ἄλλος: Difference between revisions

|lstext='''ἄλλος''': η, ο: (ἐκ τῆς √ΑΛΛ παράγονται καὶ αἱ λέξεις [[ἀλλά]], [[ἀλλοῖος]], [[ἀλλότριος]], [[ἀλλήλων]], [[ἀλλάσσω]], Λατ. alius (ἀρχ. Λατ. alis, alid), aliquis, alienus, κτλ. Γοτθ. alis ([[ἄλλος]]), aljath τὸ ([[ἀλλαχόθεν]])· Παλ. Ὑψ. Γερμ. ali-lanti (Γερμαν. ausland), alles, elles (Ἀγγλ. else): πρβλ. [[ἔνιοι]]. Ἄλλος, δηλ. καὶ [[ἄλλος]] τις ἐκτὸς τοῦ μνημονευθέντος· [[εἴτε]] ὡς ἐπίθετον [[εἴτε]] ὡς ἀντωνυμ.: [[ὁπότε]] κεῖται ὡς ἐπίθ., τὸ οὐσιαστικὸν [[αὐτοῦ]] τίθεται ἢ κατὰ τὴν αὐτὴν πτῶσιν ἢ κατὰ γεν., [[ἄλλος]] Ἀχαιῶν ἢ [[Ἀχαιός]], ἀνδρῶν [[ἄλλος]] ἢ βροτὸς [[ἄλλος]], Ὅμ., κτλ.: ― [[ἄλλος]] μέν... [[ἄλλος]] δέ..., σπανιώτερον ἐπὶ δύο προσώπων, Ἰλ. Χ. 493, καὶ Ἀττ.· ἀλλ’ [[ὡσαύτως]], ὁ μέν..., [[ἄλλος]] δέ…, Ἰλ. Ζ. 147· καὶ Ἀττ. [[ἕτερος]] μέν..., [[ἄλλος]] δέ..., Ἰλ. Ι. 313· [[ἄλλος]] μέν..., [[ἕτερος]] δέ…, Ἡρόδ. 1. 32· ὁ μὲν [[ἕτερος]]…, ὁ δ’ [[ἄλλος]], Εὐρ. Ι. Τ. 962· ἄλλ’ ἄλλοι κατὰ πληθ. τίθεται μόνον ἐν τῇ δευτέρᾳ προτάσει, Spitzn. Ἰλ. Ι. 549. ΙΙ. αἱ ἀκόλουθοι χρήσεις δύνανται νὰ διακριθῶσι: 1) [[ἄλλος]] τις ἢ τις [[ἄλλος]], οἷος [[δήποτε]] [[ἄλλος]], κἄποιος [[ἄλλος]]. Ὅμ. οὐδεὶς [[ἄλλος]]· ἄλλοι πολλοὶ ἢ πολλοὶ ἄλλοι, ἢ πολλοὶ καὶ ἄλλοι, Ἀττ. εἴ τις [[ἄλλος]], Λατ. si quis alius, Θουκ. 6. 32, κτλ.· [[ὡσαύτως]] εἴ τις καὶ [[ἄλλος]], Ξεν. Ἀν. 1. 4, 15, κτλ., ἴδε ἐν λ. εἰ VII. 1, d. 2) τὸ [[ἄλλος]] [[πολλάκις]] συνδυάζεται μετὰ τῶν ἰδίων [[αὐτοῦ]] πτώσεων ἢ ἐπιρρημάτων, [[ἄλλος]] [[ἄλλο]] λέγει, [[ἄλλος]] λέγει τοῦτο καὶ [[ἄλλος]] [[ἄλλο]], Ξεν. Ἀν. 2. 1, 15: [[ἄλλος]] ἄλλῳ ἔλεγεν, Πλάτ. Συμπ. 220C· [[ἄλλος]] [[ἄλλῃ]] ἐτράπετο, Ξεν. Ἀν. 4. 8, 19· ἀλλὰ τὸ [[ῥῆμα]] δυνατὸν νὰ ἦναι κατὰ πληθ., παραλαμβάνων [[ἄλλος]] ἄλλον ἐπ’ ἄλλου, τὸν δ’ ἐπ’ ἄλλου χρείᾳ... ἐθέμεθα πόλιν [[ὄνομα]], Πλάτ. Πολ. 369C, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 2. 1, 4. κτλ.: ὁ πληθ. ἄλλοι [[εἶναι]] ἐν χρήσει [[ὁπόταν]] τὰ διάφορα μέρη τοῦ ὅλου [[εἶναι]] κατὰ πληθ.· λείπουσι τὸν λόφον... ἄλλοι [[ἄλλοθεν]], Ξεν. Ἀν. 1. 10, 13· καὶ οὕτω πιθανῶς ἄλλοι πρέπει νὰ ἀναγνωσθῇ ἐν Ἑλλ. 7. 1, 15· ἴδε ἐν λέξ. [[ἀλλαχῆ]], [[ἄλλῃ]], [[ἄλλην]], [[ἄλλοθεν]], [[ἄλλοσε]], [[ἄλλοτε]], ἄλλως. ἄλλυδις. 3) [[ἄλλος]] καὶ [[ἄλλος]], [[ἄλλος]] καὶ [[ἔπειτα]] [[ἄλλος]], Ξεν. Ἀν. 1. 5, 12· [[οὕτως]] [[ἄλλο]] καὶ [[ἄλλο]], ἓν [[πρᾶγμα]] κατόπιν ἄλλου, ὁ αὐτ. Κύρ. 4. 1, 15. 4) κατ’ ἐπανάληψιν [[χάριν]] ἐμφάσεως, [[ἄλλος]] [[ἄλλος]] [[τρόπος]], [[ὅλως]] [[διόλου]] [[ἄλλος]], Εὐρ. Φοίν. 132. 5) οὐδ’ [[ἄλλος]] ἀντὶ [[οὐδέτερος]], Θεόκρ. 6. 45. 6) μετὰ τοῦ ἄρθρου, ὁ [[ἄλλος]], ὁ [[ὑπόλοιπος]], ὁ ἐκτὸς τοῦ μνημονευθέντος· κατὰ πληθ., οἱ ἄλλοι (παρ’ Ἡροδ. κατὰ κρᾶσιν ὧλλοι), πάντες οἱ ἄλλοι, οἱ λοιποί, Λατ. ceteri· [[συχν]]. ἀπὸ τοῦ Ὁμ. καὶ [[ἐφεξῆς]], [[ὅστις]] ἔχει [[ἐνίοτε]] τὸ ἄλλοι ([[ἄνευ]] τοῦ ἄρθρου) μετὰ τῆς αὐτῆς σημασίας, Spitzn. Ἰλ. Β. 1· τὰ ἄλλα κατὰ κρᾶσιν [[τἆλλα]] ἢ (ὡς ὁ Οὐόλφ. Anal. 2. σ. 431) τἄλλα, Λατ. cetera, reliqua, οὐχὶ alia, Ὅμ., κτλ., [[τἆλλα]] πλὴν ὁ [[χρυσός]], Πύθερμ. (Bgk. λυρ., Σκόλ. 1. σ. 1287)· παρ’ Ἀττ. [[συχνάκις]] ἐν χρήσει ὡς ἐπίρρ., κατὰ τὰ λοιπά, διὰ τὰ λοιπά· [[ἐνίοτε]] καὶ ἐπὶ χρόνου: τὸν ἄλλον χρόνον, Ξεν. Ἑλλ. 3. 2, 2· ([[ἔνθα]] [[παρατηρητέον]] ὅτι ὁ [[ἄλλος]] [[χρόνος]] συνήθως τίθεται ἐπὶ τοῦ παρελθόντος, καὶ ὁ λοιπὸς [[χρόνος]] ἐπὶ τοῦ μέλλοντος, Οὐόλφ. Λεπτ. 462. 1: ἀλλὰ ὁ [[ἄλλος]] [[χρόνος]] ἐπὶ μέλλοντος, Λυσ. 139. 45)· οἵ τε ἄλλοι καί…, τά τε ἄλλα καί..., πάντα τὰ ἄλλα καὶ πρὸ πάντων..., Ἡρόδ. 1. 1, κτλ., ἄλλα τε δὴ εἶπε, καί... Πλάτ. Θεαίτ. 142C· (ἴδε ἐν λ. ἄλλως 1): ― τὸ [[ἄλλο]] [[εἶναι]] ἧττον συχνὸν τοῦ τὰ ἄλλα. 7) τὸ [[ἄλλος]] τίθεται μετ’ ἀριθμητικῶν, [[ὁπότε]] πρέπει νὰ ἑρμηνεύηται διὰ τοῦ ἔτι, ἀκόμη, ἐπὶ πλέον, κτλ., [[πέμπτος]] ποταμὸς [[ἄλλος]], ἀκόμη καὶ [[πέμπτος]] [[ποταμός]], Ἡρόδ. 4. 54· πρβλ. Αἰσχύλ. Θ. 486, Σοφ. Ἀντ. 1295. 8) ἐν τῇ ἀπαριθμήσει διαφόρων προσώπων ἢ πραγμάτων, [[ἔνθα]] φαίνεται ὡς πλεοναστικός, πράγματι χρησιμεύει [[ὅπως]] ἐξάρῃ τὴν μεταξὺ αὐτῶν διαφοράν, ὡς, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι κίον ἄλλαι, μετ’ αὐτῆς, τῆς δεσποίνης αὐτῶν, συνεπορεύοντο καὶ ἀμφίπολοι [[ὡσαύτως]], Ὀδ. Ζ. 84· [[ἔκτοθεν]] ἄλλων μνηστήρων (γινομένου λόγου παρὰ τῆς Ἀθηνᾶς), Α. 132. πρβλ. Ι. 367, Ν. 266· καὶ [[συχν]]. παρ’ Ἀττ., παρ’ ἀγγέλων ἄλλων, ἄλλων ἐκτὸς ἐμοῦ, Σοφ. Ο. Τ. 7: οὐ γὰρ ἦν [[χόρτος]] οὐδὲ [[ἄλλο]] [[δένδρον]] οὐδέν, δὲν ὑπῆρχε [[χόρτος]], οὐδὲ κανὲν [[δένδρον]] [[διόλου]], Ξεν. Ἀν. 1. 5, 5· προσοφλὼν οὐ τὴν ἐπωβελίαν μόνον ἀλλὰ καὶ [[ἄλλην]] ὕβριν, ἀλλ’ ἐκτὸς τούτου καὶ.., Αἰσχίν. 23. 26, Ἐλμσλ. Ο. Τ. 7, Heind. Πλάτ. Γοργ. 473D, Stallb. Πλάτ. Ἀπολ. 36Β: ― καὶ ὁ [[Ὅμηρος]] [[συχνάκις]] ἔχει τὴν λέξιν σχεδὸν κατὰ πλεονασμὸν μετὰ συγκριτ., οὔ τις [[σεῖο]] [[νεώτερος]] [[ἄλλος]] Ἀχαιῶν, Ἰλ. Ο. 569, πρβλ. Χ. 106, καὶ ἀλλ.: μετὰ ὑπερθ., ὀϊζυρώτατος ἄλλων, Ὀδ. Ε. 105· [[ὡσαύτως]] μετὰ τοῦ [[πλησίος]], Ἰλ. Δ. 81. καὶ ἀλλ.· μετὰ τοῦ εἶς ἢ [[μόνος]], Εὐρ. Μήδ. 945, Πλάτ. Χαρμ. 166Ε. ― Ἀλλαχοῦ δὲ [[πάλιν]] ἐκ τοῦ ἐναντίου λέγεται ὅτι τὸ [[ἄλλος]] παραλείπεται εἰς φράσεις ὡς τὸ ὦ Ζεῦ καὶ θεοί, Ἀριστοφ. Πλ. 1, πρβλ. Ἰλ. Ζ. 476. ΙΙΙ. πολλῷ σπανιώτερον ὡς τὸ [[ἀλλοῖος]], ἄλλου εἴδους, [[διάφορος]], Ἰλ. Ν. 64, Φ. 22. 2) ἐν [[ταύτῃ]] τῇ σημασίᾳ [[ἐνίοτε]] συντάσσ. ὡς συγκριτ. μ. γεν., ἄλλα τῶν δικαίων, ἄλλα παρὰ δίκαια, Ξεν. Ἀπομ. 4. 4, 25: ― [[οὕτως]] ἀκολουθεῖται καὶ ὑπὸ τοῦ ἤ..., [[ὁπότε]] ἢ προηγεῖται ἄρνησις, ὡς οὐδὲ [[ἄλλο]]…, οὐδὲν [[ἄλλο]] (ἢ [[ἄλλο]] οὐδέν), ἤ..., οὐδὲν ἕτερον ἤ..., Ἡρόδ. 1. 49., 7. 168, Θουκ. 4. 14· οὐδὲν [[ἄλλο]] γ’ ἢ πτήξας, Αἰσχύλ. Πέρσ. 209· ἃ μηδὲν [[ἄλλο]] ἢ διανοεῖταί τις, τὰ ὁποῖα μόνον διανοεῖταί τις, Πλάτ. Θεαίτ. 195Ε: ― ἢ συχνότερον, ἡ [[πρότασις]] [[εἶναι]] ἐρωτηματική, τίς [[ἄλλος]] ἢ ’γώ...; Αἰσχύλ. Πρ. 440, τί [[ἄλλο]] ἤ…; τί [[ἄλλο]] [[παρά]]..., Θουκ. 3. 39, κτλ.: τί δ΄ [[ἄλλο]] γ’ ἢ πόνοι...; Αἰσχύλ. Θ. 851: ἐλλειπτ., τί [[ἄλλο]] (ἐνν. [[πάσχω]]) ἢ [[ἱπποκένταυρος]] [[γίγνομαι]]; Ξεν. Κύρ. 4. 3, 20: ― [[ὡσαύτως]] ἀκολουθοῦντος τοῦ [[πλήν]]· Σοφ. Αἴ. 125, Ἀριστοφ. Ἀχ. 39: [[ὡσαύτως]] ἀκολουθούντων ἐμπροθέτων προσδιορισμῶν: [[ἄλλος]] πρό…, Ἡρόδ. 3. 85· [[ἄλλος]] [[ἀντί]]…, Αἰσχύλ. Πρ. 467· [[παρά]]… Πλάτ. Φαίδων 80Β, κτλ.: [[ὅταν]] δὲ συνδυάζηται μετ’ ἀρνήσεως, ἀκολουθεῖ [[ἐνίοτε]] ὁ [[ἀλλά]], Ἰλ. Σ. 403, Φ. 275, Ω. 697: ― περὶ τοῦ [[ἄλλοτε]] ἤ..., ἴδε ἐν λέξεσιν. ― Ἐντεῦθεν πηγάζουσι δευτερεύουσαί τινες σημασίαι: 3) [[ἄλλος]] παρὰ τοὺς συνήθεις, [[παράδοξος]], [[ξένος]]· [[ἄλλος]] [[ὁδίτης]], Ὀδ. Ψ. 274. 4) [[ἄλλος]] παρ’ ὅ,τι [[εἶναι]], μὴ [[ἀληθής]], = ψευδής, [[ἀπατηλός]], Δ. 348, Ρ. 139. 5) [[ἄλλος]] ἢ ὁ [[ὀρθός]], [[ἄδικος]], κακός, Πλούτ. 2. 187D, κτλ., πρβλ. ἄλλως: ― τὸ [[ἕτερος]] κεῖται ἐπὶ τοιαύτης χρήσεως παρὰ τοῖς δοκιμωτέροις συγγραφεῦσιν, ἴδε [[ἕτερος]] ΙΙΙ. 2.