ἀντίος: Difference between revisions

|lstext='''ἀντίος''': -α, -ον, (ἀντὶ) ὁ [[ἀπέναντι]], [[ἑπομένως]]: Ι. ἐπὶ τοπικῆς ἐννοίας, [[ἔμπροσθεν]], [[πρόσωπον]] πρὸς [[πρόσωπον]], ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες Ἰλ. Α. 535· [[ἀντίος]] ἦλθε θέων, ἦλθε τρέχων [[ὅπως]] συναντήσῃ αὐτόν, Ζ. 54· ἡ δ’ οὔτ’ ἀθρῆσαι δύνατ’ ἀντίη, ἂν καὶ εἶχε τὸ πρόσωπόν της ἐστραμμένον πρὸς αὐτόν, Ὀδ. Τ. 478· ἰδίως ἐν μάχῃ, ἀρτύνθη δὲ [[μάχη]], στὰν δ’ ἀντίοι Ἰλ. Λ. 216, κτλ.· ἐχώρεον ... οἱ Πέρσαι ἀντίοι Ἡρόδ. 9. 62· [[ἀντίος]] ἐλαύνει Ξεν. Κύρ. 1. 4, 8: - [[συχνάκις]] μετὰ γεν., ἥτις [[πολλάκις]] προηγεῖται, Ἀγαμέμνονος [[ἀντίος]] ἐλθὼν Ἰλ. Λ. 231, πρβλ. Ε. 301., Η. 98· ἀλλ’ [[ἐπίσης]] καὶ ἀκολουθεῖ, ἀντ. ἤλυθ. ἄνακτος Ὀδ. Π. 14, πρβλ. Ἰλ. Ρ. 31, κτλ.· σπανιώτερον παρ’ Ὁμ. μετὰ δοτ., ὅς ῥά οἱ ἀντ. ἦλθε Ο. 584, πρβλ. 7. 20· ἀλλὰ κατὰ τὸ πλεῖστον οὕτω μεθ’ Ὅμηρον, ἀντίαι ἵζοντο τοῖσι Πέρσῃσι Ἡρόδ. 5. 18, πρβλ. Πινδ. Ν. 10. 149, Εὐρ. Ἱκ. 667, Ξεν. Ἀν. 1. 8, 17, κτλ.· [[ὡσαύτως]], [[ἀντίος]] [[πρός]] τι Ὀδ. Ρ. 334. 2) παρ’ Ἀττ., [[ἐναντίος]], [[ἀντίθετος]], τὸν [[ἀντίον]] τοῖσδε λόγον Αἰσχύλ. Ἀγ. 499· τούτοις [[ἀντία]], γνῶμαι ἀντίθετοι πρὸς [[ταῦτα]], Εὐρ. Ἱκ. 466· ἁδεῖα μέν, [[ἀντία]] δ’ [[οἴσω]], εὐαρέστως [ὁμιλῶ], ἂν καὶ θὰ δώσω ἐναντίαν συμβουλήν, Σοφ. Τρ. 122· οἱ ἀντίοι = οἱ ἐναντίοι Πινδ. Π. 1. 86, Ἡρόδ. 9. 62· ἀντ. γίγνεσθαι = ἐναντιοῦσθαι ὁ αὐτ. 8. 140: ἐκ τῆς ἀντίης, ἐκ τοῦ ἐναντίου, [[αὐτόθι]] 6· εἰς τὸ [[ἀντίον]] Ξεν. Ἱππ. 12. 12: - Ὁ Ξεν. ἔχει τὴν σπανίαν σύνταξιν, λόγοι ἀντίοι ἢ οὓς ἤκουον, ἐναντίοι ἐκείνων οὓς ἐγὼ ἤκουον, Ἀν. 6. 6, 64. ΙΙ. ὡς ἐπίρρ. ἐν τῷ οὐδετ. [[ἀντία]] καὶ [[ἀντίον]], ὡς τὸ [[ἄντην]] καὶ [[ἄντα]], [[ἔναντι]], [[ἀπέναντι]], ἀπολ., [[ἀντίον]] ἶζεν Ὀδ. Ξ. 79, κτλ.· ― συχνότερον ὡς πρόθεσ. μετὰ γεν., [[ἀντί]]’ ἐμεῖο στήσεσθαι Ἰλ. Φ. 481· [[ἀντία]] δεσποίνης [[φάσθαι]], ἐνώπιον αὐτῆς, Ὀδ. Ο. 377· [[οὕτως]], [[ἀντία]] σεῦ, ἐπὶ παρουσίᾳ σου, ἐνώπιόν σου, Ἡρόδ. 7. 209, πρβλ. 1. 133· [[ἀντίον]] τοῦ μεγάρου, [[ἀπέναντι]] [[αὐτοῦ]], ὁ αὐτ. 5. 77· τὰς καμήλους ἔταξε [[ἀντία]] τῆς ἵππου, ὁ αὐτὸς 1. 80, πρβλ. 3. 160, κ. ἀλλ. · τἀνδρὸς [[ἀντίον]] [[μολεῖν]] Σοφ. Τρ. 785: οὕτω, 2) [[ἐναντίον]] ὅς τις [[σέθεν]] [[ἀντίον]] (-ία;) εἴπῃ Ἰλ. Α. 230· [[ἀντίον]] αὐτῶν ... φωνὴν ἱέναι Ἡρόδ. 2. 2· μ. δοτ., οὐκ ἐρίζων [[ἀντία]] τοῖς ἀγαθοῖς Πινδ. Π. 4. 508· ἱέναι [[ἀντία]] τοῖς Πέρσῃσιν ἐς μάχην Ἡρόδ. 7. 236· [[ἀντίον]] τινὶ Πινδ. Ν. 1. 36. 3) ἐν τῇ φράσει, τὸν δ’ ... [[ἀντίον]] ηὔδα (Ὀδ. Ο. 48) = ἠμείβετο, ἀπεκρίνετο. Ἡ [[λέξις]] σχεδὸν ἀποκλειστικῶς [[εἶναι]] ἐν χρήσει παρὰ ποιηταῖς καὶ τοῖς Ἴωσι πεζογράφοις. Οἱ Ἀττικοὶ προτιμῶσι τὸ [[ἐναντίος]], ἂν καὶ ὁ Ξεν. χρῆται τῷ [[ἀντίος]]. Τὸ ἐπίρρ. [[ἀντίον]] ἀντὶ τοῦ [[ἐναντίον]] σχεδὸν [[οὐδαμοῦ]] παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς ἀπαντᾶ.