τέως: Difference between revisions

{{pape

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1104.png Seite 1104]] ep. u. ion. [[τείως]], seltener [[τεῖος]], adv., [[bisdahin]], [[solange]]; eigtl. demonstratives Correlativum zu [[ἕως]]; Il. 20, 42 (s. am Ende die prosod. Bemerkung); [[ἕως]] ἐγὼ βίοτον συναγείρων ἠλώμην, [[τείως]] μοι ἀδελφεὸν [[ἄλλος]] ἔπεφνεν, während ich sammelte, unter der Zeit tödtete, Od. 4, 90; [[τέως]], [[ἕως]] σαυτὸν λάθῃς διαῤῥαγείς, Ar. Pax 32; Strab. 3, 4, 5; – andern Zeitbestimmungen entsprechend; [[τείως]] μέν – αὐτὰρ νῦν, Od. 16, 139; [[τέως]] μὲν ἐτόλμα – ἀλλ' ὅτε δή, 24, 162 ff.; φίλον [[τέως]], νῦν δ' ἐχθρόν, Aesch. Ch. 987; [[τέως]] μέν – νῦν δέ, Ar. Th. 449, vgl. Ran. 983; bei Her. [[τέως]] μέν – μετὰ δέ, 1, 11. 86. 94; [[τέως]] μέν – [[ἔπειτα]] δέ, 6, 83; [[τέως]] μέν, [[τέλος]] δέ, 1, 82. 2, 169; [[τέως]] μὲν ἐπιεικῶς οἷοί τε [[ἦσαν]] κατέχειν τὸ μὴ δακρύειν, bis dahin, ὡς δὲ εἴδομεν, Plat. Phaed. 117 c; [[τέως]] ἐλέγοντο, πρὶν ὁρίσασθαι ἀποθνήσκειν, Xen. An. 2, 5, 13; [[τέως]] μέν – ἐπεὶ δέ, Cyr. 5, 3, 17; – allein, [[unterdessen]], wo aus dem Zusammenhange der Satz mit [[ἕως]] zu ergänzen: [[ποσσῆμαρ]] μέμονας κτερεϊζέμεν Ἕκτορα [[δῖον]], [[ὄφρα]] [[τέως]] [[αὐτός]] τε [[μένω]] καὶ λαὸν [[ἐρύκω]], damit ich so lange selbst bleibe, nämlich bis du bestattet hast, Il. 24, 657; τοῦτο [[δίδωμι]] ἐς γάμου ὥρην, σῇ ἀλόχῳ φορέειν, [[τείως]] δὲ φίλῃ παρὰ μητρὶ κείσθω, Od. 15, 125 ff., vgl. 16, 170. 18, 190; Soph. Ai. 555; Eur. Heracl. 725; κἀγὼ μὲν ᾤμην οὓς [[τέως]] εὐεργέτησα δεομένους, ἕξειν φίλους, denen ich so lange Gutes gethan hatte, Ar. Plut. 834, vgl. Av. 1687 Pax 670; wie Plat. Menex. 235 c u. Andoc. 1, 81, τούτους ἐπιμελεῖσθαι τῆς πόλεως, [[ἕως]] ἂν οἱ νόμοι τεθεῖεν· [[τέως]] δέ, bis dahin aber, unterdessen aber; φίλοι [[τέως]] ὄντες, Isae. 1, 9; ὁ [[τέως]] [[χρόνος]], Lys. 27, 16. 28, 3. 33, 1, bis dahin, wie Xen. An. 7, 6, 29; Pol. 2, 5, 10 u. a. Sp., wie Luc. Nigr. 4 Alex. 16; die alten Gramm. erklären πρότερον ἢ [[πάλαι]]; – es giebt auch Fälle, wo die Beziehung noch mehr zurücktritt, [[eine Weile]], eine Zeit lang; Od. 15, 231; [[τέως]] μὲν οὖν ἐκρινόμεθ'· [[εἶτα]] τῷ χρόνῳ [[κοινῇ]] ξυνέβημεν, Ar. Nubb. 67; Xen. An. 4, 2, 12; [[τέως]] μὲν οὖν ἠπόρει, Plat. Lys. 207 a, vgl. Lach. 183 e Rep. IV, 439 c; καταγελώμενος [[τέως]], [[τότε]] δή, I, 330 d; – [[τέως]] ἄν c. conj., so lange wie, [[τέως]] ἂν παῖδες ὦσι, φιλοῦσι τοὺς ἄνδρας, Plat. Conv. 191 e; und so im Gesetze Dem. 24, 63. 105, vgl. 2, 21. 21, 16. – Sp. Epiker brauchten es auch für [[ἕως]], um den Hiatus zu vermeiden, Herm. H h. Ven. 226 Cer. 66. 138; doch findet es sich so auch bei Her. 4, 165, wie Dem. 19, 326, ὅ, [[τέως]] [[ἦσαν]] Φωκεῖς σῷοι, οὐδεπώποτ' ἐποιήσαμεν; u. so auch [[τέως]] ἄν, wofür bei Dem. gew. [[varia lectio|v.l.]] [[τέως]], [[ἕως]] ἄν. – [Die Messung ist wie bei [[ἕως]] im Hom. verschieden; Il. 19, 189, μιμνέτω [[αὖθι]] [[τέως]] ἐπειγόμενός περ Ἄρηος, hat Hermann [[αὐτόθι]] [[τεῖος]] ändern wollen; ein Schol. bemerkt, daß man hinter [[τέως]] eine kleine Pause machen müsse; Il. 20, 42, wo der Vers anfängt [[τέως]] Ἀχαιοί, und gelesen werden müßte [[τεῖος]], haben Spitzner und Bekker nach einer [[varia lectio|v.l.]] der Schol. [[τόφρα]] aufgenommen. – Od. 16, 370 ist es einsylbig zu sprechen, αὐτόν· τὸν δ' ἄρα [[τέως]] μὲν ἀπήγαγεν [[οἴκαδε]] [[δαίμων]], wie 24, 162.]

}}

{{ls

|lstext='''τέως''': Ἐπικ. [[τείως]], [[τεῖος]] (ἴδε ἐν τέλει)· Ἐπίρρ. χρόνου, [[τηνικαῦτα]], ἐν τῷ [[μεταξύ]], [[τότε]], συσχετικὸν τῷ ἕως· ἕως ἐγώ... [[ἠλώμην]], [[τείως]] μοι ἀδελφεὸν [[ἄλλος]] ἔπεφνεν Ὀδ. Δ. 91· τὸ [[ὄφρα]] κεῖται ἀντὶ ἕως ἐν Ἰλ. Τ. 189· [[τόφρα]] δ’, ἀντὶ [[τέως]] (ἢ [[τεῖος]]), Ἰλ. Υ. 42· οὕτω παρ’ Ἀττικ., Σοφ. Αἴ. 558· μὴ παύσαιο μηδέποτ’ ἐσθίων [[τέως]], ἕως σαυτὸν λάθοις διαρραγείς, ἐπὶ τοσοῦτον χρόνον ἕως νά…, Ἀριστοφ. Εἰρ. 32· - [[ἐνίοτε]] [[ἄνευ]] τοῦ ἀναφορικοῦ, ὅτε ἀναφέρεται εἰς ὡρισμένον χρόνον, ἐς γάμου ὥρην...· [[τείως]] δέ… παρὰ μητρὶ κείσθω ἐνὶ μεγάρῳ, ἕως [[τότε]] δέ…, Ὀδ. Ο. 127· τελεσφόρον εἰς ἐνιαυτόν...· ὁ δὲ [[τέως]] μέν... δέδετο [[αὐτόθι]] 231· ἀλλὰ [[συχνάκις]] χωρὶς ἀναφορᾶς ἢ ὡρισμένου χρόνου, [[οἷον]], [[ποσσῆμαρ]] μέμονας κτερεϊζέμεν Ἕκτορα [[δῖον]], [[ὄφρα]] [[τέως]] [[αὐτός]] τε [[μένω]] καὶ λαὸν ἐρύκω, «πόσας ἡμέρας προθυμῇ ἐνταφιάζειν τὸν Ἕκτορα ἵν’ ἐν τούτῳ ἐγώ τε [[παραμένω]] καὶ τὸν στρατὸν [[διακωλύω]] καὶ [[κατέχω]]» (Γαζῆ Μετάφρ.), Ἰλ. Ω. 658, πρβλ. Ὀδ. Π. 370· ἐγὼ δ’ [[οἴσω]] [[τέως]] Εὐρ. Ἡρακλ. 725, πρβλ. Ἀριστοφ. Εἰρ. 687, 729. 2) οἱ μεταγεν. Ἐπικοὶ πρὸς ἀποφυγὴν χασμωδίας χρῶνται τῷ [[τέως]] ἀντὶ τοῦ ἕως, Ἕρμανν. εἰς Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀφρ. 226, εἰς Δήμ. 138· τὴν δὲ χρῆσιν ταύτην οἱ Ἀντιγραφεῖς εἰσήγαγον καὶ εἰς τὸν Ἡρόδ. 4. 165, εἰς τὸν Ἱπποκρ., [[προσέτι]] δὲ καὶ εἰς Ἀττικ. συγγραφεῖς, [[οἷον]] Πλάτ. Συμπ. 191Ε, Δημ. 446. 4., 519 ἐν τέλει, 791. 14. ΙΙ. [[μέχρι]] χρόνου τινός, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον μετά τινος λέξεως ἀνταποκρινομένης, [[οἷον]], [[τείως]] μέν…, αὐτὰρ νῦν Ὀδ. Π. 139· [[τέως]] μέν…, ἀλλ’ ὅτε δὴ Ω. 161· φίλον τ., νῦν δ’ ἐχθρὸν Αἰσχύλ. Χο. 993· τ. μέν…, [[εἶτα]] δέ... Ἀριστοφ. Νεφ. 67· [[τέως]] μέν..., ὣς δέ..., Θουκ. 6. 61, Πλάτ. Φαίδων 117C· [[τέως]] μέν..., [[ἐπεὶ]] ἢ [[ἐπειδὴ]] δέ…, Ξεν. Κύρ. 5. 3, 17, Λυσί. 187. 25· [[τέως]] μέν..., [[ἡνίκα]] δέ..., Ξεν. Ἑλλ. 4. 3, 17· - [[ὡσαύτως]] ἑπομένων χρονικῶν ἐπιρρημάτων, [[τέως]] μέν..., μετὰ δέ..., Ἡρόδ. 1. 11· [[ἔπειτα]] δέ..., ὁ αὐτ. 6. 83· [[τέως]] μέν..., [[τέλος]] δέ..., ὁ αὐτ. 1. 82· [[τέως]] μέν..., νῦν δέ..., Ἀριστοφ. Θεσμ. 449· [[ἔπειτα]] ἢ [[εἶτα]]..., [[ἄνευ]] τοῦ δέ, Θουκ. 5. 7, Ξεν. Ἑλλ. 2. 2, 17. ΙΙΙ. [[μέχρι]] τοῦδε, Ἡρόδ. 6. 112, Ἀριστοφ. Πλ. 834, Πλάτ. Συμπ. 191Β· ὁ τ. [[χρόνος]] Λυσί. 179. 13· φίλοι τ. ὄντες Ἰσαῖ. 36. 10. [Πλὴν τῆς φυσικῆς ποσότητος υ-, Ἰλ. Τ. 189, τὸ [[τέως]] ἀπαντᾷ παρ’ Ὁμήρῳ ὡς μονοσύλλαβον, π.χ. Ὀδ. Ο. 231, Π. 370, Ω. 162· ὡς [[τροχαῖος]] ἐν τῷ τύπῳ [[τεῖος]], Ἰλ. Υ. 42 (διάφορ. γραφ. [[τόφρα]] δ’)· ὡς [[σπονδεῖος]] ἐν τῷ τύπῳ [[τείως]], Ὀδ. Δ. 91, Ο. 227, Π. 139· ἴδε ἕως ἐν τέλει].

}}

{{Autenrieth