86) cf. (O. 1.54) <[[span]] [[class]]=mstonen>B [[εἰ καί]], concessive. [[εἰ καί]] τι Διωνύσου [[ἄρουρα]] φέρει βιόδωρον ἀμαχανίας [[ἄκος]], ἄνιππός εἰμι Πα. 4. 25, cf. εἰ concessive (O. 8.54), (N. 3.20), (N. 7.75) <[[span]] [[class]]=mstonen>C introducing [[indirect]] [[question]], c. ind. γνῶναί τ' ἔπειτ, [[ἀρχαῖον]] [[ὄνειδος]] εἰ φεύγομεν, Βοιωτίαν ὗν (O. 6.90) παραπειρῶνται Διὸς ἀργικεραύνου, εἴ τιν' [[ἔχει]] λόγον (O. 8.4) “μεμάντευμαι δ' ἐπὶ Κασταλίᾳ, εἰ μετάλλατόν τι” (P. 4.164) μαθὼν δέ [[τις]] ἀνερεῖ, εἰ πὰρ [[μέλος]] [[ἔρχομαι]] (N. 7.69) <[[span]] [[class]]=mstonen>D εἰ [[γάρ]], introducing a [[wish]], c. opt.; cf. conditional εἰ [[γάρ]] (P. 4.43) εἰ γὰρ ὁ [[πᾶς]] [[χρόνος]] ὄλβον μὲν [[οὕτω]] καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι (P. 1.46) εἰ [[γάρ]] σφισιν ἐμπεδοσθενέα βίοτον ἁρμόσαις ἥβᾳ λιπαρῷ τε γήραι διαπλέκοις εὐδαίμον' ἐόντα παίδων δὲ παῖδες ἔχοιεν αἰεὶ [[γέρας]] τό περ [[νῦν]] (N. 7.98) <[[span]] [[class]]=mstonen>E ὡς εἰ, in [[temporal]] comparisons; v. [[also]] ὡσείτε. φιάλαν ὡς εἴ [[τις]] δωρήσεται νεανίᾳ γαμβρῷ, καὶ ἐγὼ [[νέκταρ]] χυτὸν πέμπων [[ἱλάσκομαι]] (O. 7.1) <[[span]] [[class]]=mstonen>F frag. ]εἰ δέ μοι[ fr. 60. a. 3. ὡς εἴ τε v. ὡσείτε. εἴ περ v. [[εἴπερ]].
}}
}}
{{DGE
{{DGE