ἀντίος

English (LSJ)

ἀντία, ἀντίον, (ἀντί)
A set against, and so,
I in local sense, face to face, opposite, ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες Il.1.535; ἀντίος ἦλθε θέων went to meet them, 6.54; ἡ δ' οὐκ ἀθρῆσαι δύνατ' ἀντίη though she faced him, Od.19.478; especially in battle, Il.11.216, etc.: ἐχώρεον.. οἱ Πέρσαι ἀντίοι Hdt.9.62; ἐκ τοῦ ἀντίου προσφέρεσθαι X.Cyr.1.4.8; ἀντίος ἐλαύνειν ibid.; ἐκ τῆς ἀντίης προσπλέειν Hdt.8.6; κατ' ἀντίον Hp. VC11:—freq. c. gen., which often precedes, Ἀγαμέμνονος ἀντίος ἐλθών Il.11.231, cf. 5.301, 7.98; but also follows, ἀ. ἦλθεν ἄνακτος Od.16.14, cf. Il.17.31, etc.: less freq. in Hom. c. dat., ὅς ῥά οἱ ἀ. ἦλθε 15.584, cf. 7.20; but mostly so after Hom., ἀντίαι ἵζοντο τοῖσι Πέρσῃσι Hdt.5.18, cf. Pi.N.10.79, E.Supp.667, X.An.1.8.17, etc.; ἀ. ἐς.. h.Merc.345; = διάμετρος, Man.3.339.
b direct, opp. πλάγιος, Antyll. ap. Orib.44.23.9, cf. Heliod.ib.28.
2 opposite, contrary, τὸν ἀ. τοῖσδε λόγον A.Ag.499; τούτοις ἀντία opinions opposed to these, E.Supp.466; ἁδεῖα μὲν ἀντία δ' οἴσω with pleasure [I speak], though I shall offer reproof, S.Tr.122; οἱ ἀντίοι, = οἱ ἐναντίοι, Pi.P. 1.45 (so later, PTeb.43.21 (ii B.C.)); εἰς τὸ ἀντίον X.Eq.12.12; also λόγοι ἀντίοι ἢ οὓς ἤκουον words the very reverse of those I have heard, Id.An.6.6.34.
II as adverb in neut. ἀντία and ἀντίον, against, over against, abs., ἀντίον ἷζεν Od.14.79, cf. 17.334, etc.: more freq. like a Prep. c. gen., ἀντἴ ἐμεῖο στήσεσθαι Il.21.481; ἀντία δεσποίνης φάσθαι before her, Od.15.377; so ἀντία σευ in thy presence, Hdt.7.209, cf. 1.133; ἀντίον τοῦ μεγάρου facing it, Id.5.77; τὰς καμήλους ἔταξε ἀντία τῆς ἵππου Id.1.80, cf. 3.160, al.; τἀνδρὸς ἀντίον μολεῖν S.Tr.785: so,
2 against, ὅς τις σέθεν ἀντίον εἴπῃ Il.1.230; ἀντίον αὐτῶν φωνὴν ἱέναι Hdt.2.2; ἐρίζειν ἀντία τοῖς ἀγαθοῖς Pi.P.4.285: c. dat., ἰέναι ἀντία τοῖσι Πέρσῃσι ἐς μάχην Hdt.7.236; ὕδωρ καπνῷ φέρειν ἀντίον Pi.N.1.25.
3 in the phrase τὸν δ' ἀντίον ηὔδα answered, Od.15.48, etc. (more freq. in Od. than Il.).
4 ἀντία εἶναι to be present, help, of a god, Milet.7p.64 (ii/iii A.D.).—The word is almost confined to Poets and Ion. Prose; in Att. Prose ἐναντίος is preferred, though X. uses ἀντίος.

Spanish (DGE)

-α, -ον
• Alolema(s): fem. ép. -ίη
I adj.
1 c. n. de lugar o verb. no de mov. situado enfrente, frente a abs. ἡ δ' οὔτ' ἀθρῆσαι δύνατ' ἀντίη ella no podía verlo aunque estaba enfrente, Od.19.478, ἢν ἑστεὼς ἀντίος ἐσορέῃς Luc.Syr.D.32
•astr. situado en el extremo opuesto ref. a uno de los dos polos, Arat.25
•del aspecto de los astros en oposición Man.3.339
•c. gen. χῶρος ... Λέσβου ἀντίος Hdt.1.160
•c. dat. ἀντίαι ἵζοντο τοῖσι Πέρσῃσι Hdt.5.18, αὐτῇ ἀντίος ὁρῶν mirándola cara a cara Ael.NA 17.12
•subst. οἱ ἀντίοι los adversarios en una prueba deportiva, Pi.P.1.45
•las partes en un proceso PTeb.43.21 (II a.C.)
•ἡ ἀ., τὸ ἀ. el lado opuesto τὸ ἀντίον τοῦ ὀλισθήματος Hp.Art.87, Mochl.31, ἐκ ... τῆς ἀντίης Hdt.8.6, ἐκ τοῦ ἀντίου X.Cyr.1.4.8, εἰς τὸ ἀντίον X.Eq.12.12
•medic. de una fístula, op. πλάγιος transversal Antyll. y Heliod. en Orib.44.20.9, 28.
2 fig. opuesto, contrario c. dat. τὸν ἀ. τοῖσδε λόγον A.A.499, τούτοις ἀ. γνώμην ἔχω E.Supp.198, οἱ λόγοι οὖτοι ἀντίοι εἰσὶν ἢ οὓς ἐγὼ ... ἤκουον esas palabras son contrarias a las que yo oí X.An.6.6.34
•neutr. plu. subst. τἀντία las cosas contrarias Parm.B 8.55, S.Tr.123, E.Supp.466, Hp.Morb.Sacr.1.41.
3 c. n. o verb. de mov. que marcha en dirección a, en dirección contraria abs. ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες todos al encuentro salieron, Il.1.535, συμπίπτοντες ἀντίοις τοῖς φεύγουσι Plb.4.12.7, cf. 3.51.5
•ἀ. βήματα de las huellas de las vacas robadas por Hermes h.Merc.345, ἄνεμοι ἀ. vientos contrarios Hdt.2.179, cf. Luc.Nau.9, ἀ. φορά movimiento en sentido contrario Archyt.B 1
•al encuentro de, en dirección contraria a c. gen. Ἀγαμέμνονος ἀντίος ἐλθών Il.2.185, ὁ δ' ἀντίος ἦλθεν ἄνακτος Od.16.14, ἀντίη ἦλθεν Ἄρηος Hes.Sc.444
•c. dat. τῇ δ' ἀντίος ὄρνυτ' Ἀπόλλων Il.7.20, Ζεὺς δ' ἀντίος ἤλυθέ οἱ Pi.N.10.79, (ποταμοί) τοῖσι ἐτησίῃσι ἀντίοι ῥέουσι Hdt.2.20, ἀντί' ἅρμαθ' ἅρμασιν E.Supp.667, οἱ ποιησάμενοι τὴν πορείαν ἀντίοι τῷ ῥεύματι Plb.3.42.7, cf. Ael.NA 14.23
•c. sent. hostil frente a, en contra abs. ἀ. στῆναι enfrentarse, hacer frente, Il.11.216, Od.19.445, Tyrt.1.23, ἐχώρεον ... οἱ Πέρσαι ἀ. Hdt.9.62, ἀντίος ἐλαύνει se lanza de frente X.Cyr.1.4.8
•c. gen. μηδ' ἀντίος ἵστασ' ἐμεῖο y no te enfrentes conmigo, Il.17.31, Hes.Sc.449, cf. 361, Ἕκτορος ἀντίος εἶσιν Il.7.98, cf. 5.301, ἀντίος ἦλθε βίης Ἡρακληείης Hes.Fr.33a.30, γυναικὸς ἀντίοι σταθέντες E.Or.1460, βυθίου προμάχου ... ἀντίος ἔστη Nonn.D.36.83
•c. dat. οἱ ἀντίος ἦλθε le plantó cara, Il.15.584, ἀντίοι ἰέναι τοῖς πολεμίοις X.An.1.8.17.
II ἀντίον, ἀντία prep.
1 c. verb. no de mov. enfrente de c. gen. ἀντίον δὲ τοῦ μεγάρου Hdt.5.77, ἀντίον τῆς ἄρκτου Heraclit.B 120
•en presencia de, delante de ἀντία δεσποίνης φάσθαι Od.15.377, σφι οὐκ ἐμέσαι ἔξεστι, οὐκὶ οὐρῆσαι ἀντίον ἄλλου Hdt.1.133, cf. 2.2.
2 c. verb. de ‘decir’ en oposición a c. gen. ὅς τις σέθεν ἀντίον εἴπῃ quienquiera que te hable frente a frente, Il.1.230, τὴν ἀληθείην ἀσκέειν ἀντία σεῦ mantener la verdad en contra tuya Hdt.7.209
•c. dat. οὐκ ἐρίζων ἀντία τοῖς ἀγαθοῖς Pi.P.4.285, cf. N.1.25.
3 c. verb. de mov. de frente a, en dirección a c. gen. πυλάων Δαρδανιάων ἀντίον ἀΐξασθαι Il.22.195, ἀντίον ἀκραέος Ζεφύρου τρέψαντα πρόσωπα Hes.Op.594, cf. ICr.2.23.22C.11 (Polirrenia I a.C.)
•c. sent. hostil en contra de τὰς δὲ καμήλους ἔταξε ἀντία τῆς ἵππου Hdt.1.80, ἀντία Ἀθηναίων ... ἐστρατήγησε Hdt.3.160, ἀντίον ... τριόδοντος Ἡρακλέης σκύταλον τίναξε Pi.O.9.29, τἀνδρὸς ἀντίον μολεῖν enfrentarse al héroe S.Tr.785, cf. Nonn.D.25.459, cf. tb. φθιμένους ὑπὲρ Ἑλλάδος ἀντία Μήδων Simon.93.1D.
•c. dat. ἢν ἴωσι ἀντία Πέρσῃσι Hdt.7.236.
III ἀντίον, ἀντία adv.
1 c. verb. no de mov. enfrente ἀντίον ἷζεν Od.14.79, ἀντία δεσμεύων de unas gavillas atándolas de forma enfrentada e.d. con las espigas cruzadas, Hes.Op.481, ἀντία δ' Ἡρακλῆος ἕδρα ... ἵδρυται Theoc.17.20
•delante, en presencia de ἀντία λέξαι A.Pers.695, ἀντία θέντα μένος Simon.76.4.
2 c. verb. de ‘decir’ de frente, dirigiéndose a τὸν δ' ... ἀντίον ηὔδα Od.15.48, ἔννεπε δ' ἀντίον Pi.O.8.41.
3 c. verb. de mov. en dirección a, en contra φέρων ... τράπεζαν ἀντίον Od.17.334, ἀντία δῆριν ἐμοὶ κορύσσοι Ibyc.30(b), cf. Simon.117.4D., Theoc.7.48, κατ' ἀντίον perpendicularmente Hp.VC 11.

German (Pape)

[Seite 256] (ἀντί), entgegengesetzt, gegenüber, bei Hom. vom feindlichen u. freundlichen Begegnen u. jedem Gegenübersein, ἀντίος ἦλθεν, ἀντίος ἔστη, ohne casus, Od. 19, 478 ἡ δ' οὔτ' ἀθρῆσαι δύνατ'ἀντίη οὔτε νοῆσαι; oft mit gen., ὅς τις τοῦ γ' ἀντίος ἔλθοι Iliad. 17, 8; μηδ' ἀντίος ἵστασ' ἐμεῖπ 17, 81; mit dat., Hom. Iliad. 7, 20 τῇ δ' ἀντίος ὤρνυτ' Ἀπόλλων; Pind. N. 10, 79 Ζεὺς δ' ἀντίος ἤλυθέ οἱ; Her. 5, 18 ἀντίαι ἵζοντο τοῖσι Πέρσῃσι; οἱ ἀντίοι = ἐναντίοι Her. 9, 62; ἢν μὴ τὸ ὑμέτερον ἀντίον γένηται, wenn ihr nicht hinderlich seid, 8, 140; ἀντία λέγειν Aesch. Pers. 681; ἁδεῖα μὲν, ἀντία δ' οἴσω Soph. Ir. 123; σοὶ μὲν δοκείτω ταῦτ', ἐμοὶ δὲ τἀντία Eur. Suppl. 482; selten in Prosa, wie Xen. ἀντίοι τοῖς πολεμίοις An. 1, 8, 17; οἱ λόγοι ἀντίοι εἰσὶν ἢ οὓς ἤκουον An. 6, 4, 34, sind ganz verschieden von denen, die ich hörte; Pol. ἐτίθει τοὺς Ἴβηρας ἀντίους τοῖς ἱππεῦσι 3, 113 erinnert mehr an den früheren Gebrauch; ἐκ τῆς ἀντίης, von der entgegengesetzten Seite, Her. 8, 6. Adverbial u. als praep. ἀντίον u. ἀντία, gegenüber, entgegen, Od. 14, 79 αὐτὸς δ' ἀντίον ἷζεν, Iliad. 9, 218 αὐτὸς δ' ἀντίον ἷζεν Ὀδυσσῆος, 21, 481 ἀντί' ἐμεῖο στήσεσθαι, Od. 15, 377 ἀντία δεσποίνης φάσθαι, 1, 78 ἀντία πάντων ἀθανάτων ἀέκητι θεῶν ἐριδαινέμεν; Od. 17, 334 τὸν κατέθηκε φέρων πρὸς Τηλεμάχοιο τράπεζαν ἀντίον; oft ἀντίον αὐδᾶν, antworten, cum accus., Iliad. 3, 203. 4, 265; ἔπος τέ μιν ἀντίον ηὔδα 5, 170; aber 1, 230 ὅς τις σέθεν ἀντίον εἴπῃ widersprechen; Pind. Pyth. 4, 285 ἐρίζειν ἀντία τοῖς ἀγαθοῖς; Soph. Ir. 785 τἀνδρὸς ἀντίον μολεῖν; Sp. D.; Xen. Hell. 1, 6, 26 ἀντίον τῆς Μιτυλήνης; 2, 1, 21 ἀντίον τῆς Λαμψάκου.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
I. adj. 1 qui est en face, qui vient au-devant de (en ami ou en ennemi), gén., dat. ou πρός et l'acc. : ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες IL tous se tinrent en face ; ἀντίος ἐλαύνει XÉN il pousse son cheval au-devant ; ἐκ τῆς ἀντίης HDT du côté opposé;
2 opposé, contraire : ἀντίον γίνεσθαι HDT s'opposer à ; λόγοι ἀ. ἢ οὓς ἤκουον XÉN paroles contraires à celles que j'ai entendues;
II. adv. • ἀντίον, • ἀντία :
1 en face de, gén.;
2 contre, à l'encontre de, gén. rar. dat.
3 de son côté, à son tour : τὸν δ' ἀντίον ηὔδα OD il lui répondit.
Étymologie: ἀντί.

Russian (Dvoretsky)

ἀντίος: противоположный, противолежащий; встречный: ἐκ τῆς ἀντίης Her. и ἐκ τοῦ ἀντίου Xen. с противоположной стороны; ἀ. ἦλθεν Hom. он вышел навстречу; ἀ. τινὶ γενέσθαι Her. противиться кому-л.; ὁ ἀ. τοῖσδε λόγος Aesch. весть, противоречащая этому, т. е. неблагоприятная; ἀ. ἐλαύνει (τὸν ἵππον) Xen. он мчится на коне вперед; θεῖναί τινας ἀντίους τισί Polyb. расположить кого-л. против кого-л.

Greek (Liddell-Scott)

ἀντίος: -α, -ον, (ἀντὶ) ὁ ἀπέναντι, ἑπομένως: Ι. ἐπὶ τοπικῆς ἐννοίας, ἔμπροσθεν, πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες Ἰλ. Α. 535· ἀντίος ἦλθε θέων, ἦλθε τρέχων ὅπως συναντήσῃ αὐτόν, Ζ. 54· ἡ δ’ οὔτ’ ἀθρῆσαι δύνατ’ ἀντίη, ἂν καὶ εἶχε τὸ πρόσωπόν της ἐστραμμένον πρὸς αὐτόν, Ὀδ. Τ. 478· ἰδίως ἐν μάχῃ, ἀρτύνθη δὲ μάχη, στὰν δ’ ἀντίοι Ἰλ. Λ. 216, κτλ.· ἐχώρεον ... οἱ Πέρσαι ἀντίοι Ἡρόδ. 9. 62· ἀντίος ἐλαύνει Ξεν. Κύρ. 1. 4, 8: - συχνάκις μετὰ γεν., ἥτις πολλάκις προηγεῖται, Ἀγαμέμνονος ἀντίος ἐλθὼν Ἰλ. Λ. 231, πρβλ. Ε. 301., Η. 98· ἀλλ’ ἐπίσης καὶ ἀκολουθεῖ, ἀντ. ἤλυθ. ἄνακτος Ὀδ. Π. 14, πρβλ. Ἰλ. Ρ. 31, κτλ.· σπανιώτερον παρ’ Ὁμ. μετὰ δοτ., ὅς ῥά οἱ ἀντ. ἦλθε Ο. 584, πρβλ. 7. 20· ἀλλὰ κατὰ τὸ πλεῖστον οὕτω μεθ’ Ὅμηρον, ἀντίαι ἵζοντο τοῖσι Πέρσῃσι Ἡρόδ. 5. 18, πρβλ. Πινδ. Ν. 10. 149, Εὐρ. Ἱκ. 667, Ξεν. Ἀν. 1. 8, 17, κτλ.· ὡσαύτως, ἀντίος πρός τι Ὀδ. Ρ. 334. 2) παρ’ Ἀττ., ἐναντίος, ἀντίθετος, τὸν ἀντίον τοῖσδε λόγον Αἰσχύλ. Ἀγ. 499· τούτοις ἀντία, γνῶμαι ἀντίθετοι πρὸς ταῦτα, Εὐρ. Ἱκ. 466· ἁδεῖα μέν, ἀντία δ’ οἴσω, εὐαρέστως [ὁμιλῶ], ἂν καὶ θὰ δώσω ἐναντίαν συμβουλήν, Σοφ. Τρ. 122· οἱ ἀντίοι = οἱ ἐναντίοι Πινδ. Π. 1. 86, Ἡρόδ. 9. 62· ἀντ. γίγνεσθαι = ἐναντιοῦσθαι ὁ αὐτ. 8. 140: ἐκ τῆς ἀντίης, ἐκ τοῦ ἐναντίου, αὐτόθι 6· εἰς τὸ ἀντίον Ξεν. Ἱππ. 12. 12: - Ὁ Ξεν. ἔχει τὴν σπανίαν σύνταξιν, λόγοι ἀντίοι ἢ οὓς ἤκουον, ἐναντίοι ἐκείνων οὓς ἐγὼ ἤκουον, Ἀν. 6. 6, 64. ΙΙ. ὡς ἐπίρρ. ἐν τῷ οὐδετ. ἀντία καὶ ἀντίον, ὡς τὸ ἄντην καὶ ἄντα, ἔναντι, ἀπέναντι, ἀπολ., ἀντίον ἶζεν Ὀδ. Ξ. 79, κτλ.· ― συχνότερον ὡς πρόθεσ. μετὰ γεν., ἀντί’ ἐμεῖο στήσεσθαι Ἰλ. Φ. 481· ἀντία δεσποίνης φάσθαι, ἐνώπιον αὐτῆς, Ὀδ. Ο. 377· οὕτως, ἀντία σεῦ, ἐπὶ παρουσίᾳ σου, ἐνώπιόν σου, Ἡρόδ. 7. 209, πρβλ. 1. 133· ἀντίον τοῦ μεγάρου, ἀπέναντι αὐτοῦ, ὁ αὐτ. 5. 77· τὰς καμήλους ἔταξε ἀντία τῆς ἵππου, ὁ αὐτὸς 1. 80, πρβλ. 3. 160, κ. ἀλλ. · τἀνδρὸς ἀντίον μολεῖν Σοφ. Τρ. 785: οὕτω, 2) ἐναντίον ὅς τις σέθεν ἀντίον (-ία;) εἴπῃ Ἰλ. Α. 230· ἀντίον αὐτῶν ... φωνὴν ἱέναι Ἡρόδ. 2. 2· μ. δοτ., οὐκ ἐρίζων ἀντία τοῖς ἀγαθοῖς Πινδ. Π. 4. 508· ἱέναι ἀντία τοῖς Πέρσῃσιν ἐς μάχην Ἡρόδ. 7. 236· ἀντίον τινὶ Πινδ. Ν. 1. 36. 3) ἐν τῇ φράσει, τὸν δ’ ... ἀντίον ηὔδα (Ὀδ. Ο. 48) = ἠμείβετο, ἀπεκρίνετο. Ἡ λέξις σχεδὸν ἀποκλειστικῶς εἶναι ἐν χρήσει παρὰ ποιηταῖς καὶ τοῖς Ἴωσι πεζογράφοις. Οἱ Ἀττικοὶ προτιμῶσι τὸ ἐναντίος, ἂν καὶ ὁ Ξεν. χρῆται τῷ ἀντίος. Τὸ ἐπίρρ. ἀντίον ἀντὶ τοῦ ἐναντίον σχεδὸν οὐδαμοῦ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς ἀπαντᾶ.

English (Autenrieth)

3 (ἀντί): opposite; freq. w. verbs of motion, and usually followed by gen., sometimes by dat., in both friendly and unfriendly sense; οὐκ ἀθρῆσαι δύνατ' ἀντίη, ‘over towards’ him, Od. 19.478; ἀντιος ἦλθε θέων, came running to ‘meet’ him, Il. 6.54, Il. 1.535, Il. 2.185; dat., Il. 7.20; against, εἰ μή τις Δαναῶν νῦν Ἕκτορος ἀντίος εἶσιν, Il. 7.28; so ἵστασθαι, ασσειν, ἔγχἐ ἀεῖραι, etc., dat., Il. 15.584, Il. 20.422.—Adv., ἀντίον, ἀντία, in same senses, and reg. w. gen.; ὅστις σέθεν ἀντίον εἴπῃ, against, Il. 1.230; ἵν' ἀντίον αὐτὸς ἐνίσπῃ, ‘in my presence,’ Od. 17.529; δίφρον ἀντἴ Ἀλεξάνδροιο θεὰ κατέθηκε, Il. 3.425.

English (Slater)

ἀντῐος
   1 adj., opposite, to face
   a abs. ὁ δ' ἀντίον ἀνὰ κάρα τ ἄειρ[ε pr. (Pae. 20.10)
   b c. dat. λέλογχε δὲ μεμφομένοις ἐσλοὺς ὕδωρ καπνῷ φέρειν ἀντίον against pr. (N. 1.25) Ζεὺς δ' ἀντίος ἤλυθέ οἱ face to face pr. (N. 10.79)
   c c. gen. ἐπεὶ ἀντίον πῶς ἂν τριόδοντος Ἡρακλέης σκύταλον τίναξε χερσίν in the face of pr. (O. 9.29)
   d adverse ἔννεπε δ' ἀντίον ὁρμαίνων τέρας εὐθὺς Ἀπόλλων (οὐ δεξιόν Σ.) (O. 8.41)
   2 pro subs., rival μακρὰ δὲ ῥίψαις ἀμεύσασθ' ἀντίους (P. 1.45)

Greek Monolingual

ἀντίος, -α, -ον (Α)
1. αυτός που βρίσκεται απέναντι σε κάποιον άλλο
2. εκείνος που βρίσκεται σε αντίθεση με κάποιον άλλο, ο αντίθετος
3. ο ευθύς (σε αντίθεση με τον πλάγιο)
4. (το ουδ. ως επίρρ.) ἀντίον κ. ἀντία
α) ενώπιον, πρόσωπο με πρόσωπο
θ) εναντίον
γ) φρ. «τὸν δ' ἀντίον ηὔδα» — του απάντησα
δ) φρ. «ἀντία εἶναι» — συμπαραστέκεται, βοηθά.

Greek Monotonic

ἀντίος: -ία, -ίον (ἀντί), αυτός που βρίσκεται απέναντι, αντικρυνός, και ομοίως·
I. 1. με τοπική σημασία, έμπροσθεν, πρόσωπο με πρόσωπο, ιδίως στη μάχη, σε Όμηρ. κ.λπ.· ἀντίος ἦλθε, πήγε να τον συναντήσει, σε Ομήρ. Ιλ.· με γεν., Ἀγαμέμνονα ἀντίος, στο ίδ.· συνήθως με δοτ., σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ., Αττ.
2. αντίθετος, ενάντιος, σε Αισχύλ., Ευρ.· οἱ ἀντίοι = οἰ ἐναντίοι, σε Πίνδ., Ηρόδ.· ἐκ τῆς ἀντίης, εκ του εναντίου, σε Ηρόδ.
II. 1. ως επίρρ. στο ουδ. ἀντία και ἀντίον, αντίθετα, κατευθείαν, άκρως αντίθετα, ἀντίον ἷζεν, σε Ομήρ. Οδ. κ.λπ.· με γεν., ἀντί' ἐμεῖο, σε Ομήρ. Ιλ.· ομοίως, ἀντία σευ, στην παρουσία σου, σε Ηρόδ.· ἀντία τῆς ἵππου, ανάποδα ως προς αυτό, στον ίδ.
2. αντίθετα, ενάντια, ὅς τις σέθεν ἀντίον εἴπῃ, σε Ομήρ. Οδ.· με δοτ., ἀντία τοῖς Πέρσῃσι, σε Ηρόδ.
3. τὸν δ' ἀντίον ηὔδα = ἠμείβετο, απάντησε, σε Ομήρ. Οδ., Αττ.

Middle Liddell

ἀντί
set against, and so
I. in local sense, face to face, opposite, especially in battle, Hom., etc.; ἀντίος ἦλθε went to meet him, Il.; c. gen., Ἀγαμέμνονος ἀντίος Il.; usually c. dat., Od., Hdt., Attic
2. opposite, contrary, Aesch., Eur.: οἱ ἀντίοι = οἱ ἐναντίοι, Pind., Hdt.: ἐκ τῆς ἀντίης contrariwise, Hdt.
Ii. as adv. in neut. ἀντία and ἀντίον, against, straight at, right against, ἀντίον ἷζεν Od., etc.; c. gen., ἀντί' ἐμεῖο Il.; so, ἀντία σευ in thy presence, Hdt.; ἀντία τῆς ἵππου opposite it, Hdt.
2. against, ἀντίον τινος εἰπεῖν Od.; c. dat., ἀντία τοῖς Πέρσηισι Hdt.
3. τὸν δ' ἀντίον ηὔδα = ἠμείβετο, answered, Od., Attic

English (Woodhouse)

contrary, overlooking, in front of facing

Mantoulidis Etymological

(=ὁ ἀπέναντι, ἀντίθετος, ἐχθρικός). Ἀπό τό ἀντί.