3,274,522
edits
γέλως: Difference between revisions
From LSJ
6_4
(13_7_3) |
(6_4) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0480.png Seite 480]] ωτος, ὁ, das Lachen, Gelächter, Ausdruck der Freude, des Spottes u. s. w., von Hom. an überall. Hom. acht Stellen, viermal nom. [[γέλως]], viermal accus. γέλω: Odyss. 20, 8 ἀλλήλῃσι γέλω καὶ ἐυφροσύνην παρέχουσαι, v. l. γέλων u. γέλον; 20, 346 μνηστῆρσι δὲ Παλλὰς [[Ἀθήνη]] ἄσβεστον γέλω ὦρσε, v. l. γέλον; 18, 350 γέλω δ' ἑτάροισιν ἔτευχεν, v. l. γέλων, γέλον; 18, 100 μνηστῆρες χεῖρας ἀνασχόμενοι γέλω ἔκθανον, v. l. γέλῳ, dativ.; man hat auch das γέλω ohne Jota subscript. in dieser Stelle für den dativ. genommen, es ist aber accusat., vgl. ὁδὸν ἰέναι, ὁδὸν ἡγεῖσθαι, νικᾶν τὰς γνώμας, Κορινθίους ἀπεωσάμεθαναυμαχίαν u. s. w.; die Alexandriner werden hier wohl eine Homerische oder Attische Enallage des Casus gesehn haben; nominat. [[γέλως]] Odyss. 8, 344 [[οὐδέ]] Ποσειδάωνα [[γέλως]] ἔχε, 343 ἐν δὲ [[γέλως]] ὦρτ' ἀθανάτοισι θεοῖσιν, 326 und Iliad. 1, 599 [[ἄσβεστος]] δ' ἄρ' ἐνῶρτο [[γέλως]] μακάρεσσι θεοῖσιν. – In Prosa dat. γέλωτι, accus. γέλωτα; nach Moeris γέλων Att. Form, wofür Pierson Beispiele aus Att. Dichtern beibringt, p. 80; – ἐπὶ γέλωτι, zum Scherz, Her. 9, 82; σὺν γέλωτι, unter Lachen, Xen. An. 1, 2, 18; ἅμα γέλωτι Plat. Legg. VII, 789 d; μετὰ γέλωτος Plut. Mar. 18; γέλωτα παρέχειν, Lachen erregen, Plat. Gorg. 473 e; Xen. Cyr. 2, 2, 13; ὀφλισκάνειν Ar. Nubb. 1018; Plat. Phaed. 117 a u. öfter; παρασ κευάζειν Legg. II, 669 b; ποιεῖν Charm. 155 b; Xen. Cyr. 2, 2, 11; κινεῖν Conv. 1, 14; τιθέναι Eur. Ion. 1191; κατέχειν, das Lachen unterdrücken, Plat. Lach. 184 a; Xen. Cyr. 2, 2, 5; πολὺς [[γέλως]], starkes, langes Gelächter, Cyr. 2, 3, 18 u. sonst; selten [[πλατύς]], was Thom. Mag. empfiehlt; [[μέγας]], [[ἰσχυρός]], Plat. Polit. 295 e Rep. III, 286 e; [[Αἰάντειος]] γ. f. Zenob. 1, 43; – γέλωτα τὰ τοιαῦτα τίθεσθαι, etwas zum Gegenstand des Lachens, Gespöttes, lächerlich machen, Her. 3, 38; vgl. 29; [[ἀποδείκνυμι]] Plat. Theaet. 166 a; ἐς γέλωτά τι τρέπειν Ar. Vesp. 1260; Thuc. 6, 53; εἰς γέλωτα καὶ λοιδορίαν τι ἐμβάλλειν Dem. 10, 75; καὶ ἐς σκώμματα 54, 13; ἐν γέλωτι ποιεῖσθαί τι, Luc. enc. Dem. 12; [[γέλως]] ἐστί, es ist zum Lachen, Dem. 4, 25; vgl. 14, 27; [[γέλως]] γίγνεσθαί τινι, Einem zum Gespött werden, Soph. O. C. 902. – Uebertr. vom leisen Geplätscher der Wellen, Opp. Hal. 4, 334. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0480.png Seite 480]] ωτος, ὁ, das Lachen, Gelächter, Ausdruck der Freude, des Spottes u. s. w., von Hom. an überall. Hom. acht Stellen, viermal nom. [[γέλως]], viermal accus. γέλω: Odyss. 20, 8 ἀλλήλῃσι γέλω καὶ ἐυφροσύνην παρέχουσαι, v. l. γέλων u. γέλον; 20, 346 μνηστῆρσι δὲ Παλλὰς [[Ἀθήνη]] ἄσβεστον γέλω ὦρσε, v. l. γέλον; 18, 350 γέλω δ' ἑτάροισιν ἔτευχεν, v. l. γέλων, γέλον; 18, 100 μνηστῆρες χεῖρας ἀνασχόμενοι γέλω ἔκθανον, v. l. γέλῳ, dativ.; man hat auch das γέλω ohne Jota subscript. in dieser Stelle für den dativ. genommen, es ist aber accusat., vgl. ὁδὸν ἰέναι, ὁδὸν ἡγεῖσθαι, νικᾶν τὰς γνώμας, Κορινθίους ἀπεωσάμεθαναυμαχίαν u. s. w.; die Alexandriner werden hier wohl eine Homerische oder Attische Enallage des Casus gesehn haben; nominat. [[γέλως]] Odyss. 8, 344 [[οὐδέ]] Ποσειδάωνα [[γέλως]] ἔχε, 343 ἐν δὲ [[γέλως]] ὦρτ' ἀθανάτοισι θεοῖσιν, 326 und Iliad. 1, 599 [[ἄσβεστος]] δ' ἄρ' ἐνῶρτο [[γέλως]] μακάρεσσι θεοῖσιν. – In Prosa dat. γέλωτι, accus. γέλωτα; nach Moeris γέλων Att. Form, wofür Pierson Beispiele aus Att. Dichtern beibringt, p. 80; – ἐπὶ γέλωτι, zum Scherz, Her. 9, 82; σὺν γέλωτι, unter Lachen, Xen. An. 1, 2, 18; ἅμα γέλωτι Plat. Legg. VII, 789 d; μετὰ γέλωτος Plut. Mar. 18; γέλωτα παρέχειν, Lachen erregen, Plat. Gorg. 473 e; Xen. Cyr. 2, 2, 13; ὀφλισκάνειν Ar. Nubb. 1018; Plat. Phaed. 117 a u. öfter; παρασ κευάζειν Legg. II, 669 b; ποιεῖν Charm. 155 b; Xen. Cyr. 2, 2, 11; κινεῖν Conv. 1, 14; τιθέναι Eur. Ion. 1191; κατέχειν, das Lachen unterdrücken, Plat. Lach. 184 a; Xen. Cyr. 2, 2, 5; πολὺς [[γέλως]], starkes, langes Gelächter, Cyr. 2, 3, 18 u. sonst; selten [[πλατύς]], was Thom. Mag. empfiehlt; [[μέγας]], [[ἰσχυρός]], Plat. Polit. 295 e Rep. III, 286 e; [[Αἰάντειος]] γ. f. Zenob. 1, 43; – γέλωτα τὰ τοιαῦτα τίθεσθαι, etwas zum Gegenstand des Lachens, Gespöttes, lächerlich machen, Her. 3, 38; vgl. 29; [[ἀποδείκνυμι]] Plat. Theaet. 166 a; ἐς γέλωτά τι τρέπειν Ar. Vesp. 1260; Thuc. 6, 53; εἰς γέλωτα καὶ λοιδορίαν τι ἐμβάλλειν Dem. 10, 75; καὶ ἐς σκώμματα 54, 13; ἐν γέλωτι ποιεῖσθαί τι, Luc. enc. Dem. 12; [[γέλως]] ἐστί, es ist zum Lachen, Dem. 4, 25; vgl. 14, 27; [[γέλως]] γίγνεσθαί τινι, Einem zum Gespött werden, Soph. O. C. 902. – Uebertr. vom leisen Geplätscher der Wellen, Opp. Hal. 4, 334. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''γέλως''': Αἰολ. [[γέλος]] (ὡς [[ἔρος]] ἀντὶ [[ἔρως]], Γρηγ. Κ. 608), ὁ· γεν. γέλωτος, δοτ. γέλωτι, Ἐπ. γέλῳ, Ὀδ. Σ. 100· αἰτιατ. γέλωτα, ποιητ. γέλων, ἴδε κατωτέρ. (αἰτιατ. γέλω ἀναγινώσκεται ἔν τισι χωρίοις τῆς Ὀδυσσείας, ἴδε κατωτ., ἀλλ’ [[οὐδαμοῦ]] [[μετὰ]] βεβαιότητος)·- πληθ. γελώτων Πλάτ. Νόμ. 732C. ([[γελάω]]). Ὡς παρ’ ἡμῖν, γέλῳ ἔκθανον Ὀδ. Σ. 100· γέλωτα… παρέχουσαι (διάφ. γραφ. γέλω τε) Υ. 8, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἱππ. 319, κτλ.· ἄσβεστον γέλον ὦρσεν (διάφ. γραφ. γέλω) Ὀδ. Υ. 346· ἄσβεστος δ’ ἄρ’ ἐνῶρτο [[γέλως]]… θεοῖσι Ἰλ. Α. 599, πρβλ. Ὀδ. Θ. 326· γέλων δ’ ἑτάροισιν ἔτευχεν Σ. 350· γέλων δ’ ἔθηκε συνδείπνοις Εὐρ. Ἴωνι 1172· γέλωτα ποιεῖν, κινεῖν, παρασκευάζειν, μηχανᾶσθαι, κτλ., Ξεν. Κύρ. 2. 2, 11, Συμπ. 1, 14, κτλ.· γέλων ξυντιθέναι, γέλωτα ἄγειν Σοφ. Αἴ. 303, 382· [[ὡσαύτως]], [[γέλως]] ὄρνυται (ἴδε ἀνωτ.)· γ. ἔχειν τινὰ Ὀδ. Θ. 344· γ. γίγνεται, Ἀττ.· καταρρήγνυται Ἀθήν 511C·- κατέχειν γέλωτα Ξεν. Κύρ. 2. 2, 5, κτλ.· οὗ γέλωτα δεῖ σ’ [[ὀφλεῖν]] Εὐρ. Μηδ. 404, πρβλ. Ἀριστοφ. ἐν Mein. Κωμ. Ἀποσπ. 2. 1176·- ἐπὶ γέλωτι, [[ὅπως]] προκαλέσῃ τις γέλωτα, Ἡρόδ. 9. 82, Ἀριστοφ. Βατρ. 404· γέλωτος ἄξια, γελοῖα, Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 507· ἅμα ἢ σὺν γέλωτι Πλάτ. Νόμ. 789D, Ξεν. Ἀν. 1. 2, 17· [[μετὰ]] γέλωτος Ἀντιφ. Λημν. 2. 6· ἐν γέλωτι, ἐν ἀστεϊσμῷ, Πλούτ. 2. 124D· ἐπίθετα: ἄσβεστος (ἴδε ἀνωτ.)· πολὺς γ., ἠχηρός, Ξεν. Κύρ. 2. 3, 18, κτλ. (ἐνῷ τὸ πλατὺς γ., [[ὅπερ]] ὁ Θωμ. Μάγ. συνιστᾷ ὡς ἀττικώτερον, εὑρίσκεται παρὰ Συνεσ. 188C, ἀλλὰ πρβλ. [[κατάγελως]])· [[μέγας]], ἰσχυρὸς γ. Πλάτ. Πολιτ. 295Ε, Πολ. 388Ε· Σαρδόνιος γ. (ἴδε ἐν λ. Σαρδόνιος)· [[Αἰάντειος]] γ., κακός, δυσμενὴς [[γέλως]], Παροιμιογρ. 2) μεταφ. ἐπὶ κυμάτων (πρβλ. [[γέλασμα]]), Ὀππ. Ἁλ. 4. 334. ΙΙ. [[αἰτία]] διὰ γέλωτα, [[ὑπόθεσις]] γέλωτος, ὕλη διὰ γέλωτα, γ. γίγνομαί τινι Σοφ. Ο. Κ. 902· ταῦτ’ οὐ γ. κλύειν ἐμοὶ Εὐρ. Ἴωνι 528· γέλωτα τίθεσθαι ἢ ἀποδεῖξαί τι Ἡρόδ. 3. 29., 7. 209, Πλάτ. Θεαιτ. 166Α· εἰς γ. τρέπειν, ἐμβάλλειν Θουκ. 6. 35, Δημ. 151. 19· ἐν γέλωτι ποιεῖσθαί τι Λουκ. Ἱστ. Συγγρ. 32, κτλ.· γ. ἔσθ’ ὡς χρώμεθα τοῖς πράγμασι Δημ. 47. 6· ὅσα γάρ…, [[πλείων]] ἐστὶ γ. τοῦ μηδενὸς ὁ αὐτ. 185. 18. ΙΙΙ. [[κοιλότης]] ἐν τῇ παρειᾷ κατὰ τὸν γέλωτα, πρβλ. [[γελασῖνος]]. | |||
}} | }} | ||
