Anonymous

Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

πράσσω: Difference between revisions

From LSJ

πράσσω (view source)

Revision as of 08:25, 2 October 2022

No change in size ,  2 October 2022
m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1"
m (Text replacement - ".[[" to ". [[")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0695.png Seite 695]] ep. u. ion. [[πρήσσω]], att. [[πράττω]], die Tragg. immer [[πράσσω]], vgl. Herm. Soph. Phil. 1435, fut. πράξω, ion. πρήξω u. s. w., perf. πέπραχα, z. B. Ar. Equ. 683. Xen. Cyr. 5, 5, 14, und intrans. πέπραγα, welches bei den ältern Schriftstellern auch trans. ist (ὅτι Λακεδαιμόνιοι πάντων ὧν δέονται πεπραγότες [[εἶεν]] παρὰ βασιλέως, Xen. Hell. 1, 4, 2, sie hätten ausgerichtet), u. deshalb von den Atticisten für die eigentlich attische, πέπραχα für die hellenistische Form erklärt wird; – 1) [[thun]], [[handeln]], Geschäfte machen; [[οὐδέ]] τι [[ἔργον]] ἐνθάδ' ἔτι πρήξει, er soll hier weiter Nichts zu schaffen haben, Od. 19, 324; gew. [[ausrichten]], [[erlangen]], [[οὔτι]] πρήσσει, er richtet Nichts aus, gewinnt Nichts, Il. 11, 552. 17, 661; ἔπρηξας καὶ [[ἔπειτα]], du hast doch endlich deinen Zweck erreicht, 18, 357; [[πρῆξαι]] δ' [[ἔμπης]] [[οὔτι]] δυνήσεαι, du wirst doch Nichts ausrichten können, 1, 362; [[χρῆμα]] μὲν οὐ πρήξεις, Hes. O. 404; bes. κέλευθον, einen Weg vollenden, zurücklegen, Il. 14, 282. 23, 501 Od. 13, 83, ὁδόν, h. Merc. 203, ἅλα, das Meer zurücklegen, es durchfahren, Od. 9, 491 (wo schon Rhianus πλήσσοντες lesen wollte), auch c. gen., ὁδοῖο, einen Weg vollenden. Il. 24, 264 cm. 3, 476. 15, 47. 219. Einige alte Erkl. nahmen in dieser Vrbdg, in der das Wort nur bei Epikern im praes. vorkommt, ein eigenes Wort [[πρήσσω]] an, welches sie von [[περάω]], περάσω ableiten wollten, vgl. E. M. 688, 1 Schol. Il. 16, 282 Eust. zu Od. 15, 219. Doch ist der gen. auch ohne diese Annahme zu erklären und findet sich bei den Verbis, die eine Bewegung ausdrücken, auch sonst. Vgl. übrigens Buttm. Lexil. II p. 197, der, die Ableitung von [[περάω]] beibehaltend, die Bdtg »zu Ende, zu Stande bringen« als di, ursprüngliche anerkennt. – Pind. vrbdt πράσσει ἀρετἀς herrlich, Thaten ausführen, I. 5. 11; λεόντεσσιν ἔπρασσεν φόνον, N. 3, 46; auch [[κλέος]] ἔπραξεν, bewirkte, erlangte, I. 4, 8; ὕμνον πράσσετε, N. 9, 3; ἄκοιτιν, eine Gattinn erlangen, N. 5, 36; auch pass., τῶν πεπραγμένων ἐν δίκᾳ, Ol. 2, 15; [[ἄτερ]] γνώμης τὸ [[πᾶν]] ἔπρασσον, Aesch. Prom. 455; τί χρὴ δρῶντ' ἢ λέγοντα δαίμοσιν πράσσειν φίλα, 663; πρᾶσσε τἀπεσταλμένα, Ch. 768; κλύεις τὰ πραχθέντα, Prom. 686, u. öfter; auch mit folgdm ὥςτε, σὺ τοῦτο πράξεις, ὥςτε με σθένειν τόσον, Eum. 856 (auffallend mit dem accus. der Person, tödten, Aesch. Ch. 434; daher πεπραγμένοι, 130, es ist um sie geschehen, sie sind verloren); ἔφυν γὰρ οὐδὲν ἐκ τέχνης πράσσειν κακῆς, Soph. Phil. 88; ὧν ἐπαινεῖς εἰς [[δέον]] πάρεσθ' ὅδε Κρέων τὸ πράσσειν, O. R. 1417; τὰ κηρυχθέντα, Ant. 443, u. sonst; σὺ μὲν τὰ [[σαυτῆς]] πράσσε, El. 668, besorge deine Geschäfte, womit man vgl. τὸ γὰρ περισσὰ πράσσειν οὐκ ἔχει νοῦν οὐδένα, Ant. 68; öfter im Ggstz von λέγειν u. ä.; τὰ μὴ καλὰ πράσσειν, Eur. Hec. 1251, u. öfter; τὸ [[ἔργον]] τοῦτ' ἐμοὶ πεπράξεται, Heracl. 980; πράττειν πολλά, Ar. Pax 1023; u. in Prosa: τί πολλὰ πρήσσεις, Her. 5, 33; bes. [[betreiben]], bewerkstelligen, [[ὅςπερ]] τὴν Κυπρίων ἀπόστασιν ἔπρηξε, 5, 114; κατάλυσιν τοῦ δήμου, Andoc. 3, 6, εἰρήνην, φιλίαν, Dem. 3, 7. 18, 162; u. übh. von eigenen, bes. Handelsgeschäften, wie sie der Großhändler od. Seefahrer treibt, wie von Staatsgeschäften, τὰ Ἀθηναίων [[πράττω]], Plat. Conv. 216 a; κατὰ νόμους, gesetzmäßig verfahren, Polit. 301 b; ἐν ταῖς πόλεσι πράττειν δυνάμενοι, die Etwas durchsetzen können, Prot. 317 a, vgl. ὅσοι δι' ἀρετὴν ἔπραξαν ὧν ἐδέοντο, Phaedr. 232 d; τὰ πολιτικὰ πράττειν, Apol. 31 d; πράττων [[ἕκαστος]] τὸ αὑτοῦ, Phaedr. 247 a; u. oft im pass., οἱ τῷ θυμῷ πραχθέντες φόνοι, die im Zorn verübten Morde, Legg. IX, 867 b; ἱκανὸς πράττειν, ein geschickter Staatsmann, Xen. Mem. 1, 2, 15. 4, 2, 1; aber auch ein geschickter Geschäftsführer, Anwalt, 2, 9, 4; vgl. ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν [[ἱκανός]], An. 2, 6, 16; Folgde; τὰ πεπραγμένα λῦσαι, Dem. 24, 76. – Es wird auch mit dem dat. der Person vrbdn, πράττειν τινί τι, Etwas für Einen bewirken, thun, Soph. Ai. 441, der sonst sagt οὐδὲν εἰς [[χάριν]] πράσσων, O. R. 1351; dah. Thuc. οἱ τοῖς Λακεδαιμονίοις πράσσοντες, die für die Lacedämonier thätig sind, es mit ihnen halten, 5, 76 (vgl. Θηβαίοις τὰ πράγματα πράττει Dem. 19, 77, u. ganz kurz ἔπραττε Φιλίππῳ, 9, 59); auch πρὸς τοὺς βαρβάρους, 1, 131, womit man vgl. ἐς τοὺς Εἵλωτας πράσσειν τι αὐτόν, 1, 132, daß er mit den Heloten unterhandeln, od. für die Heloten Etwas thun wolle, wie etwa 1, 65 ἐς τὴν Πελοπόννησον ἔπρασσεν ὅπη [[ὠφελία]] τις γενήσεται gesagt ist, u. 4, 121 [[καί]] τι αὐτῷ καὶ ἐπράσσετο ἐς τὰς πόλεις ταύτας προδοσίας πέρι. Auch μεθ' ἡμῶν ἔπραττεν, Isae. 5, 14; οὐδὲν πράττειν δυνάμενος, Nichts ausrichten könnend, Pol. 32, 25, 10, οὐ τὰ πρὸς διαλύσεις πράττειν, ἀλλὰ πρὸς τὸν πόλεμον, 5, 29, 4. Es nimmt bei ihm noch, wie [[πρᾶξις]], die Nebenbdtg von [[listig verrathen]] an, z. B. πράττειν τινὶ τὴν πόλιν, 4, 16, 11. 13, 4, 6. – 2) intrans., [[sich befinden]], in einem gewissen Zustande sein, so und so ablaufen, mit adv., εὖ πέπραγεν, Pind. P. 2, 73; τοὺς κακῶς πράσσοντας, eigtl. die schlechte Geschäfte machen. denen es schlecht geht, die Unglücklichen, Aesch. Prom. 625, u. öfter; εἰ πράσσοις [[καλῶς]], ib. 981; [[πόλις]] εὖ πράσσουσα, Spt. 77, u. öfter; πῶς ἄρα πράσσει Ξέρξης; wir sagen: was macht Xerxes? Pers. 140, u. mit accus. neutr. eines adj., δυστυχῆ πράσσειν, Spt. 321, ἄτιμα δ' οὐκ ἐπραξάτην, Ag. 1418, was wir durch »leiden« übersetzen müssen; ἔπραξεν οἷον ἤθελεν, Soph. O. C. 1702, es ging ihm nach Wunsch; u. oft εὖ πράσσειν, auch εὐτυχῶς, Ant. 697, [[καλῶς]] Trach. 57, und im Ggstz κακῶς, wie auch Eur. oft; ἐμοῦ πράσσοντος ὡς [[πράσσω]] [[τανῦν]], Or. 659; χρηστόν τι, glücklich sein, Ar. Plut. 341; μακαρίως, εὐδαιμόνως, ib. 629. 809; ἀθλίως, Eccl. 1221; u. in Prosa: πρήσσειν ᾑ δύναιτο ἄριστα, Her. 5, 30; Μαρδόνιον φλαύρως πρήσσοντα τῷ στόλῳ, 6, 94; οὐδὲν [[ἄμεινον]] φάμενος πρήσσειν οἰκεῦντες Λιβύην, es gehe ihnen nicht besser, 4, 157; ὁ [[στόλος]] [[οὕτως]] ἔπρηξε, hatte solchen Erfolg, lief so ab, 3, 25; ὡς ἔπρηξε, wie es ihm erging, 7, 18; vgl. Thuc. 7, 24; ἐξαμαρτεῖν τι καὶ κακῶς πρᾶξαι vrbdt Antiph. 2, 6; vgl. Plat. [[ὅστις]] [[καλῶς]] πράττει οὐχὶ καὶ εὖ πράττει, Alc. I, 116 b, wer recht handelt, dem geht es gut; ὅτι ἐπιστημόνως ἂν πράττοντες εὖ ἂν πράττοιμεν καὶ εὐδαιμονοῖμεν, Charm. 173 d; er abdt auch ὅτι ἂν τύχωσι τοῦτο πράξουσι, sie werden in der Lage sein, die ihnen gerade zu Theil wird, Crit. 45 d. – Es werden auch nähere Bestimmungen hinzugesetzt, [[καλῶς]] τῇ τέχνῃ πράττειν, Plat. Rep. I, 346 d, οἱ τὰ γεωργικά, ἰατρικά, πολιτικὰ εὖ πράττοντες, Xen. Mem. 3, 9, 15, die als Landmann, Arzt, Staatsmann ihre Geschäfte gut betreiben, glücklich sind, vgl. 1, 6, 8, wo dem εὖ πράττειν das [[καλῶς]] προχωρεῖν αὐτοῖς τὴν γεωργίαν entspricht (s. auch [[εὐπραξία]]); 2, 4, 6 stehen den εὖ πράττοντες die σφαλλόμενοι entgegen. – Auch adj. werden so in Prosa gebraucht (dichterische Beisp. s. oben), χείρω πράσσειν, Thuc. 7, 71; μεγάλα πράττειν, Xen. Cyr. 8, 4, 6; ἄριστα, 1, 6, 13, wie Isocr. 4, 103, ἀγαθόν, Xen. Cyr. 5, 1, 20; vgl. An. 6, 3, 8, ἀκούοντες καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς παρὰ Κύρῳ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ πράττειν, eigtl. viele gute Geschäfte machen, viel erwerben, daß es ihnen sehr gut gehe; u. Sp., ταπεινά, D. Hal. 10, 14. Überall ist hier das Glück od. Unglück als in Vrbdg mit den Handlungen der Menschen stehend zu denken. und erscheint als selbstverschuldet, während εὐτυχεῖν u. δυστυχεῖν vom Schicksale od. Ungefähr abhängt, vgl. z. B. Xen. Mem. 3, 9, 14. – 3) πράττειν τινά τι, Einem Etwas anthun, zufügen, wie ποιεῖν, doch viel seltner (Isocr. 12, 92 lies't Bekk. ἃ περὶ Πλαταιᾶς ἔπραξαν) Gew. πράττειν τινὰ [[ἀργύριον]], Geld von Einem [[eintreiben]], [[einfordern]], πράσσει με τόκον, er treibt Zinsen von mir ein, Batrach. 186, [[χρέος]], Pind. Ol. 3, 7, vgl. P. 9, 104, Her. 3, 58, der aber auch [[φόρον]] ἔπρησσον παρ' ἑκάστων vrbdt, 1, 106; einzeln auch bei Folgdn. wie Plat. Legg. VI, 774, d Xen. An. 7, 6, 17. – Häufiger im med. für sich eintreiben, einfordern, Αὐγέαν μισθόν, Pind. Ol. 11, 30; Her. 2, 126. 5, 84, τοὐφειλόμενον, Aesch. Ch. 309; [[ἀντίποινα]], Pers. 468; auch τὸν πατρὸς φόνον, rächen, Eum. 594; Ar. Thesm. 843; häufig auch mit dem gehässigen Nebenbegriffe gewaltsamer, unrechtmäßiger Mittel: erpressen, Geld von Einem, in att. Prosa sehr häufig, Εὐρυμέδοντα χρήματα ἐπράξαντο, Thuc. 4, 65, der auch φόρους πράσσεσθαι ἐκ τῶν [[πόλεων]] vrbdt, 8, 37, ἀπὸ τῶν [[πόλεων]], 8, 5; u. pass., Τισσαφέρνης ἐτύγχανε πεπραγμένος τοὺς φόρους ὑπὸ βασιλέως, es wurde dem Tissaphernes gerade vom König der Tribut abgefordert, 8, 5; ἀξίως τοῦ μισθοῦ ὃν πράττομαι, Plat. Prot. 328 b, u. öfter; auch von. der verwirkten Buße, τὴν διπλασίαν πραττέσθω τὸν ὑποφεύγοντα, Legg. VI, 762 b; neben αἰτεῖν, Apol. 31 c; auch pass., ὃς ἂν μισθοὺς μὴ ἀποδιδῷ, διπλοῦν πραττέσθω, von dem soll das Doppelte eingezogen werden, Legg. XI, 921 c, πραχθεὶς ὑπὸ τῶνδε, Lys. 9, 21; – πράττεται τοὺς ἐξάγοντας τριακοστήν, Dem. Lpt. 32; πράξασθαι [[πλέον]], sich mehr geben lassen, Andoc. 2, 9, auch παρ' αὐτῶν, ἃ ὤφειλον, πράξασθαι, Lys. 17, 3, u. sonst bei den Rednern; μὴ πράττειν τοὺς ὀφειλέτας, Pol. 38, 3, 10; ἑκατὸν τάλαντα [[ἐπιτίμιον]] αὐτοὺς πραξάμενος τῆς ἀγνοίας, 5, 45. 11; τὰ πραττόμενα, das Eingeforderte, der Tribut, 1, 72, 2.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0695.png Seite 695]] ep. u. ion. [[πρήσσω]], att. [[πράττω]], die Tragg. immer [[πράσσω]], vgl. Herm. Soph. Phil. 1435, fut. πράξω, ion. πρήξω u. s. w., perf. πέπραχα, z. B. Ar. Equ. 683. Xen. Cyr. 5, 5, 14, und intrans. πέπραγα, welches bei den ältern Schriftstellern auch trans. ist (ὅτι Λακεδαιμόνιοι πάντων ὧν δέονται πεπραγότες [[εἶεν]] παρὰ βασιλέως, Xen. Hell. 1, 4, 2, sie hätten ausgerichtet), u. deshalb von den Atticisten für die eigentlich attische, πέπραχα für die hellenistische Form erklärt wird; – 1) [[thun]], [[handeln]], Geschäfte machen; [[οὐδέ]] τι [[ἔργον]] ἐνθάδ' ἔτι πρήξει, er soll hier weiter Nichts zu schaffen haben, Od. 19, 324; gew. [[ausrichten]], [[erlangen]], [[οὔτι]] πρήσσει, er richtet Nichts aus, gewinnt Nichts, Il. 11, 552. 17, 661; ἔπρηξας καὶ [[ἔπειτα]], du hast doch endlich deinen Zweck erreicht, 18, 357; [[πρῆξαι]] δ' [[ἔμπης]] [[οὔτι]] δυνήσεαι, du wirst doch Nichts ausrichten können, 1, 362; [[χρῆμα]] μὲν οὐ πρήξεις, Hes. O. 404; bes. κέλευθον, einen Weg vollenden, zurücklegen, Il. 14, 282. 23, 501 Od. 13, 83, ὁδόν, h. Merc. 203, ἅλα, das Meer zurücklegen, es durchfahren, Od. 9, 491 (wo schon Rhianus πλήσσοντες lesen wollte), auch c. gen., ὁδοῖο, einen Weg vollenden. Il. 24, 264 cm. 3, 476. 15, 47. 219. Einige alte Erkl. nahmen in dieser Vrbdg, in der das Wort nur bei Epikern im praes. vorkommt, ein eigenes Wort [[πρήσσω]] an, welches sie von [[περάω]], περάσω ableiten wollten, vgl. E. M. 688, 1 Schol. Il. 16, 282 Eust. zu Od. 15, 219. Doch ist der gen. auch ohne diese Annahme zu erklären und findet sich bei den Verbis, die eine Bewegung ausdrücken, auch sonst. Vgl. übrigens Buttm. Lexil. II p. 197, der, die Ableitung von [[περάω]] beibehaltend, die Bdtg »zu Ende, zu Stande bringen« als di, ursprüngliche anerkennt. – Pind. vrbdt πράσσει ἀρετἀς herrlich, Thaten ausführen, I. 5. 11; λεόντεσσιν ἔπρασσεν φόνον, N. 3, 46; auch [[κλέος]] ἔπραξεν, bewirkte, erlangte, I. 4, 8; ὕμνον πράσσετε, N. 9, 3; ἄκοιτιν, eine Gattinn erlangen, N. 5, 36; auch pass., τῶν πεπραγμένων ἐν δίκᾳ, Ol. 2, 15; [[ἄτερ]] γνώμης τὸ [[πᾶν]] ἔπρασσον, Aesch. Prom. 455; τί χρὴ δρῶντ' ἢ λέγοντα δαίμοσιν πράσσειν φίλα, 663; πρᾶσσε τἀπεσταλμένα, Ch. 768; κλύεις τὰ πραχθέντα, Prom. 686, u. öfter; auch mit folgdm ὥςτε, σὺ τοῦτο πράξεις, ὥςτε με σθένειν τόσον, Eum. 856 (auffallend mit dem accus. der Person, tödten, Aesch. Ch. 434; daher πεπραγμένοι, 130, es ist um sie geschehen, sie sind verloren); ἔφυν γὰρ οὐδὲν ἐκ τέχνης πράσσειν κακῆς, Soph. Phil. 88; ὧν ἐπαινεῖς εἰς [[δέον]] πάρεσθ' ὅδε Κρέων τὸ πράσσειν, O. R. 1417; τὰ κηρυχθέντα, Ant. 443, u. sonst; σὺ μὲν τὰ [[σαυτῆς]] πράσσε, El. 668, besorge deine Geschäfte, womit man vgl. τὸ γὰρ περισσὰ πράσσειν οὐκ ἔχει νοῦν οὐδένα, Ant. 68; öfter im Ggstz von λέγειν u. ä.; τὰ μὴ καλὰ πράσσειν, Eur. Hec. 1251, u. öfter; τὸ [[ἔργον]] τοῦτ' ἐμοὶ πεπράξεται, Heracl. 980; πράττειν πολλά, Ar. Pax 1023; u. in Prosa: τί πολλὰ πρήσσεις, Her. 5, 33; bes. [[betreiben]], bewerkstelligen, [[ὅςπερ]] τὴν Κυπρίων ἀπόστασιν ἔπρηξε, 5, 114; κατάλυσιν τοῦ δήμου, Andoc. 3, 6, εἰρήνην, φιλίαν, Dem. 3, 7. 18, 162; u. übh. von eigenen, bes. Handelsgeschäften, wie sie der Großhändler od. Seefahrer treibt, wie von Staatsgeschäften, τὰ Ἀθηναίων [[πράττω]], Plat. Conv. 216 a; κατὰ νόμους, gesetzmäßig verfahren, Polit. 301 b; ἐν ταῖς πόλεσι πράττειν δυνάμενοι, die Etwas durchsetzen können, Prot. 317 a, vgl. ὅσοι δι' ἀρετὴν ἔπραξαν ὧν ἐδέοντο, Phaedr. 232 d; τὰ πολιτικὰ πράττειν, Apol. 31 d; πράττων [[ἕκαστος]] τὸ αὑτοῦ, Phaedr. 247 a; u. oft im pass., οἱ τῷ θυμῷ πραχθέντες φόνοι, die im Zorn verübten Morde, Legg. IX, 867 b; ἱκανὸς πράττειν, ein geschickter Staatsmann, Xen. Mem. 1, 2, 15. 4, 2, 1; aber auch ein geschickter Geschäftsführer, Anwalt, 2, 9, 4; vgl. ἀνὴρ τὰ μεγάλα πράττειν [[ἱκανός]], An. 2, 6, 16; Folgde; τὰ πεπραγμένα λῦσαι, Dem. 24, 76. – Es wird auch mit dem dat. der Person vrbdn, πράττειν τινί τι, Etwas für Einen bewirken, thun, Soph. Ai. 441, der sonst sagt οὐδὲν εἰς [[χάριν]] πράσσων, O. R. 1351; dah. Thuc. οἱ τοῖς Λακεδαιμονίοις πράσσοντες, die für die Lacedämonier thätig sind, es mit ihnen halten, 5, 76 (vgl. Θηβαίοις τὰ πράγματα πράττει Dem. 19, 77, u. ganz kurz ἔπραττε Φιλίππῳ, 9, 59); auch πρὸς τοὺς βαρβάρους, 1, 131, womit man vgl. ἐς τοὺς Εἵλωτας πράσσειν τι αὐτόν, 1, 132, daß er mit den Heloten unterhandeln, od. für die Heloten Etwas thun wolle, wie etwa 1, 65 ἐς τὴν Πελοπόννησον ἔπρασσεν ὅπη [[ὠφελία]] τις γενήσεται gesagt ist, u. 4, 121 [[καί]] τι αὐτῷ καὶ ἐπράσσετο ἐς τὰς πόλεις ταύτας προδοσίας πέρι. Auch μεθ' ἡμῶν ἔπραττεν, Isae. 5, 14; οὐδὲν πράττειν δυνάμενος, Nichts ausrichten könnend, Pol. 32, 25, 10, οὐ τὰ πρὸς διαλύσεις πράττειν, ἀλλὰ πρὸς τὸν πόλεμον, 5, 29, 4. Es nimmt bei ihm noch, wie [[πρᾶξις]], die Nebenbdtg von [[listig verrathen]] an, z. B. πράττειν τινὶ τὴν πόλιν, 4, 16, 11. 13, 4, 6. – 2) intrans., [[sich befinden]], in einem gewissen Zustande sein, so und so ablaufen, mit adv., εὖ πέπραγεν, Pind. P. 2, 73; τοὺς κακῶς πράσσοντας, eigtl. die schlechte Geschäfte machen. denen es schlecht geht, die Unglücklichen, Aesch. Prom. 625, u. öfter; εἰ πράσσοις [[καλῶς]], ib. 981; [[πόλις]] εὖ πράσσουσα, Spt. 77, u. öfter; πῶς ἄρα πράσσει Ξέρξης; wir sagen: was macht Xerxes? Pers. 140, u. mit accus. neutr. eines adj., δυστυχῆ πράσσειν, Spt. 321, ἄτιμα δ' οὐκ ἐπραξάτην, Ag. 1418, was wir durch »leiden« übersetzen müssen; ἔπραξεν οἷον ἤθελεν, Soph. O. C. 1702, es ging ihm nach Wunsch; u. oft εὖ πράσσειν, auch εὐτυχῶς, Ant. 697, [[καλῶς]] Trach. 57, und im Ggstz κακῶς, wie auch Eur. oft; ἐμοῦ πράσσοντος ὡς [[πράσσω]] [[τανῦν]], Or. 659; χρηστόν τι, glücklich sein, Ar. Plut. 341; μακαρίως, εὐδαιμόνως, ib. 629. 809; ἀθλίως, Eccl. 1221; u. in Prosa: πρήσσειν ᾑ δύναιτο ἄριστα, Her. 5, 30; Μαρδόνιον φλαύρως πρήσσοντα τῷ στόλῳ, 6, 94; οὐδὲν [[ἄμεινον]] φάμενος πρήσσειν οἰκεῦντες Λιβύην, es gehe ihnen nicht besser, 4, 157; ὁ [[στόλος]] [[οὕτως]] ἔπρηξε, hatte solchen Erfolg, lief so ab, 3, 25; ὡς ἔπρηξε, wie es ihm erging, 7, 18; vgl. Thuc. 7, 24; ἐξαμαρτεῖν τι καὶ κακῶς πρᾶξαι vrbdt Antiph. 2, 6; vgl. Plat. [[ὅστις]] [[καλῶς]] πράττει οὐχὶ καὶ εὖ πράττει, Alc. I, 116 b, wer recht handelt, dem geht es gut; ὅτι ἐπιστημόνως ἂν πράττοντες εὖ ἂν πράττοιμεν καὶ εὐδαιμονοῖμεν, Charm. 173 d; er abdt auch ὅτι ἂν τύχωσι τοῦτο πράξουσι, sie werden in der Lage sein, die ihnen gerade zu Theil wird, Crit. 45 d. – Es werden auch nähere Bestimmungen hinzugesetzt, [[καλῶς]] τῇ τέχνῃ πράττειν, Plat. Rep. I, 346 d, οἱ τὰ γεωργικά, ἰατρικά, πολιτικὰ εὖ πράττοντες, Xen. Mem. 3, 9, 15, die als Landmann, Arzt, Staatsmann ihre Geschäfte gut betreiben, glücklich sind, vgl. 1, 6, 8, wo dem εὖ πράττειν das [[καλῶς]] προχωρεῖν αὐτοῖς τὴν γεωργίαν entspricht (s. auch [[εὐπραξία]]); 2, 4, 6 stehen den εὖ πράττοντες die σφαλλόμενοι entgegen. – Auch adj. werden so in Prosa gebraucht (dichterische Beisp. s. oben), χείρω πράσσειν, Thuc. 7, 71; μεγάλα πράττειν, Xen. Cyr. 8, 4, 6; ἄριστα, 1, 6, 13, wie Isocr. 4, 103, ἀγαθόν, Xen. Cyr. 5, 1, 20; vgl. An. 6, 3, 8, ἀκούοντες καὶ τοὺς ἄλλους τοὺς παρὰ Κύρῳ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ πράττειν, eigtl. viele gute Geschäfte machen, viel erwerben, daß es ihnen sehr gut gehe; u. Sp., ταπεινά, D. Hal. 10, 14. Überall ist hier das Glück od. Unglück als in Vrbdg mit den Handlungen der Menschen stehend zu denken. und erscheint als selbstverschuldet, während εὐτυχεῖν u. δυστυχεῖν vom Schicksale od. Ungefähr abhängt, vgl. z. B. Xen. Mem. 3, 9, 14. – 3) πράττειν τινά τι, Einem Etwas anthun, zufügen, wie ποιεῖν, doch viel seltner (Isocr. 12, 92 lies't Bekk. ἃ περὶ Πλαταιᾶς ἔπραξαν) Gew. πράττειν τινὰ [[ἀργύριον]], Geld von Einem [[eintreiben]], [[einfordern]], πράσσει με τόκον, er treibt Zinsen von mir ein, Batrach. 186, [[χρέος]], Pind. Ol. 3, 7, vgl. P. 9, 104, Her. 3, 58, der aber auch [[φόρον]] ἔπρησσον παρ' ἑκάστων vrbdt, 1, 106; einzeln auch bei Folgdn. wie Plat. Legg. VI, 774, d Xen. An. 7, 6, 17. – Häufiger im med. für sich eintreiben, einfordern, Αὐγέαν μισθόν, Pind. Ol. 11, 30; Her. 2, 126. 5, 84, τοὐφειλόμενον, Aesch. Ch. 309; [[ἀντίποινα]], Pers. 468; auch τὸν πατρὸς φόνον, rächen, Eum. 594; Ar. Thesm. 843; häufig auch mit dem gehässigen Nebenbegriffe gewaltsamer, unrechtmäßiger Mittel: erpressen, Geld von Einem, in att. Prosa sehr häufig, Εὐρυμέδοντα χρήματα ἐπράξαντο, Thuc. 4, 65, der auch φόρους πράσσεσθαι ἐκ τῶν [[πόλεων]] vrbdt, 8, 37, ἀπὸ τῶν [[πόλεων]], 8, 5; u. pass., Τισσαφέρνης ἐτύγχανε πεπραγμένος τοὺς φόρους ὑπὸ βασιλέως, es wurde dem Tissaphernes gerade vom König der Tribut abgefordert, 8, 5; ἀξίως τοῦ μισθοῦ ὃν πράττομαι, Plat. Prot. 328 b, u. öfter; auch von. der verwirkten Buße, τὴν διπλασίαν πραττέσθω τὸν ὑποφεύγοντα, Legg. VI, 762 b; neben αἰτεῖν, Apol. 31 c; auch pass., ὃς ἂν μισθοὺς μὴ ἀποδιδῷ, διπλοῦν πραττέσθω, von dem soll das Doppelte eingezogen werden, Legg. XI, 921 c, πραχθεὶς ὑπὸ τῶνδε, Lys. 9, 21; – πράττεται τοὺς ἐξάγοντας τριακοστήν, Dem. Lpt. 32; πράξασθαι [[πλέον]], sich mehr geben lassen, Andoc. 2, 9, auch παρ' αὐτῶν, ἃ ὤφειλον, πράξασθαι, Lys. 17, 3, u. sonst bei den Rednern; μὴ πράττειν τοὺς ὀφειλέτας, Pol. 38, 3, 10; ἑκατὸν τάλαντα [[ἐπιτίμιον]] αὐτοὺς πραξάμενος τῆς ἀγνοίας, 5, 45. 11; τὰ πραττόμενα, das Eingeforderte, der Tribut, 1, 72, 2.
}}
{{bailly
|btext=<i>f.</i> πράξω, <i>ao.</i> [[ἔπραξα]], <i>pf.</i> [[πέπραχα]], <i>pf.2 intr.</i> [[πέπραγα]];<br /><i>Pass. f.</i> πραχθήσομαι, <i>f.2</i> πραγήσομαι, <i>ao.</i> [[ἐπράχθην]], <i>ao.2</i> ἐπράγην, <i>pf.</i> πέπραγμαι;<br /><b>I.</b> aller à travers, traverser, parcourir : ἁλά OD la mer ; κέλευθον IL, OD parcourir un chemin, faire un trajet ; avec le gén. : πράσσειν ὁδοῖο IL, OD aller à travers une route, faire un trajet;<br /><b>II.</b> aller jusqu’au bout, <i>d'où</i><br /><b>1</b> achever, exécuter, accomplir, faire, acc. ; <i>Pass.</i> πέπρακται [[τοὖργον]] ESCHN la chose est faite, l'œuvre est accomplie ; <i>en mauv. part</i> [[φεῦ]] [[φεῦ]] πέπρακται EUR hélas ! hélas ! c'en est fait ; τὰ πεπραγμένα, τὰ πραχθέντα, ce qui a été fait, les actions, les actes;<br /><b>2</b> agir, travailler, s'occuper de, négocier : τινι, [[πρός]] τινα, ἔς τινα, [[ὑπέρ]] τινος agir pour qqn, travailler en sa faveur ; πράσσειν [[φιλίαν]] DÉM, εἰρήνην DÉM poursuivre des relations d'amitié, la paix, négocier en vue de relations d'amitié, de la paix ; τὰ [[ἑαυτοῦ]] πράσσειν SOPH s'occuper de ses propres affaires ; τὰ πράγματα LYS <i>ou</i> τὰ πολιτικά PLAT manier les affaires publiques ; <i>abs.</i> ἱκανὸς πράττειν XÉN capable de manier les affaires publiques, d'être un homme d'État ; ἱκανὸς [[εἰπεῖν]] [[τε]] καὶ [[πρᾶξαι]] XÉN capable de parler et d'agir, <i>càd</i> de proposer et d'exécuter ; <i>en mauv. part</i> πολλὰ πράσσειν, <i>c.</i> πολυπραγμονεῖν HDT être très remuant, s'occuper de beaucoup de choses dangereuses pour l'État ; τινί, machiner en faveur de qqn ; avec un double rég. : κάθοδόν τινι PLUT travailler pour assurer le retour de qqn ; avec double acc. : [[τι]] πράσσειν τινά, faire qch (du bien. <i>etc.</i>) à qqn;<br /><b>3</b> accomplir, achever, réaliser, mener à bien : δὸς Τηλέμαχον πρήξαντα <i>(ion.)</i> νέεσθαι OD fais que Télémaque revienne après avoir réussi dans son entreprise ; avec un adv. : réaliser de telle manière, aboutir à telle fin : ὁ [[στόλος]] [[οὕτω]] ἔπρηξεν HDT l'expédition maritime se termina ainsi ; [[εὖ]] πράσσειν faire bien ses affaires, réussir, être heureux (<i>ne pas confondre avec [[εὖ]] ποιεῖν faire du bien ; v.</i> [[ποιέω]]) ; πράσσειν [[καλῶς]], [[εὐτυχῶς]], ἀγαθόν être heureux ; πολλὰ καὶ ἀγαθά XÉN <i>ou</i> τὰ ἄριστα XÉN être très heureux ; [[κακῶς]] être malheureux ; χαλεπώτατα THC être dans une situation très difficile ; ἄτιμα ESCHL être dans une situation déshonorée ; [[ταπεινῶς]] ISOCR être dans une situation humble;<br /><b>4</b> faire acquitter, faire payer : τινά [[τι]] à qqn des intérêts, qch (une somme d'argent, <i>etc.</i>) ; φόρον [[παρά]] τινος HDT exiger de qqn le paiement d'impôts ; <i>abs.</i> faire payer (des intérêts, des impôts, <i>etc.</i>) ; <i>Pass.</i> πράττεσθαι [[ὑπό]] τινος LYS acquitter les contributions <i>ou</i> une amende sur l'ordre de qqn ; πράττειν [[τοὐφειλόμενον]] ESCHL réclamer son dû ; πατρὸς φόνον πράσσειν ESCHL poursuivre l'expiation du meurtre d'un père, le venger ; ἀντίποινα πράττειν ESCHL prendre sa revanche;<br /><b>5</b> <i>en mauv. part</i> achever, faire périr, acc.;<br /><i><b>Moy.</b></i> πράσσομαι (<i>f.</i> πράξομαι, <i>ao.</i> ἐπραξάμην, <i>pf.</i> πέπραγμαι);<br /><b>1</b> faire pour soi, dans son intérêt;<br /><b>2</b> exiger, faire payer pour soi : τινα χρήματα THC exiger de l'argent de qqn.<br />'''Étymologie:''' R. Παρ &gt; Πρᾱ, par allong. Πρᾱγ, aller à travers ; cf. [[περάω]], [[περαίνω]].
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''πράσσω''': Ἐπικ. κ. Ἰων. πρήσσω, Ἀττ. [[πράττω]] (πρῶτον παρ’ Ἀριστοφ. καὶ Ξεν.)· ― μέλλ. πράξω, Ἰων. πρήξω· ― ἀόρ. ἔπραξα, Ἰων. [[ἔπρηξα]], ― πρκμ. πέπρᾱχα, Ἰων. πέπρηχα Ἡρόδ. 5. 106· ὑπερσ. ἐπεπράχει Ξεν.· πρκμ. β΄ πέπρᾱγα, Ἰων. πέπρηγα (λέγει ὁ Μοῖρ. 293, καὶ ὁ Φρύνιχ. ἐν Α. Β. 60, ὅτι τὸ μὲν πέπραχα [[εἶναι]] ἑλληνικός, τὸ δὲ πέπραγα Ἀττ. [[τύπος]] τοῦ πρκμ.· ἀλλ’ ἀμφότεροι οἱ τύποι ἀπαντῶσι παρὰ τοῖς δοκίμοις, καὶ τὸ μὲν πέπραχα [[εἶναι]] μεταβ. πλὴν παρὰ μεταγεν., [[οἷον]], Ἀριστ. Ρητ. πρὸς Ἀλέξ. 35· τὸ δὲ πέπραγα συνήθως ἀμετάβ., ἴδε κατωτ. IV· [[ὅθεν]] παρὰ Πλάτ. Κωμ. ἐν «Ὑπερβόλῳ» 2 διορθωτέον πέπραγα)· ― Μέσ. μέλλ. πράξομαι Ξεν.· ἀόρ. ἐπραξάμην Σοφ. Ο. Τ. 287, Θουκ., κλπ.· ― Παθ. μέλλ. πραχθήσομαι Αἰσχίν. 67. 33, Ἀριστ. κλπ.· μέλλ. γ΄ πεπράξομαι Τραγικ.· ― ἀόρ. ἐπράχθην Τραγικ.· ― πρκμ. πέπραγμαι Σοφ., κλπ.· ἀλλ’ ὁ πρκμ. [[οὗτος]] [[ἐνίοτε]] κεῖται ἐπὶ [[μέσης]] σημασ., ἴδε κατωτ. V. 2, καὶ πρβλ. [[διαπράσσω]]. (Ἡ [[ῥίζα]] [[εἶναι]] πιθ. ἡ αὐτὴ τῇ τοῦ [[περάω]], ἴδε κατωτ. Ι.) [ᾱ φύσει, ὡς φαίνεται ἐκ τοῦ Ἰων. τύπου πρήσσω· [[ὅθεν]] ὁ τονισμὸς ἐν ταῖς λ. [[πρᾶγμα]], [[πρᾶξις]], πρᾶττε, κτλ.]. Ἡ πρώτη [[σημασία]] φαίνεται ὅτι ἦτο ἡ τοῦ περᾶν, διέρχεσθαι, δὶς τόσσον ἅλα πρήσσοντες ἀπῆμεν Ὀδ. Ι. 491· [[ῥίμφα]] πρήσσοντε κέλευθον Ἰλ. Ξ. 282, Ψ. 501· [[ῥίμφα]] πρήσσουσι κέλευθον Ὀδ. Ν. 83· ὁδὸν πρήσσουσιν ὁδῖται Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 203· [[ὡσαύτως]] μετὰ γεν. (πρβλ. διαπρήσσω, [[ἀτύζομαι]], [[κονίω]]), ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο Ἰλ. Ω. 264, Ὀδ. Ο. 219· [[ὄφρα]] πρ. ὁδοῖο Ο. 47· ἵνα πρήσσῃσιν ὁδοῖο Γ. 476. ― Αὕτη [[εἶναι]] καθαρῶς Ἐπικὴ [[χρῆσις]]. Αἱ φράσεις π. κέλευθον, πρ. ὁδοῖο ἠδύναντο νὰ ἑρμηνευθῶσιν, ἐκτελῶ ὁδοιπορίαν ἢ [[μέρος]] ὁδοιπορίας, ὡς τὸ Λατ. iter conficere, ἀλλ’ οὐδεμία τοιαύτη [[ἑρμηνεία]] ἁρμόζει εἰς τὴν φράσιν ἅλα πρήσσοντες (ἧν ὁ Ῥιανὸς ἤθελε νὰ μεταβάλῃ εἰς πλήσσοντες)· καὶ οἱ παλαιοὶ ἑρμηνευταὶ [[συμφώνως]] διακρίνουσι τὴν σημασίαν ταύτην τοῦ πρήσσω καὶ διαπρήσσω, προστιθέντες ὅτι τὸ πρήσσω ἔκειτο οὕτω μόνον ἐν τῷ ἐνεστ., Ἀνέκδ. Ὀξων. 1. 355, Ἐτυμολ. Μέγ. 688. 1, πρβλ. Εὐστ. 1779. 27, Buttm. Lexil. ἐν λ. ΙΙ. συνήθως, κατορθώνω, ἐκτελῶ, ἐπιτελῶ, [[πρῆξαι]] δ’ [[ἔμπης]] [[οὔτι]] δυνήσεαι Ἰλ. Α. 562., Σ. 357, Ὀδ. 2. 191· [[οὔτι]] πρήσσει, οὐδὲν κατορθοῖ, Ἰλ. Λ. 552, κτλ.· [[χρῆμα]] μὲν οὐ πρήξεις, οὐ δ’ ἐτώσια πόλλ’ ἀγορεύσεις Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 400· ἐν τ’ ἀγωνίοις ἀέθλοισι ποθεινὸν [[κλέος]] ἔπραξεν, ἐκτήσατο, Πινδ. Ι. 5 (4), 10· ἔπραξε δεσμόν, «ἤνυσε καὶ κατειργάσατο» (Σχόλ.), ὁ αὐτ. ἐν Π. 2. 74· ἀλλ’ ἐπέων γλυκὺν ὕμνον πράσσετε, «διανύσατε καὶ πράσσετε τοὺς ἡδυτάτους διὰ λόγων ὕμνους» (Σχόλ.), ὁ αὐτ. ἐν Ν. 9. 7· λεόντεσσιν ἀγροτέροις ἔπρασσεν φόνον, ἐπέφερεν αὐτοῖς φόνον, ἐφόνευσεν αὐτούς, [[αὐτόθι]] 3, 81· πρ. τὴν Κυπρίων ἀπόστασιν Ἡρόδ. 5. 113· πρ. εἰρήνην, φιλίαν, [[ἐπιφέρω]], κατορθώνω, Δημ. 30. 16., 281. 19· [[ὡσαύτως]], ἐπιχειρῶ, [[διαπραγματεύομαι]], [[σχεδιάζω]], τι Ἀνδοκ. 24. 16· ― μετὰ δοτ. προσ., πρ. τινὶ [[φιλία]] Αἰσχύλ. Πρ. 660· [[χάριν]] τινὶ Εὐρ. Ἴων 37, πρβλ. 895, Ἠλ. 1133, κτλ.· Ἀτρεῖδαι φωτὶ παντουργῷ φρένας ἔπραξαν (δηλ. τὰ ὅπλα) κατώρθωσαν διὰ δόλου νὰ τὰ λάβῃ [[ἐκεῖνος]] (δηλ. ὁ Ὀδυσσεὺς) Σοφ. Αἴ. 446· ― πρ. [[ὥστε]]..., Λατ. efficere ut..., Αἰσχύλ. Εὐμ. 896. ― Παθ., πέπρακται [[τοὖργον]] ὁ αὐτ. ἐν Πρ. 75· φεῦ φεῦ πέπρακται Εὐρ. Ἱππ. 680· τὰ πεπραγμένα, Λατ. acta, Πινδ. Ο. 2. 29, κτλ.· ἡ ἐπὶ τοῖς πεπρ. [[ἀδοξία]] Δημ. 12, 19. τὰ πεπρ. λῦσαι ὁ αὐτ. 724. 24· οὕτω, τὰ πραχθέντα Αἰσχύλ. Πρ. 683, κτλ.· τὰ ἔργα τῶν πραχθέντων Θουκ. 1. 22· τό γε πραχθὲν ἀγέννητον [[θεῖναι]] Πλάτ. Πρωτ. 324Β. 2) ἀπολ., ἐπιτελῶ τι, [[ἐπιτυγχάνω]], κατορθώνω, δὸς Τηλέμαχον πρήξαντα νέεσθαι Ὀδ. Γ. 60· ἔπρηξας καὶ [[ἔπειτα]] Ἰλ. Σ. 357· [[πρῆξαι]] δ’ ἀργαλέον τι Ὀδ. Π. 88· ― [[οὕτως]], [[οὐδέ]] τι [[ἔργον]] ἐνθάδ’ ἔτι πρήξει Τ. 324· ― ἴδε κατωτ. IV. 3) ἐπὶ σαρκικῆς μίξεως, Θεοκρ. 2. 143· ἴδε [[πρᾶξις]] ΙΙ. 3. 4) καθιστῶ, [[κάμνω]], (πρβλ. [[ποιέω]] ΙΙΙ), Νηρηΐδων τινὰ πρ. ἄκοιτιν Πινδ. Ν. 5. 66. 5) καταγίνομαι, ἀσχολοῦμαι εἴς τι, σὺ μὲν τὰ σαυτῆς πρᾶσσ’ ἐμοὶ δὲ σύ, ξένε, τἀληθὲς εἰπὲ Σοφ. Ἠλ. 678· πράττων [[ἕκαστος]] τὰ [[ἑαυτοῦ]] Πλάτ. Φαῖδρ. 247Α, πρβλ. Πολιτ. 307Ε· τὸ αὑτοῦ πρ. καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 433Α, πρβλ. 400Ε, κτλ. (ἐν ᾧ τὸ πολλὰ πρ. = πολυπραγμονεῖν, Ἡρόδ. 5. 33, Ἀριστοφ. Βάτρ. 228, κτλ.)· [[ἐνίοτε]] ὡς [[ἔπαινος]], φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ πολυπραγμονήσαντος Πλάτ. Γοργ. 526C, πρβλ. Ἀπολ. 333Α, κτλ.· [[ἄλλοτε]] ὡς [[ψόγος]], οὐδ’ εὖ... οἰκοῦνται αἱ πόλεις [[ὅταν]] τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσι ὁ αὐτ. ἐν Ἀλκ. 1. 127Β, πρβλ. Πολ. 425C· [[ὡσαύτως]], πρ. τὰ δέοντα Ξεν. Ἀπομν. 3. 8, 1. β) [[πράττω]] τὰ πολιτικά, τὰ τῆς πόλεως, καταγίνομαι εἰς τὰ πολιτικά, εἰς τὰ τῆς πόλεως, [[λαμβάνω]] [[μέρος]] εἰς τὰ δημόσια, εἰς τὴν διοίκησιν, Πλάτ. Ἀπολ. 31D, Πρωτ. 319Α· τὰ τῶν Ἀθηναίων ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 216Α· οἱ τὰ κοινὰ πρ. καὶ πολιτευόμενοι Ἀριστ. Πολιτικ. 7. 2, 6· ― ἀκολούθως, ἀπολ., [[ἄνευ]] τινὸς προσθήκης, ἱκανὸς πράττειν, ἐπὶ πολιτευομένου, ἢ ἄρχοντος ἱκανοῦ, Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 15· ἱκανὸς εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι, εἰς τὸ νὰ εἴπῃ καὶ νὰ ἐκτελέσῃ, [[αὐτόθι]] 2. 9, 4, πρβλ. 4. 2, 1· πολιτεύεσθαι καὶ πρ. Δημ. 240. 28, πρβλ. 245. 3· πρβλ. [[πρᾶγμα]] ΙΙ. 2. 7) [[καθόλου]], διενεργῶ, [[διαπραγματεύομαι]], κατορθώνω, οἱ πράξαντες πρὸς αὐτὸν τὴν λῆψιν τῆς πόλεως Θουκ. 4. 114· πρ. Θηβαίοις τὰ πράγματα, [[διευθύνω]] τὰ πράγματα πρὸς τὸ συμφέρον αὐτῶν, Δημ. 365. 15· καὶ ἐν τῷ παθ., τῷ Ἱπποκράτει τά... πράγματα ἀπό τινων ἀνδρῶν... ἐπράττετο, τὰς ὑποθέσεις διεπραγματεύοντό τινες πρὸς αὐτόν..., Θουκ. 4. 76· ― ἀλλὰ τὸ ἀντικ., τὰ πράγματα, συνήθως παραλείπεται καὶ τὸ [[ῥῆμα]] κατὰ τὸ φαινόμενον [[εἶναι]] ἀμετάβατ., οἱ πράσσοντες αὐτῷ, οἱ διαπραγματευόμενοι πρὸς αὐτόν, [[αὐτόθι]] 110, πρβλ. 5. 76· πράσσειν [[πρός]] τινα [[αὐτόθι]] 1. 131., 2. 5., 4. 73, κτλ.· ἔς τινα 1. 132· καὶ ἐν τῷ παθ., ἐπράττετο οὐ πρὸς τοὺς ἄλλους Αἰσχίν. 62. 40· [[ὡσαύτως]], πρ. τι ὑπέρ τινος Δημ. 801. 8, πρβλ. 1370. 1· πρ. περὶ εἰρήνης Ξεν. Ἑλλ. 6. 3, 3· οἱ πράσσοντες, οἱ προδόται, Θουκ. 4. 89, 113· ― ἑπομένης ἐξηρτημένης προτάσεως, πρᾶσσε καὶ τὰ ἐμὰ καὶ τὰ σὰ ὅπη κάλλιστα ἕξει ὁ αὐτ. 1. 129· ἐς τὴν Πελοπόννησον ἔπρασσεν, ὅπη ὠφέλειά τις γενήσεται ὁ αὐτ. 1. 65· πρ. [[ὅπως]] [[πόλεμος]] γένηται ὁ αὐτ. 1. 57· πρ. [[ὅπως]] τιμωρήσονται ὁ αὐτ. 1. 56, πρβλ. 3. 4, 70, κτλ.· μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., τὴν ναῦν μὴ [[δεῦρο]] [[πλεῖν]] ἔπραττεν Δημ. 888. 14. β) [[μάλιστα]] ἐπὶ μυστικῶν ἐνεργειῶν καὶ [[δόλων]], εἰ μή τι σὺν ἀργύρῳ ἐπράσσετο, ἂν μὴ ἠσκεῖτο [[δωροδοκία]], Σοφ. Ο. Τ. 125· καί τι αὐτῷ καὶ ἐπράσσετο ἐς τὰς πόλεις ταύτας προδοσίας πέρι Θουκ. 4. 121, πρβλ. 5. 83· [[μετάστασις]] ἐπράττετο Λυσ. 184. 6· πρβλ. [[διαπράσσω]] ΙΙ. ΙΙΙ. [[πράττω]], Λατ. agere, πόνῳ πρ. θεοδμάτους ἀρετὰς Πινδ. Ι. 6 (5), 15· δίκαια ἢ ἄδικα Πλάτ. Ἀπολ. 28Β, κτλ.· ἀντίθετον τῷ [[λέγω]], Ξεν. Κύρ. 5. 1, 1· ἃ καὶ λέγειν ὀκνοῦμεν οἱ πεπραχότες Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 75· [[πράσσω]] πολλά, προσπαθῶ παντὶ σθένει, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 266 (ἴδε ἀνωτ. ΙΙ. 5)· ― ἀκολούθως ἀπολ., ἐνεργῶ, πρ. ἔργῳ μὲν [[σθένος]] βουλαῖσι δὲ φρὴν Πινδ. Ν. 1. 39· ἀντίθετ. τῷ πάσχων, Πλάτ. Νόμ. 527Α· μεθ’ ἡμῶν ἔπραττεν, δηλ. ἔλαβε τὸ [[μέρος]] ἡμῶν, Ἰσαῖ. 52. 5. 2) μελετῶ, [[σπουδάζω]], [[ἅπερ]] δὲ πεπράχαμεν Ἀριστοφάνους δράματα, [[ταῦτα]], Ἀχαρνεῖς, Βάτραχοι, κτλ., Σουΐδ. ἐν λ. Ἀριστοφάνης· συλλογισμοὺς Ἀρρ. Ἐπίκτ. 2. 17, 27· ἐν τοῖς πραττομένοις, ἐν τοῖς ποιήμασι τοῖς νῦν ὑπὸ ἀνάγνωσιν, Σχόλ. εἰς Νικ. Θηρ. 11. IV. εὑρίσκομαι ἔν τινι καταστάσει, διατελῶ ἢ [[διάκειμαι]] κατά τινα τρόπον (πρβλ. [[εὐπραξία]]), ὁ [[στόλος]] οὕτω ἔπρηξε Ἡροδ. 3. 25, πρβλ. 4. 77, Θουκ. 7. 24· [[οὕτως]], ὡς ἔπρηξε Ἡρόδ. 7. 18· πρ. κατὰ νόον ὁ αὐτ. 4. 97, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 549· πράξασαν ὡς ἔπραξε Αἰσχύλ. Ἀγ. 1288· [[μάλιστα]], εὖ ἢ κακῶς πράττειν, εὑρίσκεσθαι ἐν καλῇ ἢ κακῇ καταστάσει, [[καλῶς]] ἢ κακῶς διακεῖσθαι, Πινδ. Π. 2. 134, Ἡρόδ. 1. 24, 42, κτλ.· φλαύρως πρ. ὁ αὐτ. 6. 94· πρ. [[καλῶς]] Αἰσχύλ. Πρ. 979· [[ὅστις]] [[καλῶς]] πράττει, οὐχὶ καὶ εὖ πράττει Πλάτ. Ἀλκ. 1. 116Β· πρ. εὐτυχῶς Σοφ. Ἀντ. 701· κάλλιστα Εὐρ. Ἡρακλ. 794· μακαρίως, εὐδαιμόνως Ἀριστοφ. Πλ. 629, 802· πρ. ᾗ δύναται ἄριστα Ἡρόδ. 5. 30· πρ. ὡς ἄριστα καὶ κάλλιστα Θουκ. 1. 129· ― ἀλλ’ αἱ φράσεις αὗται [[εἶναι]] [[κυρίως]] ἐλλειπτικαὶ ἀντὶ τοῦ εὖ πράττειν [τὰ αὑτοῦ], κτλ.· [[φέρω]] τὰς ὑποθέσεις μου εἰς καλὸν [[τέλος]]· καὶ [[οὕτως]] [[ἐνίοτε]] προστίθεται τὸ οὐδέτερον ἐπιθέτου ἢ ἀντωνυμίας, εὖ πρ. τι Σοφ. Ο. Τ. 1006, πρβλ. Ο. Κ. 391· μηδὲν εὖ πρ. Ξεν. Ἀπομν. 1. 6, 8· χρηστόν τι πρ. Ἀριστ. Πλ. 341· καλὰ Θουκ. 6. 16· χείρω ὁ αὐτ. 7. 71· μεγάλα Εὐρ. Ι. Α. 341· πάντα τ’ ἀγαθὰ Ἀριστοφ. Βάτρ. 303, πρβλ. Ἱππ. 683· πολλὰ καὶ ἀγαθὰ Ξεν. Ἀν. 6. 4, 8· ἔπρ. [[οἷον]] ἤθελεν Σοφ. Ο. Κ. 1704. πράξας [[ἅπερ]] ηὔχου Εὐρ. Ὀρ. 355, κτλ.· καὶ ἐν πολλαῖς ἄλλαις ὁμοίαις φράσεσιν. Ἐν ἅπασι τούτοις ἡ [[ἐπιτυχία]] ἢ [[ἀποτυχία]] θεωρεῖται ὡς [[ἀποτέλεσμα]] καλῆς ἢ κακῆς πράξεως, ἐνεργείας ἢ διαγωγῆς, ἐν ᾧ ἐν τῷ εὐτυχεῖν καὶ τῷ δυστυχεῖν, ἡ καλὴ ἢ κακὴ [[κατάστασις]] τοῦ ὑποκειμένου παρίσταται ὡς [[ἀποτέλεσμα]] τῆς τύχης ἢ τῶν περιστάσεων, Ξεν. Ἀπομν. 3. 9, 14· ὁ β΄ πρκμ. πέπρᾱγα ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἐπὶ τοιαύτης ἐννοίας, Ἡρόδ. 2. 172, Ἀριστοφ., Θουκ., κλπ. V. μετὰ διπλῆς αἰτ. προσ. καὶ πράγμ., [[πράττω]] τινά τι, [[κάμνω]] τι εἴς τινα, ὡς τὸ δρᾶν, εἰπεῖν τινά τι Εὐρ. Ἑλ. 1394, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 108, Ἰσοκρ. 251Ε. 2) ἐπὶ ἄλλης ἐννοίας, πράττειν τινὰ [[ἀργύριον]], ἀπαιτεῖν καὶ λαμβάνειν [[παρά]] τινος χρήματα, πρῶτον παρ’ Ἡροδ. 3. 58· πράσσει με τόκον, μὲ κάμνει νὰ πληρώσω τόκον, Βατραχομυομ. 186· πρ. τινὰ [[χρέος]] Πινδ. Ο. 3. 12, πρβλ. Π. 9. 180· Δίκῃ πρ. τοὐφειλόμενον Αἰσχύλ. Χο. 309· πρ. [[ἀντίποινα]] ὁ αὐτ. ἐν Πέρσ. 476· ἀκολούθως [[συχνάκις]] παρ’ Ἀττικοῖς ἐπὶ δημοσίων ὑπαλλήλων εἰσπραττόντων τοὺς φόρους (πρβλ. [[πράκτωρ]] ΙΙ, [[πρᾶξις]] VI, [[εἰσπράσσω]], [[ἐκπράσσω]] ΙΙΙ), Πλάτ. Νόμ. 774D, Δημ. 617. 24, κτλ.· [[ὡσαύτως]] πρ. τι [[παρά]] τινος, [[λαμβάνω]] ἢ ἀπαιτῶ [[παρά]] τινος, Ἡρόδ. 1. 106, πρβλ. Duker Θουκ. 8. 5· μεταφ., τὸν πατρὸς φόρον πράξαντα, «ἐκδικήσαντα» (Σχόλ.), τιμωρῶ διὰ γενόμενον φόνον, ἐκδικῶ, Αἰσχύλ Εὐμ. 624· τὰ περὶ τὸν φόνον πρ. Πλάτ. Νόμ. 867D· [[φέρε]] δ’ ἴδω τί καὶ πράξεις με [[ὑπὲρ]] [[αὐτοῦ]] σύ; τί τιμὴν θὰ ζητήσῃς δι’ αὐτόν; Λουκ. Βίων Πρᾶσις 18· [[ὡσαύτως]] ἐν τῷ παθ. τύπῳ, πεπραγμένος τὸν φόρον, κεκλημένος [[ὅπως]] πληρώσῃ τὸν φόρον, Θουκ. 8. 5· πραχθεὶς ὑπὸ τῶνδε Λυσ. 116. 5, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 921C. ― Μέσ., πράξασθαί τινα [[ἀργύριον]], χρήματα, μισθόν, τόκους, λαβεῖν δι’ ἑαυτόν, πρῶτον παρὰ Πινδ. Ο. 10 (11), 36, Ἡρόδ. 2. 126, Θουκ. 4. 65, κτλ.· τὴν διπλασίαν πρ. τὸν ὑποφεύγοντα Πλάτ. Νόμ. 762Β, πρβλ. Blomf. εἰς Αἰσχύλ. Πέρσ. 482· πράσσεσθαι [[χρέος]] Ἀντιφῶν παρ’ Ἀθ. 525Β· φόρους πράσσεσθαι ἀπὸ ἢ ἐκ τῶν [[πόλεων]] Θουκ. 8. 5 καὶ 37· [[παρά]] τινος Λυσ. 17. 3· ― ὁ παθ. πρκμ. καὶ ὑπερσ. κεῖνται ἐπὶ [[μέσης]] σημασ., εἰ μὲν ἐπεπράγμην τοῦτον τὴν δίκην, ἐὰν εἶχον ἀπαιτήσῃ καὶ λάβῃ παρ’ [[αὐτοῦ]] ἅπαν τὸ ποσὸν τὸ ἐπιδικασθέν, Δημ. 845. 5. VI. μετ’ αἰτ. προσ., πράττειν τινὰ (ὡς τὸ διαπράττω ΙΙΙ), «τελειώνω» ἢ «ξεκάμνω» τινά, τὸν [[φονεύω]], Λατ. conficere, ἔπρασσε δ’ ᾇπέρ νιν ὧδε θάπτει, κατὰ τὸν τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον τὸν ἀπετελείωσεν οὕτω καὶ τὸν ἔθαψεν, Αἰσχύλ. Χο. 440· ἀντὶ τοῦ πεπραγμένοι, κατεστραμμένοι, [[αὐτόθι]] 132, ὁ Casaub. διώρθωσε πεπραμένος VII. Περὶ τῆς σχέσεως τοῦ [[πράσσω]] καὶ [[ποιέω]], ἴδε [[ποιέω]] Β. τέλ. ― Ἴδε Κόντου Κριτ. καὶ Γραμματικὰ ἐν Ἀθηνᾶς τ. ΙϚ΄, σ. ?
|lstext='''πράσσω''': Ἐπικ. κ. Ἰων. πρήσσω, Ἀττ. [[πράττω]] (πρῶτον παρ’ Ἀριστοφ. καὶ Ξεν.)· ― μέλλ. πράξω, Ἰων. πρήξω· ― ἀόρ. ἔπραξα, Ἰων. [[ἔπρηξα]], ― πρκμ. πέπρᾱχα, Ἰων. πέπρηχα Ἡρόδ. 5. 106· ὑπερσ. ἐπεπράχει Ξεν.· πρκμ. β΄ πέπρᾱγα, Ἰων. πέπρηγα (λέγει ὁ Μοῖρ. 293, καὶ ὁ Φρύνιχ. ἐν Α. Β. 60, ὅτι τὸ μὲν πέπραχα [[εἶναι]] ἑλληνικός, τὸ δὲ πέπραγα Ἀττ. [[τύπος]] τοῦ πρκμ.· ἀλλ’ ἀμφότεροι οἱ τύποι ἀπαντῶσι παρὰ τοῖς δοκίμοις, καὶ τὸ μὲν πέπραχα [[εἶναι]] μεταβ. πλὴν παρὰ μεταγεν., [[οἷον]], Ἀριστ. Ρητ. πρὸς Ἀλέξ. 35· τὸ δὲ πέπραγα συνήθως ἀμετάβ., ἴδε κατωτ. IV· [[ὅθεν]] παρὰ Πλάτ. Κωμ. ἐν «Ὑπερβόλῳ» 2 διορθωτέον πέπραγα)· ― Μέσ. μέλλ. πράξομαι Ξεν.· ἀόρ. ἐπραξάμην Σοφ. Ο. Τ. 287, Θουκ., κλπ.· ― Παθ. μέλλ. πραχθήσομαι Αἰσχίν. 67. 33, Ἀριστ. κλπ.· μέλλ. γ΄ πεπράξομαι Τραγικ.· ― ἀόρ. ἐπράχθην Τραγικ.· ― πρκμ. πέπραγμαι Σοφ., κλπ.· ἀλλ’ ὁ πρκμ. [[οὗτος]] [[ἐνίοτε]] κεῖται ἐπὶ [[μέσης]] σημασ., ἴδε κατωτ. V. 2, καὶ πρβλ. [[διαπράσσω]]. (Ἡ [[ῥίζα]] [[εἶναι]] πιθ. ἡ αὐτὴ τῇ τοῦ [[περάω]], ἴδε κατωτ. Ι.) [ᾱ φύσει, ὡς φαίνεται ἐκ τοῦ Ἰων. τύπου πρήσσω· [[ὅθεν]] ὁ τονισμὸς ἐν ταῖς λ. [[πρᾶγμα]], [[πρᾶξις]], πρᾶττε, κτλ.]. Ἡ πρώτη [[σημασία]] φαίνεται ὅτι ἦτο ἡ τοῦ περᾶν, διέρχεσθαι, δὶς τόσσον ἅλα πρήσσοντες ἀπῆμεν Ὀδ. Ι. 491· [[ῥίμφα]] πρήσσοντε κέλευθον Ἰλ. Ξ. 282, Ψ. 501· [[ῥίμφα]] πρήσσουσι κέλευθον Ὀδ. Ν. 83· ὁδὸν πρήσσουσιν ὁδῖται Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 203· [[ὡσαύτως]] μετὰ γεν. (πρβλ. διαπρήσσω, [[ἀτύζομαι]], [[κονίω]]), ἵνα πρήσσωμεν ὁδοῖο Ἰλ. Ω. 264, Ὀδ. Ο. 219· [[ὄφρα]] πρ. ὁδοῖο Ο. 47· ἵνα πρήσσῃσιν ὁδοῖο Γ. 476. ― Αὕτη [[εἶναι]] καθαρῶς Ἐπικὴ [[χρῆσις]]. Αἱ φράσεις π. κέλευθον, πρ. ὁδοῖο ἠδύναντο νὰ ἑρμηνευθῶσιν, ἐκτελῶ ὁδοιπορίαν ἢ [[μέρος]] ὁδοιπορίας, ὡς τὸ Λατ. iter conficere, ἀλλ’ οὐδεμία τοιαύτη [[ἑρμηνεία]] ἁρμόζει εἰς τὴν φράσιν ἅλα πρήσσοντες (ἧν ὁ Ῥιανὸς ἤθελε νὰ μεταβάλῃ εἰς πλήσσοντες)· καὶ οἱ παλαιοὶ ἑρμηνευταὶ [[συμφώνως]] διακρίνουσι τὴν σημασίαν ταύτην τοῦ πρήσσω καὶ διαπρήσσω, προστιθέντες ὅτι τὸ πρήσσω ἔκειτο οὕτω μόνον ἐν τῷ ἐνεστ., Ἀνέκδ. Ὀξων. 1. 355, Ἐτυμολ. Μέγ. 688. 1, πρβλ. Εὐστ. 1779. 27, Buttm. Lexil. ἐν λ. ΙΙ. συνήθως, κατορθώνω, ἐκτελῶ, ἐπιτελῶ, [[πρῆξαι]] δ’ [[ἔμπης]] [[οὔτι]] δυνήσεαι Ἰλ. Α. 562., Σ. 357, Ὀδ. 2. 191· [[οὔτι]] πρήσσει, οὐδὲν κατορθοῖ, Ἰλ. Λ. 552, κτλ.· [[χρῆμα]] μὲν οὐ πρήξεις, οὐ δ’ ἐτώσια πόλλ’ ἀγορεύσεις Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 400· ἐν τ’ ἀγωνίοις ἀέθλοισι ποθεινὸν [[κλέος]] ἔπραξεν, ἐκτήσατο, Πινδ. Ι. 5 (4), 10· ἔπραξε δεσμόν, «ἤνυσε καὶ κατειργάσατο» (Σχόλ.), ὁ αὐτ. ἐν Π. 2. 74· ἀλλ’ ἐπέων γλυκὺν ὕμνον πράσσετε, «διανύσατε καὶ πράσσετε τοὺς ἡδυτάτους διὰ λόγων ὕμνους» (Σχόλ.), ὁ αὐτ. ἐν Ν. 9. 7· λεόντεσσιν ἀγροτέροις ἔπρασσεν φόνον, ἐπέφερεν αὐτοῖς φόνον, ἐφόνευσεν αὐτούς, [[αὐτόθι]] 3, 81· πρ. τὴν Κυπρίων ἀπόστασιν Ἡρόδ. 5. 113· πρ. εἰρήνην, φιλίαν, [[ἐπιφέρω]], κατορθώνω, Δημ. 30. 16., 281. 19· [[ὡσαύτως]], ἐπιχειρῶ, [[διαπραγματεύομαι]], [[σχεδιάζω]], τι Ἀνδοκ. 24. 16· ― μετὰ δοτ. προσ., πρ. τινὶ [[φιλία]] Αἰσχύλ. Πρ. 660· [[χάριν]] τινὶ Εὐρ. Ἴων 37, πρβλ. 895, Ἠλ. 1133, κτλ.· Ἀτρεῖδαι φωτὶ παντουργῷ φρένας ἔπραξαν (δηλ. τὰ ὅπλα) κατώρθωσαν διὰ δόλου νὰ τὰ λάβῃ [[ἐκεῖνος]] (δηλ. ὁ Ὀδυσσεὺς) Σοφ. Αἴ. 446· ― πρ. [[ὥστε]]..., Λατ. efficere ut..., Αἰσχύλ. Εὐμ. 896. ― Παθ., πέπρακται [[τοὖργον]] ὁ αὐτ. ἐν Πρ. 75· φεῦ φεῦ πέπρακται Εὐρ. Ἱππ. 680· τὰ πεπραγμένα, Λατ. acta, Πινδ. Ο. 2. 29, κτλ.· ἡ ἐπὶ τοῖς πεπρ. [[ἀδοξία]] Δημ. 12, 19. τὰ πεπρ. λῦσαι ὁ αὐτ. 724. 24· οὕτω, τὰ πραχθέντα Αἰσχύλ. Πρ. 683, κτλ.· τὰ ἔργα τῶν πραχθέντων Θουκ. 1. 22· τό γε πραχθὲν ἀγέννητον [[θεῖναι]] Πλάτ. Πρωτ. 324Β. 2) ἀπολ., ἐπιτελῶ τι, [[ἐπιτυγχάνω]], κατορθώνω, δὸς Τηλέμαχον πρήξαντα νέεσθαι Ὀδ. Γ. 60· ἔπρηξας καὶ [[ἔπειτα]] Ἰλ. Σ. 357· [[πρῆξαι]] δ’ ἀργαλέον τι Ὀδ. Π. 88· ― [[οὕτως]], [[οὐδέ]] τι [[ἔργον]] ἐνθάδ’ ἔτι πρήξει Τ. 324· ― ἴδε κατωτ. IV. 3) ἐπὶ σαρκικῆς μίξεως, Θεοκρ. 2. 143· ἴδε [[πρᾶξις]] ΙΙ. 3. 4) καθιστῶ, [[κάμνω]], (πρβλ. [[ποιέω]] ΙΙΙ), Νηρηΐδων τινὰ πρ. ἄκοιτιν Πινδ. Ν. 5. 66. 5) καταγίνομαι, ἀσχολοῦμαι εἴς τι, σὺ μὲν τὰ σαυτῆς πρᾶσσ’ ἐμοὶ δὲ σύ, ξένε, τἀληθὲς εἰπὲ Σοφ. Ἠλ. 678· πράττων [[ἕκαστος]] τὰ [[ἑαυτοῦ]] Πλάτ. Φαῖδρ. 247Α, πρβλ. Πολιτ. 307Ε· τὸ αὑτοῦ πρ. καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν ὁ αὐτ. ἐν Πολ. 433Α, πρβλ. 400Ε, κτλ. (ἐν ᾧ τὸ πολλὰ πρ. = πολυπραγμονεῖν, Ἡρόδ. 5. 33, Ἀριστοφ. Βάτρ. 228, κτλ.)· [[ἐνίοτε]] ὡς [[ἔπαινος]], φιλοσόφου τὰ αὑτοῦ πράξαντος καὶ οὐ πολυπραγμονήσαντος Πλάτ. Γοργ. 526C, πρβλ. Ἀπολ. 333Α, κτλ.· [[ἄλλοτε]] ὡς [[ψόγος]], οὐδ’ εὖ... οἰκοῦνται αἱ πόλεις [[ὅταν]] τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσι ὁ αὐτ. ἐν Ἀλκ. 1. 127Β, πρβλ. Πολ. 425C· [[ὡσαύτως]], πρ. τὰ δέοντα Ξεν. Ἀπομν. 3. 8, 1. β) [[πράττω]] τὰ πολιτικά, τὰ τῆς πόλεως, καταγίνομαι εἰς τὰ πολιτικά, εἰς τὰ τῆς πόλεως, [[λαμβάνω]] [[μέρος]] εἰς τὰ δημόσια, εἰς τὴν διοίκησιν, Πλάτ. Ἀπολ. 31D, Πρωτ. 319Α· τὰ τῶν Ἀθηναίων ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 216Α· οἱ τὰ κοινὰ πρ. καὶ πολιτευόμενοι Ἀριστ. Πολιτικ. 7. 2, 6· ― ἀκολούθως, ἀπολ., [[ἄνευ]] τινὸς προσθήκης, ἱκανὸς πράττειν, ἐπὶ πολιτευομένου, ἢ ἄρχοντος ἱκανοῦ, Ξεν. Ἀπομν. 1. 2, 15· ἱκανὸς εἰπεῖν τε καὶ πρᾶξαι, εἰς τὸ νὰ εἴπῃ καὶ νὰ ἐκτελέσῃ, [[αὐτόθι]] 2. 9, 4, πρβλ. 4. 2, 1· πολιτεύεσθαι καὶ πρ. Δημ. 240. 28, πρβλ. 245. 3· πρβλ. [[πρᾶγμα]] ΙΙ. 2. 7) [[καθόλου]], διενεργῶ, [[διαπραγματεύομαι]], κατορθώνω, οἱ πράξαντες πρὸς αὐτὸν τὴν λῆψιν τῆς πόλεως Θουκ. 4. 114· πρ. Θηβαίοις τὰ πράγματα, [[διευθύνω]] τὰ πράγματα πρὸς τὸ συμφέρον αὐτῶν, Δημ. 365. 15· καὶ ἐν τῷ παθ., τῷ Ἱπποκράτει τά... πράγματα ἀπό τινων ἀνδρῶν... ἐπράττετο, τὰς ὑποθέσεις διεπραγματεύοντό τινες πρὸς αὐτόν..., Θουκ. 4. 76· ― ἀλλὰ τὸ ἀντικ., τὰ πράγματα, συνήθως παραλείπεται καὶ τὸ [[ῥῆμα]] κατὰ τὸ φαινόμενον [[εἶναι]] ἀμετάβατ., οἱ πράσσοντες αὐτῷ, οἱ διαπραγματευόμενοι πρὸς αὐτόν, [[αὐτόθι]] 110, πρβλ. 5. 76· πράσσειν [[πρός]] τινα [[αὐτόθι]] 1. 131., 2. 5., 4. 73, κτλ.· ἔς τινα 1. 132· καὶ ἐν τῷ παθ., ἐπράττετο οὐ πρὸς τοὺς ἄλλους Αἰσχίν. 62. 40· [[ὡσαύτως]], πρ. τι ὑπέρ τινος Δημ. 801. 8, πρβλ. 1370. 1· πρ. περὶ εἰρήνης Ξεν. Ἑλλ. 6. 3, 3· οἱ πράσσοντες, οἱ προδόται, Θουκ. 4. 89, 113· ― ἑπομένης ἐξηρτημένης προτάσεως, πρᾶσσε καὶ τὰ ἐμὰ καὶ τὰ σὰ ὅπη κάλλιστα ἕξει ὁ αὐτ. 1. 129· ἐς τὴν Πελοπόννησον ἔπρασσεν, ὅπη ὠφέλειά τις γενήσεται ὁ αὐτ. 1. 65· πρ. [[ὅπως]] [[πόλεμος]] γένηται ὁ αὐτ. 1. 57· πρ. [[ὅπως]] τιμωρήσονται ὁ αὐτ. 1. 56, πρβλ. 3. 4, 70, κτλ.· μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., τὴν ναῦν μὴ [[δεῦρο]] [[πλεῖν]] ἔπραττεν Δημ. 888. 14. β) [[μάλιστα]] ἐπὶ μυστικῶν ἐνεργειῶν καὶ [[δόλων]], εἰ μή τι σὺν ἀργύρῳ ἐπράσσετο, ἂν μὴ ἠσκεῖτο [[δωροδοκία]], Σοφ. Ο. Τ. 125· καί τι αὐτῷ καὶ ἐπράσσετο ἐς τὰς πόλεις ταύτας προδοσίας πέρι Θουκ. 4. 121, πρβλ. 5. 83· [[μετάστασις]] ἐπράττετο Λυσ. 184. 6· πρβλ. [[διαπράσσω]] ΙΙ. ΙΙΙ. [[πράττω]], Λατ. agere, πόνῳ πρ. θεοδμάτους ἀρετὰς Πινδ. Ι. 6 (5), 15· δίκαια ἢ ἄδικα Πλάτ. Ἀπολ. 28Β, κτλ.· ἀντίθετον τῷ [[λέγω]], Ξεν. Κύρ. 5. 1, 1· ἃ καὶ λέγειν ὀκνοῦμεν οἱ πεπραχότες Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 75· [[πράσσω]] πολλά, προσπαθῶ παντὶ σθένει, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 266 (ἴδε ἀνωτ. ΙΙ. 5)· ― ἀκολούθως ἀπολ., ἐνεργῶ, πρ. ἔργῳ μὲν [[σθένος]] βουλαῖσι δὲ φρὴν Πινδ. Ν. 1. 39· ἀντίθετ. τῷ πάσχων, Πλάτ. Νόμ. 527Α· μεθ’ ἡμῶν ἔπραττεν, δηλ. ἔλαβε τὸ [[μέρος]] ἡμῶν, Ἰσαῖ. 52. 5. 2) μελετῶ, [[σπουδάζω]], [[ἅπερ]] δὲ πεπράχαμεν Ἀριστοφάνους δράματα, [[ταῦτα]], Ἀχαρνεῖς, Βάτραχοι, κτλ., Σουΐδ. ἐν λ. Ἀριστοφάνης· συλλογισμοὺς Ἀρρ. Ἐπίκτ. 2. 17, 27· ἐν τοῖς πραττομένοις, ἐν τοῖς ποιήμασι τοῖς νῦν ὑπὸ ἀνάγνωσιν, Σχόλ. εἰς Νικ. Θηρ. 11. IV. εὑρίσκομαι ἔν τινι καταστάσει, διατελῶ ἢ [[διάκειμαι]] κατά τινα τρόπον (πρβλ. [[εὐπραξία]]), ὁ [[στόλος]] οὕτω ἔπρηξε Ἡροδ. 3. 25, πρβλ. 4. 77, Θουκ. 7. 24· [[οὕτως]], ὡς ἔπρηξε Ἡρόδ. 7. 18· πρ. κατὰ νόον ὁ αὐτ. 4. 97, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 549· πράξασαν ὡς ἔπραξε Αἰσχύλ. Ἀγ. 1288· [[μάλιστα]], εὖ ἢ κακῶς πράττειν, εὑρίσκεσθαι ἐν καλῇ ἢ κακῇ καταστάσει, [[καλῶς]] ἢ κακῶς διακεῖσθαι, Πινδ. Π. 2. 134, Ἡρόδ. 1. 24, 42, κτλ.· φλαύρως πρ. ὁ αὐτ. 6. 94· πρ. [[καλῶς]] Αἰσχύλ. Πρ. 979· [[ὅστις]] [[καλῶς]] πράττει, οὐχὶ καὶ εὖ πράττει Πλάτ. Ἀλκ. 1. 116Β· πρ. εὐτυχῶς Σοφ. Ἀντ. 701· κάλλιστα Εὐρ. Ἡρακλ. 794· μακαρίως, εὐδαιμόνως Ἀριστοφ. Πλ. 629, 802· πρ. ᾗ δύναται ἄριστα Ἡρόδ. 5. 30· πρ. ὡς ἄριστα καὶ κάλλιστα Θουκ. 1. 129· ― ἀλλ’ αἱ φράσεις αὗται [[εἶναι]] [[κυρίως]] ἐλλειπτικαὶ ἀντὶ τοῦ εὖ πράττειν [τὰ αὑτοῦ], κτλ.· [[φέρω]] τὰς ὑποθέσεις μου εἰς καλὸν [[τέλος]]· καὶ [[οὕτως]] [[ἐνίοτε]] προστίθεται τὸ οὐδέτερον ἐπιθέτου ἢ ἀντωνυμίας, εὖ πρ. τι Σοφ. Ο. Τ. 1006, πρβλ. Ο. Κ. 391· μηδὲν εὖ πρ. Ξεν. Ἀπομν. 1. 6, 8· χρηστόν τι πρ. Ἀριστ. Πλ. 341· καλὰ Θουκ. 6. 16· χείρω ὁ αὐτ. 7. 71· μεγάλα Εὐρ. Ι. Α. 341· πάντα τ’ ἀγαθὰ Ἀριστοφ. Βάτρ. 303, πρβλ. Ἱππ. 683· πολλὰ καὶ ἀγαθὰ Ξεν. Ἀν. 6. 4, 8· ἔπρ. [[οἷον]] ἤθελεν Σοφ. Ο. Κ. 1704. πράξας [[ἅπερ]] ηὔχου Εὐρ. Ὀρ. 355, κτλ.· καὶ ἐν πολλαῖς ἄλλαις ὁμοίαις φράσεσιν. Ἐν ἅπασι τούτοις ἡ [[ἐπιτυχία]] ἢ [[ἀποτυχία]] θεωρεῖται ὡς [[ἀποτέλεσμα]] καλῆς ἢ κακῆς πράξεως, ἐνεργείας ἢ διαγωγῆς, ἐν ᾧ ἐν τῷ εὐτυχεῖν καὶ τῷ δυστυχεῖν, ἡ καλὴ ἢ κακὴ [[κατάστασις]] τοῦ ὑποκειμένου παρίσταται ὡς [[ἀποτέλεσμα]] τῆς τύχης ἢ τῶν περιστάσεων, Ξεν. Ἀπομν. 3. 9, 14· ὁ β΄ πρκμ. πέπρᾱγα ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἐπὶ τοιαύτης ἐννοίας, Ἡρόδ. 2. 172, Ἀριστοφ., Θουκ., κλπ. V. μετὰ διπλῆς αἰτ. προσ. καὶ πράγμ., [[πράττω]] τινά τι, [[κάμνω]] τι εἴς τινα, ὡς τὸ δρᾶν, εἰπεῖν τινά τι Εὐρ. Ἑλ. 1394, Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 108, Ἰσοκρ. 251Ε. 2) ἐπὶ ἄλλης ἐννοίας, πράττειν τινὰ [[ἀργύριον]], ἀπαιτεῖν καὶ λαμβάνειν [[παρά]] τινος χρήματα, πρῶτον παρ’ Ἡροδ. 3. 58· πράσσει με τόκον, μὲ κάμνει νὰ πληρώσω τόκον, Βατραχομυομ. 186· πρ. τινὰ [[χρέος]] Πινδ. Ο. 3. 12, πρβλ. Π. 9. 180· Δίκῃ πρ. τοὐφειλόμενον Αἰσχύλ. Χο. 309· πρ. [[ἀντίποινα]] ὁ αὐτ. ἐν Πέρσ. 476· ἀκολούθως [[συχνάκις]] παρ’ Ἀττικοῖς ἐπὶ δημοσίων ὑπαλλήλων εἰσπραττόντων τοὺς φόρους (πρβλ. [[πράκτωρ]] ΙΙ, [[πρᾶξις]] VI, [[εἰσπράσσω]], [[ἐκπράσσω]] ΙΙΙ), Πλάτ. Νόμ. 774D, Δημ. 617. 24, κτλ.· [[ὡσαύτως]] πρ. τι [[παρά]] τινος, [[λαμβάνω]] ἢ ἀπαιτῶ [[παρά]] τινος, Ἡρόδ. 1. 106, πρβλ. Duker Θουκ. 8. 5· μεταφ., τὸν πατρὸς φόρον πράξαντα, «ἐκδικήσαντα» (Σχόλ.), τιμωρῶ διὰ γενόμενον φόνον, ἐκδικῶ, Αἰσχύλ Εὐμ. 624· τὰ περὶ τὸν φόνον πρ. Πλάτ. Νόμ. 867D· [[φέρε]] δ’ ἴδω τί καὶ πράξεις με [[ὑπὲρ]] [[αὐτοῦ]] σύ; τί τιμὴν θὰ ζητήσῃς δι’ αὐτόν; Λουκ. Βίων Πρᾶσις 18· [[ὡσαύτως]] ἐν τῷ παθ. τύπῳ, πεπραγμένος τὸν φόρον, κεκλημένος [[ὅπως]] πληρώσῃ τὸν φόρον, Θουκ. 8. 5· πραχθεὶς ὑπὸ τῶνδε Λυσ. 116. 5, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 921C. ― Μέσ., πράξασθαί τινα [[ἀργύριον]], χρήματα, μισθόν, τόκους, λαβεῖν δι’ ἑαυτόν, πρῶτον παρὰ Πινδ. Ο. 10 (11), 36, Ἡρόδ. 2. 126, Θουκ. 4. 65, κτλ.· τὴν διπλασίαν πρ. τὸν ὑποφεύγοντα Πλάτ. Νόμ. 762Β, πρβλ. Blomf. εἰς Αἰσχύλ. Πέρσ. 482· πράσσεσθαι [[χρέος]] Ἀντιφῶν παρ’ Ἀθ. 525Β· φόρους πράσσεσθαι ἀπὸ ἢ ἐκ τῶν [[πόλεων]] Θουκ. 8. 5 καὶ 37· [[παρά]] τινος Λυσ. 17. 3· ― ὁ παθ. πρκμ. καὶ ὑπερσ. κεῖνται ἐπὶ [[μέσης]] σημασ., εἰ μὲν ἐπεπράγμην τοῦτον τὴν δίκην, ἐὰν εἶχον ἀπαιτήσῃ καὶ λάβῃ παρ’ [[αὐτοῦ]] ἅπαν τὸ ποσὸν τὸ ἐπιδικασθέν, Δημ. 845. 5. VI. μετ’ αἰτ. προσ., πράττειν τινὰ (ὡς τὸ διαπράττω ΙΙΙ), «τελειώνω» ἢ «ξεκάμνω» τινά, τὸν [[φονεύω]], Λατ. conficere, ἔπρασσε δ’ ᾇπέρ νιν ὧδε θάπτει, κατὰ τὸν τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον τὸν ἀπετελείωσεν οὕτω καὶ τὸν ἔθαψεν, Αἰσχύλ. Χο. 440· ἀντὶ τοῦ πεπραγμένοι, κατεστραμμένοι, [[αὐτόθι]] 132, ὁ Casaub. διώρθωσε πεπραμένος VII. Περὶ τῆς σχέσεως τοῦ [[πράσσω]] καὶ [[ποιέω]], ἴδε [[ποιέω]] Β. τέλ. ― Ἴδε Κόντου Κριτ. καὶ Γραμματικὰ ἐν Ἀθηνᾶς τ. ΙϚ΄, σ. ?
}}
{{bailly
|btext=<i>f.</i> πράξω, <i>ao.</i> [[ἔπραξα]], <i>pf.</i> [[πέπραχα]], <i>pf.2 intr.</i> [[πέπραγα]];<br /><i>Pass. f.</i> πραχθήσομαι, <i>f.2</i> πραγήσομαι, <i>ao.</i> [[ἐπράχθην]], <i>ao.2</i> ἐπράγην, <i>pf.</i> πέπραγμαι;<br /><b>I.</b> aller à travers, traverser, parcourir : ἁλά OD la mer ; κέλευθον IL, OD parcourir un chemin, faire un trajet ; avec le gén. : πράσσειν ὁδοῖο IL, OD aller à travers une route, faire un trajet;<br /><b>II.</b> aller jusqu’au bout, <i>d'où</i><br /><b>1</b> achever, exécuter, accomplir, faire, acc. ; <i>Pass.</i> πέπρακται [[τοὖργον]] ESCHN la chose est faite, l'œuvre est accomplie ; <i>en mauv. part</i> [[φεῦ]] [[φεῦ]] πέπρακται EUR hélas ! hélas ! c'en est fait ; τὰ πεπραγμένα, τὰ πραχθέντα, ce qui a été fait, les actions, les actes;<br /><b>2</b> agir, travailler, s'occuper de, négocier : τινι, [[πρός]] τινα, ἔς τινα, [[ὑπέρ]] τινος agir pour qqn, travailler en sa faveur ; πράσσειν [[φιλίαν]] DÉM, εἰρήνην DÉM poursuivre des relations d'amitié, la paix, négocier en vue de relations d'amitié, de la paix ; τὰ [[ἑαυτοῦ]] πράσσειν SOPH s'occuper de ses propres affaires ; τὰ πράγματα LYS <i>ou</i> τὰ πολιτικά PLAT manier les affaires publiques ; <i>abs.</i> ἱκανὸς πράττειν XÉN capable de manier les affaires publiques, d'être un homme d'État ; ἱκανὸς [[εἰπεῖν]] [[τε]] καὶ [[πρᾶξαι]] XÉN capable de parler et d'agir, <i>càd</i> de proposer et d'exécuter ; <i>en mauv. part</i> πολλὰ πράσσειν, <i>c.</i> πολυπραγμονεῖν HDT être très remuant, s'occuper de beaucoup de choses dangereuses pour l'État ; τινί, machiner en faveur de qqn ; avec un double rég. : κάθοδόν τινι PLUT travailler pour assurer le retour de qqn ; avec double acc. : [[τι]] πράσσειν τινά, faire qch (du bien. <i>etc.</i>) à qqn;<br /><b>3</b> accomplir, achever, réaliser, mener à bien : δὸς Τηλέμαχον πρήξαντα <i>(ion.)</i> νέεσθαι OD fais que Télémaque revienne après avoir réussi dans son entreprise ; avec un adv. : réaliser de telle manière, aboutir à telle fin : ὁ [[στόλος]] [[οὕτω]] ἔπρηξεν HDT l'expédition maritime se termina ainsi ; [[εὖ]] πράσσειν faire bien ses affaires, réussir, être heureux (<i>ne pas confondre avec [[εὖ]] ποιεῖν faire du bien ; v.</i> [[ποιέω]]) ; πράσσειν [[καλῶς]], [[εὐτυχῶς]], ἀγαθόν être heureux ; πολλὰ καὶ ἀγαθά XÉN <i>ou</i> τὰ ἄριστα XÉN être très heureux ; [[κακῶς]] être malheureux ; χαλεπώτατα THC être dans une situation très difficile ; ἄτιμα ESCHL être dans une situation déshonorée ; [[ταπεινῶς]] ISOCR être dans une situation humble;<br /><b>4</b> faire acquitter, faire payer : τινά [[τι]] à qqn des intérêts, qch (une somme d'argent, <i>etc.</i>) ; φόρον [[παρά]] τινος HDT exiger de qqn le paiement d'impôts ; <i>abs.</i> faire payer (des intérêts, des impôts, <i>etc.</i>) ; <i>Pass.</i> πράττεσθαι [[ὑπό]] τινος LYS acquitter les contributions <i>ou</i> une amende sur l'ordre de qqn ; πράττειν [[τοὐφειλόμενον]] ESCHL réclamer son dû ; πατρὸς φόνον πράσσειν ESCHL poursuivre l'expiation du meurtre d'un père, le venger ; ἀντίποινα πράττειν ESCHL prendre sa revanche;<br /><b>5</b> <i>en mauv. part</i> achever, faire périr, acc.;<br /><i><b>Moy.</b></i> πράσσομαι (<i>f.</i> πράξομαι, <i>ao.</i> ἐπραξάμην, <i>pf.</i> πέπραγμαι);<br /><b>1</b> faire pour soi, dans son intérêt;<br /><b>2</b> exiger, faire payer pour soi : τινα χρήματα THC exiger de l'argent de qqn.<br />'''Étymologie:''' R. Παρ &gt; Πρᾱ, par allong. Πρᾱγ, aller à travers ; cf. [[περάω]], [[περαίνω]].
}}
}}
{{Slater
{{Slater
Retrieved from "https://lsj.gr/wiki/Special:MobileDiff/2640577"