ἀφειδέω: Difference between revisions

|dgtxt=<b class="num">• Grafía:</b> graf. ἀφιδ- Hsch.<br /><b class="num">1</b> c. gen. [[no ahorrar]], [[no escatimar]], [[prodigar]] οὐκ ὀλίγων ἀφειδήσαντα χρημάτων <i>OGI</i> 640.12 (Palmira III d.C.), (χεῖρ) γλωχῖνος ἀφειδήσασα τριαίνης (mano) que prodiga la punta del tridente</i> Nonn.<i>D</i>.2.411<br /><b class="num">•</b>abs. [[no escatimar esfuerzo]] ἀφειδήσαντα χρὴ ἀναγαγεῖν ἐς τὴν ἀρχαίην φύσιν hay que volverla (la nariz) a su primitiva hechura sin escatimar esfuerzos</i> Hp.<i>Art</i>.37, cf. E.<i>IT</i> 1354<br /><b class="num">•</b>[[ser generoso]] τὸν [[ἄριστον]] ἀφειδήσαντες ἕλεσθε ὄρχαμον ἡμείων con ánimo generoso elegid al mejor para jefe nuestro</i> A.R.1.338.<br /><b class="num">2</b> c. gen. [[no reparar en]] esp. de la vida o la propia pers. ψυχῆς ἀφειδήσαντε sin reparar (en exponer) su propia vida</i> S.<i>El</i>.980, τοῦ βίου Th.2.43, σφῶν Th.2.51, cf. Plu.2.96d, αὐτοῦ Hld.7.7.1, σωμάτων Lys.2.25, cf. Plu.2.135e, Luc.<i>Anach</i>.24<br /><b class="num">•</b>[[no reparar]], [[descuidar]] εἴ τις τοῦδ' ἀφειδήσοι πόνου si alguno descuidara este trabajo</i> S.<i>Ant</i>.414, ἀέθλων A.R.2.869, κυδοιμοῦ Nonn.<i>D</i>.22.68, θαλάσσης Musae.303, cf. Hsch.<br /><b class="num">•</b>de pers. y dioses [[no reparar en]], [[no hacer caso de]] βασιλῆος A.R.2.98, cf. 3.630, ἡμῶν Str.1.2.6, Ἀφροδίτης Nonn.<i>D</i>.8.217, cf. 33.157, ἀπειλῆς Nonn.<i>D</i>.44.27<br /><b class="num">•</b>c. inf. τίνα [[δεῖ]] προσαγορεύειν τὸν πᾶν τὸ ἀνθρώπειον πάθος ἀφειδοῦντα τοῖς θεοῖς προστρῖψαι; ¿qué hay que llamar al que no repara en achacar a los dioses toda flaqueza humana?</i> D.L.1.5.

|lstext='''ἀφειδέω''': μέλλ. -ήσω, εἶμαι [[ἀφειδής]], ἀψηφῶ, ψυχῆς Σοφ. Ἠλ. 980· τοῦ βίου Θουκ. 2. 43· [[ἑαυτοῦ]] [[αὐτόθι]] 51· τῶν σωμάτων Λυσ. 193. 5: ‒ ἀπολ., ἀφειδήσαντες [κινδύνου, πόνου, ἢ τῶν ὁμοίων], τολμήσαντες, Ἱππ. π. Ἄρθρ. 802· γινόμενοι παράτολμοι, Εὐρ. Ι. Τ. 1354. ΙΙ. ἐν Σοφ. Ἀντ. 414, εἴ τις τοῦδ’ ἀφειδήσοι πόνου, ὀλίγην δώσῃ προσοχὴν εἰς τὸν κόπον, δηλ. ἀμελήσῃ αὐτοῦ, ἀποφύγῃ τὸν κόπον, [[ὥστε]] τὸ ἀφειδεῖν καταντᾷ νὰ σημαίνῃ [[περίπου]] τὸ αὐτὸ καὶ τὸ φείδεσθαι, ἴδε Ἕρμαννον ἐν τόπῳ, πρβλ. Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 98, 869· ὁ Δινδ. παρεδέχθη ἤδη τὴν εἰκασίαν τοῦ Bonitz: ἀκηδήσοι.