ἀναίσθητος: Difference between revisions

|dgtxt=-ον<br /><b class="num">I</b> [[no sentido]] θάνατος Th.2.43.<br /><b class="num">II</b> [[imperceptible]] por los sentidos ἀόρατον δὲ καὶ [[ἄλλως]] ἀναίσθητον Pl.<i>Ti</i>.52a, ἀναίσθητα ὑφ' ἡμῶν εἴδη Pl.<i>Ti</i>.51d, τὰ [[γένη]] τῶν χυμῶν ἀναίσθητα Arist.<i>Sens</i>.441^a3 (= Emp.A 94), τὸ δ' εἰς μακρὰ διανενεμημένον ἀναίσθητον εἶναι Thphr.<i>Sens</i>.63 (= Democr.A 135), ἀναίσθητον ποιεῖν τὴν κρᾶσιν hacer la mezcla imperceptible al gusto</i> Arist.<i>Pol</i>.1262^b18, ἐν ἀναισθήτῳ χρόνῳ en tiempo imperceptible</i> Arist.<i>Ph</i>.222^b15, cf. <i>Po</i>.1450^b39.<br /><b class="num">III</b> <b class="num">1</b>[[que no siente]], [[insensible]] de pers., Thrasym.B 1, οἱ γέροντες Anon.Lond.11.29 (= Hippo A 11), ἡ κεφαλή Pl.<i>Ti</i>.75e, κόνις Ph.2.287<br /><b class="num">•</b>de ídolos <i>Ep.Diog</i>.2.4, 3.3, [[ἀναίσθητος]] καὶ [[ἄψυχος]] Plu.2.703c, [[δέρμα]] Arist.<i>HA</i> 517^b31, ἡ [[ἁφή]] Aret.<i>SD</i> 1.7.12, πνεύματα καὶ ὑποκείμενα ἀναίσθητα M.Ant.12.30<br /><b class="num">•</b>c. gen. ψαύσιος καὶ τρώσιος Aret.<i>SD</i> 2.12.3<br /><b class="num">•</b>compar. ἐν σκύτει καὶ ἐν ξύλῳ καὶ ἐν ἄλλοισι πολλοῖσιν ἅ ἐστιν ἀνθρώπου ἀναισθητότερα Hp.<i>VM</i> 15.<br /><b class="num">2</b> [[que no se da cuenta]], [[que no conoce]], [[desconocedor]] c. gen. κακῶν Pl.<i>Lg</i>.843a, τῆς αὐτοῦ φύσεως de su propia naturaleza</i> Arr.<i>Epict</i>.2.8.14.<br /><b class="num">3</b> fig. [[sin sentido común]], [[insensato]], [[estúpido]], [[idiota]] ὑμεῖς Th.6.86, Θηβαῖοι D.18.43, cf. Phld.<i>Rh</i>.1.215, Λεύκιος Μαλλέολος, ὃς πάντων ἐδόκει Ῥωμαίων ἀναισθητότατος ὑπάρχειν Plb.36.14.2<br /><b class="num">•</b>subst. neutr. [[τὸ ἀναίσθητον]] = [[la idiotez]], [[la estupidez]] Th.1.69, ἀναισθήτου σημεῖα Arist.<i>Phgn</i>.807^b19.<br /><b class="num">IV</b> adv. [[ἀναισθήτως]]<br /><b class="num">1</b> [[insensiblemente]], [[de manera insensible]] πάντων ἔχειν Hp.<i>Epid</i>.3.17.15, cf. X.<i>Cyn</i>.12.13, Isoc.12.112, Th.1.82, διακεῖσθαι Arist.<i>EE</i> 1231^a1.<br /><b class="num">2</b> [[insensatamente]] Phld.<i>Rh</i>.5.3F.

|lstext='''ἀναίσθητος''': -ον, [[ἄνευ]] αἰσθήσεως ἢ αἰσθητικότητος, Ἱππ. Ἀρχ. Ἰητρ. 14, Πλάτ. Τίμ. 75E, Ξεν. ἀν. τινος, μὴ ἔχων αἴσθησιν πράγματός τινος, Πλάτ. Νόμ. 843A· ἀν. καὶ νεκρὸς Μενάνδρ. Ἄδηλ. 157· ἀν. ἡ ἀφή, ἡ [[αἴσθησις]] τῆς ἀφῆς [[εἶναι]] [[ἀναίσθητος]], Ἀρετ. Αἰτ. Χρον. Παθ. 1. 7: - Ἐπίρρ., ἀναισθήτως πάντων Ἱππ. περὶ Ἐπιδ. 3. 1115· ἀν. ἔχειν, εἶναί τινα ἀναίσθητον ἢ ἀδιάφορον, Ἰσοκρ. 256Α, πρβλ. Θουκ. 1. 82. 2) [[ἄνευ]] ἀντιλήψεως ἢ τοῦ κοινοῦ νοῦ, [[ἀνόητος]], [[ἄκομψος]], [[εὐήθης]], [[αὐτόθι]] 6. 86· οἱ ἀν. Θηβαῖοι, οἱ βλᾶκες ..., Δημ. 240. 10: - [[τὸ ἀναίσθητον]] = [[ἀναισθησία]], Θουκ. 1. 69. ΙΙ. παθ., ὃν δὲν αἰσθάνεταί τις, [[θάνατος]] Θουκ. 2. 43· ἀόρατον καὶ ἄλλως ἀναίσθ. Πλάτ. Τίμ. 52A, κτλ. 2) ὁ μὴ ὑποκείμενος εἰς τὰς αἰσθήσεις (sensum effugiens Lucret.) Πλάτ. Τίμ. 52Α, κτλ.· ἐν. ἀν. χρόνῳ ἐντὸς χρονικοῦ διαστήματος τὸ ὁποῖον δὲν δύναταί τις νὰ ἀντιληφθῇ, Ἀριστ. Φυσ. 4. 13, 7, πρβλ. Ποιητ. τοῦ αὐτοῦ 7. 9.