ἀσχαλάω: Difference between revisions

{{DGE

|dgtxt=(ἀσχᾰλάω)<br /><b class="num">• Morfología:</b> gener. en pres. excepto fut. -ήσω Thal. en D.L.1.44; 3^a sg. ἀσχαλάᾳ <i>Il</i>.2.293, Orph.<i>L</i>.670, inf. ἀσχαλάαν <i>Il</i>.2.297, Mosch.4.71, Q.S.5.595, frec. formas c. diéct. en -όω <i>Il</i>.22.412, Theoc.25.236, A.R.2.489, Orph.<i>L</i>.446, cf. tb. [[ἀσχάλλω]]<br />[[estar irritado o afligido]] γέροντα ... ἀσχαλόωντα de Príamo tras la muerte de Héctor <i>Il</i>.22.412, cf. 2.297, ἐπεὶ μέμονέν γε παρέμμεναι ἀσχαλόωντι porque está decidido a quedarse con un (viejo) quejumbroso</i> A.R.2.489, Ἰήσων ... ἴσχανεν ἀσχαλόωσαν Jasón la confortó en su aflicción</i> A.R.4.108, Βάκχῳ δ' ἀσχαλόωντι ... αἴσιος ἔπτη [[αἰετός]] Nonn.<i>D</i>.38.26, ἀσχαλάαν ἐνὶ θυμῷ Q.S.5.595, cf. Nonn.<i>D</i>.33.236, Colluth.191, 342<br /><b class="num">•</b>c. distintas maneras de expresar la causa [[estar irritado o afligido por]] c. part. pred. μένων ... ἀσχαλάᾳ <i>Il</i>.2.293, cf. <i>Od</i>.1.304, c. gen. κτήσιος ἀσχαλόων τήν οἱ κατέδουσιν Ἀχαιοί <i>Od</i>.19.534, ἀσχαλάᾳ δὲ πάϊς βίοτον κατεδόντων <i>Od</i>.19.159, c. dat. instrum. κακοῖσιν ἀσχάλα μὴ λίην no te irrites demasiado con los fracasos</i> Archil.211.6, διωγμοῖς ἀσχαλῶσ' ref. a Ártemis, A.<i>Supp</i>.148, ἐπίσταμαι ... τοῖς κακοῖσι ... ἀσχαλᾶν E.<i>IA</i> 920, [[γνώμων]] δέ τοί εἰμι ἀσχαλάαν Mosch.l.c. (cód.), c. inf. ἀσχαλάᾳ ... εἴργεσθαι θνητοὺς ὁράαν ... πρόσωπα ... βασιλῆος Orph.<i>L</i>.670, ἀσχαλόων ἑὸν υἷα φίλον θήρεσσι μάχεσθαι Orph.<i>L</i>.446, c. or. subord. causal o temp. εἰ δὲ ἀσχαλήσεις ὅτι ... Thal.l.c., ἀσχαλόων ὅ μοι ὁ πρὶν ἐτώσιος ἔκφυγε χειρός Theoc.l.c., χὠ παῖς ἀσχαλάων ὅκα ... Bio <i>Fr</i>.13.7.

}}

{{ls

|lstext='''ἀσχᾰλάω''': ἐν χρήσει μόνο κατ’ ἐνεστώτα, οὑ ὁ Ὅμηρ. ἔχει τοὺς ἑξῆς ἀνωμάλους σχηματισμούς, γ΄ ἑν. ἀσχαλάᾳ, γ΄ πλ. ἀσχαλόωσι, ἀπαρ. ἀσχαλάαν, μετοχ. ἀσχαλόων: προστ. ἀσχάλα Ἀρχίλ. 60· ὁ [[τύπος]] ἀσχάλλω ἀπαντᾷ [[ἅπαξ]] παρ’ Ὁμήρῳ (ἀσχάλῃς) Ὀδ. Β. 193), καὶ τοῦτον τὸν τύπον μεταχειρίζονται πρὸ πάντων οἱ Τραγ. (ὁ Εὐρ. ἐν Ι. Α. 920 ἔχει ἀσχαλᾶν, πρβλ. [[συνασχαλάω]]), ἀλλ’ [[εἶναι]] σπάνιον τὸ [[ῥῆμα]] τοῦτο ἐν τῷ δοκίμῳ Ἀττικῷ πεζῷ λόγῳ Ξεν. Ἱππ. 10. 6, Δημ. 555. 26: παρατατ. ἤσχαλλον Ἡσ. Ἀποσπ. 37 (67), Ἡρόδ. 3. 152., 9. 117· προστ. ἄσχαλλε Θέογν. 219· γ΄ ἑν. μέλλ.· ἀσχᾰλεῖ (κατὰ τὸν Λ. Δινδόρφ. ἀντὶ ἀσχαλᾷ) Αἰσχύλ. Πρ. 764, πρβλ. 161, 243. Λυποῦμαι, ἀδημονῶ, θλίβομαι, ἀπολ., ἀσχαλάαν παρὰ νηυσὶ Ἰλ. Β. 297, πρβλ. Χ. 412, κτλ.· τὴν δὲ αἰτίαν τῆς θλίψεως ἐκφέρει ὁ Ὅμ. ἢ μετὰ μετοχ., μένων ἀσχαλάᾳ Ἰλ. Β. 293 πρβλ. Ὀδ. Α. 304· ἥν κε (ἐνν. θωὴν) τίνων ἀσχάλλῃς Β. 193· ἢ μετὰ γεν., ἀσχαλάᾳ δὲ πάϊς βίοτον κατεδόντων, στενοχωρεῖται, ἀδημονεῖ ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι..., Τ. 159· [[κτήσιος]] ἀσχαλόων, τήν οἱ κατέδουσιν Ἀχαιοὶ [[αὐτόθι]] 534· [[μετέπειτα]] μετὰ δοτ., ἀσχ. τινὶ Ἀρχίλ. ἔνθ’ ἀνωτ., Αἰσχύλ. Πρ. 764, Εὐρ. Ι. Α. 920· [[ὡσαύτως]], ἐπὶ τῷ διδόναι δίκην ἀσχάλλειν Δημ. ἔνθ’ ἀνωτ.· [[πρός]] τι Λόγγος 3. 8· [[ὡσαύτως]] μετ’ αἰτ., ἀσχάλλειν θάνατον Εὐρ. Ὀρ. 785.

}}

{{Autenrieth