ἱκνέομαι: Difference between revisions

|lstext='''ἱκνέομαι''': ἀποθ. ἐκτεταμ. [[τύπος]] τοῦ ἵκω (ὃ ἴδε), [[ἱκάνω]], [[ἅπερ]] [[εἶναι]] οἱ παρ, Ὁμήρῳ τύποι τοῦ ἐνεστῶτος· τοῦ δὲ ἐνεστ. [[ἱκνέομαι]] μεταχειρίζεται ὁ Ὅμ. μόνον τοὺς τύπους ἱκνεύμεναι, ἱκνεύμεσθα (Ὀδ. Ι. 128, Ω. 339): παρατ. ἱκνεῖτο Σοφ. Ο.Κ. 970: μέλλ. ἵξομαι Ὅμ., Τρ.: Δωρ. ἱξοῦμαι Ἀνθ. Π. 9. 341: - ἀόρ. ἱκόμην Ὅμ. μετὰ ῐ, πλὴν [[ὁσάκις]] ἐκτείνεται διὰ τῆς αὐξήσ., ὡς ἐν τῷ ἵκετο, κτλ., καὶ παρὰ πᾶσι τοῖς ποιηταῖς· περὶ τῆς μετοχ. ἵκμενος ἴδε ἐν λ.: - πρκμ. [[ἷγμαι]], ἷκται, Εὐρ. Ἱκέτ. 22 (κατὰ τὸν Ἕρμαννον [[ἀντί]] τοῦ κεῖται), μετοχ. ἱγμένος, Σοφ. Φιλ. 494, ὑπερσ. [[ἷκτο]], Ἡσ. θ. 481, Σιμων. (;) ἐν Ἀνθ. Π. 6. 217- ὁ παρὰ τοῖς πεζολόγοις ἐν χρήσει [[τύπος]] [[εἶναι]] [[ἀφικνέομαι]] (ἴδε κατωτ. ΙΙΙ)· ἀλλ, [[ἐνίοτε]] [[εἶναι]] [[εὔχρηστος]] καί ὁ ἀόρ. ἵκετο Ἡρόδ. 1. 216, ἵκηται Πλάτ. Φαῖδρ. 276D, συνηθέστερος παρὰ Λουκ. καὶ τοῖς μεταγεν. συγγραφεῦσιν. Ἔρχομαι, αἷψα δ, ἵκοντο Ἰλ. Σ. 532· [[ὁπότε]] Κρήτηθεν ἵκοιτο, [[ὁσάκις]] ἤρχετο ἐκ Κρήτης, Γ. 233· ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο ἵξεσθαι Ζ. 502· πλῆρες, ὑπότροπον οἴκαδ, ἱκ. Ὀδ. Χ. 35, πρβλ. Υ. 332· οὕτω, πεζὸν ἐνθάδ, ἱκ. Α. 173· [[δεῦρο]] Ρ. 524· λιμένος… ἐντὸς ἵκοντο Λ. 432· ἐς Ὄλυμπον Ε. 360· ἐς χῶρον Δ. 446· ἐς νῆσον, ἐς Πύλον, κτλ.· ἐπὶ νῆας Ζ. 69· ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας, κτλ.· κατὰ λειμῶνα Ὀδ. Ω. 13· [[προτὶ]] πτόλιν, [[προτὶ]] ἄστυ Ἰλ.· πρὸς [[γούνατα]] Ἡσ. Θ. 460· ὑπὸ πτόλιν Ἰλ. Λ. 182· - ἀλλὰ παρ, Ὁμ. [[συχν]]. μετ, αἰτ., [[ἔρχομαι]], [[φθάνω]] εἴς τι, ἵκετο νῆας Ἰλ. Θ. 149· [[τέλος]] ἵκεο μύθων Ι. 56· ἱκ. Ὄλυμπον, Τροίην, δῆμον, [[ἔθνος]] ἑταίρων, κτλ.· οἶκον... καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν Ὀδ. Ψ. 259· οὕτω βραδύτερον, ἱκέσθαι γαῖαν Πινδ. Π. 4. 210· [[ἄλσος]] Αἰσχύλ. Ἱκ. 556· στέγας Σοφ. Ο. Τ. 534, κτλ. 2) [[ἔρχομαι]], [[φθάνω]] εἰς..., ποσὶν [[οὖδας]] ἱκ. Ὀδ. Θ.376· οὐδ’ ἵκετο [[χρόα]] καλόν, ἐπὶ δόρατος, Ἰλ. Λ. 352· οὐδ’ [[ὀστέον]] ἵκετο Ὀδ. Τ. 451, ἴδ. ἐν λ. [[ὑπερίημι]]· [[οὕτως]] ἐπὶ πράγμ., ἠχὴ δ’... ἵκετ’ αἰθέρ Ἰλ. Ν. 837, Σ. 207· ἐς γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἵκετ, ἀϋτμὴ Ξ. 174· ὅσσον πυρὸς ἵξετ’ ἀϋτμὴ Ὀδ. Π. 290, πρβλ. Τ. 9. 20· ἐς πόλιν ἵκετ, [[ἀϋτή]] Ξ. 265· - [[οὕτως]] ἐπὶ χρόνου, ἥβης [[μέτρον]] ἢ ἥβην ἱκ. Ἰλ. Λ. 225, Ω. 728, κτλ.· γήραος οὐδόν ἢ [[γῆρας]] Ὀδ. Ο. 246· [[οὕτως]], ἐπὶ [[γῆρας]] Θ. 237· οὐκ ἄν τις τούτων γε ἐΰθρονον Ἠῶ ἵκοιτο, οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν δὲν θὰ ἔζη ἕως τὸ πρωΐ, Ρ. 497· οὕτω καί, οὐ [[τέλος]] ἵκεο μύθων Ἰλ. Ι. 56· ὀλέθρου πείραθ’ ἱκ. Β. 143· οἱ μέν [[ἔπειτα]] ἀσπάσιοι λέκτροιο παλαιοῦ θεσμὸν ἵκοντο, «ἀσπαστῶς καὶ ἐπιθυμητικῶς ὑπεμνήσθησαν τοῦ [[πάλαι]] τῆς συνουσίας νόμου» (Σχόλ.), περὶ τοῦ Ὀδυσσέως καὶ τῆς Πηνελόπης ὅτε μετὰ τὴν ἀναγνώρισιν μετέβησαν εἰς τὴν κλίνην, Ὀδ. Ψ. 296, πρβλ. 354. 3) ἐν ποικίλαις φράσεσιν· μετὰ [[κλέος]] ἵκετ, Ἀχαιῶν, ἀπῆλθεν εις τοὺς Ἀχαιοὺς παρακολουθῶν τὴν φήμην αὐτῶν, Ἰλ. Λ. 227· [[ἐπεὶ]] ἵκεο χεῖρας ἐς ἀμάς, ἀφοῦ ἔπεσες εἰς τὰς χεῖρας ἡμῶν, Κ448· ὅ τι χεῖρας ἵκοιτο, ὅ τι ἔπιπτεν εἰς τὰς χεῖρας των, Ὀδ. Μ. 331· ἱκ. ἐς γενεάν τινος, εἰς τὴν οἰκογένειάν τινος, Πινδ. Ν. 10. 25· ἐς λόγους τοὺς σοὺς ἱκοίμην, ἀντὶ ἐς λόγους ἱκοίμην σοι, νὰ συνομιλήσω μετὰ σοῦ, Σοφ. Ἠλ. 315· ἐνθάδ’ ἵξομαι, ἐδῶ ἐπὶ τέλους θὰ φθάσω, ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 1365· ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται, ἐάν ποτε ἔλθῃ [[πάλιν]] [[περίστασις]] πρὸς μερισμὸν λαφύρων, Ἰλ. Α. 166. ΙΙ. μετὰ προσωπικοῦ ἀντικειμένου, ὁ δέ κεν κεχολώσεται, ὅν κεν ἵκωμαι, «[[οὗτος]] δὲ ὀργισθείη ἂν πρὸς ὃν ἂν ἀφίκωμαι (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Α. 139, κτλ.· ἔς τινα Ὀδ. Ζ. 176· ἀλλὰ καί, [[ἔρχομαι]] εἰς τὴν οἰκίαν τινός, ἵκετο δ’ ἐς Πείραιον Υ. 372· εἰς τὴν σκηνήν τινος, πρὶν Πηλεϊωνάδ’ ἱκέσθαι Ἰλ. Ω. 338· - οὕτω, μετὰ Τρῶας ἱκ. γ. 264· σπανίως μετὰ δοτ., ἐπειγομένοισι δ’ ἵκοντο Μ. 374, πρβλ. Ὀδ. Φ. 207, καὶ ἴδε [[ἱκάνω]] ΙΙ. 2) ἐπὶ θλίψεως, δυστυχίας, κτλ., [[ἐπέρχομαι]] εἴς τινα, [[πένθος]] ἱκ. τινά ἢ φρένας Ἰλ. Α. 240, 362· ἄλη καὶ [[πῆμα]] καὶ [[ἄλγος]] ἵκηταί τινα Ὀδ. Ο. 345· λιμὸς Ἰλ. Τ. 348· ὁππότε μιν κάματός τε καὶ ἰδρὼς γούναθ’ ἵκοιτο Ν. 711· [[ἄδος]], [[ἄχος]], [[σέβας]], [[χόλος]], ἱκ. τινὰ θυμὸν ἢ κραδίην, κτλ. 3) [[συχνάκις]] ὡς τὸ [[ἱκετεύω]], προσέρχομαί τινι ὡς [[ἱκέτης]], τὴν ἱκόμην φεύγων Ἰλ. Ξ. 260, πρβλ. Χ. 123, Ὀδ. Π. 424· [[ὡσαύτως]], τὰ σὰ [[γοῦνα]] ἱκόμεθ’ Ι. 267· - οὕτω βραδύτερον, θεοὺς προστροπαῖς ἱκνουμένη Αἰσχύλ. Πέρσ. 216· Ζῆνα... ἱξόμεσθα σὺν κλάδοις ὁ αὐτ. ἐν Ἱκ. 159, πρβλ. Εὐρ. Ὀρ. 671· θεὸν θυέεσιν ἱκνεῖσθαι, πλησιάζειν θεόν τινα μετὰ προσφορῶν καὶ δεήσεων, Θεοκρ. Ἐπιγράμ. 7. 3· πρβλ. [[ἱκάνω]] ΙΙ. 2. β) παρὰ Τραγ. ὁ ἐνεστ. [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἀκριβῶς ὡς τὸ [[ἱκετεύω]], τάσδε τὰς θεὰς καλῶν ἱκνοῦμαι Σοφ. Ο. Κ. 1011· καὶ σὲ πρὸς τοῦ σοῦ τέκνου καὶ θεῶν ἱκνοῦμαι ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 588, πρβλ. Ο. Κ. 275, Φιλ. 470· οὕτω, ταύτης ἱκνοῦμαί σ’ Εὐρ. Ὀρ. 671: - μετ’ ἀπαρ., πάντες σ’ ἱκνοῦνται... θάψαι νεκροὺς Εὐρ. Ἱκ. 130. - [[συχνάκις]] παρενθετικῶς ὡς τὸ [[λίσσομαι]], Σοφ. Φιλ. 932, Ἠλ. 132, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 758. ΙΙΙ. παρὰ πεζολόγοις [[εἶναι]] ἐν χρήσει τὰ σύνθετα, [[ἀφικνέομαι]], καὶ [[ἐφικνέομαι]], ἀλλὰ τὸ ἁπλοῦν [[ῥῆμα]] [[εἶναι]] εὔχρηστον κατ’ ἐνεστ. καὶ παρὰ τοῖς Ἴωσι πεζολόγοις συνωνύμως τῷ προσήκει, ἁρμόζει, [[εἶναι]] [[πρέπον]], μετ’ αἰτ. ἀπαρ., φαμὲν ἡμέας ἱκνέεσθαι ἡγεμονεύειν Ἡρ. 9. 26· τοὺς [[μάλιστα]] ἱκνέεται (δηλ. κεκάρθαι) ὁ αὐτ. 2. 36· [[οὕτως]], ἐς τὸν ἱκνέεται, [[ἐκεῖνος]] εἰς ὃν ἀνήκει, ὁ αὐτ. 6. 57· ἱκνέεται, [[εἶναι]] σύνηθες νὰ.., Ἱππ. π. Ἄρθρ. 828· παρὰ μεταγεν. οὐχὶ ἀπρόσ., οὗ ἡ [[ἱερουργία]] ἱκνεῖτο Δίων Κ. Exc. Peiresc. 29. 2) [[συχνάκις]] [[ὡσαύτως]] κατὰ μετοχ., τὸ ἱκνεύμενον, τὸ ἁρμόζον, τὸ [[πρέπον]], Ἡρόδ. 6. 84· ὁ ἱκν. [[χρόνος]], ὁ ἁρμόζων, ὁ [[κατάλληλος]] [[χρόνος]], ὁ αὐτ. 6. 86, 1. Ἱππ. π. Ἀέρ. 234· ἐν ἱκνουμένᾳ ἡμέρᾳ, χρησμ. παρὰ Δημ. 1072. 27· τὸ ἱκν. [[ἀνάλωμα]], ἡ ἀναλογοῦσα [[δαπάνη]], Θουκ. 1. 99· κατὰ τοὺς ἱκν. χρόνους Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 3. 1. 19, ([[ὡσαύτως]] ἐπὶ τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν, Διον. Ἁλ. 1. 66)· τὸ ἱκν. [[μέγεθος]] Ἀριστ. [[αὐτόθι]] 4. 4, 29· ἡ ἱκν. [[ἐπιστήμη]] ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 4. 1, 2· τῆς ἱκν. ἡλικίας τυχεῖν [[αὐτόθι]] 7. 14, 5· οὐδὲν εἴρητο ἱκν. Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 1. 205: - οὕτω καὶ ἐν τῷ Ἰων. Ἐπιρρ. ἱκνευμένως, ἁρμοδίως, ὀρθῶς, Ἡρόδ. 6. 65, Ἱππ. 652. 33.