ἕ: Difference between revisions

|sltr=<b>ἕ</b> (οἱ, οἷ coni., ἱν coni., ἕ; pl. [[σφε]] [[quod vide|q.v.]]: [[never]] used as a [[direct]] reflexive: v. Des Places, 21f.) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> ἕ; acc. pers. pron.: him, her, it κλεινᾶς ἐξ Ὀπόεντος· αἰνήσαις ἓ καὶ [[υἱόν]], ἃν [[Θέμις]] λέλογχεν (O. 9.14) τυφλὸν δ [[ἔχει]] [[ἦτορ]] [[ὅμιλος]] [[ἀνδρῶν]] ὁ [[πλεῖστος]]. εἰ γὰρ ἦν ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν (Boeckh: ἑὰν codd.: ἐὰν Σγρ: “on peut garder l' ἑὰν des manuscrits,” Des Places, 25) (N. 7.25) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> οἱ (οἷ cod. unus, Boeckh, οἱ cett. (N. 1.61) : οἷ coni. Boeckh, οἱ codd. (P. 9.84) : οἷ coni. Kayser, θεῷ codd. (N. 10.31) : οἱ (ϝοι) [[always]] follows a vowel, [[long]] or [[short]], [[save]] in [[two]] [[dubious]] examples, [[following]] a [[relative]] [[conjunction]], (O. 1.57), fr. 169, 51: οἱ is correpted οἱ οὐδὲ (N. 3.39), οἱ ἀντάυσε (P. 4.197) : the [[reference]] of οἱ [[must]] [[always]] be deduced [[from]] [[sense]] [[alone]], [[but]] cf. iii: οἱ does [[not]] [[follow]] prepositions.)<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> = [[αὐτῷ]], αὐτᾷ. — [(ἄταν), ἅν οἱ πατὴρ [[ὕπερ]] κρέμασε καρτερὸν [[αὐτῷ]] λίθον (Hermann, v. d. Mühll, M. H., 1954, 52: [[τάν]] οἱ codd. contra metr.: ἅν [[τοι]] Fennel) (O. 1.57) ] [[τοὔνεκα]] προῆκαν υἱὸν ἀθάνατοι λτ;οἱγτ; [[πάλιν]] μετὰ τὸ ταχύποτμον [[αὖτις]] ἀνέρων [[ἔθνος]] (Tricl.: οἱ προῆκαν codd.: to Tantalos) (O. 1.65) τοῦτό γέ οἱ [[σαφέως]] μαρτυρήσω ([[for]] Hagesias) (O. 6.20) [[ἔνθα]] οἱ ὤπασε θησαυρὸν δίδυμον μαντοσύνας (to lamos) (O. 6.65) ἄνδρα τε πὺξ ἀρετὰν εὑρόντα. δίδοι τέ οἱ αἰδοίαν [[χάριν]] (to [[Diagoras]]) (O. 7.89) ἀφίκοντο δέ οἱ ξένοι (to Opous. “datif d'intérêt” Des Pl.) (O. 9.67) [[δέξαι]] δέ οἱ στεφάνων [[ἐγκώμιον]] τεθμόν ([[from]] [[Xenophon]]) (O. 13.29) κνώσσοντί οἱ [[παρθένος]] τόσα [[εἰπεῖν]] ἔδοξεν (O. 13.71) [[ἄνευ]] οἱ Χαρίτων τέκεν [[γόνον]] (to [[Ixion]]: “datif d'intérêt.” Des Pl.) (P. 2.42) “[[ἐπί]] οἱ [[Κρονίων]] ἔκλαγξε βροντάν” (in [[answer]] [[for]] Euphamos) (P. 4.23), cf. (P. 4.197) ἦλθε δέ οἱ [[μάντευμα]] (to [[Pelias]]) (P. 4.73) καί ῥά οἱ [[Μόψος]] [[ἄμβασε]] στρατὸν (at [[Jason]]'s [[bidding]]) (P. 4.189) ἐκ νεφέων δέ οἱ ἀντάυσε (in [[answer]] to [[Jason]]'s [[prayer]]) (P. 4.197) εὖ νιν ἔγνωκεν (sc. καιρὸν Δαμόφιλος) [[θεράπων]] δέ οἱ, οὐ [[δράστας]] ὀπαδεῖ (“οἱ se rapporte à [[καιρός]] — plutôt qu'à Damophile” Des Pl.) (P. 4.287) [[ὁσία]] κλυτὰν χέρα οἱ προσενεγκεῖν; ([[upon]] [[Cyrene]]) (P. 9.36) “[[ἵνα]] οἱ χθονὸς αἶσαν δωρήσεται” (to [[Cyrene]]) (P. 9.56) [[τέκε]] οἱ καὶ Ζηνὶ μιγεῖσα ([[with]] [[Amphitryon]]: οἷ Boeckh, “sans doute parce que le pronom dépend ἀπὸ κοινοῦ de [[τέκε]] et surtout de μιγεῖσα” Des Pl.) (P. 9.84) κατένευσέν τέ οἱ χαίταις (to [[Persephone]]) (N. 1.14) ὤπασε δὲ [[Κρονίων]] πολέμου μναστῆρά οἱ χαλκεντέος λαὸν ἵππαιχμον (to Sicily) (N. 1.16) παλίγγλωσσον δέ οἱ ἀθάνατοι ἀγγέλων ῥῆσιν θέσαν” ([[for]] [[Amphitryon]]: “éthique” Des Pl.) (N. 1.58) ὁ δέ οἱ φράζε καὶ παντὶ στρατῷ (N. 1.61) καί ποτε χαλκότοξον Ἀμαζόνων μετ' ἀλκὰν ἕπετό οἱ (N. 3.39) φύτευέ οἱ θάνατον ([[for]] [[Peleus]]) (N. 4.59) κατένευσέν τέ οἱ (to [[Peleus]]) (N. 5.34), cf. (N. 1.14) [[Ζεύς|Ζεὺς]] δ' [[ἀντίος]] ἤλυθέ οἱ (to Polydeukes) (N. 10.79) τοὺς Μεγάρα [[τέκε]] οἱ Κρεοντὶς υἱούς (Morel: οἱ [[τέκε]] codd.: to Herakles) (I. 4.64), cf. (P. 2.42) λάμβανέ οἱ στέφανον ([[for]] Pytheas: “datif d'intérêt” Des Pl.) (I. 5.62) εἰ [[γάρ]] [[τις]] πράσσει θεοδμάτους ἀρετὰς [[σύν]] τέ οἱ [[δαίμων]] φυτεύει [[δόξαν]] ([[σύν]] adverbially) (I. 6.12), cf. (N. 4.59) ταῦτ' [[ἄρα]] οἱ φαμένῳ πέμψεν θεὸς αἰετόν (I. 6.49) [[ἵνα]] οἱ κέχυται [[πιεῖν]] νε[ (Pae. 15.8) Ὀλυμ][[πόθεν]] δέ οἱ χρυσόρραπιν ὦρσεν Ἑρμᾶν[ ([[for]] [[Perseus]]) Δ. 4. 37.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> [[where]] οἱ has to [[some]] [[extent]] possessive [[significance]]. λάμπει δέ οἱ [[κλέος]] (O. 1.23) Ἐρινὺς ἔπεφνέ οἱ σὺν ἀλλαλοφονίᾳ [[γένος]] ἀρήιον (the [[family]] of Oidipous) (O. 2.42) [[σάφα]] δαεὶς ἅ τέ οἱ πατέρων ὀρθαὶ φρένες ἐξ ἀγαθῶν ἔχρεον (O. 7.91) ἃν [[Θέμις]] [[θυγάτηρ]] τέ οἱ [[σώτειρα]] λέλογχεν [[μεγαλόδοξος]] Εὐνομία (O. 9.15) [[μάλα]] δέ οἱ θερμαίνει φιλότατι νόον (Boeckh: [[τοι]] codd.) (O. 10.87) [[μηνός]] τέ οἱ τωὐτοῦ [[τρία]] ἔργα ποδαρκὴς [[ἁμέρα]] θῆκε κάλλιστ' ἀμφὶ κόμαις (O. 13.37) διασωπάσομαί οἱ [[μόρον]] [[ἐγώ]] (O. 13.91) κελαινῶπιν δ' [[ἐπί]] οἱ νεφέλαν ἀγκύλῳ κρατὶ κατέχευας ([[join]] ἐπὶ [[with]] [[κρατί]]) (P. 1.7) οὔ οἱ [[μετέχω]] θράσεος (P. 2.83) καί τί οἱ [[φίλτρον]] ἐν θυμῷ μελιγάρυες ὕμνοι ἁμέτεροι τίθεν (P. 3.63) “χειρί οἱ χεῖρ' ἀντερείσαις” (P. 4.) 37. “αἷμά οἱ κείναν [[λάβε]] ἄπειρον” (P. 4.48) αἰσχύνοι δέ οἱ θαητὸν [[εἶδος]] (P. 4.264) [[θεός]] τέ οἱ τὸ [[νῦν]] τε [[πρόφρων]] τελεῖ δύνασιν (P. 5.117) [[πατροπάτωρ]] [[ἔνθα]] οἱ Σπαρτῶν [[ξένος]] κεῖτο (P. 9.82) χρυσοστεφάνου δέ οἱ Ἥβας καρπὸν ἀνθήσαντ' ἀποδρέψαι ἔθελον (P. 9.109) [[εἶπε]] δ' ἐν μέσσοις (sc. Ἀνταῖος) ἀπάγεσθαι, ὃς ἂν [[πρῶτος]] θορὼν [[ἀμφί]] οἱ ψαύσειε πέπλοις ([[ἀμφί]] adverbially) (P. 9.120) [[γόνον]] τέ οἱ φέρτατον ἀτίταλλεν (“éthique-possessif” Des Pl.) (N. 3.57) cf. [[γλυκεῖά]] οἱ καρδίαν ἀτάλλοισα [[γηροτρόφος]] συναορεῖ Ἐλπίς fr. 214. 1. [[ἐπεί]] οἱ [[τρεῖς]] ἀεθλοφόροι πρὸς [[ἄκρον]] ἀρετᾶς [[ἦλθον]] (N. 6.23) [[ἐπεὶ]] ψεύδεσί οἱ ποτανᾷ τε μαχανᾷ σεμνὸν ἔπεστί τι ([[where]] οἱ [[may]] [[refer]] to [[Homer]] or [[Odysseus]]) (N. 7.22) ἀτὰρ [[γένος]] αἰεὶ φέρει τοῦτό οἱ [[γέρας]] (N. 7.40) Ζεῦ πάτερ, [[τῶν]] μὰν [[ἔραται]] φρενὶ [[σιγᾷ]] οἱ [[στόμα]] (N. 10.29) [[ἀλλά]] οἱ [[παρά]] τε πυρὰν τάφον θ' Ἑλικώνιαι παρθένοι [[στάν]] (I. 8.57) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> [[where]] οἱ in a [[subordinate]] [[clause]] refers<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> to the [[subject]] of the [[principal]] [[verb]]. ἔπαθεν, [[πρίν]] γέ οἱ χρυσάμπυκα κούρα χαλινὸν Παλλὰς ἤνεγκ (O. 13.65) δεῖξεν ὥς τ' ἀνὰ βωμῷ θεᾶς κοιτάξατο, ὥς τέ οἱ αὐτὰ ἔπορεν δαμασίφρονα χρυσόν (O. 13.76) ἔλπετο δ' [[οὐκέτι]] οἱ (sc. τὸν Ἰάσονα) κεῖνόν γε πράξασθαι πόνον (sc. [[Αἰήτας]]. [[but]] v. [[πράσσω]]) (P. 4.243) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>II</b> to [[some]] [[other]] [[person]]. πατρὶ κλυτὰν φέροισ' ἀγγελίαν, Κλεόδαμον ὄφῤ ἰδοῖσ, υἱὸν [[εἴπῃς]] [[ὅτι]] οἱ νέαν ἐστεφάνωσε χαίταν (“οἱ intellege πατρί,” Schroeder) (O. 14.22) cf. (P. 9.120) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> fragg. ]το οἱ ἔτει θανατο[ (Pae. 22.10) ]άδις, οὕς οἱ[ (Π: οὔ σ' οἱ vix hic aptum, nott. Snell) fr. 169. 51.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> dub. [τί οἱ codd.: τῷ Mingarelli (N. 10.15) ]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> ἱν (= ϝιν, on [[analogy]] of τίν, cf. Hes., fr. 245 M-W.) “οὐδ' ἀπίθησέ ἱν” (coni. Hermann: νιν codd., Σ: “parmi les solutions —, il en est une —: c'est d' admettre que νιν a pu avoir la valeur d'un datif” Des Pl.) (P. 4.36) [ἱν coni. Hermann: νιν codd. (N. 1.66) ] [εἰ [[γάρ]] σύ ἱν (coni. Maas: cf. Schadewaldt, 322&#774;{1}: [[σφιν]] codd.: σφισιν Tricl.) (N. 7.98) ]

|ftr='''ἕ''': ἑ<br />{hé}<br />'''Forms''': lesb. ϝε, pamph. ϝ''h''ε, ep. auch ἑέ; Gen. οὗ (οὑ), ep. ἕο ([[εἷο]]), εὗ (ἑο, εὑ), [[ἕθεν]], lesb. ϝέθεν, lokr. ϝέος; Dat. (und Gen.; Schwyzer-Debrunner 189 m. Lit.; dazu Latte Glotta 35, 296) οἷ (οἱ), ep. auch [[ἑοῖ]], lesb. usw. ϝοῖ, kret. (Gortyn) usw. ϝιν, böot. (Korinna) ἑίν.<br />'''Meaning''': [[se]], ep. auch [[eum]], [[eam]], [[id]], 3. Pers. Sing. Akk. des reflexiven und (enklitisch) anaphorischen Personalpronomens;<br />'''Derivative''': Davon das Possessivum ὅς, ep. auch [[ἑός]], dor. usw. ϝός [[suus]], [[eigen]] (auch auf die 1. und 2. Pers. bezüglich), [[eius]].<br />'''Etymology''' : Die ep. Formen ἑ, εὑ, [[ἕθεν]], οἱ können, in den Fällen wo sie keine Spur des Digamma zeigen (Chantraine Gramm. hom. 1, 146ff.), auf einen idg. Reflexivstamm *''se''- zurückgehen, der u. a. in lat. ''sē'', aksl. ''sę'' ‘''sē''’, germ., z. B. got. ''si''-''k'' vorliegt; dazu οἱ aus *''soi'' = apers. ''šay'', aw. ''hē'', prakr. ''se''; ἑο aus *''se''-''so'', vgl. [[τέο]] zu [[τίς]] (s. d.). Daneben stehen ϝ''h''ε, ϝοῖ aus *''su̯e'', *''su̯oi'' = aind. ''sva''- [[sich]], nur in Ableitungen und als Vorderglied, z. B. ''sva''-''taḥ'' [[von sich aus]], [[aus sich selbst]] (vgl. zu [[ἐτός]]), ''sva''-''já''- [[von selbst entstanden]]; eine zweisilbige (hochstufige) Variante von *''su̯e'' kann in ἑέ aus *''seu̯e'' vorliegen. — Durch Adjektivierung von *''su̯e'', *''seu̯e'' entstanden die Possessiva *''su̯o''-''s'', *''seu̯o''-''s'', woraus ϝός, [[ἑός]] = aind. ''svá''- [[suus]], alat. ''sovos'' > lat. ''suus''. — Weitere Formen aus dem Griechischen und den verwandten Sprachen nebst Lit. bei Schwyzer 600ff. und WP. 1, 454ff. Vgl. [[ἑαυτοῦ]], [[ἑκάς]], [[ἕκαστος]], [[σφε]] und [[σύ]].<br />'''Page''' 1,431-432