Anonymous

ἀπονίναμαι: Difference between revisions

From LSJ
6_14
(3)
 
(6_14)
Line 9: Line 9:
|Beta Code=a)poni/namai
|Beta Code=a)poni/namai
|Definition=Med., fut. <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> ἀπονήσομαι Hom.: Ep.aor. 2 without augm. ἀπονήμην, ἀπόνητο Hom.; 2sg. opt. ἀπόναιο <span class="bibl">Il.24.556</span>, 3pl. ἀποναίατο <span class="bibl"><span class="title">h.Cer.</span>132</span>, <span class="bibl">S.<span class="title">El.</span>211</span> (lyr.); inf. ἀπόνασθαι <span class="bibl">A.R.2.196</span>; part. ἀπονήμενος <span class="bibl">Od.24.30</span>: later aor. I ἀπωνάμην <span class="bibl">Luc.<span class="title">Am.</span>52</span>, <span class="bibl">Procl.<span class="title">in Alc.</span>p.89C.</span>:—<b class="b2">have the use</b> or <b class="b2">enjoyment of</b> a thing, ἧς ἥβης ἀπόνητο <span class="bibl">Il. 17.25</span>; <b class="b3">τῶνδ' ἀπόναιο</b> <b class="b2">mayest</b> thou <b class="b2">have joy of</b> them, ib.<span class="bibl">24.556</span>; τιμῆς ἀπονήμενος Od. l.c.; μηδέ ποτ' ἀγλαΐας ἀποναίατο <span class="bibl">S.<span class="title">El.</span>211</span>: without gen., <b class="b3">ἦγε μὲν οὐδ' ἀπόνητο</b> married her but <b class="b2">had</b> no <b class="b2">joy</b> [of it], <span class="bibl">Od.11.324</span>; <b class="b3">θρέψε μὲν οὐδ' ἀπόνητο</b> ib.<span class="bibl">17.293</span>, cf. <span class="bibl">16.120</span>; πόλιν κτίσας οὐκ ἀπόνητο <span class="bibl">Hdt.1.168</span>.</span>
|Definition=Med., fut. <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> ἀπονήσομαι Hom.: Ep.aor. 2 without augm. ἀπονήμην, ἀπόνητο Hom.; 2sg. opt. ἀπόναιο <span class="bibl">Il.24.556</span>, 3pl. ἀποναίατο <span class="bibl"><span class="title">h.Cer.</span>132</span>, <span class="bibl">S.<span class="title">El.</span>211</span> (lyr.); inf. ἀπόνασθαι <span class="bibl">A.R.2.196</span>; part. ἀπονήμενος <span class="bibl">Od.24.30</span>: later aor. I ἀπωνάμην <span class="bibl">Luc.<span class="title">Am.</span>52</span>, <span class="bibl">Procl.<span class="title">in Alc.</span>p.89C.</span>:—<b class="b2">have the use</b> or <b class="b2">enjoyment of</b> a thing, ἧς ἥβης ἀπόνητο <span class="bibl">Il. 17.25</span>; <b class="b3">τῶνδ' ἀπόναιο</b> <b class="b2">mayest</b> thou <b class="b2">have joy of</b> them, ib.<span class="bibl">24.556</span>; τιμῆς ἀπονήμενος Od. l.c.; μηδέ ποτ' ἀγλαΐας ἀποναίατο <span class="bibl">S.<span class="title">El.</span>211</span>: without gen., <b class="b3">ἦγε μὲν οὐδ' ἀπόνητο</b> married her but <b class="b2">had</b> no <b class="b2">joy</b> [of it], <span class="bibl">Od.11.324</span>; <b class="b3">θρέψε μὲν οὐδ' ἀπόνητο</b> ib.<span class="bibl">17.293</span>, cf. <span class="bibl">16.120</span>; πόλιν κτίσας οὐκ ἀπόνητο <span class="bibl">Hdt.1.168</span>.</span>
}}
{{ls
|lstext='''ἀπονίναμαι''': μεσ. (ὁ ἐνεστὼς σχεδὸν [[οὐδαμοῦ]] εὑρίσκεται ἐν χρήσει): μέλλ. ἀπονήσομαι Ὅμ.: Ἐπ. ἀόρ. β΄ [[ἄνευ]] αὐξήσ. ἀπονήμην, [[ἀπόνητο]] Ὅμ.: β΄ ἑν. εὐκτ. [[ἀπόναιο]] Ἰλ. Ω 556, γ΄ πληθ. ἀποναίατο Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ. 132, Σοφ., ἀπαρ. ἀπόνασθαι Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 196· μετοχ. [[ἀπονήμενος]] Ὀδ. Ω 30. μεταγεν. ἀόρ. α΄ ἀπωνάμην Λουκ. Ἔρωτ. 52. Ἔχω τὴν ἀπόλαυσιν ἢ τὴν τέρψιν πράγματός τινος, [[ἀπολαύω]] [[αὐτοῦ]], ἧς ἥβης ἀπόνηθ', «τῆς ἰδίας ἀκμῆς, ὅ ἐστι νεότητος, ἀπέλαυσεν» (Σχολ.), Ἰλ. Ρ. 25· τῶν δ’ [[ἀπόναιο]], «ἀπολαύσειας» (Σχόλ.) «νὰ τὰ χαρῇς». Ω. 556· [[τιμῆς]] [[ἀπονήμενος]] Ὀδ. ἔνθ’ ἀνωτέρω· μηδέ ποτ’ ἀγλαΐας ἀποναίατο Σοφ. Ἡλ. 211.· ἀλλ’ ἡ γενική [[συχνάκις]] παραλείπεται, Ἀριάδνην... ἥν ποτε [[Θησεύς]]... ἦγε μέν, οὐδ’ ἀπόνοιτο, ἔλαβε μὲν αυτὴν ὡς γυναῖκα δὲν τὴν ἐχάρη [[ὅμως]], Ὀδ. Λ. 324· θρέψε μὲν οὐδ’ [[ἀπόνητο]] Ρ. 293, πρβλ. Π. 120· οὐκ ἀπώνητο (ἐνν. τῆς πόλεως) Ἡρόδ. 1. 168.
}}
}}