γηθέω: Difference between revisions

{{DGE

|dgtxt=<b class="num">• Alolema(s):</b> dór., beoc. γᾱθέω Pi.<i>P</i>.4.12, Corinn.1(a).28, Epich.123, Theoc.1.54; tard. [[γήθω]] <i>AP</i> 6.261 (Crin.), Q.S.14.92, Pamprepius 3.67, Orph.<i>H</i>.16.10, S.E.<i>M</i>.11.107<br /><b class="num">• Morfología:</b> [impf. ἐγήθεεν <i>Il</i>.7.127, contr. sin aum. γήθει A.R.1.436; aor. sin aum. γήθησεν <i>Il</i>.6.212, A.R.4.1126, dór. γάθησεν Pi.<i>P</i>.4.122; perf. ind. γέγηθεν Ar.<i>Eq</i>.1317, dór., beoc. γέγαθε Pi.<i>N</i>.3.33, Corinn.2(b).4, [[γεγάθει]] Epich.123, cret. imper. γέγᾱθι <i>Hymn.Curet</i>.6; beoc. plusperf. γεγάθι Corinn.1(a).28]<br /><b class="num">1</b> [[alegrarse]] o en pf. [[estar alegre]]<br /><b class="num">a)</b> abs. γήθησεν ... [[Διομήδης]] <i>Il</i>.6.212, τῶ δὲ νόος γεγάθι su espíritu se había colmado de alegría</i> Corinn.l.c., γήθησε δὲ θυμὸς ἑκάστου ἡρώων A.R.4.1126, γηθήσει κραδίη Nonn.<i>Par.Eu.Io</i>.16.22, cf. A.<i>Ch</i>.772, Epich.217.23, Pl.<i>Phdr</i>.251c, <i>Lg</i>.671b, Theoc.9.36, D.P.<i>Au</i>.1.11, Manes 105.15, Hsch.;<br /><b class="num">b)</b> part. perf. γεγηθώς en uso pred., como adv. [[alegremente]], [[impunemente]], [[despreocupadamente]] γεγηθὼς ... λέξειν δοκεῖς S.<i>OT</i> 368, ἔτρεχεν Ar.<i>Th</i>.510, ᾄδει Arist.<i>Pr</i>.921^a37, βαῖνε Orph.<i>H</i>.6.10;<br /><b class="num">c)</b> c. indicación del lugar del sentimiento [[alegrarse en]] c. ac. de rel. φρένα <i>Il</i>.8.559, 11.683<br /><b class="num">•</b>c. dat. loc. θυμῷ <i>Il</i>.7.189, Hes.<i>Sc</i>.116, φρενί A.<i>Ch</i>.772, καλῷ γήθουσα προσώπῳ mostrando alegría en su bello rostro</i> Orph.<i>H</i>.16.10<br /><b class="num">•</b>c. giro prep. κατὰ θυμόν <i>Il</i>.13.416, ἐνὶ στήθεσσι <i>Il</i>.13.494, περὶ ψυχάν Pi.<i>P</i>.4.122<br /><b class="num">•</b>c. giro prep. y un part. en dat. Ἀχιλλῆος ... κῆρ γηθεῖ ἐνὶ στήθεσσι ... δερκομένῳ ... el corazón de Aquiles se alegra en su pecho al ver ...</i>, <i>Il</i>.14.140<br /><b class="num">•</b>tb. en v. med., part. γηθόμενος [[contento]], [[alegre]] c. ac. de rel. μεγ' [[ἔνδοθι]] γηθομένων κῆρ Q.S.l.c., cf. <i>AP</i> [[l.c.]], Pamprepius [[l.c.]]<br /><b class="num">2</b> c. indicación del motivo [[gozar]], [[alegrarse de, con, por]] c. ac. τάδε <i>Il</i>.9.77<br /><b class="num">•</b>c. dat. instrum. οἷς (los tribunales), Ar.<i>Eq</i>.1317, μολπᾷ <i>Hymn.Curet</i>.6, τοῖς ἀγινεῦσιν ἐκ τῶν σε Τεμπέων Call.<i>Fr</i>.194.55, πλοκάμοισι A.R.2.707, κελεύθῳ A.R.3.925, τοῖς μεγάλοις κακοῖς Sotad.15.4, θαλίαις Orph.<i>H</i>.2.6, νυκτερινοῖς ... σχήμασι Aristid.Quint.121.27<br /><b class="num">•</b>c. gen. de origen ἐμῆς γέγαθε ... ἐνοπῆς Corinn.2(b).4<br /><b class="num">•</b>c. giros prep. παλαιαῖσι δ' ἐν ἀρεταῖς Pi.<i>N</i>.3.33, κἀπὶ συμφοραῖσί μοι γεγηθός ἕρπει [[δάκρυον]] S.<i>El</i>.1231, cf. D.18.323, Hierocl.<i>in CA</i> 5.7, περὶ πλέγματι Theoc.l.c., πρὸς τοὺς ἐπαίνους S.E.l.c.<br /><b class="num">•</b>c. part. pred. del suj. [[alegrarse al]] o [[alegrarse de]] ἰδών <i>Il</i>.1.330, <i>Od</i>.12.88, cf. <i>Il</i>.7.214, A.R.1.436, εἰρόμενος <i>Il</i>.7.127, ζῶν S.<i>Ph</i>.1021, πίνων E.<i>Cyc</i>.168, γέγηθα ... μᾶλλον ἢ τὸ [[γῆρας]] ἐκδὺς ἐκφυγὼν τὴν ἀσπίδα Ar.<i>Pax</i> 335, ἁ δὲ [[γεγάθει]] ... ἀκροαζομένα Epich.l.c.<br /><b class="num">•</b>c. part. pred. del complemento en ac. νῶϊ ... γηθήσει προφανέντε se alegrará al vernos a ambas</i>, <i>Il</i>.8.378<br /><b class="num">•</b>c. or. causal [[alegrarse de que]] γήθησεν δὲ θεὰ ..., ὅττι <i>Il</i>.17.567, cf. Pl.<i>Phd</i>.85a, γήθησεν ... Ὀδυσσεύς, οὕνεκα ... <i>Od</i>.18.281.<br /><b class="num">• Etimología:</b> De la raíz *<i>geH^u̯2</i>- en grado P y <i>ā</i> rel. <i>gaudeō</i> que presenta otro tratamiento de la laringal, cf. [[γαίω]].

}}

{{ls

|lstext='''γηθέω''': γηθεῖ ἐνὶ (συνηρ.) Ἰλ Ξ. 140 (ἕτεροι: γηθέει ἐν...), Δωρ. γᾱθεῖ, Θεόκρ. 1. 54 (ἀλλ’ ὁ πρκμ. κεῖται ἀείποτε ἀντὶ τοῦ ἐνεστ. παρ’ Ἀττ., ἐκτὸς ἂν διατηρήσωμεν τὴν γραφὴν γηθούση φρενὶ ἐν Αἰσχύλ. Χο 772, καὶ παρατ. ἐπεγήθει (ἴδε κατωτ.) ὁ αὐτ. Πρ. 157)· παρατ. ἐγήθεον Ἰλ. Η. 127, 214· μέλλ. γηθήσω Ἰλ., Ἡσ. · ἀόρ. ἐγήθησα, Ἐπ. γήθησα, Ὅμ., Ἡσ.· πρκμ. γέγηθα, Δωρ. γέγᾱθα (μὲ σημασ. ἐνεστ. ἴδε ἀνωτ.), Ὅμ., Ἀττ.· ὑπερσυντ. ἐγεγήθειν ἐκ διορθώσεως τοῦ Ἐλμσλ. ἐν Αἰσχύλ. Πρ. 157, Ἐπ. γεγήθειν Ἰλ. Λ. 682, Ν. 494, Δωρ. γεγάθειν, Ἐπίχ. 75, Ahr. Ἰσοδύναμος δέ τις [[τύπος]] [[γήθω]], Δωρ. γάθω, ἀναφερόμενος ὑπὸ τῶν γραμμ., εὕρηται παρ’ Αἰσχύλ. ἔνθ’ ἀνωτ., Συλλ. Ἐπιγρ. 3632· ἀλλὰ μέσ. γήθομαι παρὰ Κ. Σμ. 14. 92, Ἀνθ. Π. 6. 261, κτλ. (ἴδε ἐν λ. [[γαίω]]). Χαίρω, ἀγάλλομαι, Ὅμ.· μ. αἰτ. πράγμ., τίς ἂν τάδε γηθήσειεν Ἰλ. Ι. 77· γ. κατὰ θυμὸν Ν. 416· γηθήσει προφανείσα (δυϊκ.), θὰ χαρῇ ἅμα ἐμφανισθῶμεν, Θ. 378·― [[συχνάκις]] μετὰ μετοχ., [[χαίρω]] πράττων τι, γέγηθας ζῶν Σοφ. Φ. 1021· πίνων Εὐρ. Κύκλ. 168·― γέγηθε φρένα Ἰλ. Λ. 683, κτλ.· θυμῷ γηθήσας Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 116· ἂν περὶ ψυχὰ γάθησεν Πίνδ. II. 4. 218· ― [[ὡσαύτως]], παλαιαῖσιν ἐν ἀρεταῖς γ. ὁ αὐτ. Ν. 3. 56· καὶ παρ’ Ἀττ., γεγηθέναι ἐπί τινι Σοφ. Ἠλ. 1231, Δημ. 332. 8·― κατὰ μετοχ., γεγηθώς, ὡς τὸ χαίρων, Λατ. impune, ἦ καί γεγ. λέξειν δοκεῖς; Σοφ. Ο. Τ. 368.

}}

{{Autenrieth