συλάω: Difference between revisions

|elnltext=σῡλάω [~ σύλη] ep. imperf. 3 sing. ἐσύλα en σύλα, Aeol. dual. συλήτην Il. 13.202 roven, wegnemen, met acc., m. n. van de wapenrusting van gedode vijanden:; ἀπ ’ ὤμων τεύχε ’ ἐσύλα hij nam de wapenrusting van zijn schouders Il. 6.28; ook alg.; met acc. van persoon en gen. separativus:; τίς σε δαίμων... συλᾷ πάτρας; welke godheid rooft jou uit je vaderland weg? Eur. Hel. 669; pass. met gen. separativus; Pind.; eraf halen, eruit halen:; ἐσύλα τόξον hij nam zijn boog eruit (uit het foedraal) Il. 4.105; weghalen:. θεῶν γέρα de eergeschenken van de goden weghalen (uit de tempel) Aeschl. PV 83. beroven (van), met dubb. acc., m. n. gedode vijanden van hun wapenrusting:; μή μιν Ἀχαιοὶ τεύχεα συλήσωσι opdat de Achaeërs hem niet van zijn wapenrusting zouden beroven Il. 15.428; ook alg..; μόνον ὃς με κασίγνητον συλᾷς jij die me van mijn enige broer berooft Eur. IT 157; ook pass. met acc. van de zaak:; σκῆπτρα συληθήσεται hij zal van zijn scepter beroofd worden Aeschl. PV 761; jur. van de gewelddadige inbezitneming van goederen van een staat als vergelding voor aangerichte schade, abs. pass.:; πανταχῇ συλωμένων ἡμῶν hoewel we aan alle kanten beroofd werden (door represaillemaatregelen) Isocr. 3.33; ook plunderen:; τὰ ἱρά de heiligdommen Hdt. 6.101.3; overdr.. τὰ τῶν προγόνων ἔργα σ. de daden van de voorouders plunderen (d.w.z. van hun eer ontdoen) Dem. 19.313.