3,277,119
edits
esurio: Difference between revisions
From LSJ
CSV import
(CSV import) |
|||
| Line 11: | Line 11: | ||
{{Georges | {{Georges | ||
|georg=(1) ēsurio<sup>1</sup> ([[essurio]]), īvī u. iī, ēsuritūrus, īre (Desider. v. [[edo]]), I) [[essen]] [[wollen]], [[Hunger]] [[haben]], [[hungern]], 1) eig., Plaut., Cic. u.a.: so [[auch]] esuriendi [[semper]] [[inexplebilis]] [[aviditas]], [[Heißhunger]], Plin. – [[mit]] allg. Acc., [[quid]] [[illo]] die esuriat, [[wonach]] er [[Appetit]] habe, Sen.: [[mit]] best. Acc., cibum corporis, Ambros. in Luc . 4. § 16: unpers., [[quia]] esuritur, [[quia]] sititur, Augustin. serm. 104, 3. – [[von]] lebl. Subjj., arbores [[avide]] esurire, Plin.: [[quanto]] [[magis]] vellera esuriunt, Plin. – 2) übtr., [[nach]] etw. [[hungrig]] [[sein]], [[gelüsten]], [[quid]] [[tibi]] divitiis [[opus]] est, [[quae]] esurire cogunt? Curt.: m. Acc., es. Parthorum [[aurum]], Plin.: [[Passiv]], [[nil]] [[ibi]], [[quod]] [[nobis]] esuriatur, erit, Ov. – II) [[hungern]], [[Hunger]] [[leiden]], Ter. u. Cael. in Cic. ep.: Ggstz. [[cibo]] impleri, [[Varro]]: Partic. ēsuriēns, [[hungrig]] (Ggstz. [[satur]]), subst. der Hungrige, cum esuriente panem suum dividere, Sen.: frangere esurienti panem suum, Vulg.: panem infringere esurienti, Tert. – / Futur. [[esuribo]], [[Pomp]]. com. 22. Nov. com. 63.<br />'''(2)''' ēsurio<sup>2</sup> ([[essurio]]), ōnis, m. (1. [[esurio]]), der Hungerer, [[Hungerleider]] (Ggstz. saturio), Plaut. Pers. 103. | |georg=(1) ēsurio<sup>1</sup> ([[essurio]]), īvī u. iī, ēsuritūrus, īre (Desider. v. [[edo]]), I) [[essen]] [[wollen]], [[Hunger]] [[haben]], [[hungern]], 1) eig., Plaut., Cic. u.a.: so [[auch]] esuriendi [[semper]] [[inexplebilis]] [[aviditas]], [[Heißhunger]], Plin. – [[mit]] allg. Acc., [[quid]] [[illo]] die esuriat, [[wonach]] er [[Appetit]] habe, Sen.: [[mit]] best. Acc., cibum corporis, Ambros. in Luc . 4. § 16: unpers., [[quia]] esuritur, [[quia]] sititur, Augustin. serm. 104, 3. – [[von]] lebl. Subjj., arbores [[avide]] esurire, Plin.: [[quanto]] [[magis]] vellera esuriunt, Plin. – 2) übtr., [[nach]] etw. [[hungrig]] [[sein]], [[gelüsten]], [[quid]] [[tibi]] divitiis [[opus]] est, [[quae]] esurire cogunt? Curt.: m. Acc., es. Parthorum [[aurum]], Plin.: [[Passiv]], [[nil]] [[ibi]], [[quod]] [[nobis]] esuriatur, erit, Ov. – II) [[hungern]], [[Hunger]] [[leiden]], Ter. u. Cael. in Cic. ep.: Ggstz. [[cibo]] impleri, [[Varro]]: Partic. ēsuriēns, [[hungrig]] (Ggstz. [[satur]]), subst. der Hungrige, cum esuriente panem suum dividere, Sen.: frangere esurienti panem suum, Vulg.: panem infringere esurienti, Tert. – / Futur. [[esuribo]], [[Pomp]]. com. 22. Nov. com. 63.<br />'''(2)''' ēsurio<sup>2</sup> ([[essurio]]), ōnis, m. (1. [[esurio]]), der Hungerer, [[Hungerleider]] (Ggstz. saturio), Plaut. Pers. 103. | ||
}} | |||
{{LaZh | |||
|lnztxt=esurio, is, ivi ''vel'' ii, ire. n. act. 4. :: [[饑]]。[[餓]]<br />esurio, onis. m. :: [[餓者]] | |||
}} | }} | ||
