ἰάπτω: Difference between revisions

{{pape

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1233.png Seite 1233]] = [[ἰάλλω]], senden, schicken, bes. von Geschossen, τόξοις ἰάπτων μηκέτ' εἰς ἡμᾶς βέλη Aesch. Ag. 496, vgl. Spt. 281; pass., 526; auch [[πρόσθε]] πυλᾶν κεφαλὰν ἰάψειν, 507; übertr. ἰάπτει δ' ἐλπίδων ἀφ' ὑψιπύργων βροτούς Suppl. 90, Ag. 1528 [[τίς]] δ' ἐπιτύμβιον αἶνον ἐπ' ἀνδρὶ θείῳ σὺν δάκρυσιν ἰάπτων – πονήσει, nach Conj., das Lied ertönen lassen, wo Wellauer [[ἐπιτύμβιος]] [[αἶνος]] beibehalten hat, so daß ἰάπτων intr. zu nehmen, s. nachher; ä. ψόγον ἰάπτειν τινί Rhian. Stob. flor. 4, 34; bei Soph. ὀρχήματα ἰάπτειν Ai. 685 ch., die Tanzreigen in Bewegung setzen, schwingen, u. λόγοις ἰάπτων, mit Reden um sich werfen, mit beißenden Reden verletzen, 496. Vgl. Od. 2, 376 ὡς ἂν μὴ κλαίουσα κατὰ [[χρόα]] καλὸν ἰάπτῃ, wie 4, 749, daß sie nicht weinend den schönen Leib entstelle, abhärme, wo schwerlich χεῖρας zu ergänzen ist, wie Passow erkl., die Hände gegen den schönen Leib schicken, d. i. Hand an den schönen Leib legen. Die Alten erkl. βλάπτειν, φθείρειν, u. leiten es auch von [[ἴπτω]] ab; Lobeck, dem auch Ellendt lex. Soph. beistimmt, leitet es von [[ἅπτω]] ab. Bei sp. D. verletzen, beschädigen, kränken, ὥς μευ περὶ θυμὸς ἰάφθη Theocr. 2, 82, vgl. 3, 17; ἰάπτομαι ἄλγεσιν [[ἦτορ]] Mosch. 4, 39; vgl. noch Ap. Rh. 2, 875 Qu. Sm. 3, 454; [[ἔγχος]] [[χρόα]] ἴαψεν, 6, 546. – Intr., = sich schnell bewegen, schweben, ist es Aesch. Suppl. 542 zu nehmen, ἰάπτει δ' Ἀσίδος δι' αἴας, wo man ἑαυτόν ergänzen kann; vgl. [[ἵημι]].

}}

{{ls

|lstext='''ἰάπτω''': μέλλ. -ψω· (ἴδε ἐν τέλει)· - [[πέμπω]], [[ῥίπτω]], ὡς τὸ [[προϊάπτω]]· ὁ Ὅμηρ. ἔχει τὸ ἁπλοῦν [[ῥῆμα]] μόνον ἐν τῇ φράσει, κατὰ [[χρόα]] καλὸν ἰάπτειν (δηλ. τὰς χεῖρας), ἐκτείνειν τὰς χεῖρας κατὰ τοῦ ὡραίου σώματος, δηλ. τύπτειν τὸ [[στῆθος]] ἐκ θλίψεως, ὡς τὸ κόπτεσθαι, (ἀλλὰ κατ’ Εὐστάθ. τὸ ἰάπτειν [[ἐνταῦθα]] σημαίνει [[ἁπλῶς]] «τὸ διαφθείριν καὶ βλάπτειν»), Ὀδ. Β. 376, Δ. 749· - βραδύτερον, [[ῥίπτω]], [[ἐξακοντίζω]], βέλη εἴς τινα Αἰσχύλ. Ἀγ. 510· χερμάδα ἐπί τινι ὁ αὐτ. ἐν Θήβ. 297· [[πρόσθε]] πυλᾶν κεφαλὴν ἰάψειν, ὅτι θὰ ῥίψῃ τὴν κεφαλήν του πρὸ τῶν πυλῶν, [[αὐτόθι]] 525· - μεταφ., ἐπιτύμβιον αἶνον ἐπ’ ἀνδρὶ θείῳ.. ἰάπτων ([[οὕτως]] ὁ Fec. Voss ἀντὶ τῆς γραφῆς τοὺ Ἀντιγράφου, [[ἐπιτύμβιος]] [[αἶνος]], ἐπὶ τῆς σημασίας ΙΙ), ὁ αὐτ. ἐν Ἀγ. 1547· ψόγον ἰ. ἐπί τινι Ριαν. παρὰ Στοβ. 54. 9· ἰάπτειν ὀρχήματα, ἄρχεσθαι ὀρχημάτων, Σοφ. Αἴ. 700. - Παθ., ἐπί τινι ἰάπτεται βέλη Αἰσχύλ. Θήβ. 544. 2) σπανίως μετ’ αἰτ. ἀντικειμ., ὡς τὸ [[ἰάλλω]] 2, λόγοις ἰάπτειν τινά, προσβάλλειν τινὰ διὰ λόγων, Σοφ. Αἴ. 501· [[ἐντεῦθεν]] παρ’ Ἀλεξανδρ. ποιηταῖς, [[τραυματίζω]], [[βλάπτω]], [[ἔγχος]] [[χρόα]] ἴαψεν Κόϊντ. Σμ. 6. 546· ἐς [[ὀστέον]] ἄχρις ἰάπτειν τινὰ Θεόκρ. 3. 17· καὶ [[οὕτως]] ἐν τῷ Παθ., ἰάπτομαι ἄλγεσιν [[ἦτορ]] Μόσχ. 4. 39· ἴδε [[περιιάπτω]], καὶ πρβλ. Κόϊντ. Σμ. 3. 455, 481· οὓς [[γῆρας]] ἰάπτει Ἀνθ. Π. 11. 389· - [[ὡσαύτως]], [[βλάπτω]], ματαιώνω, ναυτιλίην Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 875. ΙΙ. ἀμεταβ. (ἐξυπακουομ. ἑαυτόν), ὁρμῶ, [[σπεύδω]], Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 547. (Ἡ [[ῥίζα]] φαίνεται ὅτι [[εἶναι]] ΙΑΠ, = Λατ. jac-io, ? π. ΙΙ: - [[ἐντεῦθεν]] [[ἴαμβος]]).

}}

{{Autenrieth