δύσφρων: Difference between revisions

|Definition=ον, gen. ονος, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[sad at heart]], [[sorrowful]], τὸ δ. στύγος <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span>547</span>; ἄτα <span class="bibl">S.<span class="title">OC</span>202</span> (lyr.); λῦπαι <span class="bibl">E. <span class="title">Andr.</span>1043</span> (lyr.). </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> [[ill-disposed]], [[malignant]], δράκοντες <span class="bibl">A.<span class="title">Supp.</span> 511</span>; ἰός <span class="bibl">Id.<span class="title">Ag.</span>834</span>; <b class="b3">οἱ δ</b>. ib.<span class="bibl">608</span>; λόγοι <span class="bibl">E.<span class="title">Andr.</span>288</span> (lyr.). </span><span class="sense"><span class="bld">III</span> = [[ἄφρων]], [[senseless]], [[insensate]], <span class="bibl">A.<span class="title">Th.</span>875</span> (lyr.); φρενῶν δυσφρόνων ἁμαρτήματα <span class="bibl">S.<span class="title">Ant.</span>1261</span> (lyr.). Adv. -όνως [[foolishly]], [[rashly]], <span class="bibl">A.<span class="title">Pers.</span> 552</span> (lyr.).</span>

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0690.png Seite 690]] ονος, mißmüthig; – a) traurig; Aesch. Ag. 833; ἄτη Soph. O. C. 202; λῦπαι Eur. Andr. 1043; τὰ δύσφρονα, Traurigkeit, Pind. Ol. 2, 57. – b) übel gesinnt, feindselig; ἰός, [[δράκων]], Aesch. Ag. 808 Suppl. 506; λόγοι Eur. Andr. 287; ἄνδρες Mel. 118 (VII, 79). – c) unsinnig, thöricht; Aesch. Spt. 836; so auch δυσφρόνως Pers. 544; vgl. Soph. Ant. 1247.

{{ls

|lstext='''δύσφρων''': -ον, γεν. -ονος, [[δύσθυμος]], [[λίαν]] τεθλιμμένος, [[μελαγχολικός]], τὸ δ. [[στύγος]] (ἴδε [[στύγος]]) Αἰσχύλ. Ἀγ. 547· ἄτη Σοφ. Ο. Κ. 202· λῦπαι Εὐρ. Ἀνδρ. 1043. ΙΙ. κακῶς διακείμενος, κακὴν διάθεσιν ἔχων, δράκοντες Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 511, πρβλ. Ἀγ. 608, 834· λόγοι Εὐρ. Ἀνδρ. 287. ΙΙΙ. = [[ἄφρων]], [[ἀνόητος]], [[μωρός]], Αἰσχύλ. Θήβ. 874· φρενῶν δυσφρόνων ἁμαρτήματα Σοφ. Ἀντ. 1261. - Ἐπίρρ. -όνως, ἀνοήτως, μωρῶς, Αἰσχύλ. Πέρσ. 552.

{{bailly

|btext=ων, ον ; <i>gén.</i> ονος;<br /><b>1</b> triste, affligé;<br /><b>2</b> malfaisant, funeste.<br />'''Étymologie:''' δυσ-, [[φρήν]].

{{DGE

|dgtxt=-ον<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[insensato]] ἰώ, ἰὼ δύσφρονες A.<i>Th</i>.874, cf. <i>Fr</i>.154a.14, φρένες S.<i>Ant</i>.1261, τρόποι <i>Com.Adesp</i>.1064.11, αὐτὴ γὰρ (γαίη) δ. τὸν σὸν θεὸν οὐκ ἐνόησας <i>Orac.Sib</i>.6.22, cf. 2.340.<br /><b class="num">2</b> [[que causa turbación o dolor]] στύγος A.<i>A</i>.547, ἄτα S.<i>OC</i> 202, cf. E.<i>Cyc</i>.296, ἔρις E.<i>Andr</i>.490, λῦπαι E.<i>Andr</i>.1043, τηκεδών <i>AP</i> 7.475 (Diotim.).<br /><b class="num">3</b> [[hostil]], [[enemigo]], [[malévolo]] γάμος A.<i>Supp</i>.394, δράκοντες A.<i>Supp</i>.511, ἰός A.<i>A</i>.834, λόγοι E.<i>Andr</i>.288, ἄνδρες <i>AP</i> 7.79 (Mel.)<br /><b class="num">•</b>subst. οἱ δύσφρονες [[los enemigos]] γυναῖκα ... πολεμίαν τοῖς δύσφροσιν A.<i>A</i>.608, τὰ ... ἐκ γῆς δυσφρόνων μηνίματα las iras de los enemigos procedentes de la tierra, e.e. de los muertos hostiles</i> A.<i>Ch</i>.278.<br /><b class="num">II</b> adv. -όνως [[insensatamente]] πάντ' ἐπέσπε δ. A.<i>Pers</i>.552.

|mltxt=[[δύσφρων]] (-ονος), -ον (Α)<br /><b>1.</b> [[δύσθυμος]], [[μελαγχολικός]]<br /><b>2.</b> αυτός που έχει κακή [[διάθεση]], [[εχθρικός]]<br /><b>3.</b> [[ανόητος]], [[μωρός]].

|lsmtext='''δύσφρων:''' -ον, γεν. <i>-ονος</i> ([[φρήν]])·<br /><b class="num">I.</b> [[λυπημένος]], [[θλιμμένος]], [[μελαγχολικός]], σε Τραγ.<br /><b class="num">II.</b> αυτός που έχει κακή [[διάθεση]], [[κακεντρεχής]], [[εχθρικός]], [[κακοήθης]], σε Αισχύλ., Ευρ.<br /><b class="num">III.</b> [[ἄφρων]], [[ανόητος]], [[μωρός]], σε Αισχύλ., Σοφ.

{{elru

|elrutext='''δύσφρων:''' 2, gen. ονος<br /><b class="num">1)</b> [[безрассудный]], [[безумный]] (sc. ἄνθρωποι Aesch.; φρένες Soph.);<br /><b class="num">2)</b> [[тягостный]], [[гнетущий]], [[печальный]] ([[στύγος]] Aesch.; [[ἄτη]] Soph.; λῦπαι Eur.);<br /><b class="num">3)</b> [[враждебный]], [[роковой]], [[губительный]] ([[ἰός]] Aesch.; λόγοι Eur.).

|elnltext=δύσφρων -ον [δυσ-, φρήν] treurig, droevig:. ὤμοι δύσφρονος ἄτας wee mij, de droevige ellende! Soph. OC 202. kwaadwillend:. δράκοντες slangen Aeschl. Suppl. 511. onbezonnen, dwaas:; φρενῶν δυσφρόνων ἁμαρτήματα vergissingen van een onbezonnen geest Soph. Ant. 1261; adv.. δυσφρόνως op onbezonnen wijze.

|mdlsjtxt=δύσ-φρων, ονος, [[φρήν]]<br /><b class="num">I.</b> sad at [[heart]], [[sorrowful]], [[melancholy]], Trag.<br /><b class="num">II.</b> ill-disposed, [[malignant]], Aesch., Eur.<br /><b class="num">III.</b> = [[ἄφρων]], [[insensate]], Aesch., Soph.