Anonymous

Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

μένω: Difference between revisions

From LSJ

μένω (view source)

Revision as of 22:25, 1 October 2022

No change in size ,  1 October 2022
m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1"
m (Text replacement - "l’" to "l'")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0133.png Seite 133]] fut. μενῶ, ep. μενέω, aor. ἔμεινα, perf. μεμένηκα, μένεσκον, Her. 4, 42 (vgl. auch μάμνω), maneo, – 1) [[bleiben]]; – a) Stand halten, in der Schlacht, im Kampf, im Ggstz von fliehen; οὐδ' ἴφθιμοι Λύκιοι μένον, ἀλλ' ἐφόβηθεν πάντες, Il. 16, 659, vgl. 8, 79. 19, 310; im Ggstz von φεύγειν, Xen. Cyr. 2, 1, 9; [[ὄφρα]] [[τέως]] [[αὐτός]] τε [[μένω]] καὶ λαὸν [[ἐρύκω]], Il. 24, 658; oft mit τλῆναι verbunden, δύντα δ' ἐς ἠέλιον μενέω καὶ τλήσομαι [[ἔμπης]], 19, 308; δέδοκταί σοι μένοντι καρτερεῖν, Soph. Phil. 1256. – b) übh. bleiben, an der Stelle, wo man ist; [[αὖθι]] [[μένω]] μετὰ τοῖσι – ἠὲ θέω μετὰ σ' [[αὖτις]], Il. 10, 62; ἐν δήμῳ, 9, 634; [[οἴκοι]] u. ä. oft; [[ἔντοσθε]], Hes. Th. 598; παρὰ ματρί, Pind. P. 5, 186; ἐν δόμοις, N. 3, 41; σὸν δ' αὖ τὸ σιγᾶν καὶ μένειν [[εἴσω]] δόμων, Aesch. Spt. 214; übertr., μένει τὸ [[θεῖον]] δουλίᾳ περ ἐν φρενί, Ag. 1054; vgl. Soph. οὐ γάρ ποτε μένει [[νοῦς]] τοῖς κακῶς πράσσουσιν ἀλλ' ἐξίσταται, Ant. 559; μενῶν δόμοις, O. R. 1291; auch ἐμοὶ μὲν ἀρκεῖ τοῦτον εἰς δόμους μένειν, Ai. 80; μένε ἐπὶ στρωτοῦ λέχους, Eur. Or. 313; κατ' οἶκον, I. A. 656; [[αὐτοῦ]], Her. 8, 62; u. sonst in Prosa, ἐν τῷ αὐτῷ τιμήματι, Plat. Legg. V, 744 c, κατὰ χώραν, Tim. 83 a (vgl. unter d), ἐν ταὐτῷ, Euthyd. 288 a; mit Hervorhebung des Gegensatzes der Bewegung, μὴ μένοντες, ἀλλὰ βαδίζοντες, Euthyphr. 15 b; μένοντες ἢ ἀναστρέφοντες, Lach. 191 e; μένοντά τε καὶ φερόμενα, Phaedr. 261 d; auch ἐν τῷ ἐπιτηδεύματι, ἐπὶ τούτῳ τῷ βίῳ, Rep. VI, 494 a V, 466 c; – οἱ μένοντες, die Zurückbleibenden, im Ggstz der Vorrückenden, Xen. An. 4, 4, 19. – Dagegen μένειν ἀπό τινος, von Etwas fern-, wegbleiben, Il. 2, 292. 18, 64. – c) auch mit dem Nebenbegriff der Unthätigkeit, [[verweilen]]; Ἀχιλλεὺς νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι μένει, Il. 14, 367, vgl. 9, 318. 11, 666; π οῖ γὰρ μενεῖς [[ῥᾴθυμος]], Soph. El. 946; μένειν ἐπὶ τούτων, dabei sich ruhig verhalten, sich beruhigen, im Ggstz von προσπεριβάλλεσθαι, Dem. 4, 9. – d) von leblosen Dingen, [[feststehen]]; ὥςτε [[στήλη]] μένει ἔμπεδον, Il. 17, 434; ἀσφαλὲς αἰὲν [[ἕδος]] μένει [[οὐρανός]], Pind. N. 6, 4; ὁ [[νόμος]] μένει, Eur. I. T. 959; κατὰ χώρην, vom Eide, unverändert bleiben, seine volle Kraft behalten, Her. 4, 201; vgl. Eur. Andr. 1001; Plat. [[εἴπερ]] τὰ πρότερον μένει ἡμῖν ὁμολογήματα, Gorg. 480 h; μεινάσης τῆς πολιτείας, Legg. VI, 753 b; αἱ σπονδαὶ μενόντων, Xen. An. 2, 3, 24. – 2) [[warten]], [[harren]]; mit folgdm acc. c. inf., ἦ μένετε Τρῶας σχεδὸν ἐλθέμεν; wartet ihr, daß die Troer herankommen? Il. 4, 247; μένον δ' ἐπὶ ἕσπερον [[ἐλθεῖν]], sie warteten, bis der Abend herankomme, Od. 1, 422; μένον εἵματα τερσήμεναι, 6, 98; οὐδ' ἔμειν' [[ἐλθεῖν]] τράπεζαν, bis die Speisen kämen, Pind. P. 3, 16; ähnl. [[μένω]] δ' ἀκοῦσαι, zu hören harre ich, Aesch. Eum. 647; δίκης [[γενέσθαι]] τῆσδ' [[ἐπήκοος]] [[μένω]], 702. – 3) c. acc., – a) den Feind im Kampfe abwarten, den Angriff aushalten, ohne zu weichen, den Feind [[bestehen]], aushalten; ἃς Δαναοὶ Τρῶας μένον ἔμπεδον, οὐδ' ἐφέβοντο, Il. 5, 527; Ἀργεῖοι οὐκ ἐλάθοντο ἀλκῆς, ἀλλ' ἔμενον Τρώων ἐπιόντας ἀρίστους, 13, 836; οὐκ ἂν δὴ μείνειας αὐτόν; könntest du nicht Stand halten gegen ihn? 3, 52; auch σῦς, ὅςτε μένει κολοσυρτὸν ἀνδρῶν, 13, 471, u. ὡς δὲ [[δράκων]] ἄνδρα μένῃσι, 22, 93; [[τίς]] ἄνδρα κομπάζοντα μὴ τρέσας μενεῖ, Aesch. Spt. 418, vgl. Pers. 239; – b) [[abwarten]], erwarten; von Pferden, ὄφρ' ἔμπεδον [[αὖθι]] μένοιεν νοστήσαντα ἄνακτα, Il. 13, 37; μεῖναί τέ με κεῖνον ἄνωγας, Od. 15, 346; [[ὅστις]] βοὴν σάλπιγγος ὁρμαίνει μένων, Aesch. Spt. 376; auf Einen warten, ihm bevorstehen, τὸ μόρσιμον γὰρ τόν τ' ἐλεύθερον μένει, Ch. 101, vgl. Eum. 515; οἵαν σε μένει πυθέσθαι παιδὸς δύσφορον ἄταν, Soph. Ai. 628; [[ἀλλά]] τοι θεῶν ἀρὰ μενεῖ σ' ἀπιστήσαντα, Tr. 1230; οὐκ [[οἶδα]] οἷά νιν μένει [[παθεῖν]], Eur. Troad. 431; ἡμέρας μεῖναι [[φάος]], das Tageslicht abwarten, Rhes. 66; [[ξίφος]] μενεῖ σε [[μᾶλλον]] ἢ τοὐμὸν [[λέχος]], Mel. 809; [[τρεῖς]] ἡμέρας ἐπέσχον τοὺς Ἰλλυρίους μένοντες, Thuc. 4, 124; τοὺς ὁπλίτας, auf die Schwerbewaffneten warten, Xen. An. 4, 4, 20; μενοῦμεν τούτους, [[ἕως]] ἂν ἔλθωσιν, Plat. Legg. VIII, 833 c; – Sp. – Adj. verb. [[μενετέον]]; Plat. Rep. I, 328 b; Xen. Hell. 3, 2, 9; auch [[μενητέον]], vgl. Lob. zu Phryn. 446.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0133.png Seite 133]] fut. μενῶ, ep. μενέω, aor. ἔμεινα, perf. μεμένηκα, μένεσκον, Her. 4, 42 (vgl. auch μάμνω), maneo, – 1) [[bleiben]]; – a) Stand halten, in der Schlacht, im Kampf, im Ggstz von fliehen; οὐδ' ἴφθιμοι Λύκιοι μένον, ἀλλ' ἐφόβηθεν πάντες, Il. 16, 659, vgl. 8, 79. 19, 310; im Ggstz von φεύγειν, Xen. Cyr. 2, 1, 9; [[ὄφρα]] [[τέως]] [[αὐτός]] τε [[μένω]] καὶ λαὸν [[ἐρύκω]], Il. 24, 658; oft mit τλῆναι verbunden, δύντα δ' ἐς ἠέλιον μενέω καὶ τλήσομαι [[ἔμπης]], 19, 308; δέδοκταί σοι μένοντι καρτερεῖν, Soph. Phil. 1256. – b) übh. bleiben, an der Stelle, wo man ist; [[αὖθι]] [[μένω]] μετὰ τοῖσι – ἠὲ θέω μετὰ σ' [[αὖτις]], Il. 10, 62; ἐν δήμῳ, 9, 634; [[οἴκοι]] u. ä. oft; [[ἔντοσθε]], Hes. Th. 598; παρὰ ματρί, Pind. P. 5, 186; ἐν δόμοις, N. 3, 41; σὸν δ' αὖ τὸ σιγᾶν καὶ μένειν [[εἴσω]] δόμων, Aesch. Spt. 214; übertr., μένει τὸ [[θεῖον]] δουλίᾳ περ ἐν φρενί, Ag. 1054; vgl. Soph. οὐ γάρ ποτε μένει [[νοῦς]] τοῖς κακῶς πράσσουσιν ἀλλ' ἐξίσταται, Ant. 559; μενῶν δόμοις, O. R. 1291; auch ἐμοὶ μὲν ἀρκεῖ τοῦτον εἰς δόμους μένειν, Ai. 80; μένε ἐπὶ στρωτοῦ λέχους, Eur. Or. 313; κατ' οἶκον, I. A. 656; [[αὐτοῦ]], Her. 8, 62; u. sonst in Prosa, ἐν τῷ αὐτῷ τιμήματι, Plat. Legg. V, 744 c, κατὰ χώραν, Tim. 83 a (vgl. unter d), ἐν ταὐτῷ, Euthyd. 288 a; mit Hervorhebung des Gegensatzes der Bewegung, μὴ μένοντες, ἀλλὰ βαδίζοντες, Euthyphr. 15 b; μένοντες ἢ ἀναστρέφοντες, Lach. 191 e; μένοντά τε καὶ φερόμενα, Phaedr. 261 d; auch ἐν τῷ ἐπιτηδεύματι, ἐπὶ τούτῳ τῷ βίῳ, Rep. VI, 494 a V, 466 c; – οἱ μένοντες, die Zurückbleibenden, im Ggstz der Vorrückenden, Xen. An. 4, 4, 19. – Dagegen μένειν ἀπό τινος, von Etwas fern-, wegbleiben, Il. 2, 292. 18, 64. – c) auch mit dem Nebenbegriff der Unthätigkeit, [[verweilen]]; Ἀχιλλεὺς νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι μένει, Il. 14, 367, vgl. 9, 318. 11, 666; π οῖ γὰρ μενεῖς [[ῥᾴθυμος]], Soph. El. 946; μένειν ἐπὶ τούτων, dabei sich ruhig verhalten, sich beruhigen, im Ggstz von προσπεριβάλλεσθαι, Dem. 4, 9. – d) von leblosen Dingen, [[feststehen]]; ὥςτε [[στήλη]] μένει ἔμπεδον, Il. 17, 434; ἀσφαλὲς αἰὲν [[ἕδος]] μένει [[οὐρανός]], Pind. N. 6, 4; ὁ [[νόμος]] μένει, Eur. I. T. 959; κατὰ χώρην, vom Eide, unverändert bleiben, seine volle Kraft behalten, Her. 4, 201; vgl. Eur. Andr. 1001; Plat. [[εἴπερ]] τὰ πρότερον μένει ἡμῖν ὁμολογήματα, Gorg. 480 h; μεινάσης τῆς πολιτείας, Legg. VI, 753 b; αἱ σπονδαὶ μενόντων, Xen. An. 2, 3, 24. – 2) [[warten]], [[harren]]; mit folgdm acc. c. inf., ἦ μένετε Τρῶας σχεδὸν ἐλθέμεν; wartet ihr, daß die Troer herankommen? Il. 4, 247; μένον δ' ἐπὶ ἕσπερον [[ἐλθεῖν]], sie warteten, bis der Abend herankomme, Od. 1, 422; μένον εἵματα τερσήμεναι, 6, 98; οὐδ' ἔμειν' [[ἐλθεῖν]] τράπεζαν, bis die Speisen kämen, Pind. P. 3, 16; ähnl. [[μένω]] δ' ἀκοῦσαι, zu hören harre ich, Aesch. Eum. 647; δίκης [[γενέσθαι]] τῆσδ' [[ἐπήκοος]] [[μένω]], 702. – 3) c. acc., – a) den Feind im Kampfe abwarten, den Angriff aushalten, ohne zu weichen, den Feind [[bestehen]], aushalten; ἃς Δαναοὶ Τρῶας μένον ἔμπεδον, οὐδ' ἐφέβοντο, Il. 5, 527; Ἀργεῖοι οὐκ ἐλάθοντο ἀλκῆς, ἀλλ' ἔμενον Τρώων ἐπιόντας ἀρίστους, 13, 836; οὐκ ἂν δὴ μείνειας αὐτόν; könntest du nicht Stand halten gegen ihn? 3, 52; auch σῦς, ὅςτε μένει κολοσυρτὸν ἀνδρῶν, 13, 471, u. ὡς δὲ [[δράκων]] ἄνδρα μένῃσι, 22, 93; [[τίς]] ἄνδρα κομπάζοντα μὴ τρέσας μενεῖ, Aesch. Spt. 418, vgl. Pers. 239; – b) [[abwarten]], erwarten; von Pferden, ὄφρ' ἔμπεδον [[αὖθι]] μένοιεν νοστήσαντα ἄνακτα, Il. 13, 37; μεῖναί τέ με κεῖνον ἄνωγας, Od. 15, 346; [[ὅστις]] βοὴν σάλπιγγος ὁρμαίνει μένων, Aesch. Spt. 376; auf Einen warten, ihm bevorstehen, τὸ μόρσιμον γὰρ τόν τ' ἐλεύθερον μένει, Ch. 101, vgl. Eum. 515; οἵαν σε μένει πυθέσθαι παιδὸς δύσφορον ἄταν, Soph. Ai. 628; [[ἀλλά]] τοι θεῶν ἀρὰ μενεῖ σ' ἀπιστήσαντα, Tr. 1230; οὐκ [[οἶδα]] οἷά νιν μένει [[παθεῖν]], Eur. Troad. 431; ἡμέρας μεῖναι [[φάος]], das Tageslicht abwarten, Rhes. 66; [[ξίφος]] μενεῖ σε [[μᾶλλον]] ἢ τοὐμὸν [[λέχος]], Mel. 809; [[τρεῖς]] ἡμέρας ἐπέσχον τοὺς Ἰλλυρίους μένοντες, Thuc. 4, 124; τοὺς ὁπλίτας, auf die Schwerbewaffneten warten, Xen. An. 4, 4, 20; μενοῦμεν τούτους, [[ἕως]] ἂν ἔλθωσιν, Plat. Legg. VIII, 833 c; – Sp. – Adj. verb. [[μενετέον]]; Plat. Rep. I, 328 b; Xen. Hell. 3, 2, 9; auch [[μενητέον]], vgl. Lob. zu Phryn. 446.
}}
{{bailly
|btext=<span class="bld">1</span><i>f.</i> μενῶ, <i>ao.</i> [[ἔμεινα]], <i>pf.</i> [[μεμένηκα]];<br /><b>I.</b> <i>intr.</i> demeurer, rester, <i>càd</i> :<br /><b>1</b> être fixe, stable, sédentaire : [[ἐν]] δόμοις SOPH, δόμοις SOPH, [[εἴσω]] δόμων ESCHL, κατ’ οἶκον EUR rester à l'intérieur de sa maison ; κατὰ χώραν THC rester dans un pays ; [[ἐν]] [[τῷ]] ἐπιτηδεύματι PLAT s'en tenir à son dessein ; ἐπὶ [[τῷ]] βίῳ PLAT s'en tenir au genre de vie qu’on a ; <i>particul. avec idée de perpétuité</i> μένει ἡ [[στήλη]] IL (comme) une colonne reste fixe ; <i>fig.</i> ὁ [[νόμος]] μένει EUR la loi subsiste;<br /><b>2</b> rester de pied ferme, tenir bon : [[οὐ]] μ. SOPH céder;<br /><b>3</b> rester en arrière : [[οἱ]] μένοντες XÉN les traînards;<br /><b>4</b> rester, demeurer, habiter;<br /><b>II.</b> <i>tr.</i> <b>1</b> attendre : τινα <i>ou</i> [[τι]], qqn <i>ou</i> qch ; [[μένω]] δ’ ἀκοῦσαι ESCHL je reste pour écouter ; μένειν [[εἰσόκεν]], <i>avec le</i> sbj. attendre que ; [[θεῶν]] ἀρὰ μένει [[σε]] SOPH la malédiction des dieux t’attend;<br /><b>2</b> attendre de pied ferme, acc..<br />'''Étymologie:''' R. Μεν, rester ; cf. <i>lat.</i> maneo.<br /><span class="bld">2</span><i>seul. pf.</i> [[μέμονα]];<br />avoir un désir, désirer, souhaiter, vouloir : [[τι]], qch ; avec un inf. souhaiter de faire qch, désirer faire qch.<br />'''Étymologie:''' R. Μεν, cf. [[μένος]].
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''μένω''': Ἰων. παρατ. μένεσκον Ἰλ. Τ. 42, Ἡρόδ. 4. 42· Ἰων. μέλλ. μενέω Ἰλ. Τ. 308, Ἡρόδ. 4. 119, κτλ., Ἀττ. μενῶ: ἀόρ. ἔμεινα· πρβλ. μεμένηκα (συνηθέστερον τὸ σύνθ. ἐμ-) Δημ. 331. 28· - οἱ λοιποὶ ὁμαλοὶ χρόνοι [[εἶναι]] κοινοί· - ῥημ. ἐπίθ. [[μενετός]], [[μενετέον]], παρὰ μεταγεν. [[μενητέον]]: - [[ὡσαύτως]] παρὰ τοῖς Ἀττ. ποιηταῖς μετ’ ἀναδιπλ. [[μίμνω]], ὅ ἐστι μι-[[μένω]], ἴδε τὰς λ. (Πρβλ. τὸ Λατ. maneo· ἴδε ἐν λ. *μάω). Μένω ἔν τινι θέσει, πολύ, [[περιμένω]]: Ι. [[μένω]], [[διαμένω]] [[σταθερός]], ἐν τῇ θέσει μου ἐν μάχῃ, [[ὑπομένω]], Ὅμ· [[ὅστις]] συνάπτει αὐτὸ (ὡς συνώνυμον) μετὰ τοῦ τλῆναι, ἀντίθετ. τῷ φεύγειν· οὕτω καὶ παρ’ Ἀττ.· ἐμπέδως μ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 854· [[ἀραρότως]] ὁ αὐτ. ἐν Ἱκέτ. 945· μ. κατὰ χώραν, ἐπὶ στρατιωτῶν, Θουκ. 4. 26. 2) [[μένω]] [[οἴκοι]], [[μένω]] [[ὅπου]] εἶμαι, [[μένω]] [[ἀκίνητος]], Ἰλ. Π. 838· ἀλλὰ πληρέστερον, [[ἔντοσθε]] μένειν Ἡσ. Θ. 598· μ. [[αὐτοῦ]] Ἡρόδ. 8. 62· [[οἴκοι]] Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 300. [[εἴσω]] δόμων ὁ αὐτ. ἐν Θήβ. 232· κατ’ οἶκον Εὐρ. Ι. Α. 656· ἐν δόμοις Σοφ. Αἴ. 80· [[ἔνδον]] μένεις Ἄμφις ἐν «Ἀθάμαντι» 1· - [[ἁπλῶς]], [[παραμένω]], [[διαμένω]], κατοικῶ, [[πρός]] τινα Ἱππ. 1276. 34· [[ἐκεῖ]] Πολύβ. 30. 4, 10, πρβλ. Ἀλκίφρ. 3. 5· - [[ἀλλά]], μ. ἀπό τινος, [[διαμένω]] [[μακράν]] τινος, [[ἀπουσιάζω]] ἀπό τινος, Ἰλ. Β. 292, Σ. 64. 3) [[διαμένω]], χρονοτριβῶ, ἐς ἠέλιον καταδύντα Ὀδ. Ρ. 570· μενέουσιν, [[εἰσόκε]] περ Τροίην διαπέρσομεν Ἰλ. Ι. 45· μετά τινος ἐννοίας βραδύτητος ἢ ὀκνηρίας, Ι. 318, Λ. 666, πρβλ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 796· οἱ μένοντες Ξεν. Ἀν. 4. 4, 19, κτλ. 4) ἐπὶ πραγμάτων, διατηροῦμαι, [[διαμένω]], διαρκῶ, [[παραμένω]], [[στήλη]] μένει ἔμπεδον Ἰλ. Ρ. 424· ἀσφαλὲς [[αἰέν]]... μένει οὐρανὸς Πινδ. Ν. 6. 7· τόδ’ αἰανῶς μένοι Αἰσχύλ. Εὐμ. 672· αἰῶνα δ’ ἐς τρίτον μένει ὁ αὐτ. ἐν Θήβ. 744· μ. τὰ βουλεύματα Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 9. 6, 3· οἱ μένοντες (δηλ. ἀστέρες), ἐν ἀντιθέσει πρὸς τό: οἱ πλάνητες, ὁ αὐτ. π. Οὐραν. 2. 8, 10· μένουσιν ἀριστοκρατίαι, [[εἶναι]] σταθεραί, διαρκεῖς, ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 5. 8, 5· τὸ [[νόμισμα]] βούλεται μένειν ὁ αὐτ. ἐν Ἠθ. Νικ. 5. 5, 14, κτλ. 5) ἐπὶ καταστάσεων, [[διαμένω]] ἐν ᾗ καταστάσει εὑρισκόμην, ἐπὶ παρθένου, Ἰλ. Τ. 263· [[καθόλου]], [[διαμένω]] ὡς πρότερον, ἐξακολουθῶ, διατηροῦμαι, [[ἰσχύω]], ἔχω κῦρος, ἢν μείνωσιν ὅρκοι Εὐρ. Ἀνδρ. 1000· οὕτω, μένειν κατὰ χώρην, ἐπὶ ὅρκου, Ἡρόδ. 4. 201· ἐπὶ περιστάσεων, Θουκ. 4. 76· οὐδαμὰ ἐν ταὐτῷ μ., ἐπὶ εὐτυχίας, Ἡρόδ. 1. 5· μένειν ἐμπέδοις φρονήμασι Σοφ. Ἀντ. 169· μ. ἐπὶ τούτων, [[μένω]] εὐχαριστημένος μέ..., Δημ. 42. 29· οὕτω, μ. ἐπὶ τούτοις Ἰσοκρ. 160Α· μ. ἐλεύθερον Μένανδ. ἐν «Ἑαυτὸν τιμωρουμένῳ» 6. 6) [[μένω]] σταθερὸς εἴς τινα γνώμην ἢ πεποίθησιν κτλ., ἐπὶ τῷ ἀληθεῖ, ὡς τὸ ἐμμένειν τῷ ἀληθεῖ, Πλάτ. Πρωτ. 356Ε· μενέτωσαν ἐν τοῖς διαγνωσθεῖσι Νόμ. παρὰ Δημ. 545. 9· ἐπὶ τούτῳ τῷ βίῳ [[μένω]], [[μένω]] εὐχαριστημένος μέ..., Πλάτ. Πολ. 466C. 7) ἀπροσ. μετ’ ἀπαρ., μένει εἴς τινα νὰ πράξῃ τι, μένει... τίνειν θέμιν Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 435· τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποισι κατθανεῖν μένει Εὐρ. Ἀποσπ. 39. ΙΙ. μεταβ. ἐπὶ προσώπων, [[περιμένω]], [[ἀναμένω]], προσδοκῶ, Ἠῶ μίμνειν Ἰλ. Θ. 565, κ. ἀλλ.· ἰδίως, [[ὑπομένω]] προσβολὴν [[ἄνευ]] κλονισμοῦ, Λατ. mamere hostem, συχν. παρ’ Ὁμ. καὶ Ἀττ.· [[οὕτως]] ἐπὶ βράχου μένοντος ἐν τρικυμίᾳ ἀκινήτου Ἰλ. Ο. 620· ἀπορίαν γὰρ οὐ μενῶ Εὐρ. Φοίν. 740· - τἀνάπαλιν ἐπὶ πραγμάτων, τὸ μόρσιμον γὰρ τὸν τ’ ἐλεύθερον μένει, περιμένει αὐτόν, Αἰσχύλ. Χο. 103· ἐπίξηνον μένει (ἐνν. με) ὁ αὐτ. ἐν Ἀγ. 1277· ἀγὼν γὰρ ἄνδρας οὐ μένει λελυμένους ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 39. 2) [[ὡσαύτως]] μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., [[περιμένω]] τι, ἦ μένετε Τρῶας σχεδὸν ἐλθέμεν; περιμένετε τοὺς Τρ. νὰ ἔλθωσι πλησίον; Ἰλ. Δ. 247· μένον δ’ ἐπὶ ἕσπερον ἐλθεῖν, περιέμενον νὰ ἔλθῃ ἡ [[ἑσπέρα]], Ὀδ. Α. 422, κτλ.· οὐδ’ [[ἔμειν]]’ ἐλθεῖν τράπεζαν νυμφίαν Πινδ. Π. 3. 28· τί μένεις... ἰέναι; τί περιμένεις νὰ ὑπάγῃς; Θέογν. 351· [[μένω]] δ’ ἀκοῦσαι, [[περιμένω]], δηλ. ποθῶ νὰ ἀκούσω, Αἰσχύλ. Εὐμ. 677, πρβλ. Ἀγ. 459, Εὐρ. Ἀνδρ. 255 ([[ὅπερ]] προσεγγίζει τὸ [[μένω]] εἰς τὸ [[μέμονα]]).
|lstext='''μένω''': Ἰων. παρατ. μένεσκον Ἰλ. Τ. 42, Ἡρόδ. 4. 42· Ἰων. μέλλ. μενέω Ἰλ. Τ. 308, Ἡρόδ. 4. 119, κτλ., Ἀττ. μενῶ: ἀόρ. ἔμεινα· πρβλ. μεμένηκα (συνηθέστερον τὸ σύνθ. ἐμ-) Δημ. 331. 28· - οἱ λοιποὶ ὁμαλοὶ χρόνοι [[εἶναι]] κοινοί· - ῥημ. ἐπίθ. [[μενετός]], [[μενετέον]], παρὰ μεταγεν. [[μενητέον]]: - [[ὡσαύτως]] παρὰ τοῖς Ἀττ. ποιηταῖς μετ’ ἀναδιπλ. [[μίμνω]], ὅ ἐστι μι-[[μένω]], ἴδε τὰς λ. (Πρβλ. τὸ Λατ. maneo· ἴδε ἐν λ. *μάω). Μένω ἔν τινι θέσει, πολύ, [[περιμένω]]: Ι. [[μένω]], [[διαμένω]] [[σταθερός]], ἐν τῇ θέσει μου ἐν μάχῃ, [[ὑπομένω]], Ὅμ· [[ὅστις]] συνάπτει αὐτὸ (ὡς συνώνυμον) μετὰ τοῦ τλῆναι, ἀντίθετ. τῷ φεύγειν· οὕτω καὶ παρ’ Ἀττ.· ἐμπέδως μ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 854· [[ἀραρότως]] ὁ αὐτ. ἐν Ἱκέτ. 945· μ. κατὰ χώραν, ἐπὶ στρατιωτῶν, Θουκ. 4. 26. 2) [[μένω]] [[οἴκοι]], [[μένω]] [[ὅπου]] εἶμαι, [[μένω]] [[ἀκίνητος]], Ἰλ. Π. 838· ἀλλὰ πληρέστερον, [[ἔντοσθε]] μένειν Ἡσ. Θ. 598· μ. [[αὐτοῦ]] Ἡρόδ. 8. 62· [[οἴκοι]] Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 300. [[εἴσω]] δόμων ὁ αὐτ. ἐν Θήβ. 232· κατ’ οἶκον Εὐρ. Ι. Α. 656· ἐν δόμοις Σοφ. Αἴ. 80· [[ἔνδον]] μένεις Ἄμφις ἐν «Ἀθάμαντι» 1· - [[ἁπλῶς]], [[παραμένω]], [[διαμένω]], κατοικῶ, [[πρός]] τινα Ἱππ. 1276. 34· [[ἐκεῖ]] Πολύβ. 30. 4, 10, πρβλ. Ἀλκίφρ. 3. 5· - [[ἀλλά]], μ. ἀπό τινος, [[διαμένω]] [[μακράν]] τινος, [[ἀπουσιάζω]] ἀπό τινος, Ἰλ. Β. 292, Σ. 64. 3) [[διαμένω]], χρονοτριβῶ, ἐς ἠέλιον καταδύντα Ὀδ. Ρ. 570· μενέουσιν, [[εἰσόκε]] περ Τροίην διαπέρσομεν Ἰλ. Ι. 45· μετά τινος ἐννοίας βραδύτητος ἢ ὀκνηρίας, Ι. 318, Λ. 666, πρβλ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 796· οἱ μένοντες Ξεν. Ἀν. 4. 4, 19, κτλ. 4) ἐπὶ πραγμάτων, διατηροῦμαι, [[διαμένω]], διαρκῶ, [[παραμένω]], [[στήλη]] μένει ἔμπεδον Ἰλ. Ρ. 424· ἀσφαλὲς [[αἰέν]]... μένει οὐρανὸς Πινδ. Ν. 6. 7· τόδ’ αἰανῶς μένοι Αἰσχύλ. Εὐμ. 672· αἰῶνα δ’ ἐς τρίτον μένει ὁ αὐτ. ἐν Θήβ. 744· μ. τὰ βουλεύματα Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 9. 6, 3· οἱ μένοντες (δηλ. ἀστέρες), ἐν ἀντιθέσει πρὸς τό: οἱ πλάνητες, ὁ αὐτ. π. Οὐραν. 2. 8, 10· μένουσιν ἀριστοκρατίαι, [[εἶναι]] σταθεραί, διαρκεῖς, ὁ αὐτ. ἐν Πολιτικ. 5. 8, 5· τὸ [[νόμισμα]] βούλεται μένειν ὁ αὐτ. ἐν Ἠθ. Νικ. 5. 5, 14, κτλ. 5) ἐπὶ καταστάσεων, [[διαμένω]] ἐν ᾗ καταστάσει εὑρισκόμην, ἐπὶ παρθένου, Ἰλ. Τ. 263· [[καθόλου]], [[διαμένω]] ὡς πρότερον, ἐξακολουθῶ, διατηροῦμαι, [[ἰσχύω]], ἔχω κῦρος, ἢν μείνωσιν ὅρκοι Εὐρ. Ἀνδρ. 1000· οὕτω, μένειν κατὰ χώρην, ἐπὶ ὅρκου, Ἡρόδ. 4. 201· ἐπὶ περιστάσεων, Θουκ. 4. 76· οὐδαμὰ ἐν ταὐτῷ μ., ἐπὶ εὐτυχίας, Ἡρόδ. 1. 5· μένειν ἐμπέδοις φρονήμασι Σοφ. Ἀντ. 169· μ. ἐπὶ τούτων, [[μένω]] εὐχαριστημένος μέ..., Δημ. 42. 29· οὕτω, μ. ἐπὶ τούτοις Ἰσοκρ. 160Α· μ. ἐλεύθερον Μένανδ. ἐν «Ἑαυτὸν τιμωρουμένῳ» 6. 6) [[μένω]] σταθερὸς εἴς τινα γνώμην ἢ πεποίθησιν κτλ., ἐπὶ τῷ ἀληθεῖ, ὡς τὸ ἐμμένειν τῷ ἀληθεῖ, Πλάτ. Πρωτ. 356Ε· μενέτωσαν ἐν τοῖς διαγνωσθεῖσι Νόμ. παρὰ Δημ. 545. 9· ἐπὶ τούτῳ τῷ βίῳ [[μένω]], [[μένω]] εὐχαριστημένος μέ..., Πλάτ. Πολ. 466C. 7) ἀπροσ. μετ’ ἀπαρ., μένει εἴς τινα νὰ πράξῃ τι, μένει... τίνειν θέμιν Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 435· τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποισι κατθανεῖν μένει Εὐρ. Ἀποσπ. 39. ΙΙ. μεταβ. ἐπὶ προσώπων, [[περιμένω]], [[ἀναμένω]], προσδοκῶ, Ἠῶ μίμνειν Ἰλ. Θ. 565, κ. ἀλλ.· ἰδίως, [[ὑπομένω]] προσβολὴν [[ἄνευ]] κλονισμοῦ, Λατ. mamere hostem, συχν. παρ’ Ὁμ. καὶ Ἀττ.· [[οὕτως]] ἐπὶ βράχου μένοντος ἐν τρικυμίᾳ ἀκινήτου Ἰλ. Ο. 620· ἀπορίαν γὰρ οὐ μενῶ Εὐρ. Φοίν. 740· - τἀνάπαλιν ἐπὶ πραγμάτων, τὸ μόρσιμον γὰρ τὸν τ’ ἐλεύθερον μένει, περιμένει αὐτόν, Αἰσχύλ. Χο. 103· ἐπίξηνον μένει (ἐνν. με) ὁ αὐτ. ἐν Ἀγ. 1277· ἀγὼν γὰρ ἄνδρας οὐ μένει λελυμένους ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 39. 2) [[ὡσαύτως]] μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., [[περιμένω]] τι, ἦ μένετε Τρῶας σχεδὸν ἐλθέμεν; περιμένετε τοὺς Τρ. νὰ ἔλθωσι πλησίον; Ἰλ. Δ. 247· μένον δ’ ἐπὶ ἕσπερον ἐλθεῖν, περιέμενον νὰ ἔλθῃ ἡ [[ἑσπέρα]], Ὀδ. Α. 422, κτλ.· οὐδ’ [[ἔμειν]]’ ἐλθεῖν τράπεζαν νυμφίαν Πινδ. Π. 3. 28· τί μένεις... ἰέναι; τί περιμένεις νὰ ὑπάγῃς; Θέογν. 351· [[μένω]] δ’ ἀκοῦσαι, [[περιμένω]], δηλ. ποθῶ νὰ ἀκούσω, Αἰσχύλ. Εὐμ. 677, πρβλ. Ἀγ. 459, Εὐρ. Ἀνδρ. 255 ([[ὅπερ]] προσεγγίζει τὸ [[μένω]] εἰς τὸ [[μέμονα]]).
}}
{{bailly
|btext=<span class="bld">1</span><i>f.</i> μενῶ, <i>ao.</i> [[ἔμεινα]], <i>pf.</i> [[μεμένηκα]];<br /><b>I.</b> <i>intr.</i> demeurer, rester, <i>càd</i> :<br /><b>1</b> être fixe, stable, sédentaire : [[ἐν]] δόμοις SOPH, δόμοις SOPH, [[εἴσω]] δόμων ESCHL, κατ’ οἶκον EUR rester à l'intérieur de sa maison ; κατὰ χώραν THC rester dans un pays ; [[ἐν]] [[τῷ]] ἐπιτηδεύματι PLAT s'en tenir à son dessein ; ἐπὶ [[τῷ]] βίῳ PLAT s'en tenir au genre de vie qu’on a ; <i>particul. avec idée de perpétuité</i> μένει ἡ [[στήλη]] IL (comme) une colonne reste fixe ; <i>fig.</i> ὁ [[νόμος]] μένει EUR la loi subsiste;<br /><b>2</b> rester de pied ferme, tenir bon : [[οὐ]] μ. SOPH céder;<br /><b>3</b> rester en arrière : [[οἱ]] μένοντες XÉN les traînards;<br /><b>4</b> rester, demeurer, habiter;<br /><b>II.</b> <i>tr.</i> <b>1</b> attendre : τινα <i>ou</i> [[τι]], qqn <i>ou</i> qch ; [[μένω]] δ’ ἀκοῦσαι ESCHL je reste pour écouter ; μένειν [[εἰσόκεν]], <i>avec le</i> sbj. attendre que ; [[θεῶν]] ἀρὰ μένει [[σε]] SOPH la malédiction des dieux t’attend;<br /><b>2</b> attendre de pied ferme, acc..<br />'''Étymologie:''' R. Μεν, rester ; cf. <i>lat.</i> maneo.<br /><span class="bld">2</span><i>seul. pf.</i> [[μέμονα]];<br />avoir un désir, désirer, souhaiter, vouloir : [[τι]], qch ; avec un inf. souhaiter de faire qch, désirer faire qch.<br />'''Étymologie:''' R. Μεν, cf. [[μένος]].
}}
}}
{{Autenrieth
{{Autenrieth
Retrieved from "https://lsj.gr/wiki/Special:MobileDiff/2635043"