πέπων: Difference between revisions

|elnltext=πέπων πέπον, gen. - ονος, zelden f. πέπειρα, comp. ook πεπαίτερος, superl. ook πεπαίτατος rijp:. τοῦτο ἐπεὰν γένηται πέπον wanneer dat (fruit) rijp is geworden Hdt. 4.23.3. (over)rijp: (van een mens). αἰαῖ πέπειρα, δὶς τόση o wee, ze is overrijp, tweemaal zo oud! Archil. 196a.26; ἀπίοιο πεπαίτερος rijper dan een peer Theocr. Id. 7.120. overdr. mild, slap:; ὦ πέπονες slappelingen! Il. 2.235; ἐχθροῖσι... οὐ γενήσομαι πέπων ik zal niet slap zijn tegen mijn vijanden Aeschl. Eum. 66; πεπαιτέρα... μοῖρα τῆς τυραννίδος een milder lot dan leven onder een tiran Aeschl. Ag. 1365; geneesk. rijp, mild (van kloddervormende afscheiding):. ( τὰ ῥεύματα ) ὅταν... παχύτερα καὶ πεπαίτερα γένηται wanneer (de afscheiding) dikker en milder is geworden Hp. VM 19; πέπονα φαρμακεύειν καὶ κινέειν, μὴ ὠμὰ rijpe (zweren) behandelen en beroeren, niet de onrijpe Hp. Aph. 1.22. aanspreekvorm aardig, lief:. κρίε πέπον lieve ram Od. 9.447; ὦ πέπον beste kerel Hes. Th. 544.<br />πέπων -ονος, ὁ meloen = σίκυος π.. Hp. Morb. 3.17.